Gratulacje! Miłego czytania wszystkim życzę :)

Gratulacje! Miłego czytania wszystkim życzę :)

Ale jestem szczęśliwa:) Gratuluję wszystkim, wygranym oraz tym, którzy nie boją się pisać i próbować.

Ale jestem szczęśliwa:) Gratuluję wszystkim, wygranym oraz tym, którzy nie boją się pisać i próbować.

Gratulacje!

Gratulacje!

Dziękujemy za wszystkie teksty. Książki otrzymują:

sylwka112
Darsky
czekoladki
Anita
Esperanza

Serdecznie gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się poprzez PW.

Dziękujemy za wszystkie teksty. Książki otrzymują:

sylwka112
Darsky
czekoladki
Anita
Esperanza

Serdecznie gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się poprzez PW.

Konkurs zakończony. Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Laureatów podamy w piątek.

Konkurs zakończony. Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia. Laureatów podamy w piątek.

Gdybym dostała jeden dodatkowy dzień w którym wszystko byłoby możliwe cofnęła bym się w czasie w celu poznania moich przodków. Nie miałam możliwości poznania wszystkich pradziadków, czego bardzo żałuję. Mimo to uważam, że niewiele osób ma tyle szczęścia co ja, mianowicie moja prababcia Helena nadal żyje i ma się dobrze. Ją też zabrałabym w przeszłość, bo na pewno tęskni za swoim mężem. W taki właśnie niezwykły dzień spotkałabym się z tymi uśmiechniętymi ludźmi ze starych fotografii stojących w salonie by chociaż przez chwilę z nimi porozmawiać. Na przykład z ojcem mojego dziadka czyli pradziadkiem Rudolfem. Moja mama wspomina go jako niezwykłego gawędziarza. Podobno dziadek każdą historię potrafił opowiedzieć tak, by wydawała się wiarygodna. Mama dodaje też, że nigdy nigdzie nie jadła takiego ciasta ze śliwkami jak to, które on przyrządzał. Niestety nie wszystkich dziadków wspomina tak dokładnie. Gdy miała 6 lat jej babcia Klara była już bardzo schorowaną osobą nie zaangażowaną w życie rodzinne i dlatego mama nie potrafi nic o niej opowiedzieć. Gdyby istniała możliwość w podróż zabrałabym moich rodziców, którzy pamiętają swoich dziadków z czasów gdy sami byli jeszcze dziećmi. Mój tata byłby pewnie szczęśliwy gdyby mógł spotkać się ze swoją babcią Aleksandrą, której nie miał okazji poznać gdyż zmarła 20 lat przed jego urodzeniem. A podobno była nieprzeciętną kobietą!

Gdybym dostała jeden dodatkowy dzień w którym wszystko byłoby możliwe cofnęła bym się w czasie w celu poznania moich przodków. Nie miałam możliwości poznania wszystkich pradziadków, czego bardzo żałuję. Mimo to uważam, że niewiele osób ma tyle szczęścia co ja, mianowicie moja prababcia Helena nadal żyje i ma się dobrze. Ją też zabrałabym w przeszłość, bo na pewno tęskni za...

Wykorzystałabym ten dzień na załatwienie wszystkich zaległych spraw, a pozostały czas poświęciłabym czytaniu książek tych nie miałam okazji poczytać.

Wykorzystałabym ten dzień na załatwienie wszystkich zaległych spraw, a pozostały czas poświęciłabym czytaniu książek tych nie miałam okazji poczytać.

Kiedy pochyla się nade mną rano, delikatnie kołysząc moim ramieniem mówi „Wstawaj, bo się spóźnisz”. Patrzę na jej kruczoczarne włosy, przetykane siwymi pasmami, ogarniam wzrokiem jej zaczerwienioną na polikach twarz, czoło z bruzdą od zmartwień i „szczęśliwe zmarszczki” wokół oczu.
- Dziękuję, mamo – mówię. Nigdy nie dziękowałam jej za to, że mnie budzi, gdy wyłączam bezmyślnie budzik pozwalając sobie zasnąć. Ona nigdy nie wyłączała swojego, zawsze wstawała, bo musiała sprawdzić czy się obudziłam, zrobić mi herbatę i śniadanie. Wzruszyła rozbawiona ramionami i żwawo poszła do kuchni. Nie wiedziała jaki to dzień, bo i skąd miała wiedzieć. Na stole czekała na mnie kaszka manna z sokiem, a obok ulubiona herbata.
- Wiesz, że robisz najlepszą kaszkę manną na świecie? – spytałam. Nie mogła wiedzieć. Nikt jej tego nie mówił, nikt nie dziękował za małe gesty. Wcześniej wszystko wydawało się zbyt banalne i oczywiste.
- Oh, przestań – roześmiała się. Wciąż nie wie. Nie powiem jej, chcę popatrzeć dziś na jej uśmiech. Chcę zarejestrować każdy ruch. Zapamiętać, wyryć sobie w pamięci. A czy gdy odejdę, będę mogła ją mieć w swojej opiece, tak jak ona mnie miała przez tyle lat? Będę mogła drobnymi gestami dziękować jej za to, że była przy mnie?
- Kocham cię, mamo. Jesteś najlepsza – mówię zakłopotana. Najtrudniej jest mówić o uczuciach, o czymś co jest oczywiste. Miałam z tym problem, ale nie odejdę póki nie będę świadoma, że wie jak wiele dla mnie znaczy.
- Wariujesz od rana. Też cię kocham, moja pannico – przytuliła mnie do siebie. Jak byłam mała kładła moją głowę na swoich kolanach i gładziła powoli, łagodząc przeszywający ból ucha. Potrafiłam w takich dniach rzucać talerzami, ale jej opanowany głos, czuły dotyk, ciepły uśmiech – to sprawiało, że i ja mimo bólu powoli zaczynałam się cieszyć. Bez wątpienia trafiła mi się jako matka wspaniała kobieta – mądra, doświadczona, wyrozumiała, twarda i z zasadami. Zawsze ją podziwiałam i chciałam część tych „surowych” cech odziedziczyć po niej, by nie rozpłakać się przez nieudane ciasto, nie płaszczyć się przed mężczyznami, umieć powiedzieć nie i podejmować decyzje.
- Kocham cię, kocham – szepczę.
- Ola? Co się dzieje?
- Kocham cię, mamuś – szepczę uparcie łapiąc ją za dłoń i osuwając się na podłogę. Niech wie, niech ma świadomość. Kocham ją. Jest najlepsza.
- Dobrze się czujesz? – pyta podniesionym, lecz opanowanym głosem marszcząc czoło. Układa mnie na podłodze i głaszcze po policzku. Dzwoni gdzieś, mówi coś, przytula mnie. Taka opanowana, zorganizowana, najlepsza. Jak zawsze.

Kiedy pochyla się nade mną rano, delikatnie kołysząc moim ramieniem mówi „Wstawaj, bo się spóźnisz”. Patrzę na jej kruczoczarne włosy, przetykane siwymi pasmami, ogarniam wzrokiem jej zaczerwienioną na polikach twarz, czoło z bruzdą od zmartwień i „szczęśliwe zmarszczki” wokół oczu.
- Dziękuję, mamo – mówię. Nigdy nie dziękowałam jej za to, że mnie budzi, gdy wyłączam...

Ten jeden dzień, gdzie wszystko jest możliwe. Te szanse wykorzystałabym, na spotkanie się z moim ukochanym idolem, Zhang Yixing'iem z koreańskiego zespołu EXO. Mogłabym nie tylko spełnić swoje marzenie, ale i mogłabym podziękować za wszystko, co zrobiła dla mnie ta osoba, mimo iż jest tylko nieosiągalnym idolem, ale mimo to dużo dla mnie znaczy. Gdy mam dola, słucham jego głosu, tego jak gra na pianinie czy gitarze, tego jak się śmieje, jak tańczy z pasja, jaki czasami jest nieogarnięty, przymulony, jego dołeczki i ciepły uśmiech. Mam 398493849832 idoli, lecz to właśnie jego wybieram. Yixing mnie oczarował, czaruje cały czas. Pragnę go spotkać i ucisnąć jego dłoń, podziękować i powiedzieć mu jaki jest dla mnie ważny, dla jego fanki, która go kocha całym sercem i wspiera go, mimo iż dzielą 894938493849839 km. Zobaczyć jego uśmiech.

Ten jeden dzień, gdzie wszystko jest możliwe. Te szanse wykorzystałabym, na spotkanie się z moim ukochanym idolem, Zhang Yixing'iem z koreańskiego zespołu EXO. Mogłabym nie tylko spełnić swoje marzenie, ale i mogłabym podziękować za wszystko, co zrobiła dla mnie ta osoba, mimo iż jest tylko nieosiągalnym idolem, ale mimo to dużo dla mnie znaczy. Gdy mam dola, słucham jego...