zdecydowanie romantycznie rozważna, bo:
- jedno nie wyklucza drugiego, bez romantyzmu rozwaga byłaby nudna, bez rozwagi romantyzm byłby głupotą
- jeśli nie można mieć wszystkiego, to dobrze mieć chociaż to, co najważniejsze,
- kobieta zmienną jest.

zdecydowanie romantycznie rozważna, bo:
- jedno nie wyklucza drugiego, bez romantyzmu rozwaga byłaby nudna, bez rozwagi romantyzm byłby głupotą
- jeśli nie można mieć wszystkiego, to dobrze mieć chociaż to, co najważniejsze,
- kobieta zmienną jest.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Rozważna czy romantyczna?

Już w początkach XIX w. angielska pisarka - Jane Austen – napisała powieść „Sense and Sensibility”, którą w naszym języku tłumaczymy jako „Rozważną i Romantyczną”. W swojej książce Austen nie kazała wybierać pomiędzy jedną z tych cech, lecz pokazała, że zarówno "rozważność", jak i „romantyczność” są ważne, bo obie te cechy się uzupełniają. Żadna z tych cech nie jest mi obca. Jestem rozważną romantyczką. Jednak, musząc wybierać, wybrałabym romantyzm. „Romantyczność” czyni z kobiety osobę bardziej wrażliwą i uczuciową. Pozwala jej dostrzegać różne niuanse, które są niewidoczne dla rozważnych. Romantyczki kierują się w życiu miłością i, choć czasami niektóre ich decyzje mogą wydawać się głupie lub wręcz bezmyślne, od takiej kobiety wymagają one wielkiej odwagi. Miłość to uczucie, które nas zmienia. Pozwala nam być sobą i jednocześnie kimś innym. Sprawia, że jesteśmy szczęśliwsi. Uważam też, że romantyzm sprawia, że jesteśmy w pewnym sensie silniejsi. Dzięki rozsądkowi możemy być mądrzejsi i pewniejsi siebie. Za to miłość daje nam siłę do życia. Gdy człowiek jest zakochany, każdego ranka wstaje i widzi błękitne, bezchmurne niebo, słyszy śpiew ptaków, czuje zapach świeżo skoszonej trawy. Romantyzm daje nam to samo. Pozwala unieść się ponad szarą, przytłaczającą rzeczywistość. Pozwala nam marzyć i żyć tak, jak chcemy. Daje nam moc, dzięki której jesteśmy gotowi podejmować trudne decyzje. Daje nam siłę, by przetrwać każdy dzień. To właśnie dzięki niej jest nam lepiej w życiu. Gdybym była bardziej rozważna, niż romantyczna z pewnością nie miałabym tyle odwagi, by móc spełniać swoje pragnienia, by móc powiedzieć komuś, że go kocham i nie bać się odtrącenia z jego strony lub braku odpowiedzi. Bycie romantyczką jest dla mnie o wiele lepsze, niż bycie osobą rozważną, bo mam siłę iść przez życie z podniesionym czołem, bez strachu i obawy, że ktoś mnie zrani. Mogę stanąć przed Bramą Szczęśliwości i postawić kolejny krok ku Krainie Szczęścia.

TYTUŁY 5 KSIĄŻEK:
- "Jutro 5. Gorączka" - John Marsden
- "Jutro 6. Cienie" - John Marsden
- "Delirium" - Lauren Oliver
- "Szukając Noel" - Richard Paul Evans
- "Zagubieni" - Charlotte Rogan

Rozważna czy romantyczna?

Już w początkach XIX w. angielska pisarka - Jane Austen – napisała powieść „Sense and Sensibility”, którą w naszym języku tłumaczymy jako „Rozważną i Romantyczną”. W swojej książce Austen nie kazała wybierać pomiędzy jedną z tych cech, lecz pokazała, że zarówno "rozważność", jak i „romantyczność” są ważne, bo obie te cechy się uzupełniają. Żadna z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jestem zwolenniczką złotego środka, łączenia czarnego z białym. Życie składa się z różnych odcieni szarości.
Ludzie postrzegają mnie raczej jako osobę rozważną, rozsądną. Bo zapewne w dużym stopniu tak jest. Ale to nie znaczy, że jestem pozbawiona romantyzmu. Dzieki niemu przeżyłam chwile, które do dzisiaj wspominam z sentymentem. Takie połaczenie rozwagi i romantyzmu jest możliwe gdy rozważnie wybieramy towarzystwo do wspólnych romantycznych przeżyć. Jest to możliwe gdy romantyzm nie miesza się z głupotą. A wówczas jest szansa, że po latach będziemy wspominać te chwile z łobuzerskim uśmieszkiem a nie z płaczem. Myślę, że nie powinniśmy rezygnować z marzeń w imię rozsądku ale pod warunkiem, że bedziemy ROZWAŻNYMI ROMANTYKAMI. Wówczas, spadając z obłoków, nie grozi nam bolesny upadek. A po drodze należy pamiętać aby realizując swoje marzenia nikogo nie zranić.
P.S. : Jestem żona mojego męża dzieki tej odrobinie romantyzmu :-)

Moje książki:
1.Małgorzata Szejnert - Dom żółwia. Zanzibar.
2.Jurgen Thorwald - Godzina detektywów.
3.Jurgen Thorwald - Stulecie detektywów.
4.Andrzej Szczeklik - Nieśmiertelność.
5.David Wills - Metamorfozy.Marilyn Monroe.

Jestem zwolenniczką złotego środka, łączenia czarnego z białym. Życie składa się z różnych odcieni szarości.
Ludzie postrzegają mnie raczej jako osobę rozważną, rozsądną. Bo zapewne w dużym stopniu tak jest. Ale to nie znaczy, że jestem pozbawiona romantyzmu. Dzieki niemu przeżyłam chwile, które do dzisiaj wspominam z sentymentem. Takie połaczenie rozwagi i romantyzmu jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Romantyczna - czemu nie. Osoba "bujająca w obłokach", żyjąca w świecie marzeń ma na pewno mniej stresujące życie od pozostałych. Jest pogodna a za razem zamyślona, rozpromieniona i pozytywnie zakręcona. Jej oczy błyszczą a lekkie poczucie zagubienia jest nawet zabawne i urocze.
Jednak ja jestem za rozwagą - zdecydowanie. W XXIw człowiek musi stać mocno na nogach, musi dbać o swoje i myśleć do przodu by nie zostać w tyle, co nie oznacza, że osoba rozważna nie ma poczucia humoru i jest gburem. Trzeba umieć myśleć rozsądnie, oddzielać ziarno od plew, segregować sprawy na ważne i mniej ważne. Robiąc to trzeba być ludzkim, otwartym na świat a do tego mieć serce i dawać serce innym z rozwagą :)

Książki:
Alibi na szczęście
Marcowe fiołki
Bliżej słońca
Wiosna w Różan
Droga do Różan

Romantyczna - czemu nie. Osoba "bujająca w obłokach", żyjąca w świecie marzeń ma na pewno mniej stresujące życie od pozostałych. Jest pogodna a za razem zamyślona, rozpromieniona i pozytywnie zakręcona. Jej oczy błyszczą a lekkie poczucie zagubienia jest nawet zabawne i urocze.
Jednak ja jestem za rozwagą - zdecydowanie. W XXIw człowiek musi stać mocno na nogach, musi dbać...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Żyjąc w czasach rozwagi, a raczej nie powagi i całego rozgardiaszu, który otacza temat miłości, warto być romantycznym. Głównym powodem jest to, że romantyzm z dnia na dzień przestaje istnieć. Kto pamięta pisanie listów do ukochanego, pikniki na polanie czy w lesie, mnóstwo gestów, które były miernikiem dżentelmeństwa mężczyzny. Mało kto pamięta te czasy. A pokolenie 90 i późniejsze, tego typu rzeczy pamięta jedynie z filmów.
Drugim powodem jest chęć ulepszania i upiększania świata. To właśnie romantyzm wprowadza nas w niesamowity humor, nieraz powoduje „motylki w brzuchu” czy inne, podobne stany uniesienia. Dzięki temu, z chęcią pomagamy innym, stajemy się lepsi i „zarażamy” tym nastawieniem naszych znajomych. Ostatnim już powodem jest fakt, iż romantykom jest w życiu łatwiej. Może zderzenie z prawdą i realnym światem jest bolesne ale na szczęście upadki zdarzają się rzadziej niż wzloty. To właśnie one powodują, że nasze życie przeżywamy szczęśliwi, cieszymy się chwilą, nie zważamy na przeciwności losu. Jest to typowo romantyczna postawa i w taki właśnie sposób powinniśmy żyć. Po co martwić się na zapas, kiedy możemy cieszyć się życiem, miłością, szczęściem i czerpać z życia to, co najlepsze?

Książki, które chciałabym wygrać:
Mimi Alford „Stażystka”
Lauren Oliver „Delirium”
Jan Garavaglia „Jak nie umrzeć. Opowieści patologa sądowego”
Chris Anderson „Za darmo”
John Leake „Pisarz, który nienawidził kobiet. Podwójne życie seryjnego mordercy”

Żyjąc w czasach rozwagi, a raczej nie powagi i całego rozgardiaszu, który otacza temat miłości, warto być romantycznym. Głównym powodem jest to, że romantyzm z dnia na dzień przestaje istnieć. Kto pamięta pisanie listów do ukochanego, pikniki na polanie czy w lesie, mnóstwo gestów, które były miernikiem dżentelmeństwa mężczyzny. Mało kto pamięta te czasy. A pokolenie 90 i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeśli jest coś, w co bezwzględnie wierzę, to harmonia - harmonia wypływająca z równowagi. Bez równowagi nie ma celu, a bez celu zazwyczaj nie ma szczęścia. Rozwaga i romantyzm są sobie bliższe, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Są elementami całości, dopełniają się i wspólnie składają na obraz złożonego, nasyconego życia. Czy Marianne, tak do bólu romantyczna, nie wyszła za Brandona z rozwagi? Czy nie została za to nagrodzona cierpliwą, wytrwałą, zbudowaną na solidnych podstawach miłością? Czy Eleanor, tak na pozór rozsądna, chłodna, kierująca się rozważną oceną, nie skrywała w sercu całego oceanu namiętnych uczuć, który wybuchł, kiedy nie musiała go już opanowywać?
W gruncie rzeczy wszyscy pragniemy jednego - być szczęśliwi i spełnieni. Nigdy tego nie osiągniemy, kierując się wyłącznie jedną perspektywą. Namiętne impulsy w końcu zaprowadzą nas na manowce, kiedy emocje wezmą górę w najmniej spodziewanym momencie. Zimna refleksja odbiera uczuciom radosną spontaniczność. Kiedy serce i rozum trwają w zgodzie, to wskazówka, ze decyzja jest dobra i należy
się jej trzymać.
A jeśli dochodzi do konfliktu, zapyta ktoś. Emocje rwą się w jedną, a umysł w drugą stronę? Co wybrać? Co zrobić, jeżeli harmonia okazuje się nieosiągalna, a równowaga jest utopią?
Mimo wszystko powiem: serce. Bo o ile dyskusja, co było pierwsze - jajko czy kura, nie ma jednoznacznego rozwiązania, o tyle odpowiedź na pytanie, czy serce wyprzedziło rozum, jest oczywista.
Serce było pierwsze - musiało tak być. Inaczej Bóg, Bóg doskonały, Bóg, który jest symbolem pełnej równowagi, nigdy by nie stworzył człowieka. Na swój obraz i podobieństwo.

Jürgen Thorwald, Stulecie detektywów
Jürgen Thorwald, Godzina detektywów
Ernesto Sabato, Abaddon, Anioł zagłady
Jan Garavaglia, Jak nie umrzeć. Opowieści patologa sądowego
Paul Britton, Profil mordercy

Jeśli jest coś, w co bezwzględnie wierzę, to harmonia - harmonia wypływająca z równowagi. Bez równowagi nie ma celu, a bez celu zazwyczaj nie ma szczęścia. Rozwaga i romantyzm są sobie bliższe, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Są elementami całości, dopełniają się i wspólnie składają na obraz złożonego, nasyconego życia. Czy Marianne, tak do bólu romantyczna,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Karolina rozważna czy Karolina romantyczna? Oto jest pytanie! Czy ziemia ma zobaczyć jak stąpam po niej stąpam czy raczej pozwolić niebu mnie porwać?? Chyba bardziej jednak kusi mnie to niebo...
Czasami zastanawiam się czy dzisiejszy świat cokolwiek ma wspólnego z rozwagą. I nadal nie jestem tego pewna. Jednak można spotkać wielu ludzi, którzy zawsze wszystko analizują, przeliczają, kalkulują. I gdy widzę ich poważne i rozsądne, czasami ponad swój wiek, twarze myślę sobie, że ja taka nie chcę być. Wolę ulec emocjom, uciekać do wyimaginowanego świata marzeń. Dlaczego?? Przede wszystkim nie chcę żeby ominęło mnie coś z przeżywania własnego życia. Ile razy już odrzuciłam zaloty niektórych facetów, po tym jak "rozsądnie" zastanowiłam się czy odległość kilkunastu kilometrów będzie utrudnieniem w spotkaniach. A teraz żałuję. Przez swój tzw rozsądek straciłam coś, co może było moją szansą życiową. Bycie romantyczną niesie też za sobą bycie jeszcze przed śmiercią w swoim własnym niebie ( chociaż oczywiście nie będzie się ono równało temu po śmierci). Nie jestem pesymistką, ale gdy patrzę co ostatnio dzieje się na świecie, wolę chodzić po obłokach i marzyć o Księciu z bajki, niż oglądać kolejne z rzędu wiadomości, z których dowiem się o kolejnym z rzędu zabójstwie, gwałcie, wojnie itp rzeczach.
Uleganie emocjom?? To też fajna rzecz, która przechyla szalę na korzyść mojego romantycznego ja... Bo czymże byłby łzawy romans w telewizji bez prawdziwych łez pasjonatki romansów? Nie chciałabym być wypranym z emocji zombie, który nie widzi nic poza własnym czubkiem nosa. Nie... serce z kamienia to zdecydowanie nie dla mnie...

Tytuły 5 książek:
1. Richard Paul Evans "Kolory tamtego lata"
2. Sarah Addison Allen "Słodki zapach brzoskwiń"
3. Anna Ficner- Ogonowska "Alibi na szczęście"
4. Eduardo Mendoza "Niewinność zagubiona w deszczu"
5. Eric-Emmanuel Schmitt "Tektonika uczuć"

Karolina rozważna czy Karolina romantyczna? Oto jest pytanie! Czy ziemia ma zobaczyć jak stąpam po niej stąpam czy raczej pozwolić niebu mnie porwać?? Chyba bardziej jednak kusi mnie to niebo...
Czasami zastanawiam się czy dzisiejszy świat cokolwiek ma wspólnego z rozwagą. I nadal nie jestem tego pewna. Jednak można spotkać wielu ludzi, którzy zawsze wszystko analizują,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chociaż romantyzm doczekał się swojej epoki w historii sztuki i literatury, chociaż trzeba mieć trochę romantycznej wariatki w sobie, żeby nie zwariować w dzisiejszym świecie, to uważam, że rozważność jest w cenie. Dlaczego?

1. Życie rozważnej kobiety może być piękne! Jakie to cudowne uczucie nie bujać w obłokach, doceniać świat i ludzi wokół i stwierdzić z całą powagą "La vita e bella!", a przekonanie to nie brałoby się z mrzonek i świata marzeń.

2. Rozważność równa się mniej kłopotów. Jak często możemy uniknąć niepotrzebnych sytuacji, jeśli wcześniej przemyślimy coś dokładnie, rozważymy za i przeciw i nie rzucimy się w bezsensowny wir niczym panna z mokrą głową..

3. Rozważna kobieta nie zamienia się w cyniczną, byłą marzycielkę. Niestety - świat jest brutalny, nie każdemu płatki róż pod stopy są rzucane, a kolejne, niepotrzebne, rozczarowania mogą zabić w tej romantyczce marzycielkę i ciekawą świata kobietę.

Nie rezygnujmy z romantyczności, jednak nie róbmy z tej postawy sposobu na życie.

"Moje" książki?
- Jane Graves, "Mąż z ogłoszenia"
- Lynn Sheene, "Ostatnie spotkanie w Paryżu"
- Lorie O’Clare, "Wyspa namiętności"
- Richard Paul Evans, "Bliżej słońca"
- John Leake, "Pisarz, który nienawidził kobiet. Podwójne życie seryjnego mordercy"

Chociaż romantyzm doczekał się swojej epoki w historii sztuki i literatury, chociaż trzeba mieć trochę romantycznej wariatki w sobie, żeby nie zwariować w dzisiejszym świecie, to uważam, że rozważność jest w cenie. Dlaczego?

1. Życie rozważnej kobiety może być piękne! Jakie to cudowne uczucie nie bujać w obłokach, doceniać świat i ludzi wokół i stwierdzić z całą powagą "La...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedyś rozmawiałam o czymś z kolegą i ten stwierdził, że mnie nie rozumie. Ja mu na to, żartobliwie, że taki już jest mój los, los romantyków urodzonych nie w tej epoce, co trzeba. Ten odparł „Byłem romantykiem, ale się zmieniłem”. I tu zaczęła się kolejna nasza sprzeczka. Według mnie, tego nie idzie ot tak zmienić „ohoho, bycie romantykiem jest męczące, będę teraz kimś zupełnie innym..”.. Tak to nie działa. Ludzie się nie zmieniają – to znaczy owszem, na przykład ktoś, kto się zawsze spóźnia, może nauczyć się być punktualny. Ale to nie cecha wrodzona, można nad tym pracować. Z kolei to, jaka jest nasza dusza – taka będzie zawsze. Można to tłumić, ale to, co jest rdzeniem, nie zmieni się. To prawdziwe coś będzie siedziało w nas. I w byciu romantykiem nie chodzi tylko o miłość – chodzi o życie. O całość.

Wracając do konkursowego pytania - mogę napisać jedynie „Jestem romantyczką” i to będzie odpowiedzią. Dobrze mi z tym, jaka jestem. Mimo że podobno romantycy przeżywają wszystko dwa razy mocniej (piszę podobno, bo przecież nie byłam nigdy w skórze innego człowieka, i czy mogę stwierdzić, że moje uczucia i przeżywane emocje są głębsze niż uczucia jakiejś blondi, upijającej się co noc?).

Mimo że wiele razy miałam niczym niepoświadczone nadzieje. Mimo że cierpiałam i cierpieć pewnie będę jeszcze wiele razy, uważam, że przeżywanie wszystkiego, emocjonalne przeżywanie życia, jest piękne. Bo (cytując Goethego oczywiście), „to, co ja wiem, może wiedzieć każdy. Moje serce mam ja tylko”.

Nigdy nie będę rozważna – raz chciałam, w sprawach uczuciowych poszłam za rozumem, i wyszło, co wyszło – że jednak to serce zawsze wskazuje właściwą drogę. I jestem pewna, że nas, romantyków, jest cała masa – chociaż w dzisiejszym świecie, szybkim i postępowym, to jakoś nie przystoi, prawda? Można ukrywać swoje prawdziwe ja, być jak każdy „planowo zwariowanym”. Możemy jednak zaśpiewać razem z zespołem Suchy Chleb dla Konia (którego nazwa jest mało adekwatna do przekazywanych tekstów): Pokolenie umarłych romantyków niewyraźnie widocznych na ulicach, (…), pochowanych w tramwajach, uciekających do nikąd.

To ja. To Ty. To my – romantycy.


Książki:
1. Michał Heller - Podgladanie Wszechświata
2. Frank Gonzales-Crussi - Tajemnice ciała. Dziurawe żołądki, bolące serca i płuca Chopina.
3. Paul Britton - Profil mordercy.
4. Malcolm Gladwell - Błysk! Potęga przeczucia
5. Mario Vargas Llosa - Raj tuż za rogiem

Kiedyś rozmawiałam o czymś z kolegą i ten stwierdził, że mnie nie rozumie. Ja mu na to, żartobliwie, że taki już jest mój los, los romantyków urodzonych nie w tej epoce, co trzeba. Ten odparł „Byłem romantykiem, ale się zmieniłem”. I tu zaczęła się kolejna nasza sprzeczka. Według mnie, tego nie idzie ot tak zmienić „ohoho, bycie romantykiem jest męczące, będę teraz kimś...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak żyć? Rozważnie czy romantycznie?
Czy warto do życia podchodzić sceptycznie?
Chyba lepiej bujać gdzieś w chmurach,
niż twardo stąpać po ziemskich górach.
Romantyczka życie ma łatwiejsze,
a na pewno spokojniejsze.
Komuś kto ciągle marzy,
mniej kłopotów się zdarzy.
Kobieta która myśli rozważnie,
do życia podchodzi aż nazbyt poważnie,
kłopoty tworzy od rana do wieczora,
czy to wczesna czy późna pora.
Rozważną szczęście omija,
pech romantyczną wymija,
radosne chwile trzymają się marzycielki szalonej,
nie kobiety poważnej, w radości zielonej.

Gdybym wygrała chciałabym dostać
Jutro 1,2,3,4,5 autorstwa Johna Marsdena

Jak żyć? Rozważnie czy romantycznie?
Czy warto do życia podchodzić sceptycznie?
Chyba lepiej bujać gdzieś w chmurach,
niż twardo stąpać po ziemskich górach.
Romantyczka życie ma łatwiejsze,
a na pewno spokojniejsze.
Komuś kto ciągle marzy,
mniej kłopotów się zdarzy.
Kobieta która myśli rozważnie,
do życia podchodzi aż nazbyt poważnie,
kłopoty tworzy od rana do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej