Obudziła się o wschodzie słońca. Jego promienie zdążyły wysuszyć jej ubranie i rozgrzać zmarznięte ciało. Wokół unosił się przyjemny zapach żywicy i ściółki leśnej. Były tak błogo i spokojnie... Lucy mogłaby tak leżeć i leżeć, gdyby nie głos wśród drzew. Głos, który tak dobrze znała... "Krzysiek!" pomyślała "Przyszedł! Po mnie!" Już miała wstać i rzucić się w stronę, z której dochodził głos, ale coś ją powstrzymało. "Co on tu robi? Czyżby rodzice zgłosili moje zaginięcie? Ale zaraz, nikt przecież nie wiedział, gdzie jadę. Prócz niego. A więc sam tu po mnie przyjechał? Dlaczego?".
Natłok myśli w głowie Lucy nie pozwolił jej skupić się na rzeczywistości i nie zauważyła ona, że chłopak zaszedł ją od tyłu. Z zamyślenia wybudził ją jego głos:
-Lucy! Tak długo cię szukałem! Wreszcie jesteś.

Obudziła się o wschodzie słońca. Jego promienie zdążyły wysuszyć jej ubranie i rozgrzać zmarznięte ciało. Wokół unosił się przyjemny zapach żywicy i ściółki leśnej. Były tak błogo i spokojnie... Lucy mogłaby tak leżeć i leżeć, gdyby nie głos wśród drzew. Głos, który tak dobrze znała... "Krzysiek!" pomyślała "Przyszedł! Po mnie!" Już miała wstać i rzucić się w stronę, z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Słyszała jeszcze za plecami przekleństwa rzucane przez mężczyznę od zapalniczki. Trochę ją to uspokoiło bo gdy szukał jej w ciemności zdawał się być demonem, sennym koszmarem ukrytym w zakamarkach budynku a tu proszę - nie dość, że jej "demon" krwawił to jeszcze stracił całe swoje przerażające ją opanowanie. Nadal był bardzo niebezpieczny ale już nie wzbudzał w niej aż takiego przerażenia. Paradoksalnie cała ta sytuacja dodała jej odrobinę pewności siebie ale też nie wyłączyła rozsądku i rozwagi "uciekać, uciekać" - poganiała siebie w myślach.
Biegnąc przez las przewracała się o wystające z ziemi konary drzew. Leśna gęstwina zdawała się ją powstrzymywać gdy raz po raz gałęzie smagały jej twarz. Miała poobijane nogi od upadków, poszarpane ubranie, a na policzku jedna z gałęzi zrobiła małą, krwawiącą rysę.
Im dłużej biegła tym bardziej czuła, że las staje się gęstszy, powietrze staje się bardzo wilgotne. Gdy zaczął zapadać zmierzch las całkowicie się zmienił. Gdy wreszcie padła na plecy ze zmęczenia na mokrą ściółkę zobaczyła nad sobą korony drzew a między nimi ciemne, szare niebo i poczuła jak wiatr przybiera na sile. Po chwili poczuła jak na twarz spada jej pierwsza kropla deszczu...

Słyszała jeszcze za plecami przekleństwa rzucane przez mężczyznę od zapalniczki. Trochę ją to uspokoiło bo gdy szukał jej w ciemności zdawał się być demonem, sennym koszmarem ukrytym w zakamarkach budynku a tu proszę - nie dość, że jej "demon" krwawił to jeszcze stracił całe swoje przerażające ją opanowanie. Nadal był bardzo niebezpieczny ale już nie wzbudzał w niej aż...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czym prędzej wypadła na zewnątrz, a podmuch chłodnego nocnego powietrza owiał jej twarz. Przystanęła na chwilę, aby umożliwić dotarcie jak największej ilości tlenu do swoich płuc, które teraz piekły ją niesamowicie. Z chwilą gdy życiodajny gaz znalazł się w jej nozdrzach poczuła zapach unoszący się w przestrzeni, zapach wilgoci i dymu. Rozejrzała się z przerażeniem, ale przed jej oczami widniała jedynie ciemna, mroczna przestrzeń. Gdzieś w oddali dostrzegła drzewa. Las. Jej jedyny ratunek to pobiec do lasu, ukryć się gdzieś w zaroślach i przeczekać. Nie mogła się dłużej napawać pięknem nocy czy zastanawiać nad drogą ucieczki. Za plecami usłyszała skrobanie, więc czym prędzej pognała przed siebie i zniknęła między drzewami.

Czym prędzej wypadła na zewnątrz, a podmuch chłodnego nocnego powietrza owiał jej twarz. Przystanęła na chwilę, aby umożliwić dotarcie jak największej ilości tlenu do swoich płuc, które teraz piekły ją niesamowicie. Z chwilą gdy życiodajny gaz znalazł się w jej nozdrzach poczuła zapach unoszący się w przestrzeni, zapach wilgoci i dymu. Rozejrzała się z przerażeniem, ale...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Nagle zapalniczka wypadła z jego dłoni. Ogień zmierzał ku Lucy liczym wąż skradający się do swojej ofiary. Dziewczyna zdusiła odgłos przerażenia. Wokół niej kłębyło się od duszącego dymu, który przeszkadzał jej nie tylko w oddychaniu, ale i w racjonalnym myśleniu. Została w pomieszczeniu z mężczyzną od zapalniczki. Ostatkiem sił wywarczała w kierunku mężczyzny.
-Nigdy mnie nie dopadniesz. Nie zdołasz mnie zabić.
Wyciągnęła z szuflady biurka nóż do listów, rzuciła go w jego kierunku. Zawył z bólu, który rozprzestrzeniał się po jego nodzę.
-Pożałujesz tego. Ty mała...- groził.
Lucy nie słyszała dalszej części, ponieważ kopniakiem otworzyła drzwi i uciekła.

Nagle zapalniczka wypadła z jego dłoni. Ogień zmierzał ku Lucy liczym wąż skradający się do swojej ofiary. Dziewczyna zdusiła odgłos przerażenia. Wokół niej kłębyło się od duszącego dymu, który przeszkadzał jej nie tylko w oddychaniu, ale i w racjonalnym myśleniu. Została w pomieszczeniu z mężczyzną od zapalniczki. Ostatkiem sił wywarczała w kierunku mężczyzny.
-Nigdy mnie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z rozmyślania znów wyrwały ją krzyki "kraciastego". Groźby, przekleństwa. Próbował ją zastraszyć - te deklaracje, że ją złapie, że sie nie schowa, że już nie tacy chowali się przed nim. Zdała sobie sprawę, że to wszystko nie jest przypadkowe. Skoro był tak dobrym tropicielem to dlaczego zdradzał swoją pozycję krzycząc i hałasując. I wtedy zrozumiała - mężczyzna w kraciastej koszuli po prostu świetnie "grał" swoją rolę, "wielkiego i złego" ale to mężczyzna z zapalniczką stanowił zagrożenie. Ukryty w ciemnościach szukał po cichu, nasłuchiwał...
Tymczasem "krata" zbliżał się powoli do miejsca w ktrórym aktualnie była ukryta.
-Co robić? Myśl Lucy...myśl!-powiedziała cicho sama do siebie. Po chwili usłyszała ciche kliknięcie w ciemności.
Tak jakby ktoś bawił się zapalniczką zippo...
<klik>...<klik>

Z rozmyślania znów wyrwały ją krzyki "kraciastego". Groźby, przekleństwa. Próbował ją zastraszyć - te deklaracje, że ją złapie, że sie nie schowa, że już nie tacy chowali się przed nim. Zdała sobie sprawę, że to wszystko nie jest przypadkowe. Skoro był tak dobrym tropicielem to dlaczego zdradzał swoją pozycję krzycząc i hałasując. I wtedy zrozumiała - mężczyzna w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Może czai się gdzieś, po to żeby w najmniej oczekiwanym momencie dopaść ją...
Nie mogę do tego dopuścić, nie mogę dać się złapać...W
Nagle w jej głowie pojawiła się myśl, intensywna chęć walki i przetrwania

Może czai się gdzieś, po to żeby w najmniej oczekiwanym momencie dopaść ją...
Nie mogę do tego dopuścić, nie mogę dać się złapać...W
Nagle w jej głowie pojawiła się myśl, intensywna chęć walki i przetrwania

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Uciekała przez ciemne korytarze, na oślep, potykając się bądź mocno uderzając nogami w o leżące różne sprzęty czy resztki walących się ścian i sufitów. Praktycznie czuła bólu a nawet jeżeli to jej umysł, napędzany paniką, przekierował impuls bólu w impuls przetrwania. Była potwornie zmęczona, zarówno psychicznie jak i fizycznie. Wydarzenia ostatnich chwil sprawiły, że nie wiedziala już w co wierzyć, nie wiedziała co myśleć. Jej umysł balansował na granicy szaleństwa i załamania. Gdyby nie sytuacja zagrożenia w jakim się znalazła to najprawdopodobniej po prostu usiadłaby przy ciele ojca i poddała się szaleństwu. A jednak...uciekała. Chciała przeżyć, dowiedzieć się o co chodzi, dlaczego to wszystko ją spotkało. W ogóle co to za miejsce...opuszczony szpital, więzienie? Uciekała dalej. Słyszała, że kraciasty też ma problemy w ciemnościach, że upada, że woła ją, że przeklina każdy upadek. Najbardziej przerażał ją jednak fakt, że słyszała tylko jego. Gdzie jest ten drugi mężczyzna, ten z zapalniczką?

Uciekała przez ciemne korytarze, na oślep, potykając się bądź mocno uderzając nogami w o leżące różne sprzęty czy resztki walących się ścian i sufitów. Praktycznie czuła bólu a nawet jeżeli to jej umysł, napędzany paniką, przekierował impuls bólu w impuls przetrwania. Była potwornie zmęczona, zarówno psychicznie jak i fizycznie. Wydarzenia ostatnich chwil sprawiły, że nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Odwróciła się i zaczęła biec prosto przed siebie, porzucając ciało ojca.

Odwróciła się i zaczęła biec prosto przed siebie, porzucając ciało ojca.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Postanowiła zaryzykować i jak najciszej opuścić swoją kryjówkę.
-O Boże..szepnęła tak cicho że prawie sama nie usłyszała. Ujrzała ciało swojego ojca skrępowane dłonie... ,ale to co przyciągnęło jej uwagę to krwista plama która wykwitła wyglądając jak róża na jego śnieżnobiałej koszuli. Kochała różę.
-Tato! chciała krzyczeć ,ale się powstrzymała podeszła cicho do ciała sprawdziła puls prawie już go nie było... z odrętwienia wyrwał ja krzyk kraciastego
-To ona! Brać ją.

Postanowiła zaryzykować i jak najciszej opuścić swoją kryjówkę.
-O Boże..szepnęła tak cicho że prawie sama nie usłyszała. Ujrzała ciało swojego ojca skrępowane dłonie... ,ale to co przyciągnęło jej uwagę to krwista plama która wykwitła wyglądając jak róża na jego śnieżnobiałej koszuli. Kochała różę.
-Tato! chciała krzyczeć ,ale się powstrzymała podeszła cicho do ciała...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lucy słuchał przerażona. Stała nieruchomo, w ciemnym pokoju, z zakrytymi przez czyjąś rękę ustami.
-Że też dałeś się zaskoczyć takiemu tatuśkowi, a teraz zwiąż go-usłyszała nowy, ostry głos jakiegoś nieznajomego mężczyzny w korytarzu.
-Myślałem, że pojawi się później-tym razem odezwał się przez zaciśnięte zęby "kraciasta koszula".
-Że też zaryzykował swoje życie na podjęcie próby spotkanią z tą...Lacy? Laną?-nieznajomy głos na chwilę przerwał. Lucy usłyszała dźwięk zapalniczki.
-Nie ważne jak się nazywa. Musimy ją znaleźć. Wiem, że jest w tym budynku...prawda panienko?!- krzyknął "kraciasty" po czym zaśmiał się głośno. Spodziewała się usłyszeć odgłos jego kroków, groźby, śmiech.
Zamiast tego usłyszała tylko ciche "PYK!" a później jeszcze dwa "PYK", "PYK" i odgłos upadającego na ziemię bezwładnego ciała.
-Miałeś swoją szansę "Krata"-powiedział całkowicie spokojnie nieznajomy mężczyzna. Powiedział to tonem nauczyciela karzącego swojego ucznia za złe rozwiązanie zadania przy tablicy.
Zapadła cisza. Lucy wyraźnie słyszała te 3 strzały. Czy wszystkie były dla mężczyzny w kraciastej koszuli? Czy jej ojciec żyje i dlaczego jej się to wszystko prztrafiło. Ale najdziwniejsze było to, że po tym wszystkim co się stało, nie słyszała kroków nieznajomego na korytarzu.

Lucy słuchał przerażona. Stała nieruchomo, w ciemnym pokoju, z zakrytymi przez czyjąś rękę ustami.
-Że też dałeś się zaskoczyć takiemu tatuśkowi, a teraz zwiąż go-usłyszała nowy, ostry głos jakiegoś nieznajomego mężczyzny w korytarzu.
-Myślałem, że pojawi się później-tym razem odezwał się przez zaciśnięte zęby "kraciasta koszula".
-Że też zaryzykował swoje życie na podjęcie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej