Moja babcia kilkakrotnie opowiadała mi historie, o tym jak jej ojciec, a mój pradziadek sprzedał wielowiekową rodzinną kolekcje mieczy. Sprzedawał je za wódkę.
Były wśród nich zwykłe szable, które liczyły sobie najwyżej pól wieku. Ale też o wiele starsze. Opowiadała o jednym, który jej się najbardziej podobał i szczególnie zapadł jej w pamięć. Mówiła że miał wygrawerowana datę z XVI wieku przy głowni i piękną pozłacaną rękojeść z szlachetnym kamieniem. Poszedł za 8 litrów.
Pomimo protestów mojej prababci co do sprzedaży pamiątek rodzinnych, wartych znacznie więcej niż trochę alkoholu, cała kilkusetletnia kolekcja rozeszła się po świecie nim moja babcia, urodzona rok po ślubie swych rodziców, poszła do szkoły.

Moja babcia kilkakrotnie opowiadała mi historie, o tym jak jej ojciec, a mój pradziadek sprzedał wielowiekową rodzinną kolekcje mieczy. Sprzedawał je za wódkę.
Były wśród nich zwykłe szable, które liczyły sobie najwyżej pól wieku. Ale też o wiele starsze. Opowiadała o jednym, który jej się najbardziej podobał i szczególnie zapadł jej w pamięć. Mówiła że miał wygrawerowana...

Po pierwsze - Babcia! Gdyby w młodości odwiedziła Anglie, a tam spotkała księcia Karola, być może teraz byłabym którąś tam osobą w kolejce do tronu. Niestety się nie udało. Może to i dobrze, bo w sumie Harry jest przystojny, a związek z bratem chyba nie za bardzo przypadł by królowej do gustu :P
Po drugie - Dziadek! Gdyby w młodości zamieszkał w Australii, najprawdopodobniej byłabym teraz najlepszą surferką na świecie.
Po trzecie – druga Babcia! Gdyby w młodości pojechała do Afryki, najprawdopodobniej teraz byłabym mulatką w związku małżeńskim z kolesiem starszym o 50 lat, wychowującą troje dzieci. Nieźle jak na 20 rok życia.
Po czwarte – drugi Dziadek! Gdyby w młodości został w USA i nie wrócił do Polski, może studiowałabym teraz na jednej z lepszych uczelni świata – Stanford i godzinami jadła smores.
Po piąte – gdybanie nie ma sensu! Po co tracić czas na coś, czego i tak już nie zmienię. Moi przodkowie dokonali wyborów, które mniej lub bardziej wpłynęły na moje życie. Wiadomo - fajnie by było być mulatką, świetnie surfować, studiować na Stanfordzie i do tego mieć tytuł księżnej. Ale jak wiadomo w życiu nie można mieć wszystkiego. Chociaż może dzięki moim wyborom, wyborom mojego przyszłego męża, naszych dzieci, wnuków itd. ,moja praprapraprapraprapraprapraprawnuczka będzie mieć to wszystko: będzie mulatką, będzie świetnie surfować, studiować na Stanfordzie i do tego mieć będzie tytuł księżnej? Tylko czy ona wtedy nie będzie wolała zwykłego życia, takiego jakie teraz prowadzę ja?

Po pierwsze - Babcia! Gdyby w młodości odwiedziła Anglie, a tam spotkała księcia Karola, być może teraz byłabym którąś tam osobą w kolejce do tronu. Niestety się nie udało. Może to i dobrze, bo w sumie Harry jest przystojny, a związek z bratem chyba nie za bardzo przypadł by królowej do gustu :P
Po drugie - Dziadek! Gdyby w młodości zamieszkał w Australii,...

Prababcia uznała, że nawet pod groźbą śmierci nie pódzie do Niemiec. Dzięki temu jestem Polką.
Babcia miała wybrać karierę, nie rodzinę. Zaoferowano jej pracę jako maszynistce w policji. Zrezygnowała dla dziadka. Gdyby zrobiła inaczej, rawdopodobnie miałabym o wiele mniej lat albo by wcale mnie nie było.
Tata był zaręczony z pewną dziewczyną, ale nie ufał jej. ROzstał się z nią i potem w niedługim czasie poznał mamę i do dziś nie żałuje szybkiej decyzji o ślubie...

Prababcia uznała, że nawet pod groźbą śmierci nie pódzie do Niemiec. Dzięki temu jestem Polką.
Babcia miała wybrać karierę, nie rodzinę. Zaoferowano jej pracę jako maszynistce w policji. Zrezygnowała dla dziadka. Gdyby zrobiła inaczej, rawdopodobnie miałabym o wiele mniej lat albo by wcale mnie nie było.
Tata był zaręczony z pewną dziewczyną, ale nie ufał jej. ROzstał się z...

To, że tu jestem zawdzięczam, najbanalniej chyba, moim wszystkim pra dziadkom, za to, że po kolei decydowali się na zakładanie rodzin i posiadanie dzieci. Mojej praprapra babci i praprapra dziadkowi ze strony prapra babci i prapra dziadka ze strony pra dziadka i pra babci ze strony babci i dziadka ze strony mojej mamy oraz w tej samej kolejności ze strony mojego ojca. Gdyby tamte pokolenia nie decydowały się na ślub i dzieci, a te dzieci na swoje śluby i dzieci, dziś nie byłoby mnie. No i nie byłoby mnie, gdyby moja mama nie złamała reguł ówczesnego życia społecznego i nie postanowiła zostać samotną matką. I za to jej dziękuję

To, że tu jestem zawdzięczam, najbanalniej chyba, moim wszystkim pra dziadkom, za to, że po kolei decydowali się na zakładanie rodzin i posiadanie dzieci. Mojej praprapra babci i praprapra dziadkowi ze strony prapra babci i prapra dziadka ze strony pra dziadka i pra babci ze strony babci i dziadka ze strony mojej mamy oraz w tej samej kolejności ze strony mojego ojca. Gdyby...

Może powiedzieć, każdy, że jesteśmy przypadkiem. Mam szczęście, jak każdy, że ta nić genealogiczna nie została przerwana gdzieś po drodze za sprawą walki o kraj, głupotą, może epidemią, a może przypadkiem, bo jestem tu i przeżywam to życie. Ten co tu pisze jest losem, i właśnie iloczynem decyzji swoich przodków.

Tym najdawniejszym nie wiem za co dziękować, może za tą ciekawość która zerwała owoc?
Najbliższym dziadkom podziękuję za dom w którym mieszkam i za rodziców, za każdą walkę, bunt w dobrej woli.

Może powiedzieć, każdy, że jesteśmy przypadkiem. Mam szczęście, jak każdy, że ta nić genealogiczna nie została przerwana gdzieś po drodze za sprawą walki o kraj, głupotą, może epidemią, a może przypadkiem, bo jestem tu i przeżywam to życie. Ten co tu pisze jest losem, i właśnie iloczynem decyzji swoich przodków.

Tym najdawniejszym nie wiem za co dziękować, może za tą...

życiowa decyzja i zachowanie mojej biologicznej matki (kobiety która mnie urodziła) Zmieniło moje życie na pewno. Nie wiem kim by teraz była gdyby nie to? może jakąś narkomanką albo pijaczką... często się nad tym zastanawiałam. Jej zachowanie wpłynęło że zostały jej odebrane prawa rodzicielskie i Dzięki temu trafiłam najpierw do domu dziecka a później do Obecnych Rodziców. To dzięki nim jestem tym kim jestem... mam kochających Rodziców. Jestem wdzięczna za to że mnie przygarnęli i pokochali dali miłość i szczęście wykształcili pokazali w życiu co jest dobre a co złe... Dzięki kobiecie która mnie urodziła dostałam coś najpiękniejszego co mogło mnie spotkać...prawdziwą rodzinę

życiowa decyzja i zachowanie mojej biologicznej matki (kobiety która mnie urodziła) Zmieniło moje życie na pewno. Nie wiem kim by teraz była gdyby nie to? może jakąś narkomanką albo pijaczką... często się nad tym zastanawiałam. Jej zachowanie wpłynęło że zostały jej odebrane prawa rodzicielskie i Dzięki temu trafiłam najpierw do domu dziecka a później do Obecnych Rodziców....

Co by było gdyby? Często myślę właśnie w ten sposób. Gdyby babcia nie poznała dziadka, może moje życie byłoby lepsze? Wiem, wiem możliwe, że nie byłoby mnie. Ale tak chciałabym myśleć, że może po prostu wyglądałabym trochę inaczej. Nie miałabym tych wstrętnych rudych włosów. Gdyby babcia wybrała tego przystojnego pana ze zdjęcia. Jak on miał na imię? Tadeusz, tak. Przystojny, wysoki i do tego blondyn. Nie to co dziadek… rudy. Przezywali go rudy 102. Jakim sposobem on oczarował babcię? Prawda, dziadek jest bardzo miłą, kulturalną i zabawną osobą. Nigdy nie ubawiłam się w niczyim towarzystwie jak w jego, no ale rudy?! Przecież się nie farbował, a mimo to zdobył serce babci. Ona ma okulary, ale to jej nie tłumaczy!
Kocham ich całym sercem. Tylko czasem myślę co by było gdyby…? Nie byłabym ruda, nie miała tych wstrętnych piegów i tak porywczego charakteru po dziadku. Ciekawe czy pan Tadeusz ma syna i czy też jest tak przystojny jak on w tamtych czasach?
Właśnie tak siedzę w poczekalni u okulisty (kolejna rodzinna przypadłość – po babci) i nad tym rozmyślam. Wołają mnie. Zerwałam się szybko i otrząsnęłam z dziwnych myśli i wparowałam do gabinetu.
-Właśnie w tedy poznałam przystojnego okulistę… wnuka pana Tadeusza. – Babcia Amelia opowiadała historię swojego życia po raz dziesiąty. Wszyscy ją znali, ale za każdym razem była równie zabawna.
-Macie szczęście, że wasz tata nie podał się do mnie! Inaczej bylibyście takimi samymi rudzielcami jak ja kiedyś. Teraz co prawda jestem siwa, ale wiecie co? – Babcia nachyliła się konfidencjonalnie. – Tak mi ładniej!

Co by było gdyby? Często myślę właśnie w ten sposób. Gdyby babcia nie poznała dziadka, może moje życie byłoby lepsze? Wiem, wiem możliwe, że nie byłoby mnie. Ale tak chciałabym myśleć, że może po prostu wyglądałabym trochę inaczej. Nie miałabym tych wstrętnych rudych włosów. Gdyby babcia wybrała tego przystojnego pana ze zdjęcia. Jak on miał na imię? Tadeusz, tak....

Mając 14 lat przeczytałam pamiętnik mojego dziadka z wojny. Był starszym zwiadowcą i często pisał na skrawkach papieru, gdy był na froncie. Po wojnie przepisał wszystko do zeszytu, a sam zeszyt przepadł na kilkadziesiąt lat. Odnalazłam go po śmierci mojego dziadka. Sama nie doceniałam mojego go za życia, bo zawsze dla mnie był tym schorowanym staruszkiem, którym się opiekowaliśmy. Jednak nie potrafiłam sobie wyobrazić go jako osobę silną i odpowiedzialną.
Po przeczytaniu pamiętnika, wiem jak wiele przeszedł w wieku 18 lat. Jak patrzył zza Wisły na upadek Warszawy ze świadomością, że nie ma prawa przekroczyć rzeki. Jak wiele decyzji musiał podjąć jako nastolatek aby przeżyć. Jedną z decyzji za jakie jestem wdzięczna dziadkowi, to że po wojnie jednak nie wrócił do miejsca, w którym się wychował. Wtedy gdybym urodziła się w dzisiejszej Ukrainie pewne dramaty i problemy dotyczyły by mnie bezpośrednio. Mogłabym gdybać co by było wtedy, chociaż możliwe, że w ogóle by mnie nie było.
Drugą decyzją mojego dziadka była zmiana nazwiska (Byk), którą poniekąd wymusiła moja babcia przed ślubem. Moja babcia, w romantycznej chwili oświadczyn odpowiedziała dziadkowi, że wyjdzie za niego, jeśli zmieni nazwisko ponieważ nie chce być krową. Opowieść ta do tej pory przewija się przez wszystkie spotkania rodzinne, a ja często mam ochotę dziękować za to mojej babci.
Prawda jest taka, że każda decyzja jaką podjęli moi dziadkowie za życia w pewien sposób na mnie wpłynęła, mniej lub bardziej. Czasem pewne rzeczy, które dla nich mogły wydawać się tym gorszym wyjściem, dla mnie są zbawieniem.

Mając 14 lat przeczytałam pamiętnik mojego dziadka z wojny. Był starszym zwiadowcą i często pisał na skrawkach papieru, gdy był na froncie. Po wojnie przepisał wszystko do zeszytu, a sam zeszyt przepadł na kilkadziesiąt lat. Odnalazłam go po śmierci mojego dziadka. Sama nie doceniałam mojego go za życia, bo zawsze dla mnie był tym schorowanym staruszkiem, którym się...

Moi przodkowie dali mi moich rodziców. Rodziców, którzy urodzili się w latach, gdzie bycie głuchoniemym było czymś ciężkim i obcym. Mimo tego wykształcili się i wszczepili we mnie bakcyl czytania książek. Czytają ich mnóstwo, rzadko oglądają telewizję, uwielbiają sobie wszystko wyobrażać i wzajemnie sobie każdą książkę opowiadać. Dzięki moim pradziadkom, którzy od lat pielęgnowali miłość do książek, tradycja przetrwała. Mam mnóstwo książek z ich czasów, które pachną historią i miłością do czytania :)

Moi przodkowie dali mi moich rodziców. Rodziców, którzy urodzili się w latach, gdzie bycie głuchoniemym było czymś ciężkim i obcym. Mimo tego wykształcili się i wszczepili we mnie bakcyl czytania książek. Czytają ich mnóstwo, rzadko oglądają telewizję, uwielbiają sobie wszystko wyobrażać i wzajemnie sobie każdą książkę opowiadać. Dzięki moim pradziadkom, którzy od lat...