W wytwórni Disneya powstali „Piraci z Karaibów”, których jestem fanką. Gdybym mogła zmienić jedną rzecz, to wolałabym, aby Elizabeth Swan związała się z Jackiem Sparrowem, zamiast z tym nudnym Willem Turnerem. Uważam, że zwrot akcji, kiedy Elizabeth i Jack zapałali do siebie miętą, był bardzo emocjonujący, i warto by było go rozwinąć.

W wytwórni Disneya powstali „Piraci z Karaibów”, których jestem fanką. Gdybym mogła zmienić jedną rzecz, to wolałabym, aby Elizabeth Swan związała się z Jackiem Sparrowem, zamiast z tym nudnym Willem Turnerem. Uważam, że zwrot akcji, kiedy Elizabeth i Jack zapałali do siebie miętą, był bardzo emocjonujący, i warto by było go rozwinąć.

W dzieciństwie każda dziewczynka posiadała swoją ulubioną księżniczkę Disneya, która - rzec można - była jej pierwszą idolką i wzorem do naśladowania. Jeżeli chodzi o mnie, taką postacią była Królewna Śnieżka.
Obecnie jednak pokusiłabym się o małe "przemeblowanie" owej historii i stworzenie jej po swojemu.
Wydaje mi się, że biorąc pod uwagę dzisiejsze czasy, dostojna Królowa, zamiast swojego czarodziejskiego lustra, powinna posiadać smartfona, za pomocą którego nieustannie wykonywałaby zdjęcia publikowane na portalach społecznościowych.
Jednak pewnego dnia, ku zniesmaczeniu Królowej, zdjęcie pięknej Śnieżki wywołuje zachwyt wśród poddanych i tym oto sposobem, jej znienawidzona pasierbica zostaje zauważona w całym jej królestwie.
A co było potem? To już wiemy. Wściekła Królowa posyła swego wiernego sługę zwanego Wirusem, aby raz na zawsze pozbył się Śnieżki z Królestwa Sławy. Zatruwa on jej telefon oraz sprawia, że każdy inny smartfon, którego Śnieżka dotknie, psuje się natychmiast.
Zaślepione cyfryzacją społeczeństwo nie zauważa jej problemów. Ostatnią deską ratunku zostaje Książe Elektronik. To on pomaga Królewnie. Pod osłoną nocy nawiedza sługę Wirusa i zmusza go do podania zaklęcia, które cofnie wyrządzone szkody.
Zawstydzony pachołek Królowej, przyznaje się do winy, a Książe Elektronik wraz ze Śnieżką przejmują królestwo, w którym panuje obecnie spokój i harmonia.

W dzieciństwie każda dziewczynka posiadała swoją ulubioną księżniczkę Disneya, która - rzec można - była jej pierwszą idolką i wzorem do naśladowania. Jeżeli chodzi o mnie, taką postacią była Królewna Śnieżka.
Obecnie jednak pokusiłabym się o małe "przemeblowanie" owej historii i stworzenie jej po swojemu.
Wydaje mi się, że biorąc pod uwagę dzisiejsze czasy, dostojna...

Słodki i kochany przez rzesze dzieci (i nie tylko) KUBUŚ PUCHATEK według mnie powinien mieć zdecydowanie więcej "rozumku", np. mógłby:
- uczyć rozpoznawać leśne rośliny i zwierzęta,
- przypominać o tym, że w Stumilowym Lesie (oraz każdym innym miejscu) nie należy wyrzucać śmieci oraz przypominać, dlaczego to takie ważne,
- tłumaczyć dlaczego i jak dokarmiać zwierzęta zimą,
- pomagać ustalić, które grzyby są trujące.

Słodki i kochany przez rzesze dzieci (i nie tylko) KUBUŚ PUCHATEK według mnie powinien mieć zdecydowanie więcej "rozumku", np. mógłby:
- uczyć rozpoznawać leśne rośliny i zwierzęta,
- przypominać o tym, że w Stumilowym Lesie (oraz każdym innym miejscu) nie należy wyrzucać śmieci oraz przypominać, dlaczego to takie ważne,
- tłumaczyć dlaczego i jak dokarmiać zwierzęta zimą,
...

Przyznaję, że o wiele większą sympatią darzę bohaterki, które nie zostały stworzone jako obraz stereotypowego wzoru "dam w opałach", wolałam te, które od początku mocno stąpały po ziemi i walczyły o swoje. Co za tym idzie, w rzeczywistości szybciej polubiłabym się z Meridą niż ze Śpiącą Królewną, ale nie o tym teraz. To, co marzy mi się najbardziej, to unowocześniona wersja z Kopciuszkiem w roli głównej. W tym przypadku nie zobaczylibyśmy jednak dziewczyny, której pozycja w świecie zależy od tego jak bardzo bogaty książę zechce wziąć ją za żonę. Chociaż, tak samo jak jej pierwotny odpowiednik, ona także chciałaby wyrwać się ze swojej nędznej sytuacji, tym razem zrobiłaby to za sprawą własnej siły, nieustępliwości i dążenia do celu, pomimo ciągłych przeciwności losu. Samego pojawienia się księcia nie wykluczam, bo czemuby? Niezależne, wyedukowane kobiety także mogą się szczęśliwie zakochać! Ale nie zmieniałoby to faktu, że to swoją pracą i wytrwałością zapewniłaby sobie dobry byt i sukces, a nie tym, że jej stopa pasowałaby do pantofelka. Uważam, że w tym momencie stanowiłaby o wiele lepszy wzór dla dziewcząt, które chciałaby zostać taką księżniczką - a przecież wszystkie chyba kiedyś o tym marzyłyśmy, wiedziałyby, że one same w sobie są wystarczające aby móc osiągnąć sukces, aby wieść piękne życie i aby być szczęśliwymi.

Przyznaję, że o wiele większą sympatią darzę bohaterki, które nie zostały stworzone jako obraz stereotypowego wzoru "dam w opałach", wolałam te, które od początku mocno stąpały po ziemi i walczyły o swoje. Co za tym idzie, w rzeczywistości szybciej polubiłabym się z Meridą niż ze Śpiącą Królewną, ale nie o tym teraz. To, co marzy mi się najbardziej, to unowocześniona wersja...

Król Lew!
Król Lew, w którym Mufasa nie daje podejść się podstępnemu Skazie i pozbawić życia, a co za tym idzie swego syna tronu!
Mufasa tym razem okazuje się waleczny, a Simba wykazuje więcej sprytu i przebiegłości. Demaskują Skazę i postanawiają rozdzielić obozy, gdzie zwierzęta mają wybór między dobrem, a złem. Ich odwieczna walka udawadnia, że zwierzęta są dzikie i nie przebierają w środkach! Simba musi szybko dorosnąć i podejmować trudne decyzje, aby walczyć o swój kraj, niczym żołnierze walczącyo dobro narodu! To będzie niczym wojna, gdzie zwyciężyć może jeden!

Król Lew!
Król Lew, w którym Mufasa nie daje podejść się podstępnemu Skazie i pozbawić życia, a co za tym idzie swego syna tronu!
Mufasa tym razem okazuje się waleczny, a Simba wykazuje więcej sprytu i przebiegłości. Demaskują Skazę i postanawiają rozdzielić obozy, gdzie zwierzęta mają wybór między dobrem, a złem. Ich odwieczna walka udawadnia, że zwierzęta są dzikie i nie...

"Zaplątani" to moja ulubiona animacja Disney'a.
Co by było, gdyby Roszpunka żyła we współczesnym świecie?

Otóż, już wam mówię. Złotowłosa dziewczyna na codzień zamknięta na najwyższym piętrze wieżowca, wymyka się nocami potajemnie. Z pomocą magicznych, długich włosów Roszpunka zgrabnie przemieszcza się po mieście. A że jest utalentowana plastycznie, tworzy fantastyczne graffiti na ścianach budynków. Staje się anonimowym artystą ulicznym. Wkrótce władze miasta ogłaszają konkurs na mural. Roszpunka pragnie wziąć w nim udział. Podczas nieobecności opiekunów ucieka z domu. Po drodze poznaje parkour'owca Juliana, który poruszony jej twórczością postanawia towarzyszyć jej podczas podróży przez miasto. W czasie drogi poznają siebie nawzajem. Po dotarciu do celu i zaprezentowaniu swoich umiejętności nadchodzi czas na ogłoszenie wyników. Sędziowie jednogłośnie wskazują na Roszpunkę, a obecna pośród nich rektorka ASP zaprasza dziewczynę na swój wydział. Tym sposobem złotowłosa artystka dostaje szansę na wyrwanie się ze swojej szklanej kuli. A przyjaźń z Julianem być może stanie się czymś więcej.

"Zaplątani" to moja ulubiona animacja Disney'a.
Co by było, gdyby Roszpunka żyła we współczesnym świecie?

Otóż, już wam mówię. Złotowłosa dziewczyna na codzień zamknięta na najwyższym piętrze wieżowca, wymyka się nocami potajemnie. Z pomocą magicznych, długich włosów Roszpunka zgrabnie przemieszcza się po mieście. A że jest utalentowana plastycznie, tworzy fantastyczne...

Abrakadabra, czary, magia i pełna ekspresji, wspomnień, dzieciństwa kultowa disneyowska opowieść zasługuje na miano uwzględnienia, bo to moja jedna z ulubionych - Piękna i Bestia!!!! Pierwowzór jak pamiętamy opiera się na skromnej, pracowitej dziewczyny z jej dumnymi z siebie nie wdzięcznymi siostrami, których ojciec wyjeżdża i w drodze powrotnej, a gdy chce zdobyć prezent dla jednej z nich trafia na potwora!!!!! Bestia pozwoliła go puścić wolno pod warunkiem, że jedna z dorastających córek przeniesie się do jego rezydencji. Ten zaszczyt jak wiemy pada na najmłodszą córkę. Tak się para poznaje i ostatecznie staje się kochankami wielkiej miłości. Moja propozycja jednak by się kapkę różniła i pokusiłabym się na taką metamorfozę! To córki z ojcem mieszkają w dostojnym, dużym zamku i szukając dla siebie odpowiednich partnerów. Po różnych perypetiach kiedy Piękna poznaję wielu mężczyzn żaden z nich nie wykonuje jej próśb. Aż wreszcie pojawia się on, który zrobi wszystko, gdyż ma silną wolę i bardzo mu zależy na dziewczynie. Kiedy dostaje trudne zadanie okazuje się, że Bestia je wzorowo wykonuje i spełnia wszystkie wymogi wobec dziewczyny. Jednak zdaje sobie sprawę, że jest brzydkim potworem, którego powinno się zamknąć i nie nadaje się do małżeństwa. Piękna widzi w nim wyjątkowość, pracowitość, siłę do działania, a przede wszystkim jego starania, więc jest już pewna że to jej ukochany bez względu na wszystko!!! Kiedy dochodzi do magicznej chwili pocałunku - celebrowania miłości przez Piękną i Bestię dochodzi do chwalebnej przemiany potwora w przystojnego mężczyznę i tym sposobem Bestia zdobywa ukochaną, która w dodatku w postaci szczerego uczucia uwalnia go z postaci potwora. A Bestia zamieszkuje razem z nią w zamku.

Abrakadabra, czary, magia i pełna ekspresji, wspomnień, dzieciństwa kultowa disneyowska opowieść zasługuje na miano uwzględnienia, bo to moja jedna z ulubionych - Piękna i Bestia!!!! Pierwowzór jak pamiętamy opiera się na skromnej, pracowitej dziewczyny z jej dumnymi z siebie nie wdzięcznymi siostrami, których ojciec wyjeżdża i w drodze powrotnej, a gdy chce zdobyć prezent...

Disney robi świetne bajki. Te znane i te mniej znane. Doskonałych bajek się nie powinno zmieniać. Tak mówią. Lecz ja bym nieco zmieniła tą jedną, wg mnie należąca do grupy doskonałych bajek "Planetę skarbów".
Kto z nas, czytelników, nie czytał "Wyspy skarbów"? Twórcy "Planety skarbów" opierali się na tym dziele. Zmienili scenerię, w której ma miejsce akcja animacji. I tą scenerię bym zostawiła. Jednak dodałabym nieco więcej elementów z książki. Przede wszystkim ojca bym Jimmiego bym uśmierciła jak było też w książce. I początek filmu zrobiłabym bardziej książkowy (że tajemniczy gość się pojawia w gospodzie i tam mieszka, aż do swojej śmierci). Osoba z mapą (mapa z animacji jest doskonała).
Następna rzecz - pani kapitan. Na początku zbyt złośliwa, zgryźliwa, przez co trudno było mi ją polubić. Zostawiła bym ją na swoim stanowisku, jednak nie była by przy tym tak złośliwa. Przecież pewna siebie, potrafiąca dawać rozkazy pani kapitan też może być kobietą, którą się lubi od pierwszego wejrzenia, że tak głupio powiem.
W animacji mieliśmy dwie kobiety - pozytywną matkę, która była świetna i odpychająca panią kapitan. Stworzyła bym jeszcze jedną kobiecą rolę, którą mogłaby być w wieku Jimiego. Piratka z własną mini historią. Dzięki czemu piosenkę, która Jimmy śpiewa mogliby zaśpiewać razem jak w wersji Studia Accantus ("Jestem kimś").
I nie niszczyła bym planety skarbów. Ona zasługuje na istnienie. Zresztą chciałabym, by każdy z główniejszych bohaterów miał swoją działkę z skarbu.

Disney robi świetne bajki. Te znane i te mniej znane. Doskonałych bajek się nie powinno zmieniać. Tak mówią. Lecz ja bym nieco zmieniła tą jedną, wg mnie należąca do grupy doskonałych bajek "Planetę skarbów".
Kto z nas, czytelników, nie czytał "Wyspy skarbów"? Twórcy "Planety skarbów" opierali się na tym dziele. Zmienili scenerię, w której ma miejsce akcja animacji. I tą...

To oczywiste! Gdybym mogła maczać w tym swoje paluszki to tata Simby nie zginąłby w "Królu Lwie". Całe dzieciństwo przez to przepłakałam, ponieważ była i do tej pory jest to moja ulubiona bajka. W latach 90-tych oglądałam ją codziennie na VHS-ie, ale moment śmierci Mufasy musiałam przewinąć, bo jakoś tak drapało mnie od tego w gardle, a oczy same robiły się mokre. Jestem optymistką, dlatego też braterski konflikt Skazy z Mufasą zakończyłabym pojednaniem i wszyscy żyliby długo i szczęśliwie ;)

To oczywiste! Gdybym mogła maczać w tym swoje paluszki to tata Simby nie zginąłby w "Królu Lwie". Całe dzieciństwo przez to przepłakałam, ponieważ była i do tej pory jest to moja ulubiona bajka. W latach 90-tych oglądałam ją codziennie na VHS-ie, ale moment śmierci Mufasy musiałam przewinąć, bo jakoś tak drapało mnie od tego w gardle, a oczy same robiły się mokre. Jestem...

Na warsztat wzięłam "Śpiącą królewnę", księżniczkę, którą kochałam w dzieciństwie za to, że miała piękną, różową suknie ;) Ostatnio nawet przyjrzałam się bliżej historii Aurory i odkryłam, że suknia była także w wersji niebieskiej, co myślę nie podbiłoby mojego dziecięcego serca. Wszystko w bajce jest okej, ale zgrzytanie zębami powoduje u mnie nadopiekuńczość rodziców wobec córki.
Pierwsze co zmieniłabym w opowieści, to Diabolina, nie byłaby czarownicą, a ciotką Aurory, która stała się sławną projektantką, a także jest niezależną, bogatą kobietą bez mężczyzny u boku. Jej charakter pracy i to jak żyje wzbudza niechęć u rodziców Aurory, dlatego postanawiają odciąć jej kontakty z córką, żeby ta nie wzięła przykładu i „się nie stoczyła”. W słynnym momencie, kiedy ciotka nie jest zaproszona na pierwszą imprezę ku czci księżniczki nie ma mowy o żadnej klątwie, niezależna kobieta godzi się z tym, ale oczywiście planuje zemstę. Lata mijają, wszyscy szczęśliwi, aż pewnego dnia nastoletnia Aurora przegląda potajemnie założonego Instagrama i budzi się w niej żyłka projektantki. Oczywiście w obawie, że rodzice nie pozwolą jej brnąć ku temu, bo jakimś cudem akurat ma zabronione bawienie się w projektantkę (SZOK!), w lochach z koleżankami ze szkoły szyją sobie różne suknie i próbują zarobić sprzedając w Internecie. Diabolina zauważając nową aktywność kuzynki w social mediach zaczyna proponować jej współpracę, a następnie ujawnia tajemnicę kim jest. Aurora będąc w buntowniczym wieku i mająca dość rodziców, którzy ledwo jej samej do łazienki pozwalają pójść, „bo przecież może sobie coś zrobić!!!!!”, postanawia wejść w intrygę ciotki i w życie wchodzi planowana przez lata zemsta. W specjalnie zaprojektowanej RÓŻOWEJ sukni, pod którą zmieści się spokojnie Aurora, jej koleżanka przemyca ją z zamku. Potem oczywiście panika rodziców, FBI szuka córki, a ona wyleguje się z ciotką w willi z trzema tygrysami na zewnątrz (aluzja do wróżek, które chroniły ją w oryginalnej wersji). Mijają lata, w których Aurora poznała smak młodości, wyobrażacie sobie siedzieć całe lata liceum/studiów w domu i nie posmakować życia? ;) No właśnie, dlatego wyrywając się z domu Aurora ciągle zła na rodziców chodzi na imprezy, ba! sama je urządza, spędza godziny na Tinderze i niby pojawia się tam Filip, ale no ona ma 18 lat, nie chce brać ślubu, który jej pewny siebie chłopak proponuje. Oburzony po odrzuceniu wydaje córkę rodzicom i kończy się hulanka. Jednak słodkie oczy córki i poparcie ciotki rozwiązują konflikt rodzinny i więzy Aurory, która zaczyna prowadzić normalne życie, oczywiście w granicach rozsądku.

Na warsztat wzięłam "Śpiącą królewnę", księżniczkę, którą kochałam w dzieciństwie za to, że miała piękną, różową suknie ;) Ostatnio nawet przyjrzałam się bliżej historii Aurory i odkryłam, że suknia była także w wersji niebieskiej, co myślę nie podbiłoby mojego dziecięcego serca. Wszystko w bajce jest okej, ale zgrzytanie zębami powoduje u mnie nadopiekuńczość rodziców...