Dziękuję i gratuluję również innym zwycięscom:)

Dziękuję i gratuluję również innym zwycięscom:)

Dziękuję serdecznie i gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Dziękuję serdecznie i gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Nagrody otrzymują:
bronus09
Miss_Joker
Marlena
triste
musialka002

Gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Nagrody otrzymują:
bronus09
Miss_Joker
Marlena
triste
musialka002

Gratulujemy. Skontaktujemy się z Wami osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy dzisiaj.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy dzisiaj.

- Kochanie, usiądź obok mnie. Poplotkujemy sobie.
- Ale ja jeszcze muszę…
- Nie możesz się tak obciążać. Jesteś przemęczona. Strasznie schudłaś i zmizerniałaś.
Poddałam się. Babcia od dziesięciu lat mówi to samo. Usiadłam obok na kanapie i sięgnęłam po ciastko.
- A wiesz, że gdy byłam w twoim wieku zalecał się do mnie taki miły brunet? – No nie, znowu się zaczyna! Tę historię to ja słyszałam już w kołysce. Podejrzewałabym u babci sklerozę, gdyby nie jej zadziwiająco dobra pamięć do każdego wydanego grosza. Zerknęłam na nią. Za chwilę zacznie wykład, że też powinnam kogoś znaleźć… - Ty też powinnaś sobie kogoś znaleźć, bo aż żal patrzeć jak sama się męczysz. Ale przechodząc do mojego amanta, mojego Filipka, cóż to nie był za chłopak! I kwiaty mi przynosił, rocznicy nigdy nie zapomniał – nie to, co twój dziadek, a nawet wiersze na moją cześć pisał!
Babcia spojrzała na mnie oczekując z mojej strony zachwytów. Nie mogłam zdobyć się na taki entuzjazm, dlatego pokiwałam smętnie głową i zajęłam się ciastkiem. Najwyraźniej babci to wystarczyło, bo kontynuowała opowiadanie.
- Pochodził z miasta i nawet nieźle mu się powodziło. Własną firmę miał! I motorem jeździł! Wszystkie dziewczęta się w nim kochały, ale on ani na nie nie spojrzał, bo wiadomo – do mnie chodził.
O, zbliżamy się do punktu kumulacyjnego!
- Jednak ja byłam ze wsi, gospodarką musiałam się zajmować, oborę oprzątnąć i chorym ojcem się zaopiekować. I odrzucić Filipka. A potem zjawił się twój dziadek na białym koniu i tak to się dalej potoczyło, jak sama widzisz – machnęła ręką na pokój. – A mogłam żyć w mieście z Filipkiem. Twoja matka zostałaby lekarzem, jak zawsze marzyłam. Przecież tam by skończyła jakąś wyższą szkołę i by mi pomogła na stare lata. I ty, wnusiu miałabyś lepiej. Widzisz, jak jedna decyzja wpłynęła na moje i twoje życie? No, to teraz już powinnaś umyć naczynia i zacząć się rozglądać za kimś wartościowym. A ja się położę na tej wersalce i powspominam stare czasy, skoro ty nie masz czasu.

- Kochanie, usiądź obok mnie. Poplotkujemy sobie.
- Ale ja jeszcze muszę…
- Nie możesz się tak obciążać. Jesteś przemęczona. Strasznie schudłaś i zmizerniałaś.
Poddałam się. Babcia od dziesięciu lat mówi to samo. Usiadłam obok na kanapie i sięgnęłam po ciastko.
- A wiesz, że gdy byłam w twoim wieku zalecał się do mnie taki miły brunet? – No nie, znowu się zaczyna! Tę...

moi rodzice nie należą do moli książkowych, ale gdy byłam w drugiej klasie postanowili, że takowego uczynią ze mnie. Pamiętam jak mama zmuszała mnie do czytania bardzo złej książki o chomiku...Zmuszanie do kiepskiej lektury nie szło jej najlepiej więc, no cóż, zaczęła mi płacić. Gdy byłam w liceum, ponownie musiała mi płacić, lecz za nie czytanie książek innych niż lektury szkolne. Po dziś dzień jestem zapalczywym molem książkowym. a pieniądze od mamy przydały się na zakup kolejnych tomów zapełniających mój regał :)

moi rodzice nie należą do moli książkowych, ale gdy byłam w drugiej klasie postanowili, że takowego uczynią ze mnie. Pamiętam jak mama zmuszała mnie do czytania bardzo złej książki o chomiku...Zmuszanie do kiepskiej lektury nie szło jej najlepiej więc, no cóż, zaczęła mi płacić. Gdy byłam w liceum, ponownie musiała mi płacić, lecz za nie czytanie książek innych niż lektury...

Moja babcia jako młoda dziewczyna była bardzo piękna. Jej uroda przyciągała chłopców z całego miasta. Nieraz trafiała nawet na obcokrajowców nie znających polskiego. Ich nieudolne zaloty przyjmowała z uśmiechem, jednak nigdy nie traktowała ich poważnie. Sytuacja zmieniła się, kiedy na wakacjach w Warszawie poznała przystojnego Dymitra, studenta z Rosji, którego pochodzenie zdradzał jedynie śmieszny akcent. Babcia absolutnie straciła dla niego głowę. Był przystojny, bogaty, a na dodatek prawił jej komplementy, jakich nie znali polscy chłopcy.
Po roku sądziła, że jest on tym jedynym. Oświadczył się jej, a ona powiedziała "tak". Kiedy planowali wyjechać do Moskwy, Dymitr pierwszy raz ją uderzył. Powtarzało się to coraz częściej, jednak babcia nadal go kochała i wierzyła, że się zmieni.
Pewnego dnia w kawiarni, babcia rozlała niechcący na jego spodnie sok. Dymitr wpadł w furię. Serię ciosów przerwał... dziadek. Był wówczas kelnerem w kawiarni i w przeciwieństwie do wszystkich gapiów, nie bał się wtrącić. Sprawnym ciosem powalił rosyjskiego tyrana i zabrał babcię z lokalu. Na ławce w parku nie wytrzymała i opowiedziała zupełnie nieznajomemu chłopakowi o tym, o czym nie mieli pojęcia jej rodzice czy siostry. On zaprosił ją na kawę i spędzili ze sobą cały dzień bez przerwy rozmawiając.
Dymitr już nigdy babci nie zobaczył i ponoć wrócił do Rosji, gdzie kilka lat później popełnił samobójstwo. Babcia z dziadkiem natomiast, dwa lata później się pobrali i wyjechali do Szczecina. Mają czwórkę dzieci, w tym mojego tatę, który wyrósł na naprawdę odpowiedzialnego człowieka.
Gdyby Dymitr był inny i babcia spędziłaby swoje życie z nim, nie byłoby na świecie mnie, a polsko-rosyjskie wnuczęta, które nie miałyby pojęcia o Szczecinie, w którym mieszkam, a być może o samej Polsce, z której pochodziłaby ich babcia.

Moja babcia jako młoda dziewczyna była bardzo piękna. Jej uroda przyciągała chłopców z całego miasta. Nieraz trafiała nawet na obcokrajowców nie znających polskiego. Ich nieudolne zaloty przyjmowała z uśmiechem, jednak nigdy nie traktowała ich poważnie. Sytuacja zmieniła się, kiedy na wakacjach w Warszawie poznała przystojnego Dymitra, studenta z Rosji, którego pochodzenie...

Dawno, dawno temu....
- Matylda, ożeń się ze mną! Wyjedziemy stąd. Twój syn zostanie inżynierem. - Radziecki żołnierz próbował przekonać młodą kobietę.
- Ale ja mam męża!
- Ale on jest daleko. Nie wiadomo czy wróci. A twój syn potrzebuje ojca. A mnie lubi i ja jego też. I kocham cię! Jesteś taka piękna.
Ale prababcia nie uległa urokowi żołnierza. Została w Polsce, pradziadek wrócił do domu, a mój dziadek nie został inżynierem.

Dawno temu...
- Dostałam się na studia! Na psychologię!
- No brawo, Becia! Pięknie! To trzeba to jakoś uczcić! Dam znać Zbyszkowi, Basia niech przyjdzie z Krzyśkiem i zrobimy jakąś małą prywatkę. Co ty na to?
Ale mama nie poszła na studia. Nie najlepsza sytuacja finansowa w domu zmusiła ją do pójścia do pracy. I któregoś dnia wychodząc z tej pracy natknęła się na mojego tatę.

Nie tak bardzo dawno temu...
- Nie chcę mieszkać z twoją matką. Pamiętasz co było zaraz po ślubie.
- Posłuchaj, tam będziemy mieć całą górę dla siebie. Dwa pokoje, kuchnia, duża łazienka... Teraz dzieci są małe, a już potrzebują więcej miejsca. A co będzie jak podrosną? No, głowa do góry, nie będzie tak źle.
Ale wątpliwości mamy nie zniknęły. Mimo to przeprowadziliśmy się do innego miasta, do domu rodziców mojego taty.

Bardzo niedawno temu...
- ...I ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci...
Ale ja wtedy myślałam sobie: Szkoda, że mnie nikt tak nie kocha. Byłam świadkiem na ślubie najlepszej przyjaciółki i kuzyna. Na wesele przyszłam jako singielka bez widoków na zmianę sytuacji, a wyszłam zauroczona pewnym kolegą. I jesteśmy razem do dziś.

Każdy jest kowalem swojego losu. Ale też nikt nie jest samotną wyspą.

Dawno, dawno temu....
- Matylda, ożeń się ze mną! Wyjedziemy stąd. Twój syn zostanie inżynierem. - Radziecki żołnierz próbował przekonać młodą kobietę.
- Ale ja mam męża!
- Ale on jest daleko. Nie wiadomo czy wróci. A twój syn potrzebuje ojca. A mnie lubi i ja jego też. I kocham cię! Jesteś taka piękna.
Ale prababcia nie uległa urokowi żołnierza. Została w Polsce,...

Człowiek nie pamiętał takiego zimna z czasów, gdy po raz pierwszy zaciągnął do jaskini zdobytą samicę. Nie mogąc zasnąć, znalazł sobie zajęcie - w każdą z łopatowatych dłoni wziął kamień i jął uderzać je o siebie, z lubością wsłuchując się w czyniony hałas.
Na moment coś w ciemności rozbłysło, a skłębione w skalnej wnęce postacie drgnęły z wyraźnym przestrachem. Jasny punkt upadł na kupkę zeschłych liści i patyków, którą musiało usypać wcześniej młode. Blask rozjarzył się znacznie, a ludzki kłębek z przepełnionym lękiem jazgotem wcisnął się jeszcze bardziej w ścianę.
Ciekawość Człowieka była jednak silniejsza niż strach. Wyciągnął rękę w stronę dziwnego, migoczącego przybysza, by cofnąć ją niemal od razu, zdziwiony bólem... i ciepłem.
*
Innego dnia Człowiek przypomniał sobie, jak wracał z polowania w akompaniamencie pełnych entuzjazmu pokrzykiwań. Próbował zatrzymać tę wizję, jednak coraz bardziej mu umykała... Zrezygnowany zanurzył dłoń w błotnistym podłożu, w jakie zmieniało się dno jaskini przy każdej ulewie i otarł ją o skałę, zostawiając wyraźny ślad. Wiedziony dziwnym instynktem, potarł palcami jeszcze kilkakrotnie i zdumiony wbił wzrok w swoje dzieło.
Zawołał donośnie stado, by pochwalić się pierwszym w historii rysunkiem mamuta.
*
Człowiek przyglądał się, jak spadające przy silniejszych podmuchach przejrzałe jabłka toczą się w dół zbocza. Zadumał się nad szybkością, z jaką docierały do podstawy wzgórza i pomyślał, że mu również przydałaby się taka szybkość.
Spojrzał na kawałek drewna, który obracał w dłoniach podczas swych rozmyślań. Sięgnął po zaostrzony kamień, a gdy ostatnie drzazgi opadły na ziemię, ustawił wynalazek na ziemi i popchnął.
Świeżo wystrugane koło potoczyło się prędko śladem owoców.
*
Energia, sztuka i technologia. Bez nich moje życie z pewnością wyglądałoby inaczej.
A wszystko dlatego, że daleki przodek zdecydował się wykrzesać ogień, namalować obraz i wymyślić kształt geometryczny, bez którego nasz gatunek dosłownie nie ruszyłby do przodu.

Człowiek nie pamiętał takiego zimna z czasów, gdy po raz pierwszy zaciągnął do jaskini zdobytą samicę. Nie mogąc zasnąć, znalazł sobie zajęcie - w każdą z łopatowatych dłoni wziął kamień i jął uderzać je o siebie, z lubością wsłuchując się w czyniony hałas.
Na moment coś w ciemności rozbłysło, a skłębione w skalnej wnęce postacie drgnęły z wyraźnym przestrachem. Jasny...