Jeden z najkrótszych dialogów Platona. Sokrates dyskutuje z utalentowanym artystą, zawodowym recytatorem poematów Homera. Usiłuje przekonać zarozumiałego rozmówcę, że znajomość utworu bynajmniej nie robi człowieka znawcą w dziedzinach, o których traktuje dzieło, a twórczość poetycka, podobnie jak budząca zachwyt deklamacja, nie opiera się na wiedzy i umiejętności, ale pochodzi z boskiego natchnienia.