Z ogromnym znawstwem autor omawia szereg zagadnień związanych z samą osobą Michaiła Tuchaczewskiego oraz funkcjonowaniem Armii Czerwonej, zarówno w kontekście globalnym jak i jednostkowym, wliczając w to przemiany, które dokonały się w jej strukturach za wiedzą i przy aktywnym udziale bohatera tej publikacji. Charakteryzuje go jako wybitnego dowódcę polowego, zdolnego reformatora i teoretyka wojskowości, który jednak mimo, swej wysokiej pozycji w strukturach państwa, nie radzi sobie w gąszczu politycznych intryg, partyjnych walk frakcyjnych, personalnych układów i zależności, taktycznych zawiłości i tymczasowych sojuszy (tu palma pierwszeństwa zdecydowanie przypada Józefowi Stalinowi), których w końcu padnie ofiarą. Aresztowany 22 maja 1937 roku i po krótkim procesie stracony 12 czerwca 1937 roku.