Zmierzch bożyszcz to książka o tyle niezwykła wśród dzieł Nietzschego, że nie eksponuje jego klasycznych idiosynkrazji, które dotyczyły przede wszystkim walki z nihilistyczną religią chrześcijańską („chrześcijaństwo jest metafizyką kata”), lecz daje zwięzły wykład jego doktryny pozytywnej. Doktryna ta jest doktryną afirmatywną. „Amor fati – miłuj swój los, swe przeznaczenie, swe konieczne życie w ciemnym horyzoncie ludzkości”: oto jądro afirmacji życia, którego immoralnie niewinna postać jest tu odsłaniana dzięki demistyfikowaniu kapłańsko filozoficznych oszustw i kłamstw, dzięki ukazywaniu ich vanitas. Tylko one z wielu powodów właśnie na akceptację nie zasługują...