Książek mam już na koncie kilka, teraz czekam na ten moment, kiedy stanę się znany. Dołka na szczęście nie doświadczyłem, bo mimo skłonności do marzycielstwa staram się być realistą. Za to bardzo cieszą mnie te momenty, kiedy wydawnictwo samo prosi mnie o jakiś tekst. Można by się sprzeczać, czy pisanie na zamówienie jest czymś szlachetnym, czy nie, ale jak dla mnie to właśnie takie prośby najbardziej potwierdzają, że ktoś widzi we mnie potencjał.

Książek mam już na koncie kilka, teraz czekam na ten moment, kiedy stanę się znany. Dołka na szczęście nie doświadczyłem, bo mimo skłonności do marzycielstwa staram się być realistą. Za to bardzo cieszą mnie te momenty, kiedy wydawnictwo samo prosi mnie o jakiś tekst. Można by się sprzeczać, czy pisanie na zamówienie jest czymś szlachetnym, czy nie, ale jak dla mnie to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każde pokolenie jest co raz słabsze:

"Respondenci najczęściej wskazywali, że wydaniu publikacji towarzyszył stres, niepokój, obniżona samoocena, część osób zachorowała na depresję."

Silne emocje w życiu są czymś normalnym i tzreba nauczyć się z nimi radzić. Jasne, że czasami trudno dać sobie rade i niektórzy chorują na depresję... ale na litość boską, życie to nie bajka!

Doskonale rozumiem ich uczucia... jednak nie przesadzajmy. Tym bardziej jeśli ma się przy sobie kochające i wspierające osoby.

Każde pokolenie jest co raz słabsze:

"Respondenci najczęściej wskazywali, że wydaniu publikacji towarzyszył stres, niepokój, obniżona samoocena, część osób zachorowała na depresję."

Silne emocje w życiu są czymś normalnym i tzreba nauczyć się z nimi radzić. Jasne, że czasami trudno dać sobie rade i niektórzy chorują na depresję... ale na litość boską, życie to nie bajka!

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z mojego czytelniczego doświadczenia młodzi debiutanci są jak Kononowicz: silna potrzeba bycia sławnym, bez względu na poziom rzemiosła i zawartość makówki i  kompletny brak świadomości, że te wypociny nie nadają się do publikacji. 

Z mojego czytelniczego doświadczenia młodzi debiutanci są jak Kononowicz: silna potrzeba bycia sławnym, bez względu na poziom rzemiosła i zawartość makówki i  kompletny brak świadomości, że te wypociny nie nadają się do publikacji. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Czy chciałabym napisać książkę? Tak. I napiszę ją. Będzie to może ze 100 egzemplarzy w self publishingu, wydanych dla własnej przyjemności i dla znajomych, którzy (twierdzą, że) lubią moje pisanie. Kiedy słyszę, jak jeden z moich ulubionych pisarzy Julian Barnes[authorLink]20349|Julian Barnes[/authorLink] , oprócz tego, że świetny pisarz, to jeszcze znawca i miłośnik literatury francuskiej i rosyjskiej, mówi, że czuje się jak malutki kamyczek, który aż wstyd dorzucić do stosu wielkich pisarzy i że co można napisać po pani Bovary (trochę przesadza i kokietuje, to fakt :)), to z czym ja bym miała 'wyskoczyć'?
A oprócz pustki wkradającej się parę tygodni po premierze, najbardziej bałabym się takich portali jak ten i takich czytelników jak ja sama, którzy siedzą w zaciszu swojego domu i wystawiają wielce szanowne 'recenzje', w których zjeżdżają wszystko, co się da (no dobra, trochę przesadzam, aż tak okrutna nie jestem, a przynajmniej nie w stosunku do wszystkich), swoim piórem/klawiaturą specjalisty i znawczy rzeczy wszelakich :))) 

Czy chciałabym napisać książkę? Tak. I napiszę ją. Będzie to może ze 100 egzemplarzy w self publishingu, wydanych dla własnej przyjemności i dla znajomych, którzy (twierdzą, że) lubią moje pisanie. Kiedy słyszę, jak jeden z moich ulubionych pisarzy Julian Barnes[authorLink]20349|Julian Barnes[/authorLink] , oprócz tego, że świetny pisarz, to jeszcze znawca i miłośnik...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 Napisanie książki to tak naprawdę dopiero początek długiej drogi, na która trzeba sobie przygotować porządne buty. Trzeba mieć niesamowite pokłady energii nie tylko aby przejść proces wydawniczy, ale także, żeby umieć porozumieć się z wydawnictwem i walczyć o swoje. Do tego przychodzi dzień premiery, który dla debiutanta nie jest szczególnie przygotowywany przez wydawnictwo. Ot książka pojawia się w księgarniach, reklama na social mediach i wszystko się zaczyna kręcić,
ale dlaczego tak jest? Ponieważ wbrew temu co myślimy, czytelnictwo w Polsce nadal kuleje a raczej jego promocja. Nie mówi się o tym co daje czytanie książek, dlaczego jest ważne i w sumie jak rodzi się miłość do czytania oraz pisania, a
szkoda. Ponieważ budowanie podwalin po czytelnictwo, dawałoby autorom więcej szansy na wybicie się wśród trendów, które co jakiś czas się zmieniają niczym ciuchy w śmieciówkach. Problemem tutaj nie jest jeden trybik w wielkiej machinie,
ale brak wielu trybików, które mogłyby podźwignąć debiutujących autorów.  Jednak to jest tak, jak już ktoś tu napisał.
Lepiej wydać autora, który ma już bazę czytelników i tyle 😊  

 Napisanie książki to tak naprawdę dopiero początek długiej drogi, na która trzeba sobie przygotować porządne buty. Trzeba mieć niesamowite pokłady energii nie tylko aby przejść proces wydawniczy, ale także, żeby umieć porozumieć się z wydawnictwem i walczyć o swoje. Do tego przychodzi dzień premiery, który dla debiutanta nie jest szczególnie przygotowywany przez...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 Wydać książkę – to wydaje się być marzeniem najważniejszym. Ale chyba powinno być inaczej – najważniejszym pragnieniem i marzeniem powinno być: napisać książkę. Napisać ją dobrze, tak dobrze, żeby można ją było samemu przeczytać kilka razy z przyjemnością, a nawet z zaciekawieniem – że ja coś takiego i to aż tak świetnie wyszło...A zatem – książka została napisana, więc pora na jej upublicznienie.Pierwsza myśl, to wysłać ją do wydawnictwa – oczywiście dużego, z potencjałem, nawet międzynarodowym, z ogromną promocją... Tylko że takie wydawnictwo raczej nie zainteresuje się debiutantem, który napisał coś samodzielnie, coś od siebie, coś poza lansowanymi formatami. Takie wydawnictwo potrzebuje autorów, nad którymi może sprawować pełną kontrolę i którzy dadzą gwarancję nie tylko sukcesu finansowego, lecz przede wszystkim
zrealizują misję wydawnictwa – misję kształtowania społeczeństwa wg zadanego na czas obecny szablonu.Wysyłanie tekstu do tych wydawnictw, to pierwszy stres, a kompletna cisza po wysłaniu do nich tekstu – to pierwsze rozczarowanie i … pierwsza trauma. Choć ponoć bywają
szczęśliwcy...Ale nie zniechęcamy się - skoro nie tam, to może w firmie typu vanity publishing? Za niewielką opłatą pomogą książkę zredagować, zrobić korektę, sformatować, a także zaprojektują chwytliwą okładkę i trafiający do czytelników blurb. A potem zapewnią promocję i szeroką dystrybucję, a przez to sławę oraz pieniądze.No dobrze – opłata nie jest wcale taka mała, redakcja i krekta nie są zbyt staranne, okładka za to jest szablonowa, promocja zaś znikoma, a sprzedaż skromna... Najgorsze jednak jest to, że wydana w ten sposób książka jest pełna błędów, na które zwrócą uwagę wszyscy, którzy do niej zajrzą. Jednak dzień premiery, a w każdym razie dzień, w którym dotrze do autora paczka z wydrukowanymi książkami, to miły dzień. Potem jednak zwykle nastaje cisza, a to generuje stres...Więc może wydać naszą książkę samodzielnie? Czyli self-publishing... czy to jest trudne? I czy wykonalne?Cóż, nie jest to proste, wymaga czasu i ciężkiej pracy (trzeba być gotowym na dokonywanie wielu zmian oraz poprawek w tekście, w tym skracania lub rozbudowywania poszczególnych wątków, by stały się jasne, logicznie spójne i konsekwentne oraz w pełni czytelne), trochę kosztuje (absolutne minimum wydatków, to opłacenie dobrej usługi redakcji oraz korekty), ale zapewniam – jest całkowicie realne.Lecz uprzedzam, że największym problemem może być podjęcie decyzji o zakończeniu procesu edycji – pomoże tu opinia pracującego dla nas redaktora, może też pomóc ktoś bliski i
życzliwy, który zechce uważnie przeczytać nasz zredagowany tekst i podzielić się z nami swoimi szczerymi uwagami (nie wyobrażacie sobie, jak trudno jest o taką osobę), aczkolwiek najważniejsze będzie własne przekonanie, że książka nas samych zachęciłaby do jej kupna.Jednak gdy proces przygotowania książki się zakończy i weźmiemy do ręki wydrukowany egzemplarz lub zobaczymy naszego e-booka na księgarskim portalu – to ten dzień, dzień premiery sprawi prawdziwą satysfakcję – bo będzie zwieńczeniem naszego własnego wysiłku.A czy ten wysiłek przyniesie pieniądze i sławę – cóż, naszym celem było przecież napisanie dobrej książki, więc sława i pieniądze... ;) 

 Wydać książkę – to wydaje się być marzeniem najważniejszym. Ale chyba powinno być inaczej – najważniejszym pragnieniem i marzeniem powinno być: napisać książkę. Napisać ją dobrze, tak dobrze, żeby można ją było samemu przeczytać kilka razy z przyjemnością, a nawet z zaciekawieniem – że ja coś takiego i to aż tak świetnie wyszło...A zatem – książka została napisana, więc...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zadziwiające, że akurat serwis Lubimyczytac.pl zniechęca takimi artykułami do publikowania własnej twórczości. Co ma niby mieć na celu takie zniechęcanie i onieśmielanie?

Zadziwiające, że akurat serwis Lubimyczytac.pl zniechęca takimi artykułami do publikowania własnej twórczości. Co ma niby mieć na celu takie zniechęcanie i onieśmielanie?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Stres podczas premiery mojej pierwszej powieści oczywiście był, jednak nie było to tak straszne jak się spodziewałem. Najbardziej obawiałem się negatywnych opinii i tutaj rzeczywiście pojawiły się nerwy, jednak im więcej było pozytywnych komentarzy i zadowolonych czytelników, tym bardziej stres odchodził w zapomnienie. Dziś spotkania z czytelnikami to czysta przyjemność a pytania o następną książkę jedynie nakręcają do dalszej pracy. Tego życzę wszystkim koleżankom i kolegom po fachu, którzy dopiero debiutują. Strach ma tylko wielkie oczy 😉

Stres podczas premiery mojej pierwszej powieści oczywiście był, jednak nie było to tak straszne jak się spodziewałem. Najbardziej obawiałem się negatywnych opinii i tutaj rzeczywiście pojawiły się nerwy, jednak im więcej było pozytywnych komentarzy i zadowolonych czytelników, tym bardziej stres odchodził w zapomnienie. Dziś spotkania z czytelnikami to czysta przyjemność a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dobrze, że nie jestem pisarką.  Trudna to profesja.  Zwłaszcza w tych czasach, ogromnej konkurencji, gdzie już  nawet sztuczna inteligencja depcze po piętach.  

Dobrze, że nie jestem pisarką.  Trudna to profesja.  Zwłaszcza w tych czasach, ogromnej konkurencji, gdzie już  nawet sztuczna inteligencja depcze po piętach.  

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Radość, że udało się sfinalizować wszystkie zaplanowane kroki. Ogromne wzruszenie, że trzymam w dłoniach efekt mojej wyobraźni i bardzo intensywnej  pracy umysłowej.  Wspaniałe uczucie. Tego się nie da opisać, to można jedynie przeżyć. Stresik - jaki będzie odbiór? -  pojawił się dopiero na etapie sprzedaży. Byłam dobrej myśli, ale... Przecież oddawałam „siebie” w ręce czytelników, omijając tryby opiniotwórczej machiny promocyjnej. W ręce zwykłych czytelników, którzy nie wiedzieli nawet na jaki rodzaj literatury mogą trafić.  Beletrystyka to bardzo pojemny gatunek, a na okładce mojej powieści jest jedynie cytat - słowa jednej z epizodycznych postaci. Słowa, które najlepiej oddają moje myślenie o nas, ludziach. - Dlaczego nie ma blurbów? - Usłyszałam niedawno na spotkaniu autorskim, zorganizowanym w ubiegłym roku przez jedną z filii mojej miejskiej biblioteki. Po trzech latach od debiutu, na prośbę jakiegoś czytelnika. Bo ich feedback okazał się pozytywny i bardzo budujący.  - Bo wychowałam się na książkach wydawanych w okładkach, które nic nie sugerowały. Pozwalały czytelnikowi okrywać historie, światy, przestrzeń stworzone właśnie dla nich.Jako debiutant nie doświadczyłam problemów somatycznych, psychicznych. Może dlatego, że zadebiutowałam w dniu moich pięćdziesiątych urodzin?  A może dlatego, że chciałam jedynie urzeczywistnić jakieś marzenie. Dobranoc.

  

Radość, że udało się sfinalizować wszystkie zaplanowane kroki. Ogromne wzruszenie, że trzymam w dłoniach efekt mojej wyobraźni i bardzo intensywnej  pracy umysłowej.  Wspaniałe uczucie. Tego się nie da opisać, to można jedynie przeżyć. Stresik - jaki będzie odbiór? -  pojawił się dopiero na etapie sprzedaży. Byłam dobrej myśli, ale... Przecież oddawałam „siebie” w ręce...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej