Opowiadanie Gastona Leroux z 1912 roku. Dwudziestoczteroletnia Elżbieta, córka zrujnowanego genewskiego bankiera, nad którą wisi groźba staropanieństwa, poznaje w kasynie w Évian młodego Herberta Gutmanna. Jej stojąca nad grobem matka przyśpiesza ich ślub. Podczas podróży poślubnej nieoczekiwanie umiera stary pan Gutmann. Herbert popada w dziwną melancholię i z niejasnych przyczyn odwleka powrót do swojego rodzinnego domu w szwarcwaldzkim Todtnau.