Gra Tetris, którą uwielbiałam! Miałyśmy z siostrą jedną na współkę :) Ale za to jaka była wypasiona, bo miała zginany ekran, co zdecydowanie było w tamtych czasach rarytasem! Obie uwielbiałyśmy grać w Tetris i mogłyśmy to robić bez końca. Muszę szczerze przyznać, żę aż nabrałam ochoty, żeby pograć!

Gra Tetris, którą uwielbiałam! Miałyśmy z siostrą jedną na współkę :) Ale za to jaka była wypasiona, bo miała zginany ekran, co zdecydowanie było w tamtych czasach rarytasem! Obie uwielbiałyśmy grać w Tetris i mogłyśmy to robić bez końca. Muszę szczerze przyznać, żę aż nabrałam ochoty, żeby pograć!

W latach 90 byłam małym dzieckiem, w dodatku wychowywałam się w małym miasteczku. Wiele z rzeczy pamiętam przez mgłę, ale "PASZPORT POLSATU" dla dziś kojarzy mi się z momentami rodzinnej ekscytacji przed telewizorem, powiewem nowoczesności oraz ucieleśnieniem marzeń Polaków. Oraz tym, że wiele lat służył mi i bratu do zabawy w lotnisko☺️

W latach 90 byłam małym dzieckiem, w dodatku wychowywałam się w małym miasteczku. Wiele z rzeczy pamiętam przez mgłę, ale "PASZPORT POLSATU" dla dziś kojarzy mi się z momentami rodzinnej ekscytacji przed telewizorem, powiewem nowoczesności oraz ucieleśnieniem marzeń Polaków. Oraz tym, że wiele lat służył mi i bratu do zabawy w lotnisko☺️

Dla mnie lata 90. to przede wszystkim wolność i kreatywność. Pomimo, że nie było mowy o smartfonach, tabletach, moje dzieciństwo wspominam z nieukrywanym sentymentem.
Gdybym miała wybrać jeden przedmiot kojarzący mi się z tamtym okresem, wytypowałabym niepozorne jojo.
Z tym obiektem wiążą się pozytywne wspomnienia, a co za tym idzie, również emocje.
Codzienne spotkania z przyjaciółmi, zawody i konkursy, czy też rytmiczne poruszanie jojo w takt muzyki.
Pamiętam czasy kiedy jeden ze znajomych nabył świecące jojo, które przy każdym najmniejszym ruchu emanowało tysiącem magicznych barw. Tak wyglądało to wtedy.
Teraz kiedy sięgam pamięcią, owy skarb był tylko małym, plastikowym urządzeniem, który zdominował niezliczoną ilość wakacyjnych dni i który dostarczał pokłady uśmiechu.

Dla mnie lata 90. to przede wszystkim wolność i kreatywność. Pomimo, że nie było mowy o smartfonach, tabletach, moje dzieciństwo wspominam z nieukrywanym sentymentem.
Gdybym miała wybrać jeden przedmiot kojarzący mi się z tamtym okresem, wytypowałabym niepozorne jojo.
Z tym obiektem wiążą się pozytywne wspomnienia, a co za tym idzie, również emocje.
Codzienne spotkania z...

Lata 90 to początek mojej wielkiej miłości do koszykówki a najbardziej ligi NBA. Zbierałem wszystko co z nią związane. Ale moim największym skarbem z tamtych lat o który bardzo dbałem i dbam nadal to karty z zawodnikami NBA. To wielka moda za oceanem, więc zbierając je i przeglądając czułem się wyjątkowo. Przybliżało mi to ligę, poznawałem zawodników, wielkie legendy. Ta miłość nigdy nie wygaśnie, to sport numer jeden w moim życiu. Te karty przechowuje z godnością i za kilka lat przekaże je swoim dzieciom.

Lata 90 to początek mojej wielkiej miłości do koszykówki a najbardziej ligi NBA. Zbierałem wszystko co z nią związane. Ale moim największym skarbem z tamtych lat o który bardzo dbałem i dbam nadal to karty z zawodnikami NBA. To wielka moda za oceanem, więc zbierając je i przeglądając czułem się wyjątkowo. Przybliżało mi to ligę, poznawałem zawodników, wielkie legendy. Ta...

WALKMAN
Noszony na widoku przy pasku to był szpan, zwłaszcza w połączeniu z kasetą z muzycznymi nowościami nagranymi wprost z radia. Niestety swojego dawno już nie mam, ale doskonale pamiętam swą czerwoną maszynę z możliwością zmiany strony odtwarzania (więc już bardziej zaawansowany). Jedyny ból, to zużyte za szybko baterie 😊 Discman to już była inna bajka.

WALKMAN
Noszony na widoku przy pasku to był szpan, zwłaszcza w połączeniu z kasetą z muzycznymi nowościami nagranymi wprost z radia. Niestety swojego dawno już nie mam, ale doskonale pamiętam swą czerwoną maszynę z możliwością zmiany strony odtwarzania (więc już bardziej zaawansowany). Jedyny ból, to zużyte za szybko baterie 😊 Discman to już była inna bajka.

Lata dziewięćdziesiąte to czas kiedy byłam małą dziewczynką, dorastałam i rozpoczynałam swoją przygodę ze szkołą podstawową, co bardzo ciepło i mile wspominam. Jednak rzeczą, która mi utkwiła w pamięci oraz kojarzy mi się z tym okresem to zbieranie wiele przedmiotów. Jako dziecko bardzo lubiłam zbierać małe książeczki, które kupowało się w kiosku – każda z inną bajką i historią, czasopisma BRAVO, kapsle po Tymbarku – z których powstawały breloczki, przyczepiane do suwaków piórnika, plecaka, czy torebki. Największą kolekcją jaką uzbierałam były to figurki z Kinder niespodzianek! Zaczęło się od tego, jak babcia z dziadkiem zaczęli kupować mi właśnie te cudowne, słodkie jajka czekoladowe. Zawsze, gdy przychodzili do mnie dziadkowie przynosili mi jajko Kinder niespodziankę, przez co zwiększała mi się z czasem kolekcja figurek – postaci, gadżetów z popularnych w tamtym czasie bajek oraz filmów animowanych. Słodycz ta nie tylko była wystrzałowa ze względu na posiadaną zabawkę w środku, lecz jak dla mnie była także miała wyjątkowy smak czekolady Kinder. Wyjątkową frajdą było dla mnie też składanie zabawki, która miała zwykle kilka mniejszych części – podczas której kształciłam w sobie kreatywność i umiejętność układania. Wykształciło to u mnie później szybkie, zręczne układanie puzzli zaczynając od najmniejszej ilości, dochodząc do większej ilości elementów. Wszystkie uzbierane figurki wkładałam w pojemniki po kiwi, które przywłaszczałam sobie z kuchni od mojej mamy. Natomiast, gdy moja kolekcja przybrała większych rozmiarów – zaczęłam gromadzić małe zabawki z czekoladowych jajek w pudełka po butach. Ulubione figurki, do których miałam sentyment jako dziecko wystawiałam na regale, jako moje najcenniejsze zdobycze! Zbierane zabawki były dla mnie takim moim skarbem, który wyjmowałam, żeby przeważnie policzyć ile już mam wszystkich figurek, ale również lubiłam je wysypywać na dywan, stawiać w różnej kolejności, tworzyć historie z nimi – jako głównymi bohaterami moich zmyślonych, dziecięcych opowieści, a następnie zbierałam wiernych słuchaczy historyjek, którymi byli moi kochani rodzice oraz dziadkowie!!!

Lata dziewięćdziesiąte to czas kiedy byłam małą dziewczynką, dorastałam i rozpoczynałam swoją przygodę ze szkołą podstawową, co bardzo ciepło i mile wspominam. Jednak rzeczą, która mi utkwiła w pamięci oraz kojarzy mi się z tym okresem to zbieranie wiele przedmiotów. Jako dziecko bardzo lubiłam zbierać małe książeczki, które kupowało się w kiosku – każda z inną bajką i...

Gdybym miała wybrac jeden przedmiot, który kojarzy mi się z tamtym okresem wybrałabym aparat na kliszę. Każda klisza mogła zapisać określoną ilość zdjęć. Dbałam o to, aby nie zmarnować żadnej klatki. Każde zdjęcie było przemyślane. Aby zdjęcia wyszły trzeba było posiadać umiejętność wyciagania tej kliszy. Robił to tata. Później oczekiwałam na to, aby wywołać te zdjęcia. Zobaczyć jak wyszły. Włożyć je do albumu. Dziś robimy tysiąc praktycznie takich samych ujęć, odrazu widząc jak wyszły, wtedy robiliśmy jedno ujęcie i ono zawsze było idealnie, bo było jedyne w swoim rodzaju. Nie było ani drugiej ani innej szansy aby to zmienić.

Gdybym miała wybrac jeden przedmiot, który kojarzy mi się z tamtym okresem wybrałabym aparat na kliszę. Każda klisza mogła zapisać określoną ilość zdjęć. Dbałam o to, aby nie zmarnować żadnej klatki. Każde zdjęcie było przemyślane. Aby zdjęcia wyszły trzeba było posiadać umiejętność wyciagania tej kliszy. Robił to tata. Później oczekiwałam na to, aby wywołać te zdjęcia....

Lata 90 to czas kiedy na rynku pojawiły się rzeczy w ogóle, wcześniej nie byliśmy rozpieszczani. Po smutnym okresie słusznie minionym, półki sklepowe zapełniły się. Można było kupić wszystko. Mnie z latami 90 najbardziej kojarzy się antena satelitarna. To było okno na świat. Dostęp do programów na niebywałą wtedy skalę. Miałem wtedy 16-17 lat. Pamiętam kiedy mój starszy brat, który już pracował i zarabiał, kupił zestaw satelitarny. Siedzieliśmy i oglądaliśmy mecze (jesteśmy kibicami ) w SAT 1, TVE. Liga niemiecka, hiszpańska do woli. Kolorowy świat a nie szara i bura rzeczywistość. Można było zobaczyć jak żyją ludzie w innych częściach Europy czy świata. I do tego "słynna" reklama telewizyjna trafiona w punkt "Nie widzisz ? I nie zobaczysz dopóki nie kupisz sobie zestawu do odbioru telewizji satelitarnej firmy ARKON" .... no i najważniejsze prestiż !!! Antena na ścianie to był coś ... hahaah

Lata 90 to czas kiedy na rynku pojawiły się rzeczy w ogóle, wcześniej nie byliśmy rozpieszczani. Po smutnym okresie słusznie minionym, półki sklepowe zapełniły się. Można było kupić wszystko. Mnie z latami 90 najbardziej kojarzy się antena satelitarna. To było okno na świat. Dostęp do programów na niebywałą wtedy skalę. Miałem wtedy 16-17 lat. Pamiętam kiedy mój starszy...

Ostatnio szukając czegoś na strychu, natknęłam się na stare pudło, w którym znalazłam trzy małe segregatory wypełnione kolorowymi karteczkami. Wyjęłam je delikatnie, zaczęłam oglądać i wróciłam myślami do tych wszystkich beztroskich chwil na szkolnych przerwach, podczas których wymienialiśmy się karteczkami z koleżankami z całej szkoły. Och, co to była za radość, gdy udało się tak wymieć karteczkami, by mieć komplet, tzn. małą i dużą karteczkę z takim samym obrazkiem. Albo ile radości dawało codzienne odwiedzanie po szkole sklepu papierniczego i pytanie, czy są może nowe karteczki do segregatora, po to, by je kupić i następnego dnia mieć czym się wymieniać. To były fajne czasy i cieszę się, że pamiątkę po tym radosnym okresie mojego życia mam do dziś.

Ostatnio szukając czegoś na strychu, natknęłam się na stare pudło, w którym znalazłam trzy małe segregatory wypełnione kolorowymi karteczkami. Wyjęłam je delikatnie, zaczęłam oglądać i wróciłam myślami do tych wszystkich beztroskich chwil na szkolnych przerwach, podczas których wymienialiśmy się karteczkami z koleżankami z całej szkoły. Och, co to była za radość, gdy udało...

Kasety VHS! Jak ja za nimi tęsknie i jest mi trochę smutno, że nie zachowały się u mnie, bo chętnie bym do nich wróciła! Nagrywałam na nich moje ukochane telenowele i odcinki, które chciałam zachować! Zbuntowany Anioł, Przyjaciółki i Rywalki, Esmeralda, Prawdziwa Miłość, Paulina, Jesteś moim życiem. Była tego cała masa. Coś miały w sobie te telenowele, że chciałam je utrwalić, wciągały niczym najlepsze netflixowe produkcje, piosenki z intro porywały do tańca, a uroda takich aktorów jak Facundo Arana czy Fernando Colunga przyciągała dorosłe kobiety, jak i takie małe kobietki jak ja w latach 90.

Kasety VHS! Jak ja za nimi tęsknie i jest mi trochę smutno, że nie zachowały się u mnie, bo chętnie bym do nich wróciła! Nagrywałam na nich moje ukochane telenowele i odcinki, które chciałam zachować! Zbuntowany Anioł, Przyjaciółki i Rywalki, Esmeralda, Prawdziwa Miłość, Paulina, Jesteś moim życiem. Była tego cała masa. Coś miały w sobie te telenowele, że chciałam je...