Co nas drażni? Co nas wkurza?

Większość przeczytanych przeze mnie książek posiada otoczkę odpowiedniej atmosfery, a przynajmniej tak było w momencie ich czytania. Do każdej z nich podchodzę indywidualnie, a nastrój, jaki stwarzam wokół sprzyja czystemu odbiorowi i interpretacji. Przekłada się to również na recenzje wybranych pozycji. No bo, czymże jest recenzja pisana bez natchnienia, poza zwykłym naskrobaniem na kartce paru wyrazów?

Co nas drażni, co nas wkurza autorstwa Joe Palca oraz Flory Lichtman trafiła mi w ręce w okresie nad wyraz odpowiednim. Każdego z nas coś irytuje, coś drażni, coś wkurza. Według mnie, nie ma nic bardziej denerwującego od ludzkiej głupoty. I alergii. Kombinacja tych elementów wywołuje u mnie już prawdziwy armagedon…

Na wstępie, nasze oko przyciąga jaskrawo pomarańczowa szata graficzna okładki, która delikatnie łechtając mózg, może zapoczątkować proces irytacji. Wydawałoby się, że kolor jest tak mocny, że bez trudu będzie można znaleźć książkę po ciemku. Kolejna sprawa to niedokończony pasek postępu umieszczony tuż pod tytułem. Pozostaje czekać i liczyć na to, że kiedyś dojdzie do końca… Nie jestem pewien czy celowym zabiegiem nie było również odwrócenie o 180 stopni skróconego opisu w tylnej części okładki. Te elementy pomimo, że zwróciły na siebie moją uwagę, nie ubodły mnie jakoś specjalnie, powiem więcej, nawet może zachęciły do szybkiego wejścia w ten świat, wiedząc już na początku, czego mam się spodziewać.

Książka to naprawdę obszerny zbiór zagadnień z zakresu psychologii i nie tylko, oparty na wiedzy i badaniach wielu naukowców i specjalistów. Przy czym słowo „zbiór zagadnień” absolutnie nie oznacza tu standardowej treści słownikowej. Rozdziały napisane w sposób jak najbardziej łatwy w odbiorze. Dzięki temu, że każdy z rozdziałów opiera się na konkretnym wydarzeniu z życia jednego człowieka bądź grupy ludzi, łatwo wyobrazić sobie to, co autor chciał nam przekazać. Łatwość tego procesu wzmaga również fakt, że wydarzenia te nie są dla nas tak do końca nieznajome. Są rutyną, z którą zmaga się większość (o ile nie wszyscy) z nas.

Jak odczucia towarzyszące najsmutniejszej i najprzyjemniejszej chwili z naszego życia odnoszą się do tego, co lubimy w pomidorach? Czy istnieją wiarygodne, miarodajne irytomierze? Na co mamy wpływ a na co go nie mamy, mówiąc o drażnieniu? Autorzy przeprowadzają nas przez zjawisko desensytyzacji, w tym przez zwrot hedoniczny i łagodny masochizm, a to tylko garść rozgałęziających się na kilka stron wyrazów, mających swoje ścisłe odzwierciedlenie w naszym życiu.

Po przeczytaniu tej książki, zacząłem baczniej obserwować wszystko to, co do tej pory po prostu mnie irytowało. Nadal irytuje, ale Joe Palca nauczył mnie traktować to jak coś normalnego i tak jak ból, uczucie miłości, czy smak najlepszej nalewki, po prostu respektować. Począwszy od wkurzającego bzyku muchy nad ranem, lub kiedy próbujemy się na czymś skoncentrować, poprzez splątane słuchawki i dźwięk wiertarki u sąsiada, uliczny korek i wysokie ceny w marketach, na milionie innych rzeczy kończąc. Wszystko to w mniejszym lub większym stopniu na nas oddziałuje. A każdego z nas dotyka to indywidualnie. Pozostaje zadać sobie pytanie, czy irytacja jest na pewno aż tak dla nas szkodliwa? Może po prostu nie dostrzegamy jej pozytywnych aspektów.

Co nas drażni? Co nas wkurza?

Większość przeczytanych przeze mnie książek posiada otoczkę odpowiedniej atmosfery, a przynajmniej tak było w momencie ich czytania. Do każdej z nich podchodzę indywidualnie, a nastrój, jaki stwarzam wokół sprzyja czystemu odbiorowi i interpretacji. Przekłada się to również na recenzje wybranych pozycji. No bo, czymże jest recenzja pisana bez...