Długa męcząca droga pociągiem. Początek lat
osiemdziesiątych.Z grupą licealistów jadę na obóz. Miejsce, gdzie spotykają się młodzi artyści. Obóz tętni życiem, muzyka z górskich domków, namiotów.
Gdzieś obok ćwiczą tańce „folki”, z aparatami biegają fotograficy.Jestem onieśmielona, pogubiona trochę.

W mojej grupie piszący, młodzi ludzie. Poeci, dziennikarze. Między nimi on.Ciepłe, niebieskie oczy, ale tak przenikliwe, że tracę
 resztę pewności siebie.Pierwszy wspólny spacer, potem kolejne pogaduchy daleko w noc.Góry zagrały swoją melodię, wchłonęły mnie. Dziesiątki młodych ludzi przy wieczornym ognisku nad górską rzeką. Gitarzysta grał wtapiając
się w szum rwącej rzeki. Lśniły świetliki, księżyc.

On patrzy mi w oczy a ja w jego.
Ciepłe ręce, dotknięcie jego ust do moich. Ułamek sekundy,
 chwila, ten moment pofrunął daleko do mnie samej.Nigdy nikt wcześniej mnie nie pocałował. Ta chwila została
 ze mną na zawsze. Nie skończyło się równie romantycznie. A szkoda.
Młode emocje, nieporozumienia. Mimo to życzę każdej młodej dziewczynie przeżycia takiej
 chwili tak subtelnie, tak pięknie, tak romantycznie. Jak obrazek wyjęty z kiczowatej opowieści. Ale prawdziwej.
Odnalazłam go na zdjęciu w Internecie. Wiem, co robi, czym się zajmuje. Ma pasje.
 A górskie ognisko nadal we mnie.
Może się starzeję?
  

  Długa męcząca droga pociągiem. Początek lat
osiemdziesiątych.Z grupą licealistów jadę na obóz. Miejsce, gdzie spotykają się młodzi artyści. Obóz tętni życiem, muzyka z górskich domków, namiotów.
Gdzieś obok ćwiczą tańce „folki”, z aparatami biegają fotograficy.Jestem onieśmielona, pogubiona trochę.

W mojej grupie piszący, młodzi ludzie. Poeci, dziennikarze. Między nimi...

Historia ta miała miejsce dwa lata temu. Do tej pory jest chyba jedną z najbardziej niezrozumiałych w całym moim życiu. To był okres po maturze, czyli najdłuższe wakacje w życiu. Przeprowadziłam się wtedy na drugi koniec polski i stwierdziłam, że czas ten spożytkuję w większości na pracy i zdobyciu oszczędności na mój pierwszy rok akademicki. Za miejsce pracy wybrałam sobie niewielki, osiedlowy sklep spożywczy. Nie miałam tam zbyt wiele zajęć, oprócz rozkładania małych ilości towaru, dbania o czystość i oczywiście obsługiwania klientów. Dlatego często rozmawiałam sobie z nimi dla zabicia czasu. Sklep czynny był do 23:00, a czasem nawet do 00:00. Pewnego wieczoru pod koniec mojej drugiej zmiany przyszła do sklepu kobieta. Kiedy tylko mnie zobaczyła, szeroko się uśmiechnęła. Podeszła i powiedziała, że miło mnie zobaczyć po latach. Nie miałam pojęcia kim ona jest, bo w nowym mieście prawie nikogo nie znałam i nie było tam osób z rodziny, czy znajomych rodziców. Zaczęłam dopytywać skąd się znamy i wtedy mnie zamurowało. Kobieta znała moje imię, wiek, imię mojej mamy i fakt, że jest
urzędniczką. Powiedziałam, że musiała mnie z kimś pomylić, jednak zaczęła wtedy
mówić o tym, że pamięta jak byłam mała i wszędzie chodziłam z kocykiem w koty, a
także potrafiła opisać z wyglądu moją babcię. To wszystko było prawdą! Zapytałam
jak się nazywa i przedstawiła się jako Agnieszka M…. Obiecała, że przyjdzie
następnego dnia, bo mieszka w bloku nad sklepem i jeszcze porozmawiamy.Po powrocie do domu zadzwoniłam to mamy, taty, babci i prababci. Nikt nigdy nie słyszał o tej kobiecie i nie kojarzył jej wyglądu. Pochodzę z małej wioski gdzie każdy się zna (lub w najgorszym wypadku tylko kojarzy) i to w niej spędziłam całe dzieciństwo. Nie
było możliwości, żeby ktoś, kto tak dokładnie znał każdy szczegół, umknął uwadze
moich najbliższych.Kobieta nigdy więcej nie pojawiła się w sklepie. Pytałam osoby mieszkające nad sklepem czy mogłyby poprosić ją o kontakt ze mną, jednak tutaj również nikt jej nie kojarzył. Słyszałam jedynie, że taka osoba nie mieszka w tym bloku, ani najpewniej nie w
sąsiedztwie bo na owym osiedlu w większości są starsi ludzie i wszyscy się znają.
Do tej pory kiedy o tym myślę mam ciarki na całym ciele.

Historia ta miała miejsce dwa lata temu. Do tej pory jest chyba jedną z najbardziej niezrozumiałych w całym moim życiu. To był okres po maturze, czyli najdłuższe wakacje w życiu. Przeprowadziłam się wtedy na drugi koniec polski i stwierdziłam, że czas ten spożytkuję w większości na pracy i zdobyciu oszczędności na mój pierwszy rok akademicki. Za miejsce pracy wybrałam sobie...

 Lato tego roku mocno dawało się we
znaki. Gorące nieustające upały i noce nie dające wytchnienia.
Niestety nie z powodu licznych romansów a z powodu nadmiernie
zjedzonych ciastek i nędznej próby organizmu próbującego je
wypocić podczas wieczornych temperatur nie ustępujących wraz
z zachodzącym słońcem. Po ostatnim nieudanym związku, moja przyjaciółka stwierdziła, że przyda nam się weekend nad morzem
tylko we dwie. Ja będę mogła bez zobowiązań flirtować a ona
odpocznie od ciągłych prób ratowania mnie z toksycznego związku.
Dzięki Bogu, że ją mam, bo sama nie wiem jak by to wszystko się
skończyło.
Moja przyjaciółka uciekła na chwilę
do hotelu a ja próbowałam otrząsnąć się z resztek piasku. Nie
wiem jakim cudem, ale powłaził mi w miejsca w jakich się go
kompletnie nie spodziewałam. Miałam tylko nadzieję, że wyglądam
chociaż trochę jak te dziewczyny z instagrama, które prężą
jędrne tyłki zawsze ubrudzone piaskiem a nie jak ktoś kto się
przed chwilą przewrócił prosto na twarz, bo nie umie prosto ustać
na dwóch nogach.Moją uwagę przykuł nadmierny
cellulit na nodze „cholerne ciastka” kiedy znowu się
przewróciłam.-Przepraszam, nic ci nie jest?Ktoś mocno pociągnął mnie w górę.-Nie, chyba nie- zmrużyłam oczy
starając się nie płakać, bo znowu miałam pełno piasku w oczach.-Ten pies... Reks... wracaj tu!
Zaczekaj pomogę ci- powiedział i zaczął otrzepywać moje plecy.Zawsze kiedy opowiadam o tym jak się
poznaliśmy z Adamem, mówię zgodnie z prawdą, że jest to facet,
który od razu zwalił mnie z nóg. 

 Lato tego roku mocno dawało się we
znaki. Gorące nieustające upały i noce nie dające wytchnienia.
Niestety nie z powodu licznych romansów a z powodu nadmiernie
zjedzonych ciastek i nędznej próby organizmu próbującego je
wypocić podczas wieczornych temperatur nie ustępujących wraz
z zachodzącym słońcem. Po ostatnim nieudanym związku, moja przyjaciółka stwierdziła, że...

El Gouna, Egipt 2018 rok. To były moje pierwsze tak dalekie
wakacje, w dodatku o pogodę, rzecz jasna, nie musiałam się martwić. Gdy
przyleciałam na miejsce, tak oto wyglądała moja pierwsza myśl: Boże, jak ja
wytrzymam ten skwar! Wyobrażałam sobie, że przez całe bite dwa tygodnie nie
wyjdę z klimatyzowanego pokoju hotelowego. Jak się jednak okazało, do aury
łatwo przywykłam, a ponadto spotkałam bardzo miłego i, nie ukrywam,
przystojnego ratownika. Przez cały mój pobyt obserwował osoby przebywające na
basenie, uczył pływać młodszych, ale to zawsze ze mną spędzał najwięcej czasu.
Wówczas byłam stanu wolnego i, tak, przyznaję, podobaliśmy się sobie wzajemnie,
ale nie zakładałam jednak żadnej wakacyjnej przygody miłosnej. Warto
podkreślić, że w życiu wolnej kobiety nie zawsze musi chodzić o jakieś miłosne
uniesienia! Semir, bo tak miał na imię ów ratownik, bardzo dobrze znał język
hiszpański i to dzięki niemu poznałam mnóstwo przydatnych zwrotów, słów, a
nawet powiedzonek. Od tamtego czasu hobbistycznie uczę się języka i codziennie
przez minimum godzinę studiuję słowniki ilustrowane czy ćwiczenia gramatyczne.
Nie mówię biegle, jak, dajmy na to, Julio czy Enrique Iglesias, jednak dużo
łatwiej i przyjemniej jest używać języka hiszpańskiego, aniżeli angielskiego.
Jak widać, czysto wypoczynkowy wyjazd może zaowocować znajomością i miłością do
języka obcego- nauka nigdy nie jest straconym czasem, a może przynieść mnóstwo
pożytku. Hiszpan powiedziałby tak: CUANDO LEO, ME EDUCO:)

El Gouna, Egipt 2018 rok. To były moje pierwsze tak dalekie
wakacje, w dodatku o pogodę, rzecz jasna, nie musiałam się martwić. Gdy
przyleciałam na miejsce, tak oto wyglądała moja pierwsza myśl: Boże, jak ja
wytrzymam ten skwar! Wyobrażałam sobie, że przez całe bite dwa tygodnie nie
wyjdę z klimatyzowanego pokoju hotelowego. Jak się jednak okazało, do aury
łatwo przywykłam,...

Wyprawa w góry ze znajomymi!! Pojechaliśmy cztery małżeństwa, kto miał zabierał ze sobą dzieciaki, kto nie jechał sam! Ja z mężem byłam świeżo po ślubie, moja siostra zabierała trzyletnią córeczkę. Trzy lata to jednak mało na samodzielne zdobywanie szczytów! Dlatego mieliśmy w zanadrzu wózek! Piękna Dolina Kościeliska na którą się wybraliśmy z zamiarem odwiedzenia jaskini mroźnej jednak nas zaskoczyła! Kto przewidział strome wejście na górę, dodatkowo w strugach deszczu! No i oczywiście samo przejście przez jaskinię, gdzie jeden facet niósł dziecko, drugi wózek - a były momenty, że ten dwumetrowy facet z wózkiem musiał dosłownie czołgać się na kolanach :) Niezapomniana przygoda, z której śmiejemy się po dziś dzień!

Wyprawa w góry ze znajomymi!! Pojechaliśmy cztery małżeństwa, kto miał zabierał ze sobą dzieciaki, kto nie jechał sam! Ja z mężem byłam świeżo po ślubie, moja siostra zabierała trzyletnią córeczkę. Trzy lata to jednak mało na samodzielne zdobywanie szczytów! Dlatego mieliśmy w zanadrzu wózek! Piękna Dolina Kościeliska na którą się wybraliśmy z zamiarem odwiedzenia jaskini...

Nie! Nie zgadzam się! Jak to? Nasze dorosłe dzieci nie chcą jechać z nami na wakacje? Przecież tak było zawsze... Trudno rodzicom, szczególnie matce pogodzić się z tym, że dzieci żyją już swoim życiem...Nie wyobrażałam sobie wyjazdu tylko z mężem. Przecież będzie nudno. Czy potrafimy jeszcze razem spędzać czas? Po wielu wspólnie przeżytych latach tak się jakoś porobiło, że właściwie ze sobą nie rozmawiamy, ale tylko wymieniamy informacje. Lista zakupów, awaria pralki, samochód do przeglądu... szara, przerażająca rzeczywistość...
Moje obawy okazały się bezpodstawne, bo nasz wyjazd we dwoje był fantastyczny! Jednak potrafimy ze sobą rozmawiać, cieszyć się sobą i okazywać sobie czułość. Spojrzałam na męża jak na chłopka, który przyjeżdżał do mnie na motorze i za którym poszłabym na koniec świata. A on patrzył ma mnie z miłością w oczach, jak na szaloną dziewczynę, która zawróciła mu w głowie. 
Przepraszam cię kochany, że nie byłam zachwycona wspólnym urlopem. Przepraszam, że zagubiliśmy się w codzienności. I dziękuję za wspólny wyjazd. Za upalne dni i gorące noce. Proszę pomóż mi, żebyśmy nie ugasili tego, co udało nam się rozpalić na nowo. Kocham Cię i czekam na kolejne nasze wyjazdy. Ale już tylko we dwoje  😊

Nie! Nie zgadzam się! Jak to? Nasze dorosłe dzieci nie chcą jechać z nami na wakacje? Przecież tak było zawsze... Trudno rodzicom, szczególnie matce pogodzić się z tym, że dzieci żyją już swoim życiem...Nie wyobrażałam sobie wyjazdu tylko z mężem. Przecież będzie nudno. Czy potrafimy jeszcze razem spędzać czas? Po wielu wspólnie przeżytych latach tak się jakoś porobiło, że...

Mówią
o nas ryczące czterdziestki. Praca, dom, mąż, dzieci. Wszyscy coś
chcą. Oczekują wiele, nie pytając, czego my oczekujemy.
Kolejne
lato. Marzyłam o czasie spędzonym z mężem. Tak po prostu. Wyszło
jak zawsze.„Kupiłem
wam bilety na pociąg. Odwiozę was w środę na dworzec. Wszystko
macie zarezerwowane. Poradzisz sobie?”- wszedł rano do kuchni i
oznajmił, nie pytając o zdanie.Dojechałyśmy
nad morze późnym popołudniem. Kolejne dni jak znajomy stary film
przemijały klatka po klatce. Śniadanie, plaża, obiad, plaża. Z
zazdrością spoglądałam na pary przechodzące koło mnie. Ich
czułość kuła jak wbijana szpilka. Cieszyłam się czasem
spędzanym z dziećmi ale…Nadeszły
czarne chmury. Dosłownie. Padało przez trzy dni. N cóż polski
Bałtyk. W hotelu dla dzieci zorganizowano zajęcia z animatorami.
Miałam czas dla siebie. Znużyłam się w lekturze książki.
Zauważyłam go kątem oka. Normalny facet. Wysoki, szpakowaty pan w
średnim wieku. Jednak w jego oczach było to coś. Jakiś błysk,
radość, obietnica. Kolejne dni spędzałam w jego towarzystwie.
Rozmowy o wszystkim i o niczym. Spojrzenia, od których przechodzą
ciarki po plecach, oczekiwanie na kolejne spotkanie. I to wszystko.
Nie
każda rycząca czterdziestka może pozwolić sobie na chwilę
zapomnienia...

Mówią
o nas ryczące czterdziestki. Praca, dom, mąż, dzieci. Wszyscy coś
chcą. Oczekują wiele, nie pytając, czego my oczekujemy.
Kolejne
lato. Marzyłam o czasie spędzonym z mężem. Tak po prostu. Wyszło
jak zawsze.„Kupiłem
wam bilety na pociąg. Odwiozę was w środę na dworzec. Wszystko
macie zarezerwowane. Poradzisz sobie?”- wszedł rano do kuchni i
oznajmił, nie pytając o...

Niby romans, jednak nie do końca.
wybrałabym historię, która ciągnęła się znacznie dłużej niż wakacje, ale to w wakacje miała swój finał.
Moja przyjaciółka się zakochała. Była szczęśliwa jak nigdy. Spotykała się ze swoim chłopakiem pół roku nim go poznała. Co dużo mówić przystojny to on był.  Tylko jakby to ładnie ująć, nie polubiliśmy się. Od początku wiedziałam, że go nie lubię. Nie chodziło o to, że nie jest dobry dla mojej przyjaciółki, ale czasami mamy tak, że poznamy osobę i jej nie lubimy. Z tego co wiem on tez mnie nie lubił. Dlatego kiedy spotykałam się z moją przyjaciółką to zawsze bez niego.
Tak mijały lata, dokładnie dwa. Oni zakochani, ja szczęśliwa bo moja przyjaciółka ma wspaniałego chłopaka. 
I tak, za miesiąc mają ślub.
Czy to nie wspaniała wiadomość?
Otóż nie..
Im bliżej do ślubu tym coraz więcej odkrywam faktów o jej chłopaku.
Nasi znajomi też nie do końca go lubią. On mieszka w innej miejscowości, ale i tak każdy z nas ma tam jakiś kolegów czy koleżanki z którymi czasem przypadkiem się spotka.
Miesiąc temu dowiedziałam się, że miał kiedyś ksywkę "męska dziwka".
Później, że było to w ostatniej klasie liceum. A wtedy już chodził rok z moją przyjaciółką.
Ostatnio usłyszałam, że jego była będzie na weselu. i co z tego? 
Jego była ma z nim dziecko o którym nie wie moja przyjaciółka.
 Tak oto rozpoczynają się moje wakacje, z dylematem czy powiedzieć o tym przyjaciółce. Cóż nie mam 100% pewności, że to prawda. Jednak mówiło to kilka osób i są też inne mniejsze sprawy o których się dowiaduje.
Finał tej historii dowiemy się za miesiąc.

Czy to nie byłaby wspaniała książka? 
Książka która opowiada o miłości, przyjaźni, uczuciach, intrygach i dylematach.   

Niby romans, jednak nie do końca.
wybrałabym historię, która ciągnęła się znacznie dłużej niż wakacje, ale to w wakacje miała swój finał.
Moja przyjaciółka się zakochała. Była szczęśliwa jak nigdy. Spotykała się ze swoim chłopakiem pół roku nim go poznała. Co dużo mówić przystojny to on był.  Tylko jakby to ładnie ująć, nie polubiliśmy się. Od początku wiedziałam, że go nie...

W
pewne upalne lato niespodziewanie zakochałam się od pierwszego
wejrzenia. Zwyczajnie banalnie zostałam wyswatana zaraz po 18stce
przyjaciółki. Do dziś nie wiem czy to nadmiar imprezowych
procentów lecz gdy go zobaczyłam zaszumiało i zakręciło mi się
w głowie. Witek miał na sobie opięty biały sweter podkreślający
sylwetkę. Spacer wokół jeziora zakończył się tańcem w ciepłych
kroplach deszczu. Byliśmy cali mokrzy ale nam to nie przeszkadzało.
To lato było gorące nie tylko za sprawą pogody, to młodość i
dzikość serc wywołała szaleństwo i nienasyconą namiętność.
Buzujące uczucia było widać, słychać i czuć a obecność innych
nie była najmniejszą przeszkodą. Był kucharzem I do dziś nie
zapomnę tamtych smaków I nocy w restauracji, w której pracował.
Matka modliła się by za wcześnie nie została babcią naprawiając
powyrywane zamki w spodniach. Wakacyjna przygoda zaowocowała
zaręczynami, które nie trwały długo po tym jak na jaw wyszły
dwie sprawy. Mianowicie, młodsza siostra próbowała odbić
narzeczonego, który od dawna dostawał od niej listy miłosne a sam
po cichu dorobił sobie klucz do domu.

W
pewne upalne lato niespodziewanie zakochałam się od pierwszego
wejrzenia. Zwyczajnie banalnie zostałam wyswatana zaraz po 18stce
przyjaciółki. Do dziś nie wiem czy to nadmiar imprezowych
procentów lecz gdy go zobaczyłam zaszumiało i zakręciło mi się
w głowie. Witek miał na sobie opięty biały sweter podkreślający
sylwetkę. Spacer wokół jeziora zakończył się tańcem w...

Jak to często w lecie bywa na wyprawę się wybrałam. Kilka
potrzebnych rzeczy ze sobą zabrałam i powędrowałam. Chodź na szlaku byłam sama
to się nie bałam, bo odwagę ze sobą zabrałam. Lecz często tak z tą towarzyszką bywa,
że kiedy ciemno robić się zaczyna to jej z każdym krokiem ubywa. Na niebo w
panice patrzyłam, przerażona byłam, gdy grzmot usłyszałam i o mało w kałuży
błota się nie skąpałam. Na domiar złego na coś stanęłam. Wijący się ogon jaszczurki
pod butem zobaczyłam i się na kamieniu poślizgnęłam. Krzyknęłam, nogę rozcięłam,
ale na parking dotarłam i przed burzą do samochodu czmychnęłam.  

Jak to często w lecie bywa na wyprawę się wybrałam. Kilka
potrzebnych rzeczy ze sobą zabrałam i powędrowałam. Chodź na szlaku byłam sama
to się nie bałam, bo odwagę ze sobą zabrałam. Lecz często tak z tą towarzyszką bywa,
że kiedy ciemno robić się zaczyna to jej z każdym krokiem ubywa. Na niebo w
panice patrzyłam, przerażona byłam, gdy grzmot usłyszałam i o mało w kałuży
...