Zmuszona za młodu do rozwagi, z wiekiem dojrzała do romantyczności: to naturalne konsekwencje nienaturalnego początku.
- J. Austen Rozważna i Romantyczna -

Trzeźwy osąd może być przykrywką wyrachowania, a romantyczna dusza zasłoną głupoty i lekkomyślności. Lecz jeśli miałabym z czegoś zrezygnować, byłby to rozsądek.

Prawdą powszechnie znaną jest, że tym bujającym w obłokach żyje się łatwiej. Mniej stresów - człowiek zdrowszy!
Romantyczność wyzwala emocje! O niebo lepiej być nieszczęśliwie zakochanym, niż nie móc obdarzyć miłością kogokolwiek.
Jak w wyżej przytoczonym cytacie, romantyczność jest domeną młodych, dlatego rozsądek zostawmy sobie na setne urodziny.

Jednak tak po prawdzie, jestem racjonalna aż do bólu.


Tych książek nie wygoniłabym ze swojej biblioteczki:

Bóg, kasa, rock 'n' roll
Mój tydzień z Marilyn
Pani Dalloway
Czyste sumienie
Czyste szaleństwo

Zmuszona za młodu do rozwagi, z wiekiem dojrzała do romantyczności: to naturalne konsekwencje nienaturalnego początku.
- J. Austen Rozważna i Romantyczna -

Trzeźwy osąd może być przykrywką wyrachowania, a romantyczna dusza zasłoną głupoty i lekkomyślności. Lecz jeśli miałabym z czegoś zrezygnować, byłby to rozsądek.

Prawdą powszechnie znaną jest, że tym bujającym w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozważna, romantyczna? Tylko dlaczego musimy wybierać? Czy nie lepiej byłoby chociaż spróbować poszukać złotego środka – rozwagi, która pozwala przetrwać we współczesnym świecie i romantyzmu w proporcjach nadających się do zachowania spokoju ducha, ale jednocześnie upiększających życie? Nie warto stawać murem za jedną z tych cech charakteru, bo – dlatego że różne – wzajemnie się uzupełniają i wybranie każdej z nich po trochę wydaje się być najlepszym rozwiązaniem tego problemu.

Romantyczna, znaczy beztroska. Tylko kobieta mająca tę cechę charakteru mogłaby marzyć o życiu w austenowej Anglii. Rozważna pomyślałaby zapewne: „Co jeśli utknęłabym w XIX wieku jako córka praczki?” i na tym zakończyłaby swoją podróż (nawet w wyobraźni). Nasza bohaterka – niestrudzenie szukająca idealnych proporcji – postawiłaby odpowiednie warunki: nie „Chciałabym urodzić się dwa wieki temu”, ale raczej „Byłoby cudownie, gdybym wychowywała się w tamtych czasach jako córka dżentelmena”. Czy to nie ona byłaby tą najszczęśliwszą w tej sytuacji?

Rozważna, czyli nudna? No tak, przecież tylko czyta, uczy się, doskonali, myśli o utrzymaniu, nie daje ponieść się chwili. Mogłaby nie znaleźć idealnej miłości, przegapić ją. Z drugiej jednak strony zapatrzona w mężczyzn romantyczka ryzykuje, że nie zainteresuje ich jej intelekt. Także w tej sytuacji najbardziej szczęśliwą wydaje się być postać stojąca po środku: doskonaląca umysł lekturą, ale też marząca o księciu z bajki – zupełnie jak Lizzy z "Dumy...".

Rozważna i romantyczna, to jest… no właśnie, jaka? Mądra, roztropna, ciekawa świata, ale też uczuciowa, optymistycznie nastawiona do życia. To właśnie ona może nazywać siebie spełnioną!

Myślę, że nie należy interpretować tytułu książki pani Austen jako zestawienia przeciwnych cech charakteru, które nie może łączyć w sobie jedna osoba. Nawet główne bohaterki „Rozważnej i romantycznej” szukały idealnego środka, ale z różnym skutkiem – Eleonora była bardziej rozważna, Marianna bardziej romantyczna.


Książki:
Pamiątkowe rupiecie - Joanna Szczęsna, Anna Bikont
Dziennik - Anne Frank
Biesy - Fiodor Dostojewski
Sonata Kreutzerowska - Lew Tołstoj
Metamorfozy. Marylin Monroe - David Wills

Rozważna, romantyczna? Tylko dlaczego musimy wybierać? Czy nie lepiej byłoby chociaż spróbować poszukać złotego środka – rozwagi, która pozwala przetrwać we współczesnym świecie i romantyzmu w proporcjach nadających się do zachowania spokoju ducha, ale jednocześnie upiększających życie? Nie warto stawać murem za jedną z tych cech charakteru, bo – dlatego że różne –...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdybym mogła wybrać inną opcję na przykład: połączyć te obie cechy zdecydowałabym się właśnie na takie wyjście. Niestety nie takie są zasady, więc po krótkim namyśle stwierdzam, że lepiej być romantyczną. Wiem, że wiąże się z tym duże ryzyko, ale przecież świat jest szalony. Codziennie stajemy na głowie, by taki nie był, a on jak na złość mąci w naszych starannie poukładanych planach. Chyba czas zmienić taktykę... A gdybyśmy to my dobrowolnie i umyślnie wprowadzili w nasze życie odrobinę szaleństwa. Tak więc robię i ryzykuję wybierając romantyczną, bym codziennie mogła błądzić w chmurach, zgubić się na prostej drodze i zakochać bez pamięci. Co w tym fajnego zapytacie? Ja odpowiem, że mój umysł nie wie, ale moje serce zna odpowiedź. Bo lepiej być romantyczną, zawsze mieć nadzieję, lekko stąpać po ziemi, wręcz się od niej odrywać i lecieć wprost do nieba, niż swą rozwagą wszystko przykuć do ziemi. Romantyzm, który uskrzydliłby moje serce, pewnie przyczyniłby się też do wielu błędów, ale każdy je popełnia czy jest rozważny, czy romantyczny.
Interseujące mnie tytuły to:
Jutro 2 ,,W pułapce nocy" - John Mardsen
,,Bez serca". Pretty Little Liars - Sara Shepard
,,Delirium" - Lauren Oliver
,,Pożeracz snów" - Bettina Belitz
,,Dotyk Julii" - Mafi Tahereh

Gdybym mogła wybrać inną opcję na przykład: połączyć te obie cechy zdecydowałabym się właśnie na takie wyjście. Niestety nie takie są zasady, więc po krótkim namyśle stwierdzam, że lepiej być romantyczną. Wiem, że wiąże się z tym duże ryzyko, ale przecież świat jest szalony. Codziennie stajemy na głowie, by taki nie był, a on jak na złość mąci w naszych starannie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Potrafię być jak międzygalaktyczny robot wielofunkcyjny i grać tysiące ról, w zależności od potrzeby  Ale to nie znaczy, że nie wiem jaka jestem. Mam swoje spojrzenie na świat i staram się żyć według własnego rytmu i w zgodzie z własnymi emocjami.
Są takie sytuacje w życiu, że przydaje się trochę rozwagi. Z drugiej strony, odrobina szaleństwa czasami też jest potrzebna. Kiedyś jak byłam małą dziewczynką, to byłam wieeeelką romantyczką. A teraz należę do osób rozważnych twardo stąpających po ziemi z nutką szaleństwa. Jak to mówią – rozum bez serca nie ma znaczenia.
Swoje działania staram się planować, unikać podobnych błędów oraz w razie niepowodzeń dobrać odpowiednią strategię do oczekiwanej sytuacji, by móc osiągnąć zamierzony cel. Zdarzają się jednak takie sytuacje, kiedy daje upust swym emocjom. Trzeba jednak pewne rzeczy mimo wszystko kalkulować. W sferze osobistej zdecydowanie serce „bierze górę”. Widać więc, że w życiu musi być równowaga.
Lorie O’Clare Wyspa namiętności
Susan Johnson Jezioro pokus
Jane Graves Mąż z ogłoszenia
Richard Paul Evans Stokrotki w śniegu
Christine Trent - Lalki królowej

Potrafię być jak międzygalaktyczny robot wielofunkcyjny i grać tysiące ról, w zależności od potrzeby  Ale to nie znaczy, że nie wiem jaka jestem. Mam swoje spojrzenie na świat i staram się żyć według własnego rytmu i w zgodzie z własnymi emocjami.
Są takie sytuacje w życiu, że przydaje się trochę rozwagi. Z drugiej strony, odrobina szaleństwa czasami też jest potrzebna....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozwiany włos, szeleszcząca sukienka i głowa w chmurach - której z nas nie marzyło się kiedyś życie w klimacie książek J. Austen, przeżywać wielkie namiętności, zawsze słuchać głosu serca?

Oczywiście takie życie ma swoje niezaprzeczalne uroki, można założyć różowe okulary i zapomnieć o troskach otaczającego nas świata. Mimo to bez wahania wybieram rozważną opcję.

Zapytacie dlaczego taki wybór? Bo życie kobiety rozważnej wcale nie jest takie szare i smutne, jak niektórym mogłoby się wydawać.

Wspaniały dom, przynosząca satysfakcję praca, pasjonujące podróże to nie wynik szaleńczych porywów a efekt wyznaczania sobie konkretnych celów i opracowania realnych sposobów ich osiągnięcia. Marzycielka może co tydzień kupować los na loterii, w przekonaniu, że w końcu uśmiechnie się do niej szczęście, ja wolę te pieniądze odłożyć i w przyszłości kupić za nie to, na czym mi zależy.

A wielka miłość? – zapytacie. Drogie romantyczki, rozważność nie oznacza, że omija mnie cudowna, pełna pasji miłość. Kochać czy też pragnąć miłości to uczucia na które na szczęście nikt z nas monopolu nie zdobędzie. Będąc rozważną rozglądam się po prostu uważnie wokół siebie, zamiast tracić głowę dla największego największego przystojniaka i mdleć za każdym razem gdy raczy na mnie spojrzeć. Bo dokładnie studiując romantyczne opowieści, szybko odkryjecie, że na końcu zwykle to nie on okazuje się być miłością życia a sympatyczny dżentelmen z sąsiedztwa...

Życie kobiety rozważnej także może być barwne i szalone – tyle że jej szaleństwa nie ograniczają jej pola widzenia, które uchroni ją od wielkich katastrof a nawet skrzywdzenia drugiego człowieka...

Naprawdę uwielbiam swoje rozważne życie, w którym znam swoje mocne strony i swoje słabości, potrafię podejmować sensowne decyzje i cieszyć się ich efektami.

A w czasie gdy kobieta romantyczna, zajęta marzeniami o wspaniałych przygodach prześpi swoje prawdziwe życie, ja będę zdobywała kolejne szczyty i dojdę tam, gdzie marzycielka nie pojawi się nawet w snach.

Książki:

1. Mario Vargas Llosa - Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki
2. Eric-Emmanuel Schmitt - Kobieta w lustrze
3. John Leake - Pisarz, który nienawidził kobiet. Podwójne życie seryjnego mordercy
4. Lauren Oliver - Delirium
5. Chip Heath , Dan Heath - Pstryk. Jak zmieniać, żeby zmienić
(Przy tej pozycji widnieje informacja stan na ukończeniu. W przypadku, gdyby po ogłoszeniu wyników nie była już dostępna poproszę o Malcolm Gladwell - Poza schematem. Sekrety ludzi sukcesu)

Rozwiany włos, szeleszcząca sukienka i głowa w chmurach - której z nas nie marzyło się kiedyś życie w klimacie książek J. Austen, przeżywać wielkie namiętności, zawsze słuchać głosu serca?

Oczywiście takie życie ma swoje niezaprzeczalne uroki, można założyć różowe okulary i zapomnieć o troskach otaczającego nas świata. Mimo to bez wahania wybieram rozważną opcję.

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Z uzasadnienia uchwały siedmiu sędziów SN:

Sąd zważył co następuje.

Podniesione zagadnienie, czy niewieście lepiej być rozważną, czy też romantyczną, budzi szereg istotnych wątpliwości praktycznych. Należy zauważyć, iż Sąd choćby z uwagi na swą funkcję musi opowiadać się po stronie rozwagi, jako głównej gwarancji podjęcia słusznej decyzji, a nie może w tym zakresie kierować się emocjami, sympatiami lub idealnymi wyobrażeniami przyszłości. Jeśli zatem niewiasta pragnie piastować urzędy publiczne, winna porzucić romantyczne fantazje i poddać się nakazom rozumu. Wszak oddawanie spraw nie „pod rozwagę” Sądu, ale jego „romantycznym odczuciom” byłoby zaprzeczeniem idei sprawiedliwości. Ta uniwersalna zasada znajdzie zastosowanie także tam, gdzie matka musi decydować o swoich dzieciach, a kobieta na kierowniczym stanowisku o podległych jej pracownikach.
(...)
Wszelako i w innych przypadkach kierowanie się rozumem może przynosić białogłowie zasadnicze korzyści. W czasach powszechnego wyemancypowania kobiet nie mogą one beztrosko zawierzać z natury niestałym emocjom, gdyż przypisana im rola społeczna wymaga od nich większej niż ongiś odpowiedzialności i dbania o własne interesy. Art. 33 Konstytucji zrównujący prawa kobiet i mężczyzn zawiera niewyrażony wprost wymóg, by w równym stopniu mądrze korzystali oni z tych praw. Nie zdając się jedynie na mężczyznę niewiasta winna zawsze trzeźwo ocenić sytuację, w której się znajdzie, choćby po to, by nie dać się zwieść i oszukać, co niestety zdarza się nader często.
(…)
Na koniec warto podkreślić, iż rozważna niewiasta zawsze znajdzie uznanie w oczach ludzi, a i bez trudu zachęci mężczyznę do obdarzenia jej afektem: czy to poprzez ukazanie swej logicznej natury, czy też z pełną rozwagą pozwalając mu wierzyć, iż to on jest rycerzem, a ona kruchą damą o gorącym sercu. Tedy rozwaga zapewni jej więcej korzyści, aniżeli tylko romantyczne uniesienia.
Z powyższych względów Sąd opowiedział się za przewagą niewiast rozważnych nad romantycznymi.



Sąd zważył również, iż zasadny będzie wybór następujących książek:
Virginia Woolf – Flush
Michał Choromański – Zazdrość i medycyna
Ernesto Sábato - Abaddon, Anioł Zagłady
Angela Carter – Mądre dzieci
Fiodor Dostojewski – Biesy

Z uzasadnienia uchwały siedmiu sędziów SN:

Sąd zważył co następuje.

Podniesione zagadnienie, czy niewieście lepiej być rozważną, czy też romantyczną, budzi szereg istotnych wątpliwości praktycznych. Należy zauważyć, iż Sąd choćby z uwagi na swą funkcję musi opowiadać się po stronie rozwagi, jako głównej gwarancji podjęcia słusznej decyzji, a nie może w tym zakresie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Siadam na parapecie, w dłoni ściskam kubek mlecznej kawy. Więc jak, rozważna czy romantyczna? Zastanawiam się nad tym, choć już od dawna znam swoją odpowiedź.
Ciężko jest wybrać, ponieważ najlepiej kierować się sercem i jednocześnie brać pod uwagę rady rozumu. Ale gdyby uogólnić - romantyzm pozwala na sercowe uniesienia, to taka wrażliwość, więc czy nie przyjemniej unieść się, niby za sprawą prozaku, niż zastanawiać nad konsekwencjami? Myślę, że lepiej. Lepiej jest poczuć zapach wyimaginowanych róż i kochać na zabój z głową ponad chmurami. Tak więc biorę pod swoje skrzydła romantyzm - kiedy to człowiek nie myśli za wiele, a ewentualne kłopoty ważą mniej, gdy ma się świadomość przeżytego wcześniej piękna. Będąc rozważnym z pewnością można uniknąć wielu rozczarowań, ale według mnie lepiej przeżyć rozczarowanie niż zastanawiać się, jak by to było, gdybyśmy naprowadzili na własny scenariusz drobne poprawki.
Kolejna sprawa, moja pasja - poezja. Miłość do nocy oraz księżyca. Czytanie przy nocnej lampce.
Wydaje mi się, że za sprawą emocji o niebo lepiej przychodzi wczucie się w światek, w którym to dusza gra główną rolę. Będąc rozważnym, zastanawiamy się nad sensem wiersza. Dzięki romantyzmowi, czujemy ten smaczek, niewiadomą, której za sprawą matematyki nie da się za nic wyjaśnić. Jak można marzyć bez szczypty poezji? Otóż można, ale miło jest pobudzić wyobraźnię, wciągnąć się w uczucie i postawić na inspirację.
A teraz sytuacja z życia wzięta. Załóżmy że dana osoba jest w kimś zakochana, śni o tym kimś zarówno nocami jak i na jawie. Niestety, ten ktoś jest już zajęty, kompletnie nie zainteresowany. Jednak pewnego dnia bajka się odwraca, „ktoś” zaczyna się interesować i wtedy trzeba wybrać – romantycznie, czyli „raz kozie śmierć”, lub rozważnie, czyli „za późno już na zaloty”. Patrząc na to, jak wybieramy, można domyślić się ile jest w nas z romantyka, a ile z osoby rozważnej. Osobiście, wybrałam opcję nierozważną, czyli „raz kozie śmierć”, i dziś jestem ze swoim mężczyzną już dwa lata.
Postawiłam podszepty serca ponad rozwagą i nie żałuję.

Książki:
Marcowe fiołki (Sarah Jio)
Alibi na szczęście (Anna Ficner-Ogonowska)
Chwila/ Moment (Wisława Szymborska)
Tutaj/ Here (Wisława Szymborska)
Socjologia. Analiza Społeczeństwa (Piotr Sztompka)

Siadam na parapecie, w dłoni ściskam kubek mlecznej kawy. Więc jak, rozważna czy romantyczna? Zastanawiam się nad tym, choć już od dawna znam swoją odpowiedź.
Ciężko jest wybrać, ponieważ najlepiej kierować się sercem i jednocześnie brać pod uwagę rady rozumu. Ale gdyby uogólnić - romantyzm pozwala na sercowe uniesienia, to taka wrażliwość, więc czy nie przyjemniej unieść...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lepiej być rozważną czy romantyczną?

Z pozoru banalne pytanie. Jednak jeśli mocniej się zastanowić, to kim lepiej być? Osobą mocno stąpającą po ziemi, pewną swoich racji, rozsądną, a może bujającą w obłokach, wrażliwą, pragnąca wielkiej miłości?
Chociaż trudno wybrać, myślę, że szala przechyla się na korzyść romantyków.
Osoba, która wszystko kalkuluje, przemyśla, liczy tylko na to, co logiczne, wiele traci w życiu. Nie ma przecież nic piękniejszego niż wiara w to, że nasze marzenia się spełnią, staną się rzeczywistością. Pozwalają nam osiągnąć szczęście, przynoszą nam wiele pozytywnych emocji, pomagają osiągnąć wymarzony cel oraz oderwać się od szarej rzeczywistości, a wykreować własną krainę, gdzie wszystko jest możliwe. Osoby rozważne myślą o sprawach przyziemnych, które dzieją się tu i teraz, nie mają w zwyczaju "upiększać" rzeczywistości, są więc pozbawieni wielkiej zalety, którą my, romantycy mamy co dnia.
Każdy z nas zakłada czasem na nos różowe okulary, odrywa się od problemów. W naszych fantazjach nie gości nuda i monotonność. W marzeniach wszystkie nasze pragnienia mogą się spełnić, co w pewnym sensie daje nam siłę do dalszego, niekiedy nudnego życia. Są one celem, do którego za wszelką cenę dążymy.
Człowiek romantyczny jest obdarzony niezwykłą wrażliwością i wyobraźnią. Taka osoba potrafi widzieć więcej niż pospolity człowiek, dostrzegać rzeczy im niewidoczne. Romantyk, który chociaż w życiu posiada wiele wartości, na pierwszym miejscu stawia miłość, która daje mu siłę do dalszej egzystencji. Przez całe życie poszukuje on tego jednego, niepowtarzalnego uczucia, czego nie można powiedzieć o ludziach rozważnych. Romantycy przeżywają każdą sytuację czy emocję bardziej niż inni. Niekiedy bywa to ból, tęsknota czy smutek. Jednak częściej jest to radość, miłość. Potrafią cieszyć się z każdej, najmniejszej iskierki szczęścia.
Dlatego właśnie uważam, że warto, naprawdę warto być romantykiem, a marzenia powinny stanowić kluczową rolę w życiu każdego.


TYTUŁY KSIĄŻEK:
-Dan Wells "Nie jestem seryjnym mordercą"
-Bettina Belitz "Pożeracz snów"
-Diane Ducret "Kobiety dyktatorów"
-Lauren Oliver "Delirium"
-John Marsden "Jutro 6. Cienie"

Lepiej być rozważną czy romantyczną?

Z pozoru banalne pytanie. Jednak jeśli mocniej się zastanowić, to kim lepiej być? Osobą mocno stąpającą po ziemi, pewną swoich racji, rozsądną, a może bujającą w obłokach, wrażliwą, pragnąca wielkiej miłości?
Chociaż trudno wybrać, myślę, że szala przechyla się na korzyść romantyków.
Osoba, która wszystko kalkuluje, przemyśla, liczy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozważna czy romantyczna? Bardzo ciężko jest to rozgraniczyć, gdyż najlepiej byłoby połączyć te dwie wspaniałe cechy. Jeśli jednak musiałabym wybrać- mówię: rozważna. Rozwaga zawiera w sobie dojrzałość życiową, świeżość trafności osądów i pewność . Romantyzm i owszem jest potrzebny, ale romantyzm to chwiejność uczuć, to momentami wyłączenie myślenia- wszystko za sprawą i pod wpływem emocji. Wreszcie rozwaga- to mądre podejmowanie decyzji. Decyzji, które nie zranią nikogo, w szczególności osoby, którą kochamy. Tylko, jeśli kochamy, pytanie powinno brzmieć: gdzie kończy się rozwaga, a zaczyna romantyzm…?
Moje książki:
1.”Morze” J. Branville
2.”Rozmowa w Katedrze” Mario V. Llosa
3. „Matka Joanna od Aniołów” J. Iwaszkiewicz
4. „Bracia Karamazow” F. Dostojewski
5.”Dziecioodporna” E. Giffin

Rozważna czy romantyczna? Bardzo ciężko jest to rozgraniczyć, gdyż najlepiej byłoby połączyć te dwie wspaniałe cechy. Jeśli jednak musiałabym wybrać- mówię: rozważna. Rozwaga zawiera w sobie dojrzałość życiową, świeżość trafności osądów i pewność . Romantyzm i owszem jest potrzebny, ale romantyzm to chwiejność uczuć, to momentami wyłączenie myślenia- wszystko za sprawą i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W dzisiejszych czasach, jak chyba zresztą w każdych innych zdecydowanie bardziej opłaca się być rozważną. Rozważna nie robi głupstw, zawsze pomyśli zanim coś powie, łatwiej jej znaleźć i utrzymać pracę. Trudniej zrazić do siebie ludzi, łatwiej radzić sobie w konfliktach. Rozwaga i pragmatyzm w życiu pomaga.
Z drugiej strony stoi romantyczność, a co za tym idzie, umiejętność zachwycenia się wszystkim wokoło. Wrażliwość i zdolność współczucia niedostępna dla tych rozważnych. NO i marzenia, chęć ich realizacji, pragnienie zdobycia nieosiągalnego, czy przebycia nieprzebytego. Burzliwe życie emocjonalne, pełne silnych wzruszeń i skrajnych uczuć, od miłości, do nienawiści. Zdolność do odczuwania bezbrzeżnego szczęścia i czarnej rozpaczy.
Myślę, że rozważnym żyje się łatwiej, za to romantycznym intensywniej, a co jest bardziej przydatne w dzisiejszych czasach, chyba najlepsza jest kombinacja. Rozwaga z kroplą romantyzmu, i Romantyzm z odrobiną rozwagi.

Interesujące mnie tytułu:
Mariusz Wollny: Kacper Ryx,
Kacper Ryx i tyran neinawistny,
Kacper Ryx i król alchemików,
Kacper Ryx i król przeklęty
William Shakespeare: Wieczór trzech króli

W dzisiejszych czasach, jak chyba zresztą w każdych innych zdecydowanie bardziej opłaca się być rozważną. Rozważna nie robi głupstw, zawsze pomyśli zanim coś powie, łatwiej jej znaleźć i utrzymać pracę. Trudniej zrazić do siebie ludzi, łatwiej radzić sobie w konfliktach. Rozwaga i pragmatyzm w życiu pomaga.
Z drugiej strony stoi romantyczność, a co za tym idzie, umiejętność...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej