Paryż wyzwolony

Beevor jest świetnym pisarzem, a "Paryż Wyzwolony" to bardzo dobra książka. Zaczyna się w zasadzie od rozstania De Gaulla z Francją zaraz w 1940, Paryż dopiero co zniewolony. Narracja płynnie przeskakuje do lądowania aliantów w Normandii i pochodu w kierunku Niemiec. Paryż jest po drodze, do Paryża trzeba dotrzeć jak najszybciej, tego chcą Francuzi, ale do Paryża musi dotrzeć żołnierz francuski, wówczas wyzwolenie będzie miało głęboki sens kulturowy.... tyle wstępu. Książka jest bardzo piękną panoramą tego co działo się w samym mieści od sierpnia 1944, aż po wczesne lata sześćdziesiąte. Panoramą przenikniętą sporami politycznymi, "wojną franacusko-francuską", osobą De Gualla, rozliczeniami z "faszystami" spod znaku Vichy. Wszystko to otoczone w piękny kontekst kultorowo-społeczny. Poznajemy całą plejadę wybitnych artystów, pisarzy i filozofów jak Sartre, Picasso, Camus, de Beauvoir, Hemingway. Poznajemy paryżan i ich życie zwyczajne i niezwyczajne. Książka zdecydowanie warta do przeczytania i dziwi mnie jej niska ocena na portalu. Może dlatego że odbiorcy dzieł Beevora są przyzwyczajeni do zawsze arcydzieł :)

Beevor jest świetnym pisarzem, a "Paryż Wyzwolony" to bardzo dobra książka. Zaczyna się w zasadzie od rozstania De Gaulla z Francją zaraz w 1940, Paryż dopiero co zniewolony. Narracja płynnie przeskakuje do lądowania aliantów w Normandii i pochodu w kierunku Niemiec. Paryż jest po drodze, do Paryża trzeba dotrzeć jak najszybciej, tego chcą Francuzi, ale do Paryża musi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do połowy jakoś poszło. Książka szału nie ma.

Do połowy jakoś poszło. Książka szału nie ma.

Pokaż mimo to

To jedna z wielu książek wydanych ostatnio i wpisująca się w nieco zapomniany nurt historii II wojny światowej, zdominowany przez opisy wielkich pancernych batalii, inwazji i desantów, w skrócie – dokonań militarnych. Tutaj autorzy dogłębnie przyjrzeli się temu, jak wyglądało życie codzienne Francuzów pod koniec okupacji i tuż po niej. Dowiemy się na przykład, że głośny stukot podeszew mógł przyprawić o ból głowy (bo skórzane z braku surowca zastąpiono drewnianymi), albo o tym, że po wyzwoleniu Paryża wprowadzono żałobę na cześć zmarłych wyzwolicieli i zakazano tańców w lokalach (więzienia szybko się zapełniły). Oczywiście nie brakuje wielkiej polityki i zmagań o władzę pomiędzy zwolennikami generała de Gaulle’a i prężnie działającym ruchem komunistycznym. Jeszcze w 1944 niektórzy paryżanie całkiem realnie obawiali się inwazji Rosjan i rewolucji bolszewickiej.
Dużo miejsca poświęcono w książce opowieściom i anegdotom dotyczącym artystów i pisarzy. Jest i Ernest Hemingway, George Orwell czy Jean Cocteau. Są gwiazdy świata mody z Coco Chanel na czele. W książce „Paryż wyzwolony” prześledzimy koleje losów stolicy Francji i jej mieszkańców aż do lat 60. Historia polityczna ukazana z pogłębionej perspektywy końca wojny nabiera pełniejszego wymiaru.

To jedna z wielu książek wydanych ostatnio i wpisująca się w nieco zapomniany nurt historii II wojny światowej, zdominowany przez opisy wielkich pancernych batalii, inwazji i desantów, w skrócie – dokonań militarnych. Tutaj autorzy dogłębnie przyjrzeli się temu, jak wyglądało życie codzienne Francuzów pod koniec okupacji i tuż po niej. Dowiemy się na przykład, że głośny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa. Opis powojennej Francji przez pryzmat Paryża. polityka i kultura.

Ciekawa. Opis powojennej Francji przez pryzmat Paryża. polityka i kultura.

Pokaż mimo to

Czytając książkę szybko dotarłem do momentu wyzwolenia miasta spod okupacji niemieckiej. Zacząłem się zastanawiać, co w kolejnych kilkuset stronach opisał autor. Nie spodziewałem się wówczas, że pomysł autorów na opisanie losów miasta sięga tak głęboko w przyszłość i tak mocno spina się z gospodarczymi i politycznymi wątkami Europy. Na uwagę zasługuje bardzo dobrze przedstawiona sytuacja zwykłych ludzi. W tym miejscu autorom należy się wielki plus, ponieważ tak dogłębnej analizy tematu wcześniej nie spotkałem.

Beevor podzielił swoją książkę na cztery części opisujące chronologiczne historię miasta. Na początku przybliża sylwetki przywódców Francji po druzgocącej klęsce – de Gaulle’a i Pétaina. Z generałem i marszałkiem związana jest wielka polityka, która ogrywa w pracy autorów ogromną rolę, ale nie brakuje bardziej przyziemnych problemów, mianowicie kulturowo-społecznych. Na ten drugi temat składają się m.in. losy artystów, projektantów mody, pisarzy. To wszystko znane i czczone na świecie nazwiska. Ich losy splotły się z powojennym Paryżem równie mocno jak wymienionych wcześniej przywódców wojskowych.

Ta napisana przystępnym językiem książka bardzo szczegółowo opisuje nie tylko sytuację w samej stolicy Francji, ale także w Europie w dobie wielkich zmian polityczno-gospodarczych. Autorzy mniej skupiają się na konkretnych datach, a bardziej na analizowaniu zachodzących przemian i odkrywania ich znaczenia dla przyszłości Europy. Warto nadmienić, że wówczas, gdy Francja de facto była gnijącym tworem, w Paryżu odbywało się wiele spotkań i wydarzeń, które miały później wpływ na dalszy rozwój kruchego pokoju w Europie.

Publikacja wyczerpuje temat historii miasta po wojnie, do lat 60-tych. Książka to ciekawa mieszanka problemów o różnej tematyce. Od gospodarczych, poprzez polityczne, aż do narodowych i kulturowych. Na pewno dla każdego zainteresowanego znajdzie się temat przewodni. Polecam.

Czytając książkę szybko dotarłem do momentu wyzwolenia miasta spod okupacji niemieckiej. Zacząłem się zastanawiać, co w kolejnych kilkuset stronach opisał autor. Nie spodziewałem się wówczas, że pomysł autorów na opisanie losów miasta sięga tak głęboko w przyszłość i tak mocno spina się z gospodarczymi i politycznymi wątkami Europy. Na uwagę zasługuje bardzo dobrze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka opowiadająca o Paryżu w latach 1944 - 1949 z szerszym spojrzeniem na powojenne dzieje Francji. W zasadzie książkę można analizować pod dwoma względami. Częściowo jest to książka o polityce, zajmująca się dziejami wojny "francusko - francuskiej", tematu chyba w Polsce mało znanego, dość ciekawego dla ludzi interesujących się zimną wojną. Z drugiej strony jest to książką o kulturze, sztuce i modzie, gdzie autorzy swoją narrację budują wokół takich osób jak Sartre, Picasso, Camus, de Beauvoir, Hemingway czy Koestler.

Książka opowiadająca o Paryżu w latach 1944 - 1949 z szerszym spojrzeniem na powojenne dzieje Francji. W zasadzie książkę można analizować pod dwoma względami. Częściowo jest to książka o polityce, zajmująca się dziejami wojny "francusko - francuskiej", tematu chyba w Polsce mało znanego, dość ciekawego dla ludzi interesujących się zimną wojną. Z drugiej strony jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka Beevora jest dobrą lekturą wprowadzającą czytelnika w rodzący się nowy porządek po II wojnie światowej. Miejscem akcji jest politycznie i społecznie rozedrgana Francja, w której o wpływy walczą zwolennicy gen. de Gaulla, socjaliści, komuniści, a osoby bierne wobec rządów marszałka Petaina próbują znaleźć swoje miejsce. Książka obfituje w różnorodne źródła, które przybliżają czytelnikowi życie codzienne Paryżan, postawy francuskiej intelektualnej elity, a także kulisy dyplomatycznych potyczek i wyzwań, które miały miejsce na początku "zimnej wojny". Wachlarz perspektyw pokazanych w tej książce jest naprawdę bogaty. Ponieważ nie posiada ona załącznika, który podsumowuje w formie kalendarium kluczowe wydarzenia, które miały miejsce we Francji w latach 1944-49 a lista osób, o których mowa jest ogromna, często musiałem sięgać do innych źródeł, by poukładać sobie w głowie chronologię wydarzeń i bliżej poznać postaci opisywane w książce Beevora. Niemniej jednak jest to ciekawa lektura dla osób zainteresowanych powojenną historią Francji.

Książka Beevora jest dobrą lekturą wprowadzającą czytelnika w rodzący się nowy porządek po II wojnie światowej. Miejscem akcji jest politycznie i społecznie rozedrgana Francja, w której o wpływy walczą zwolennicy gen. de Gaulla, socjaliści, komuniści, a osoby bierne wobec rządów marszałka Petaina próbują znaleźć swoje miejsce. Książka obfituje w różnorodne źródła, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Zwycięski pochód Charles’a de Gaulle’a wzdłuż Pól Elizejskich był momentem symbolicznym – dla wiwatujących tłumów był to wyczekiwany od lat koniec wojny, dla petainistów złośliwy żart historii, dla komunistów początek walki o władzę”. Wyzwolenie oznaczało jednak początek guerre franco-francaise. Ta wojna francusko-francuska jest „motywem przewodnim” książki Antony Beevor’a „Paryż Wyzwolony”. Autor, jeden z najpopularniejszych i najbardziej zasłużonych historyków II wojny światowej, opisuje Paryż, a w szerszym kontekście Francję i Francuzów od czasu okupacji do lat 40./50. Nie jest to jednak pozytywny i optymistyczny opis. Wyzwolenie przyniosło powiew świeżości, który jednak nie trwał zbyt długo. Pierwszy okres powojenny objawił bowiem problemy, napięcia i niepokoje, które stale powracały i narastały. Autor na blisko 500-set stronach opisuje najważniejsze kwestie powojennego Paryża, takie jak rozliczanie patainistów, walkę komunistów o władzę, niestabilność kolejnych rządów, ogromne kontrasty społeczne, głód i apatia. Opisane zostały również skomplikowane relacje Francji ze Stanami Zjednoczonymi oraz zaangażowanie ludzi literatury i sztuki w idee komunizmu.
Jednak, pomimo tak szerokiego kontekstu, w książce pominiętych zostało wiele ważnych zagadnień. Niedostatecznie opisane zostało samo wyzwolenie Paryża (brak choćby rozbudowanych aspektów militarnych). Mało miejsca autor poświęca na opis sytuacji zwykłych ludzi po odzyskaniu niepodległości, w jaki sposób organizowali sobie życie, jak odnajdowali się w nowej rzeczywistości, nie rzadko przepełnionej cierpieniem i bólem, wypełnionej okrutnymi wspomnieniami po niedawno zakończonej wojnie. Również temat kultury i sztuki został potraktowany bardzo skrótowo i to w większości w kontekście walki ideowej pomiędzy pisarzami.
Reasumując, książka rozczarowuje. Temat wydawałoby się niezmiernie ciekawy i rzadko opisywany, został praktycznie sprowadzony do opisu walki ideowej pomiędzy różnymi frakcjami politycznymi. Książka nie wyczerpuje tematu, a może być jedynie wyjściem do dalszych poszukiwań i zagłębiania się w tematykę powojennej Francji.

„Zwycięski pochód Charles’a de Gaulle’a wzdłuż Pól Elizejskich był momentem symbolicznym – dla wiwatujących tłumów był to wyczekiwany od lat koniec wojny, dla petainistów złośliwy żart historii, dla komunistów początek walki o władzę”. Wyzwolenie oznaczało jednak początek guerre franco-francaise. Ta wojna francusko-francuska jest „motywem przewodnim” książki Antony Beevor’a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to