Bohater Powstania i Legii Cudzoziemskiej

Książka Niczego nie żałuje to spisane przez Krzysztofa Schramma, wspomnienia Zygmunta Jatczaka. Zygmunt Jatczak to żywa legenda Armii Krajowej i Legii Cudzoziemskiej oraz bohater Powstania Warszawskiego. Historia jego życia to gotowy materiał na film o historii i poplątanych ludzkich losach. Autor walczył w Batalionie „Miotła”, potem był żołnierzem Legii w Indochinach w 13 DBLE. Wielokrotnie odznaczany, w tym Krzyżem Walecznych za Powstanie oraz Medaille Militaire za Indochiny. Pan Zygmunt wrócił do Polski, mieszka na północy kraju. Jest Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Byłych Żołnierzy i Przyjaciół Legii Cudzoziemskiej w Polsce. Wspomnienia Zygmunta Jatczaka, Krzysztof Schramm spisał podczas spotkań w latach 2009–2014.
Z pokolenia Kolumbów, z Błyskawicą w dłoni

Na kartach opowieści mówi autor, jestem „Pokoleniem Kolumbów”, teraz to już jednym z nielicznych tych młodych ludzi, których dojrzałość i piękne lata młodości przypadły na czas wojny. Wojna stała się moją szkołą życia, a moje drogi były kręte, często śmierć zaglądała mi w oczy, ale miałem szczęście….

W „Miotle” miałem na wyposażeniu początkowo karabin Mausera i polskiego Visa, później jak znalazłem się w ochronie „Radosława” to dostałem pistolet maszynowy Błyskawica i amerykańskiego Colta kaliber 11,45. Oba nowiusieńkie! Błyskawica była znakomitym automatem, był to prosty peem, niezawodny. Steny, w porównaniu, często się zacinały, a ona nie, zawsze działała bez zarzutu. Automat ten skonstruowano w konspiracyjnej Warszawie, gdzieś w drugiej połowie 1942 roku. Autorami projektu byli inżynierowie Wacław Zawrotny i Seweryn Wielanier, wzorując się na niemieckim MP 40 i brytyjskim Stenie Mk II. Ogółem wyprodukowano około 700 Błyskawic. Co ciekawe, Błyskawica strzelała tylko ogniem ciągłym, a jej magazynek, wzorowany na Stenie miał 32 naboje. Swoją Błyskawicę autor miał do końca powstania.
Jest jedno wyjście. Przed wojną już o Niej wiedziałem. Czekała na mnie Legia Cudzoziemska

Krzysztof Schramm spisał wspomnienia przyjaciela. Dzięki tym opowieściom Czytelnik dowie się o szkoleniu legionisty w ekstremalnych pustynnych warunkach. Następnie, razem z bohaterem, będzie na patrolach w dżungli i na polach ryżowych. I wreszcie, zobaczy walki i operacje Legii w Indochinach oczyma ich uczestnika. Dzisiaj jest już niewielu świadków tych wydarzeń, coraz mniej jest Powstańców Warszawskich, ubywa też weteranów Legii pamiętających walki w Indochinach przeciwko komunizmowi. Zygmunt Jatczak, mówi, że jest szczęściarzem, iż wszystkie te dramatyczne wydarzenia przeżył i w dodatku niczego nie żałuje.
Ale niczego nie żałuję, Je ne regrette rien!

Książka zawiera wcześniej nie publikowane materiały m in zdjęcia z Indochin oraz Journal des Marches et Opérations de la 13 DBLE 1951. Dzięki tym materiałom, możemy przedstawić po raz pierwszy w Polsce a może i na świecie wiele nieznanych szczegółów. W rzeczy samej udokumentowane wiadomości o operacjach 13 DBLE w 1951 roku, jak i działań specjalnego oddziału zwanego „Bande Noire”, rzadko znajduje się w literaturze fachowej.

Chyba najważniejszym dla Zygmunta Jatczaka wydarzeniem ostatnich lat była pamięć Francji, która uhonorowała go za służbę w Indochinach. Zygmunt Jatczak został Kawalerem Orderu Legii Honorowej nadanej przez Prezydenta Republiki Francuskiej 3 kwietnia 2017 roku. Podsumowując, w ostatnich zdaniach książki Zygmunt Jatczak tak napisał:

Wspominając czas wojny i mój czas w Legii Cudzoziemskiej jedno mogę powiedzieć, miałem wiele szczęścia, wiele przeżyłem, kilka razy umknąłem śmierci i jak się w Legii mówi Niczego nie żałuję. Naprawdę! Niczego nie żałuję! Je ne regrette rien!

Zapraszamy do lektury