Kultura osiemnastego wieku we Włoszech rozpoczyna się wesołą, miłosną kanconą Metastazja, a kończy poważnym hymnem Foscola, którego tytuł Sepolcri, Groby. Ale mimo tej smutnej nazwy carmen Foscola jest zapowiedzią nowego życia włoskiego narodu i lepszej przyszłości. Pomiędzy tymi dwoma poetycznymi objawami mieści się cały proces przeobrażenia włoskiego społeczeństwa, niewidziany ferment wyobrażeń, spoważnienie narodowej myśli.