Czy Wasze książki już dotarły?

Czy Wasze książki już dotarły?

Dziękuję za wyróżnienie, gratuluję pozostałym laureatom.

Dziękuję za wyróżnienie, gratuluję pozostałym laureatom.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

lily_rose
Książkoholik14
Kiciuś
Airain
Angelika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

lily_rose
Książkoholik14
Kiciuś
Airain
Angelika

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Miłość i zbrodnia. Dzieli? Łączy? Czemu nie jedno i drugie? Bracia, którzy upozorowali śmierć własnych rodziców. Bracia, którzy żyli z tajemnicą morderstwa. Bracia, dla których dzieciństwo nie było usłane różami. To ich łączy. A co dzieli? Brat, który ma inne poglądy na temat budowy hotelu. Brat, który ma dość ukrywania tajemnicy. Brat, który boi się odkrycia prawdy przez miejscowego stróża prawa. Brat, który chce zapomnieć.
Jak rozwiązać zagadkę, skoro tyle jest motywów, a żadnej prawdy? Jak złapać winnego, skoro jeden brat kryje drugiego? Jak długo bracia będą ukrywać prawdę? Kiedy wyrzuty sumienia staną się nie do wytrzymania?
Mówią, że na wojnie i w miłości nie ma chwytów niedozwolonych. Czy tak będzie w przypadku braci?

Miłość i zbrodnia. Dzieli? Łączy? Czemu nie jedno i drugie? Bracia, którzy upozorowali śmierć własnych rodziców. Bracia, którzy żyli z tajemnicą morderstwa. Bracia, dla których dzieciństwo nie było usłane różami. To ich łączy. A co dzieli? Brat, który ma inne poglądy na temat budowy hotelu. Brat, który ma dość ukrywania tajemnicy. Brat, który boi się odkrycia prawdy przez...

Po tylu latach ma czelność przyjeżdżać jakby nigdy nic. Nie pojmuję. Na co on liczy? Czy on w ogóle rozumie co zrobił? Bo jeśli nie, to musi być do cna pozbawiony emocji i uczuć, jak jakiś totalny psychopata. Gdyby nie to, że on też ma na mnie haka, to od wielu lat już by siedział. Tylko, że pociągnie mnie na dno za sobą. Kryłem go. To mój grzech, moja wina. Nie ma odkupienia. Chyba, że teraz to zakończę raz na zawsze… Opowiem jak specjalnie majstrował w samochodzie, aby spowodować wypadek, bo tak po prostu nienawidził rodziców. Podobno zniszczyli mu życie odcinając go od dziewczyny. Przyznał się. Tylko mi o tym powiedział po czasie, gdy śledztwo w sprawie śmierci rodziców uznano za wypadek. Oczywiście na wszystkich narzędziach z warsztatu były już moje odciski palców, więc to ja byłem potencjalnie winny. A on śmiał mi się w twarz. Ten gnój mój brat. Nienawidzę go i kocham. Dlatego powinien w końcu ponieść konsekwencję swojego czynu. Zresztą drań nie tylko to ma na sumieniu. Muszę tylko zmusić go do mówienia i znaleźć wystarczające dowody jego winy…

Po tylu latach ma czelność przyjeżdżać jakby nigdy nic. Nie pojmuję. Na co on liczy? Czy on w ogóle rozumie co zrobił? Bo jeśli nie, to musi być do cna pozbawiony emocji i uczuć, jak jakiś totalny psychopata. Gdyby nie to, że on też ma na mnie haka, to od wielu lat już by siedział. Tylko, że pociągnie mnie na dno za sobą. Kryłem go. To mój grzech, moja wina. Nie ma...

-Roy, posłuchaj mnie... Nie możesz im powiedzieć. Nikomu nie możesz powiedzieć! Jestesmy braćmi Roy. Mamy tylko siebie. Braterska krew, braterska  miłość. Jeden za drugim w ogień. Prawda, Roy?
Słuchałem Carla, ale nie mogłem mu odpowiedzieć. Strach ścisnął mi gardło. Bałem się-tak musze to przyznac bałem się Carla,ale postanowiłem mu nie ulec. Przerażały mnie jego zimne oczu, które skuly się lodem  determinacji i bezwzględności w te noc pełna ognia. Jeszcze wtedy jako nastolatek naiwnie ufałem Carlowi, który zapewniał mnie, że to był wypadek, że niechcący zaprószył ogień w pokoju rodziców. W swojej braterskiej miłości pomogłem mu zatrzeć ślady zadrapań na poparzonych rękach mamy. Dziś wiem, że walczyła. "Pomyślą że mamy coś z tym wspólnego Roy" Jego słowa do dziś huczą mi w głowie i powodują nagłe zrywy z niespokojnego snu. Prosił mnie płacząc bym kłamał ,że byliśmy do późna w dyskotece w innym mieście. "Jak to nastolatki, Roy", bo "Pomysla ze mamy cos z tym wspólnego, Roy". Powtarzał moje imię az scaliło mi się ono w głowie z tamtą historią i tamtą nocą. Ale dziś widzę i rozumiem więcej niż wtedy jako ledwo odrosły dzieciak. Nie byłeś młodszym, słabszym naiwnym  bratem którego powinien chronić.Byłeś doskonałym wyrafinowanym aktorem, który nosi w sobie potworne tajemnice, a ja je odkryje. Dziś oczyszczę swe imię z tego popiołu i tego ognia i odsłonię twoje. Nie mamy z tym nic wspólnego, Carl. To Ty masz z tym coś wspólnego i ja dowiem się dlaczego to zrobiłeś i po jaką cholerę teraz wróciłeś. Skończyła się braterska miłość braciszku i braterska ochrona a zaczęła śmiertelna gra pozorów.

-Roy, posłuchaj mnie... Nie możesz im powiedzieć. Nikomu nie możesz powiedzieć! Jestesmy braćmi Roy. Mamy tylko siebie. Braterska krew, braterska  miłość. Jeden za drugim w ogień. Prawda, Roy?
Słuchałem Carla, ale nie mogłem mu odpowiedzieć. Strach ścisnął mi gardło. Bałem się-tak musze to przyznac bałem się Carla,ale postanowiłem mu nie ulec. Przerażały mnie jego zimne...

- Tato, co ty dzisiaj taki przygnębiony? - zapytała Mel.
- Wszystko w porządku. To tylko ból głowy. - odpowiedział Adam, by nie martwić swojej najstarszej pociechy. Ale nic nie było w porządku.
Adam a właściwie Roy wiedział, że prędzej czy później spotka Carla - swojego brata. Nie myślał natomiast, że stanie się to właśnie teraz. Kiedy to odzyskał wewnętrzny spokój i kiedy wszystko zaczęło się układać.
Za kilka dni miał wydać za mąż swoją jedyną córkę. Nie mógł pojąć dlaczego ze wszystkich facetów na świecie, jego córka wybrała na swojego przyszłego męża swojego kuzyna.
Carl i Roy będąc nastolatkami, podjudzeni przez kolegów, podpalili swoje liceum. Nie wiedzieli wtedy, że tego dnia w piwnicy odbywają się zajęcia teatralne. Z pożaru większość się uratowała, jednak dwie osoby poniosły śmierć na miejscu. Carl i Roy trafili do więzienia na 8 lat. Po tym czasie zmienili tożsamość i zerwali ze sobą kontakt, by nikt już nigdy więcej nie łączył ich z głośną tragedią pożaru w liceum. Nie przypuszczali jednak, że ich dzieci zakochają się w sobie.
Spotkali się wczoraj, na przyjęciu zaręczynowym. Oboje nie zareagowali zbyt entuzjastycznie na swój widok, więc Mel w połowie imprezy podeszła do ojca. Zapewnił ją, że to tylko złe samopoczucie. Mel wróciła do przyszłego męża i wtedy podszedł Carl.
- No i co teraz? - zapytał.
Roy właśnie miał mu odpowiedzieć, gdy w pomieszczeniu wybuchła bomba. Jak się później okazało, podłożył ją najlepszy przyjaciel pana młodego i syn jednej z ofiar pożaru.

- Tato, co ty dzisiaj taki przygnębiony? - zapytała Mel.
- Wszystko w porządku. To tylko ból głowy. - odpowiedział Adam, by nie martwić swojej najstarszej pociechy. Ale nic nie było w porządku.
Adam a właściwie Roy wiedział, że prędzej czy później spotka Carla - swojego brata. Nie myślał natomiast, że stanie się to właśnie teraz. Kiedy to odzyskał wewnętrzny spokój i kiedy...

„Jedyne sprawy, o których warto pisać, to miłość i zbrodnia”, dlatego dobra powieść powinna zawierać przynajmniej jedną z tych spraw. Jo Nesbo, będąc wirtuozem kryminału, często jest w stanie zawrzeć na kartach swoich książek zarówno miłość, jak i zbrodnię. Bo czy istnieje lepsza motywacja do zbrodni, niż miłość?

W powieści „Królestwo” miłość i zbrodnia zdają się tańczyć razem walca. Wszystko zaczyna się w małej wiosce, w której mieszka czteroosobowa rodzina. Ojciec Carla i Roya pracuje poza wioską, przez co jest zmuszony wyjeżdżać z domu na dłuższy czas. Jednak dla rodziny brak obecności mężczyzny oznacza spokój. Matka chłopców jest bardzo ciepłą i serdeczną osobą, dom pod jej pieczą jest prawdziwą ostoją. Kiedy tylko głowa rodziny wraca z pracy zaczyna się rozdział pijaństwa i wiecznych awantur. Choć obaj z braci są bardzo zżyci z matką, uczucia Carla względem matki są zdecydowanie silniejsze. Dorastający chłopak z powodu niezdrowego zafascynowania matką postanawia zabić ojca, aby zająć jego miejsce. Mimo wymyślonego na chłodno planu zbrodni nie wszystko idzie po myśli chłopaka. Carlowi udaje się zabić ojca, jednak podczas tuszowania śladów zastaje go matka, która wraca wcześniej do domu. Na widok ciała zaczyna krzyczeć i uciekać, chłopak goni ją chcąc jej wszystko wytłumaczyć. Kobieta potyka się i upada na głowę. W wyniku uderzenia umiera. Roy zastaje brata płaczącego nad dwoma ciałami. Carl wyznaje mu wszystko i razem postanawiają zatuszować zbrodnie i upozorować wypadek.

„Jedyne sprawy, o których warto pisać, to miłość i zbrodnia”, dlatego dobra powieść powinna zawierać przynajmniej jedną z tych spraw. Jo Nesbo, będąc wirtuozem kryminału, często jest w stanie zawrzeć na kartach swoich książek zarówno miłość, jak i zbrodnię. Bo czy istnieje lepsza motywacja do zbrodni, niż miłość?

W powieści „Królestwo” miłość i zbrodnia zdają się tańczyć...

Od miłości do nienawiści niedaleka jest droga. Te słowa znają chyba wszyscy i sądzą, że znają ich sens, ale czy na pewno? O jaką miłość chodzi? Romantyczną? Braterską? Rodzicielską? Możliwości jest naprawdę wiele jednak wielu myśli, że to właśnie miłość nieznanego nam rodzaju sprawiła, że Roy i Carl zacieśnili więzy braterskie. Jak wielu innych i ja mam swoją przypuszczenia, które zawierają się w miłości i nienawiści. Nie wiem, czy wiedzieliście, że w czasach młodości braci w sąsiedztwie żyła pewna dziewczyna, miała taki charakter, który był jak grawitacja na innych ludzi, przyciągała ich. Roy i Carl nie byli wyjątkiem. W krótkim czasie podbiła ich serca, choć zapewne nie byli tego do końca świadomi. Zalecali się do niej, a ona złakniona ich uwagi umawiała się z nimi tak, by żaden z braci nie był świadomy zdrady z jej strony. Oczywiście los nie był dla niej łaskawy i niedługo potem zaszła w ciążę, co było zaledwie wierzchołkiem góry kłopotów, który spowodował lawinę tragedii. Bracia dowiedzieli się o zdradzie, ale to nie ostudziło ich miłości, wręcz przeciwnie jeszcze bardziej o nią walczyli. Najprawdopodobniej spotkali się w lesie, by ostatecznie zadecydować kto będzie z piękną sąsiadką, ale podobno wtrącili się ich rodzice, którzy życiem zapłacili za romans swoich dzieci. Ich młoda sąsiadka zniknęła kilka dni później.

Od miłości do nienawiści niedaleka jest droga. Te słowa znają chyba wszyscy i sądzą, że znają ich sens, ale czy na pewno? O jaką miłość chodzi? Romantyczną? Braterską? Rodzicielską? Możliwości jest naprawdę wiele jednak wielu myśli, że to właśnie miłość nieznanego nam rodzaju sprawiła, że Roy i Carl zacieśnili więzy braterskie. Jak wielu innych i ja mam swoją...