Fircyk w zalotach jest komedią obyczajową w trzech aktach napisaną w 1781 roku przez Franciszka Zabłockiego i należącą do kanonu polskiej literatury. Utwór opowiada o miłości tytułowego bohatera do niedostępnej Podstoliny, młodej i pięknej wdowy, siostry Arysta, przyjaciela Fircyka. Wartka akcja, komiczne sytuacje, nieoczekiwane i zabawne zdarzenia wynikające z zabiegów Fircyka o rękę Podstoliny, wreszcie trzymająca w napięciu intryga przyczyniły się do ponadczasowego sukcesu oświeceniowego utworu, który ponad dwa wieki temu zdobył uznanie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, i do dzisiaj uważany jest za jedną z najdoskonalszych polskich komedii i często jest wystawiany w teatrach. O wartości utworu świadczy zresztą nie tylko atrakcyjna fabuła, ale także konsekwentnie zbudowana intryga, zgodnie z zasadą trzech jedności, oraz pięknie zarysowane postacie. Ze szczególnym literackim kunsztem i psychologiczną głębią autor rysuje postać Fircyka, równie komicznego w swojej dworskości i lekkomyślności, jak ujmującego w swojej pomysłowości i zakochaniu. O wielkości tej kreacji najlepiej świadczy fakt, że imię bohatera komedii przeszło do języka potocznego. Dodatkową wartością Fircyka w zalotach jest wyłaniający się z niej opis osiemnastowiecznej Warszawy, panujących w niej stosunków obyczajowych, mód i zwyczajów.