Zanurzam się w świętej księdze jak w wodzie życia. Chcę chłonąć wiarę, której nie zachwieje ani jedno drgnięcie powietrza. Nie mogę. Wyglądam przez zakurzone okno.
Miała być ziemia, miały być stworzenia wodne i lądowe, ptaki miały stanowić ozdobę niebiańskiego błękitu. Miał być człowiek, potężny i rozumny. Pełen empatii. Pozostało tylko pragnienie bycia.
Czy mogę czuć się oszukana? Skądże. Mi również dano tekst do wyuczenia, przykazano grać zgodnie z zasadami, których nie ma. Udaję zachwyt, tak po aktorsku, a wieczorami patrzę przez zakurzone okno. I zaplute.
Dziś za oknem tragikomedia. „Wojna” nadali jej tytuł, choć to kolejny plagiat plagiatów. Będą lali krew, aż zabraknie i trzeba będzie odczekać aż młode pokolenie dorośnie do roli życia. Czasem nie czekają. Przypadki chodzą po ludziach.
Nie zastanawiam się kto z kim walczy, kto ma rację, kto jest katem, a kto ofiarą. Granice ulegają zatarciu. Uporczywie przerzucam strony świętej księgi, ale tam tylko w kółko Raj. Raj. Raj. Parsknąć śmiechem tylko można, choć to śmiech rozpaczy. Raj też uległ zatarciu. Zakurzył się odrobinę, pewnie przez te pola bitew. I okno też się od tego zakurzyło.
Wszystko trąca obłudą. Wrzeszczą: „Masz żyć!”, a za rogiem czają się z karabinem. Bądź też z nożem. Czasem nawet ta pięknie rzeźbiona ludzka dłoń może być narzędziem. Najczęściej zbrodni. Patrzę na to przez okno i klaszczę. Taki ślepy widz. Obojętny. Siedzi na karuzeli i myśli, czy zdoła zrobić jeszcze jedno kółko czy zrzucą go z samego szczytu. I powtarza sobie, bo tak mu kazali: „Świat jest dobry. Ludzie w gruncie rzeczy też”. Zakurzona ułuda.
Już nie patrzę. Serce też się zakurzyło.

Zanurzam się w świętej księdze jak w wodzie życia. Chcę chłonąć wiarę, której nie zachwieje ani jedno drgnięcie powietrza. Nie mogę. Wyglądam przez zakurzone okno.
Miała być ziemia, miały być stworzenia wodne i lądowe, ptaki miały stanowić ozdobę niebiańskiego błękitu. Miał być człowiek, potężny i rozumny. Pełen empatii. Pozostało tylko pragnienie bycia.
Czy mogę czuć się...

Są rzeczy gorsze i gorsiejsze. Na przykład gorzej jest urodzić się biednym, niż bogatym. Chyba, że właśnie zbliża się jakaś rewolucja. Rewolucje zwykle trafiają w bogatych, tak się składa. Wtedy jest gorsiej.
Najgorsze jest to, że nie ma sprawiedliwości na tym świecie. To jego podstawowa wada. Nie zostaną nagrodzeni dobrzy, nie każdego złego spotka kara. Ostatni uczciwy zginie marnie a pierwszy oszust zapewni wygodę kilku pokoleniom naprzód.
Nawet, gdy kwitną jabłonie świat jednak jest taki zły, bo wiele zła mieści się na nim w każdej minucie jego drogi przez czas i przestrzeń. Dobro nie równoważy zła, niestety. Na każdy powiedzmy kilogram zła nie pomoże nawet tona dobra. To się nie daje położyć na szali. Daleko jesteśmy od doskonałości na tym świecie.

Są rzeczy gorsze i gorsiejsze. Na przykład gorzej jest urodzić się biednym, niż bogatym. Chyba, że właśnie zbliża się jakaś rewolucja. Rewolucje zwykle trafiają w bogatych, tak się składa. Wtedy jest gorsiej.
Najgorsze jest to, że nie ma sprawiedliwości na tym świecie. To jego podstawowa wada. Nie zostaną nagrodzeni dobrzy, nie każdego złego spotka kara. Ostatni uczciwy...

Można znaleźć dziesiątki, setki, tysiące, a nawet miliony argumentów przemawiających za tym, że na Ziemi nie wszystko wygląda tak, jak powinno. Począwszy od klasyków, skończywszy na drobnych niedogodnościach, z którymi każdy z nas zmaga się na co dzień. Ot chociażby pierwsze z brzegu wielkie działo przeciwko porządkowi tego świata: dzieci (i nie tylko, gwoli ścisłości) w Afryce głodują, a w Europie i Ameryce jedzenie tonami wala się po śmietnikach. Ktoś inny zapomni o Czarnym Lądzie, ale filozoficznie wspomni o demokracji, która to nawet z samej swojej definicji jest niedoskonała. Zresztą, sam Churchill powiedział już na ten temat wszystko, co było do powiedzenia. Jeszcze ktoś inny może ponarzekać na pogodę. Bo on ma dzisiaj mecz/randkę/urlop, a tu pada. I cóż poradzić?
Nie wszystko jest najlepsze, ale też chyba nie powinno takie być. W przeciwnym razie żylibyśmy w raju, a w raju... no właśnie, co robilibyśmy w raju? ;)

Można znaleźć dziesiątki, setki, tysiące, a nawet miliony argumentów przemawiających za tym, że na Ziemi nie wszystko wygląda tak, jak powinno. Począwszy od klasyków, skończywszy na drobnych niedogodnościach, z którymi każdy z nas zmaga się na co dzień. Ot chociażby pierwsze z brzegu wielkie działo przeciwko porządkowi tego świata: dzieci (i nie tylko, gwoli ścisłości) w...

Nie wszystko jest najlepsze, na tym nie najlepszym ze światów...
Na tym nie najlepszym ze światów, nie najlepsze są rodzynki w serniku i mleko z kawą. Nie najlepsze jest Boże Narodzenie bez bliskich osób i życie bez przyjaciół. Nie najlepszy jest brak zaufania do ludzi i życie bez wiary w cokolwiek.
Nie najlepszy jest dom bez dzieci i dzieci bez domu, pies bez właściciela i wnuk bez babci, miłość bez kochanej osoby oraz osoba bez miłości, mecz bez kibiców i człowiek niemający celu.
Na tym nie najlepszym ze światów, nie jest najlepsze to, co sami wykreujemy jako nie najlepsze.

Nie wszystko jest najlepsze, na tym nie najlepszym ze światów...
Na tym nie najlepszym ze światów, nie najlepsze są rodzynki w serniku i mleko z kawą. Nie najlepsze jest Boże Narodzenie bez bliskich osób i życie bez przyjaciół. Nie najlepszy jest brak zaufania do ludzi i życie bez wiary w cokolwiek.
Nie najlepszy jest dom bez dzieci i dzieci bez domu, pies bez właściciela...

Jakże to wszystko nie takie jest jak trzeba, miał być raj, a został tylko świat.
Doskonały w swojej niedoskonałości.
Objawy niedoskonałości ukazujące się jak zjawa w ciemną noc. Realne, czy surrealistyczne?
Świat- sen wariata, pełen dzikich barw, okrzyków sprzeciwu, nadmiaru wulgaryzmów, doskonały w swoim wyrazistym spojrzeniu uświadamiającym nam, że przecież nie wiemy co się wydarzy, a uczciwy człowiek i tak dostanie po głowie za nic. Samobójstwa, Alzhaimer, rozwody, brak właściwych relacji interpersonalnych, z tym spotykamy się dzień w dzień. Jakże irytujący jest brak doskonałości.
Świat- wirująca karuzela, bez opcji hamuj, dlatego jest nienajlepszy. Przemoc rodzi przemoc nasz świat jest w tym doskonały! Po co przebaczać, współczuć. Licz się Ty, inaczej świat połknie Cię jak jabłko, a przecież nie chcesz być wypluty?
Jednak spójrzmy w te wyraziste spojrzenie świata. On sam w sobie jest wspaniały, piękny. Bo przecież taki miał być! To ludzie z czasem się psują, tak, to oni wprowadzają ubytek.
To przez nich nasz świat jest doskonały w swojej niedoskonałości. Ileż to można marudzić, że świat nie jest taki, jak chcemy, ileż można się umartwiać i szlochać, że gdybyśmy żyli gdzieś indziej byłoby lepiej, łatwiej. Otóż można i to bardzo dużo. Miał być raj, został tylko świat.

Jakże to wszystko nie takie jest jak trzeba, miał być raj, a został tylko świat.
Doskonały w swojej niedoskonałości.
Objawy niedoskonałości ukazujące się jak zjawa w ciemną noc. Realne, czy surrealistyczne?
Świat- sen wariata, pełen dzikich barw, okrzyków sprzeciwu, nadmiaru wulgaryzmów, doskonały w swoim wyrazistym spojrzeniu uświadamiającym nam, że przecież nie wiemy co...

Zdecydowanie, nie wszystko na tym naszym świecie jest najlepsze. Wiadomo, jest wiele rzeczy fajnych, ale jest także mnóstwo tych niefajnych.
Ostatnio, Ukraina - Rosja, konflikt. To już samo w sobie nie jest fajne. A jak wiadomo od konfliktu krótka droga do wojny i to już nie jest najlepsze. To jest najgorsze.
Choroba. Ile osób codziennie dowiaduje się za ma raka, ile osób umiera z powodu nowotworu. To jest przerażające.
Zabijanie - ot tak, mafijne porachunki, religie, fascynacja. Zabijamy, bo taki mamy kodeks własnych wartości, tak nakazuje nam religia.
Właśnie religia. Religia sama w sobie nie jest zła. Jest fajna i potrzebna, przynajmniej dla mnie. Ale gdy do głosu dochodzą fanatycy, to faktycznie, nie jest to już najlepsze.
I właściwie mogłabym tak wymieniać w nieskończoność, ale po co? I tak każdy o tym wie. To są, według mnie oczywiście, nienajlepsze sprawy na naszym, nienajlepszym świecie.

Zdecydowanie, nie wszystko na tym naszym świecie jest najlepsze. Wiadomo, jest wiele rzeczy fajnych, ale jest także mnóstwo tych niefajnych.
Ostatnio, Ukraina - Rosja, konflikt. To już samo w sobie nie jest fajne. A jak wiadomo od konfliktu krótka droga do wojny i to już nie jest najlepsze. To jest najgorsze.
Choroba. Ile osób codziennie dowiaduje się za ma raka, ile osób...

Nasz świat nie jest idealny - powiedział z roztargnieniem chłopak żyjący w nim tylko i wyłącznie 18 lat, w dodatku niespełna. Może to lekka farsa, niemniej trzeba zauważyć, że już Arystoteles twierdził, iż ideał państwa jest tworzony przez wspólnotę której zadaniem jest osiągnięcie wspólnego dobra, określonego celu; uważał; że dobro opiera się na wartościach moralnych, które powinny być nadrzędnym narzędziem inżyniera stawiającego fundament kraju idealnego (kraj po przez wyolbrzymienie możemy rozszerzyć i umownie nazwać też światem). Widzisz gdzieś coś takiego wokół? Idąc dalej tym tropem i biorąc pod uwagę fakt, iż nasz świat zawiera wiele różnych wierzeń oraz religii, to większość z nich przedkłada rozwój moralny i duchowy jako podstawę, punkt wyjściowy do szczęścia oraz powodzenia w każdej dziedzinie, dla przykładu Biblia, twierdzi, iż: "(...) każdy naród i każde królestwo, które nie będzie ci służyć, zginie, a narody z całą pewnością zostaną spustoszone" (Izajasza 60:12) - alegoryzując, mniemamy, że służba wiąże się z przestrzeganiem jakichś wartości, które mają zapewnić pożytek. Nasuwa się zatem pytanie, czy nasz świat jest idealistyczny (nastawiony na rozwój wartości intelektualnych) czy też pragmatyczny (posiadający materialistyczną naturę, której jedynym zadaniem jest wybicie się ponad innych)? Z całą pewnością choć są przykłady, gdzie wartości etyczne i moralne są w cenie na naszym padole, co w najmniejszym stopniu nie zmienia faktu, że należą one do nieużytecznych stopni piramidy przedstawiającej hierarchie wartości tego świata. Przedstawię mój tok myślenia bardziej obrazowo. Otwierasz książkę. Czym się różni "zło świata" od "zła w książkach"? Niczym. Z tą różnicą, iż w książce możemy mieć nadzieje, że kiedyś zatriumfuje dobro. Książka jest tylko odbiciem tego, co artysta widział i jak zinterpretował, pomniejszył lub wyolbrzymił, a dzieł o takiej tematyce jest dość by nazwać nasz świat niedoskonałym choćby z tego powodu, iż wciąż przybywa tytułów o podobnych motywach. Zło książkowe może jest fikcją. Ale czymże jest fikcja jak nie w pewnym stopniu odbiciem rzeczywistości? W każdej bajce jest ziarnko prawdy. Może dwa nawet.

Nasz świat nie jest idealny - powiedział z roztargnieniem chłopak żyjący w nim tylko i wyłącznie 18 lat, w dodatku niespełna. Może to lekka farsa, niemniej trzeba zauważyć, że już Arystoteles twierdził, iż ideał państwa jest tworzony przez wspólnotę której zadaniem jest osiągnięcie wspólnego dobra, określonego celu; uważał; że dobro opiera się na wartościach moralnych,...

Nie wszystko jest najlepsze, bo w tym świecie nie da się cały dzień pić wina, leżąc w łóżku z piękną damą lub adonisowym dżentelmenem.
Toteż nienajlepsze są te rzeczy, które wymagają braku wina, łóżka lub partnera. Również nienajlepsi bywają partnerzy, bo co drugi albo nierozumny, albo zwyczajnie głupi, albo przeintelektualizowany, albo brzydki, albo niewygadany, albo zbytnio cnotliwy. A najlepszy byłby taki, z którym i podyskutować, dopieścić nie tylko ciało, ale i umysł barwną oraz inteligentną rozmową. Do tego, żeby wyglądał przyjemnie, coby nie musieć odwracać wzroku, za każdym razem, kiedy zsunie się kołdra. Cnotliwy, jak będzie też nienajlepiej, bo przecież z takim nie dopieścisz ciała, a chociażby i najbardziej nasycony umysł nie będzie spokojny, kiedy ciało się domaga.
Wina też bywają nienajlepsze. Jakże pięknie by było, gdyby istniało jedno - po prostu najlepsze wino na świecie. A tak musimy się zadowalać tymi "prawdopodobnie najlepszymi" i zgadywać, która butelka i która etykieta skrywa sekret tego najlepszego.
O łóżkach już chyba nie muszę pisać, bo też bywają nienajlepsze. W końcu najlepsze łóżko nigdy by się nie nagrzało zanadto, ani niewychładzało zbyt szybko. Idealne łóżko powinno mieć dwa tryby - przyjemnie świeże, czyli takie, jakim jest zawsze kiedy się do niego kładziemy po ciężkim dniu (i oczywiście trzymać ten stan nawet jeżeli leżymy w nim cały dzień); a także ten zaraz po przebudzeniu, kiedy jest najwygodniejsze na świecie, bo zaraz musimy z niego wstać, a się nie chce. Oczywiście z najlepszego na świecie łóżka nie trzeba wstawać. Również pościel w najlepszym łóżku na świecie nigdy nie robiłaby się skołtuniona albo przepocona. Zawsze byłaby idealnie świeża i ułożona, ale nie na tyle by wzbudzać stan strachu przed zniszczeniem tej idealności.
Zatem nie wszystko jest najlepsze na tym nienajlepszym ze światów. Na szczęście bywają książki, gdzie świat jest jeszcze bardziej nienajlepszy, wtedy ten nasz staje się trochę bardziej znośny ze swoim nienajlepszym winem, łóżkiem i partnerem.

Nie wszystko jest najlepsze, bo w tym świecie nie da się cały dzień pić wina, leżąc w łóżku z piękną damą lub adonisowym dżentelmenem.
Toteż nienajlepsze są te rzeczy, które wymagają braku wina, łóżka lub partnera. Również nienajlepsi bywają partnerzy, bo co drugi albo nierozumny, albo zwyczajnie głupi, albo przeintelektualizowany, albo brzydki, albo niewygadany, albo...

Nie wszystko jest najlepsze na tym nienajlepszym ze światów. Nasz świat nie jest dobry, nie jest piękny, nie jest łaskawy. Jest okrutny, pełen złości, nienawiści i przemocy. Mnóstwo w nim okrutnych przypadków, zbiegów okoliczności rujnujących życie i makabrycznych scen. Jednak z wszystkich okropieństw jakie nam przynosi, zdecydowanie najgorszą i godną pożałowania jest człowiek. Istota z definicji rozumna, lecz definicja często odbiega od stanu faktycznego. Człowiek jako "Pan świata", przekonany o swojej doskonałości i czujący władzę nad wszystkim co go otacza. Co nim kieruje? Pieniądze, żądze, własne pragnienia, władza. Homo sapiens - najgorszy osobnik jaki mógł się trafić planecie. To on doprowadzi do upadku nienajlepszego ze światów, to za jego sprawą wszystko popadnie w nicość. Wszystko co jest złe dla tego świata stworzył człowiek, albo przyczynił się do stworzenia tego owego zła. A jego ulubionym słowem jest WOJNA , to co kochamy najbardziej , bo ludzie kochają dochodzić w ten sposób do władzy - krzywdząc innych. Ale jedno trzeba nam przyznać jesteśmy świetnymi destruktorami życia i miłości.

Nie wszystko jest najlepsze na tym nienajlepszym ze światów. Nasz świat nie jest dobry, nie jest piękny, nie jest łaskawy. Jest okrutny, pełen złości, nienawiści i przemocy. Mnóstwo w nim okrutnych przypadków, zbiegów okoliczności rujnujących życie i makabrycznych scen. Jednak z wszystkich okropieństw jakie nam przynosi, zdecydowanie najgorszą i godną pożałowania jest...