Czarna matka ziemia to przejmujące studium dziecka, kruchego, naznaczonego okrucieństwem i dojmującą samotnością, obsesyjnym poczuciem winy i straty, rozpaczliwym pragnieniem przynależności i powtarzającym się wciąż na nowo odrzuceniem.

Powieść Kristiana Novaka przebyła drogę od odrzuconego maszynopisu do jednej z najbardziej poczytnych i nagradzanych chorwackich powieści ostatniej dekady. Losy młodego pisarza w momencie kryzysu tożsamości i rozpadu związku z ukochaną osobą zanurzone są w realiach współczesnego Zagrzebia oraz chorwacko-słoweńskiego pogranicza u schyłku Jugosławii i na progu wojny. Po latach patologicznych kłamstw i ucieczek w wyobraźnię powracają wspomnienia traumatycznego dzieciństwa. Novak splata intymną (w sporej mierze autobiograficzną) opowieść z miejscowymi legendami i wierzeniami. Tworzy wciągający „wiejski noir” i „međimurskie Twin Peaks”, melancholijną antybajkę z elementami fantastyki i horroru.