Droga Ekipo Lubimyczytac.pl - czy cały kurs da się polinkować, tzn. tak, żeby na końcu pierwszej części był link do drugiej, w drugiej - link do trzeciej i ew. powrót do poprzedniej? Bardzo ułatwiłoby to nawigację.

Droga Ekipo Lubimyczytac.pl - czy cały kurs da się polinkować, tzn. tak, żeby na końcu pierwszej części był link do drugiej, w drugiej - link do trzeciej i ew. powrót do poprzedniej? Bardzo ułatwiłoby to nawigację.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Miałam moment kiedy nienawidziłam tego, co sama napisałam. To było jak "rzyganie tęczą". Koleżanka czytała jeden rozdział na czerwono zakreślała, co jest do poprawy, ale nie mówiła jak to zrobić. Miałam sama pomyśleć i nie wiadomo jakbym się wysilała to zawsze poprawiałam to w taki sposób, że jeszcze coś znajdowała i w rezultacie szła wiązanka cudownych komplemetów w stronę swoich wypocin :D

Miałam moment kiedy nienawidziłam tego, co sama napisałam. To było jak "rzyganie tęczą". Koleżanka czytała jeden rozdział na czerwono zakreślała, co jest do poprawy, ale nie mówiła jak to zrobić. Miałam sama pomyśleć i nie wiadomo jakbym się wysilała to zawsze poprawiałam to w taki sposób, że jeszcze coś znajdowała i w rezultacie szła wiązanka cudownych komplemetów w stronę...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Parę miesięcy temu ten artykuł w ogóle do mnie nie przemawiał. Uważałam, że pisarz to artysta, który ma się skupić na przeniesieniu swojej wizji na papier (oczywiście z poszanowaniem elementarnych zasad pisowni) jednak od tego, żeby w książce liczącej 500 stron wyłapać jeszcze te dwa miejsca, w którym powinny być dostawione przecinki są ludzie z wydawnictwa. Myliłam się. Dlaczego? Dlatego, że jak się okazuje może się zdarzyć, iż jeśli pisarz nie zadba o redakcję swojej własnej książki nie zrobi tego już nikt inny. Jego powieść będzie drukowana z błędami, a on będzie się wstydził, że bardziej nie przyłożył się do redakcyjnej pracy.

Pan Remigiusz Mróz ma w tym większe doświadczenie więc proszę go
o odpowiedź (być może w kolejnym artykule) dlaczego gdy już wydawnictwo tak bardzo zachwyci się jakąś powieścią mimo rażących błędów jakie się w niej znajdują, nikt nie zainteresuje się, żeby przed oddaniem tejże powieści w ręce czytelnika, ktoś te błędy poprawił? Przecież wydawnictwu tak samo jak autorowi zależy na tym, żeby powieść została dobrze odebrana. Może nawet bardziej bo zazwyczaj to wydawnictwo ponosi całe ryzyko. Tymczasem na polskim rynku ukazują się książki z rażącymi błędami. Czytelnicy są oburzeni, że nikt nie zwrócił pisarzowi uwagi na elementarne rzeczy.
W niektórych powieściach w ogóle nie widać pracy redakcyjnej. Zupełnie jakby nikt ich nawet nie czytał! Jestem bardzo ciekawa dlaczego dochodzi do tych sytuacji zwłaszcza w naszych czasach, w których każdy ma świadomość jak ważny jest dobry PR.

Parę miesięcy temu ten artykuł w ogóle do mnie nie przemawiał. Uważałam, że pisarz to artysta, który ma się skupić na przeniesieniu swojej wizji na papier (oczywiście z poszanowaniem elementarnych zasad pisowni) jednak od tego, żeby w książce liczącej 500 stron wyłapać jeszcze te dwa miejsca, w którym powinny być dostawione przecinki są ludzie z wydawnictwa. Myliłam się....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książka jest jak jeleń potrącony na drodze przy lesie, nocą, gdy jechało się samemu. A pisarz to człowiek, który tego napotkanego przypadkiem zwierza zamiast zepchnąć do rowu i zapomnieć, wpakował do bagażnika i zabrał do rzeźnika.

Potrącone na śmierć zwierzę nie jest ładne.
Barbarzyństwem też trąci rzucanie się na skórę i nierozpłatane truchło, i mówienie, że są pyszne.
Dziczyznę można samemu oprawić, podzielić. Można też iść do specjalisty - pokonać wstyd i strach przed oceną przez obcego człowieka.

Hodowlane kurczaki są w porządku, ale prawdziwa dziczyzna, która trafiła w dobre ręce, smakuje jak dar niebios.

Książka jest jak jeleń potrącony na drodze przy lesie, nocą, gdy jechało się samemu. A pisarz to człowiek, który tego napotkanego przypadkiem zwierza zamiast zepchnąć do rowu i zapomnieć, wpakował do bagażnika i zabrał do rzeźnika.

Potrącone na śmierć zwierzę nie jest ładne.
Barbarzyństwem też trąci rzucanie się na skórę i nierozpłatane truchło, i mówienie, że są pyszne.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę, że redagowanie własnych tekstów jest swego rodzaju braniem odpowiedzialności autora za to co napisał i chce, aby inni przeczytali. Księgarnie są pełne książek, których czytanie powoduje ból głowy. Brak interpunkcji, skróty myślowe czy infantylizm zdań rozemocjonowanej nastolatki. To jednak nie zwalnia prawdziwych pisarzy od przygotowania własnych teksów z poszanowaniem ogólnych zasad.
Chętnie przeczytałabym artykuł o tym, jak i kiedy zakończyć pisanie? Czasem brakuje mi w książkach ciekawego, nie banalnego zakończenia. Autorzy albo urywają wątek albo zbędnie przeciągają temat, aż do znudzenia czytelnika. Jest jakaś recepta, aby tego uniknąć?

Myślę, że redagowanie własnych tekstów jest swego rodzaju braniem odpowiedzialności autora za to co napisał i chce, aby inni przeczytali. Księgarnie są pełne książek, których czytanie powoduje ból głowy. Brak interpunkcji, skróty myślowe czy infantylizm zdań rozemocjonowanej nastolatki. To jednak nie zwalnia prawdziwych pisarzy od przygotowania własnych teksów z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Panie Remigiuszu, kolejny świetny tekst!

Według mnie redakcja jest najgorszym elementem tworzenia. Człowiek natchniony weną pisze i pisze nie patrząc za siebie, aż tu nagle koniec... a wraz z nim pojawia się świadomość redakcji, którą przecież trzeba zrobić. Zaczynamy więc od początku i ślęczymy nad tekstem, wyłapując literówki i – co gorsze – błędy gramatyczne ("jak mogłem tak napisać! cholerna deklinacja!"). Niestety mus to mus :)
Dodałbym jeszcze jedną zasadę na temat redakcji: Zabijaj to co kochasz (S. King). Czasami tak trudno nam usunąć jakiś fragment – co prawda jest zupełnie nie na temat i trochę kuleje stylistycznie, ale kurcze, jak głęboka tkwi w nim refleksja! Jak piękny jest! Istny anioł!
Zaznacz, usuń. King przemawia (w "Pamiętniku Rzemieślnika"): Zabijajcie to co kochacie, nawet jeśli pęka wam przy tym małe, egocentryczne, pismackie serce; zabijajcie to co kochacie.
Na szczęście wspomina także o tym, by nie załamywać się przy redakcji, gdyż błędy są nieuniknione.

Taka to już jest, ta moja znienawidzona redakcja. Na szczęście ma także swoje plusy: robi znakomitą selekcję. Odsiewa ziarna od plew – wytrwałych, utalentowanych pisarzy-rzemieślników; od tych, którzy tylko lubią coś napisać, ale nie mają tyle zapału by się za to na poważnie zabrać. Wyobrażacie sobie te wszystkie pisane "na szybkiego" gnioty na półkach bibliotek czy księgarni?
Myślę tak sobie i dochodzę do wniosku, że podczas redakcji nie tylko książka staje się lepsza, ale i autor może przekonać się czy naprawdę ciągnie go do pisarstwa. W sumie lepiej by zdecydował się jak najszybciej.

Panie Remigiuszu, kolejny świetny tekst!

Według mnie redakcja jest najgorszym elementem tworzenia. Człowiek natchniony weną pisze i pisze nie patrząc za siebie, aż tu nagle koniec... a wraz z nim pojawia się świadomość redakcji, którą przecież trzeba zrobić. Zaczynamy więc od początku i ślęczymy nad tekstem, wyłapując literówki i – co gorsze – błędy gramatyczne ("jak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jaka redakcja? Właśnie mam na tapecie powieść „królowej polskiego kryminału” i żenada to eufemizm. Nie wspomnę już o Republika Piratów[bookLink]228763|Republika Piratów[/bookLink]. Gdzie Ty widziałeś w tej książce pracę redakcyjną???

Jaka redakcja? Właśnie mam na tapecie powieść „królowej polskiego kryminału” i żenada to eufemizm. Nie wspomnę już o Republika Piratów[bookLink]228763|Republika Piratów[/bookLink]. Gdzie Ty widziałeś w tej książce pracę redakcyjną???

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bardzo fajny tekst. Zachęcił mnie do spojrzenia na pisanie z nieco praktyczniejszej perspektywy i zagrzał do działania. Oby ten stan się utrzymał. :)

Bardzo fajny tekst. Zachęcił mnie do spojrzenia na pisanie z nieco praktyczniejszej perspektywy i zagrzał do działania. Oby ten stan się utrzymał. :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najgorzej chyba, gdy po okresie leżakowania tekstu, stwierdzimy, że jest nadal dobry i nic zmieniać nie trzeba. Jesteśmy wtedy nie do odratowania:)

Najgorzej chyba, gdy po okresie leżakowania tekstu, stwierdzimy, że jest nadal dobry i nic zmieniać nie trzeba. Jesteśmy wtedy nie do odratowania:)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Popieram artykuł w 100%.
Sam dobrze pamiętam jak po napisaniu pewnego tekstu byłem z siebie zadowolony jak paw, a wystarczyło odłożyć go zaledwie na kilka godzin i nie mogłem się nadziwić co to za gniot.

Popieram artykuł w 100%.
Sam dobrze pamiętam jak po napisaniu pewnego tekstu byłem z siebie zadowolony jak paw, a wystarczyło odłożyć go zaledwie na kilka godzin i nie mogłem się nadziwić co to za gniot.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post