Z tego co się orientuje to faktycznie, dziś technologia tak poszła do przodu, że osoby niewidome mogą sobie włączyć głośnik czy coś. No i książki zapisane w taki sposób czyta się dużo wolniej, niż słucha audiobooków. Wszystko trzeba wymacać, nie da się przyśpieszyć, nie da się złapać wzrokiem większego fragmentu tekstu. ALE sama ta metoda przekazywania danych dalej jest ważna, choćby właśnie do leków, do tablic czy planów gdzieś w mieście. Wgrany głos nie zawsze jest, a kilka wypukłości na włączniku świateł może być bardzo pomocny. No i przydałyby się takie opisy bądź przynajmniej inne wypukłości na opakowaniach kosmetyków. Szczególnie że często np. szampon i odżywka danej marki ma takie same opakowania i łatwo się pomylić nawet osobie ze sprawnym wzrokiem. 

Z tego co się orientuje to faktycznie, dziś technologia tak poszła do przodu, że osoby niewidome mogą sobie włączyć głośnik czy coś. No i książki zapisane w taki sposób czyta się dużo wolniej, niż słucha audiobooków. Wszystko trzeba wymacać, nie da się przyśpieszyć, nie da się złapać wzrokiem większego fragmentu tekstu. ALE sama ta metoda przekazywania danych dalej jest...

Dokładnie tak! :) Też mi się tak zdawało, że brajl ma jedynie zastosowanie nośnika suchych i krótkich informacji na np. opakowaniach leków, gdzie technologia jest bezradna. Dla części (raczej większości) rzeczy, jak literatura, postawienie na dźwięk jest praktyczniejsze, tańsze i przecież nie wymaga wcale zaawansowanej technologii (aczkolwiek ofc nie mogę mieć pojęcia, czego się łatwiej używa niewidomym, bo mam szczęście widzieć). W brajlu jednak nie ma się co zepsuć, nikomu nie przeszkadza, więc fajnie, żeby mimo to był tam, gdzie się tylko da.:) Jeśli Ci chodzi o światła na pasach, to one wydają różny dźwięk w zależności od tego, czy jest zielone, czy czerwone oraz kiedy się klika na przycisk, więc wiadomo, że się kliknęło. Na przycisku oraz na tablicach informacyjnych na mieście jasne, czemu nie, z drugiej jednak strony to tylko głośnik jest w stanie podać aktualne, a nie stałe informacje (np. za ile minut przyjeżdża pociąg czy jaki kolor jest na światłach).
 
Co do produktów, to też się dużo razy zastanawiałam, dlaczego nie ma na nich brajla. To chyba nie robi różnicy w np. łatwości produkcji (nie wiem)? Nikomu by nie wadziło, a niektórym pewnie bardzo pomogło. Jakbym coś sama sprzedawała, to chciałabym, żeby każdemu wygodnie było tego używać.:) Aczkolwiek dzisiaj nie powinno być już problemu tego obejść skanerem tekstu po prostu. Na pewno są takie apki dla niewidomych, które czytają na bierząco na głos tekst, na który kieruje się kamerę smartfona. To nie tylko pomaga z produktami, ale też (1) tam gdzie palce nie sięgają, np. z szyldami restauracji, alejek w marketach itd., oraz (2) z większą objętością tekstu. Poważną wadą brajla jest to, że nie da się "zmniejszyć czcionki".:) Składu albo instrukcji obsługi już tak się nie zapisze. Skanerem najedziesz i już wiesz wszystko.:)

Dokładnie tak! :) Też mi się tak zdawało, że brajl ma jedynie zastosowanie nośnika suchych i krótkich informacji na np. opakowaniach leków, gdzie technologia jest bezradna. Dla części (raczej większości) rzeczy, jak literatura, postawienie na dźwięk jest praktyczniejsze, tańsze i przecież nie wymaga wcale zaawansowanej technologii (aczkolwiek ofc nie mogę mieć pojęcia,...

Sprawdziłam z ciekawości w AppStorze, są jak najbardziej takie aplikacje dla niewidomych! Rozpoznają co jest ciągłym tekstem, a co rubrykami i tytułami, więc nie musisz czytać całego tekstu, aż dojdziesz do np. nazwy produktu, która jest na środku opakowania, tylko każesz apce przeczytać to, co Cię interesuje (Envision Al). Są też takie, które do tego szerzej opisują, co widzą (Seeing Al). Kilka przykładów w opisie apki to rozpoznawanie znajomych, emocji na twarzy, liczenie pieniędzy, które się ma w dłoni, opis scenerii dookoła (gdzie ulica, gdzie dom...), jak się czegoś zgubiło i szuka, to można spytać apki, czy przypadkiem tego nie widzi itd..:)

Aż mam ochotę to przetestować ze słuchawką do jednego ucha (żeby otoczenie też słyszeć) i GoPro na Bluetooth. 😁 Brzmi, jakby mogło to działać jako "elektroniczne oczy". 😊 Se pobiorę.

Sprawdziłam z ciekawości w AppStorze, są jak najbardziej takie aplikacje dla niewidomych! Rozpoznają co jest ciągłym tekstem, a co rubrykami i tytułami, więc nie musisz czytać całego tekstu, aż dojdziesz do np. nazwy produktu, która jest na środku opakowania, tylko każesz apce przeczytać to, co Cię interesuje (Envision Al). Są też takie, które do tego szerzej opisują, co...

Apki są i są przydatne, ale tu chodzi o napis "odżywka", "szampon", "krem" itd. aby osoba chwytająca wiedziała, co bierze. Tak naprawdę wystarczyłoby, aby opakowania miały np. jakieś różne znaki na tyle (wypukłe), albo inne zakrętki. Coś, co pozwoli ci wymacać i odróżnić produkty od siebie. Niestety, to akurat jest stosunkowo drogie, bo nie wystarczy wziąć dowolnego opakowania z hurtowni. Trzeba je personalizować pod produkt.

Apki są i są przydatne, ale tu chodzi o napis "odżywka", "szampon", "krem" itd. aby osoba chwytająca wiedziała, co bierze. Tak naprawdę wystarczyłoby, aby opakowania miały np. jakieś różne znaki na tyle (wypukłe), albo inne zakrętki. Coś, co pozwoli ci wymacać i odróżnić produkty od siebie. Niestety, to akurat jest stosunkowo drogie, bo nie wystarczy wziąć dowolnego...

Skoro wiesz, z czego wynika, że takich żłobień nie ma na większości opakowań, to do czego dążysz? Całe społeczeństwo nie może dopłacać, żeby ktoś nie musiał wyciągać z kieszeni telefonu i skanować. 90% ludzi i tak chodzi z telefonem nawet do toalety. Tym bardziej, że nie trzeba skanować/szukać wytłoczonej nazwy za każdym razem, w domu tylko gdyby się czegoś wyjątkowo nie odłożyło na swoje miejsce. Niewidomi w domu wiedzą, że szampon jest zawsze po lewej, a odżywka po prawej, i nie mają chyba z rozpoznawaniem rzeczy specjalnych problemów? Stwierdzam to dość pewnie, bo przypomniałam sobie teraz, że jak pracowałam jako opiekunka osób starszych (taka z gminy, co przychodzi do domu), to mieliśmy niewidomą (w 100%) staruszkę, w dodatku o wyjątkowo żywej naturze - z tych co to nie usiedzą na 5 sekund, a zasuwała jak wyścigówka po mieszkaniu. Jak coś brała z półki, to dość pewnym ruchem, nie musiała się nawet bardzo domacywać. Prawie się złościła, że ktoś jej przychodzi i pomaga (czytaj: się wtrynia), jak ona sama zrobi. Najlepiej, to żeby sobie usiąść, bo ona zaraz herbatki zrobi (gdy ja dostawałam zawału, żeby nie wylała na siebie wrzątku). Tylko tyle, że sprawdzała, zanim wyszłam, czy wszystko odłożyłam na swoje miejsce. Większy sens chyba ma doskonalenie aplikacji i urządzeń, żeby użytkowanie szło jak najsprawniej - najlepiej jeszcze szybciej, niż by zajęło obmacanie opakowania. Zawsze też można być trochę sprytnym i np. przyprawy trzymać w organizerze z wygrawerowanymi przez siebie nazwami; na opakowaniach można, po zakupieniu czegoś, napisać klejem w pisaku co to jest (wychodzi 3D) itd., zajmuje sekundę. Już na zakupach można sobie poradzić z aplikacją.
Ale wiadomo, że by najlepiej było, żeby wszędzie gdzie się da, była informacja dostosowana do każdej grupy odbiorców. Mówiłam od początku.:)

Skoro wiesz, z czego wynika, że takich żłobień nie ma na większości opakowań, to do czego dążysz? Całe społeczeństwo nie może dopłacać, żeby ktoś nie musiał wyciągać z kieszeni telefonu i skanować. 90% ludzi i tak chodzi z telefonem nawet do toalety. Tym bardziej, że nie trzeba skanować/szukać wytłoczonej nazwy za każdym razem, w domu tylko gdyby się czegoś wyjątkowo nie...

Po prostu mówię o tym, jak można ułatwić życie, nie tylko osobą niedowidzącym. Ile to razy ja macałam na ślepo w łazience za czymś, bo zalałam oczy, piekły i nie mogłam otworzyć? Akurat o personalizacji opakować mówiła na przykład Molly Burke. Można wyszukać jej filmików na Youtube na ten temat, ona tam wszystko ładnie wykłada i to jako osoba z tym konkretnie problemem. ;) 

Po prostu mówię o tym, jak można ułatwić życie, nie tylko osobą niedowidzącym. Ile to razy ja macałam na ślepo w łazience za czymś, bo zalałam oczy, piekły i nie mogłam otworzyć? Akurat o personalizacji opakować mówiła na przykład Molly Burke. Można wyszukać jej filmików na Youtube na ten temat, ona tam wszystko ładnie wykłada i to jako osoba z tym konkretnie problemem. ;) 

Obejrzałam "Blind Accessibility of Beauty Products". Moly nie poruszyła w ogóle aspektu ekonomicznego, dlaczego nie wszystkie marki mogą sobie pozwolić na takie znaczenia, w czym chyba ustaliłyśmy, że leży problem. Powiedziała też, że można sobie po prostu podpisać opakowania takim pisakiem, o jakim powiedziałam, albo założyć gumkę na butelkę odżywki, a na szamponu nie. Nie zaproponowała rozwiązania dla np. startującej marki o niskim kapitale.
Jeśli jesteś widząca, to nie myślisz o tym, żeby np. układać butelki w odpowiedniej kolejności, więc trudniej Ci znaleźć odpowiedni produkt, gdy Ci zaleje oczy, niż osobie niewidomej. One mają wszystko poukładane nie tylko dlatego, żeby poznać, co jest co, ale też po to, by nie musieć tracić czasu na szukanie i dotykanie wszystkiego po kolei. Po naszej babci z pracy bym się w pierwszej chwili nie skapnęła, że jest niewidoma, gdyby nie to, że było to widać po twarzy.
Mówiłam też już w pierwszej odpowiedzi, że gdybym sama mogła i nie robiłoby to dla mnie różnicy w kosztach, to zadbałabym o takie rzeczy. Szkoda, że nie wszystkie marki które mają indywidualne opakowania, projektują je sposób pomocny dla niewidomych. Niekoniecznie wynika to jednak ze złej woli, po prostu nie przyjdzie każdemu wszystko do głowy. Mam nadzieję, że się osoby niewidome kontaktują z takimi firmami i zgłaszają swoje uwagi. Jeśli sugestie mają sens, to serio często to działa.:) Jeśli nie, to chyba i tak nie jest to problem nie do przejścia.
Poza tym mówimy cały czas dokładnie to samo.
Miłego dnia i pozdrawiam cieplutko.  😊  

Obejrzałam "Blind Accessibility of Beauty Products". Moly nie poruszyła w ogóle aspektu ekonomicznego, dlaczego nie wszystkie marki mogą sobie pozwolić na takie znaczenia, w czym chyba ustaliłyśmy, że leży problem. Powiedziała też, że można sobie po prostu podpisać opakowania takim pisakiem, o jakim powiedziałam, albo założyć gumkę na butelkę odżywki, a na szamponu nie. Nie...

A mnie ich istnienie wcale nie dziwi.:) Człowiek to istota społeczna i jeśli tylko to fizycznie w jego mocy, to znajdzie sposób, żeby się z innymi porozumieć i brać udział w życiu publicznym. Braille stworzył swoje pismo na początku XIX w., czyli dokładnie wtedy, kiedy książki w ogóle się robiły szeroko dostępne (niby Gutenberg był wcześniej, ale to dopiero maszyna parowa pozwoliła na prawdziwie masowy druk). Książki brajlowskie powstały więc prawie równocześnie z naszymi zwykłymi książkami i nie był to jakiś przełom ratujący sierotki Marysie, które dopiero teraz zyskały szansę czytania!:)
Na podobnej zasadzie ludzie się dziwią, że język migowy nie jest jeden międzynarodowy, a każdy kraj ma swoje i to z jeszcze większą różnorodnością regionalną, niż mówione. To jasne, że tak jest, bo migowe powstawały przecież tak samo jak mówione języki. Gdzie tylko są ludzie, którzy chcą się skomunikować, to jakiś kod sobie wytworzą. Nie musiał nikt (jeszcze na pewno słyszący:D) przyjść i im łaskawie wymyślić i nauczyć ich języka, który by wprowadzono międzynarodowo.:)
Jeśli coś tu jest piękne, moim zdaniem, to że człowiek to kreatywna bestia, która sobie w każdej sytuacji znajdzie rozwiązanie. 😁

A mnie ich istnienie wcale nie dziwi.:) Człowiek to istota społeczna i jeśli tylko to fizycznie w jego mocy, to znajdzie sposób, żeby się z innymi porozumieć i brać udział w życiu publicznym. Braille stworzył swoje pismo na początku XIX w., czyli dokładnie wtedy, kiedy książki w ogóle się robiły szeroko dostępne (niby Gutenberg był wcześniej, ale to dopiero maszyna parowa...