W XIX wieku domowe biblioteki były świadectwem prestiżu, zamożności i niejednokrotnie zepsucia. Po obiedzie na wystawnych przyjęciach panowie zamykali się w pokoju pełnym książek gdzie przy cygarach i koniaku spiskowali, negocjowali intratne interesy i omawiali powabne zalety swoich utrzymanek. Towarzystwo Platona i wypełnionych wzniosłymi treściami woluminów nadawało splendoru podstępnym knowaniom i usprawiedliwiało każdą podłość.
Książkowe zbiory same w sobie mogły być wówczas powodem do dumy bowiem zaiste nikt wtedy nie słyszał o ekologii, ebookach czy efekcie cieplarnianym.
Od tego czasu na wyrabianym z drzew papierze wydano niezliczoną ilość publikacji z deklaracjami i apelami o szacunek dla naszej planety i jej ograniczonych zasobów naturalnych.
Wydawać by się mogło, że dla ludzi oczytanych pewne rzeczy stanowią oczywistość.
Dlatego też chwalenie się dziś swoimi biblioteczkami to żenujący proceder zwłaszcza kiedy robią to ludzie preferujący filozofię „lepiej być niż mieć”. Ta postawa w dziwny sposób usprawiedliwia jednak posiadanie książek , a przecież są ebooki, audiobooki i biblioteki.
Interesującą książkę można bez problemu wypożyczyć nie po to by ją posiąść tylko zgodnie z przeznaczeniem przeczytać.
W XXI wieku kolekcjonowanie książek to spektakl megalomańskiej próżności odbywający się w niemodnych i staroświeckich dekoracjach.
„Moja” biblioteka nazywa się biblioforum i wygląda tak jak na stronie https://biblioteka.gliwice.pl/p/biblioforum/

W XIX wieku domowe biblioteki były świadectwem prestiżu, zamożności i niejednokrotnie zepsucia. Po obiedzie na wystawnych przyjęciach panowie zamykali się w pokoju pełnym książek gdzie przy cygarach i koniaku spiskowali, negocjowali intratne interesy i omawiali powabne zalety swoich utrzymanek. Towarzystwo Platona i wypełnionych wzniosłymi treściami woluminów nadawało...

W mojej biblioteczce Geralt z Rivii mieszka na półce razem z Anną Kareniną. Zaprzyjaźnili się od pierwszego dnia, kiedy Anna – piękna niczym jej okładka - się wprowadziła, w końcu Wiedźmin gustował w pięknych kobietach. Za ścianą znaleźć można i prozę, i poezję - kto powiedział, że nie mogą stać na jednej półce? To tutaj Szekspir dyskutuje z Norwidem i Wyspiańskim, wtóruje im… Sienkiewicz. Im więcej poglądów, tym szerszy obraz świata i ciekawsza dyskusja. Zjedźmy windą piętro niżej – za kwiatami stoją... Kwiaty na poddaszu, wciąż pamiętam, jak dostałam na Gwiazdkę całą serię, która zakorzeniła się na tej półce i nie mam zamiaru jej przesadzać. Z okna obok nieśmiało wygląda fantastyka – nieśmiało, bo trochę zapomniałam o tym gatunku, choć od niego się zaczęło… Pod fantastyką mieszka prawdziwy książkowy tygiel : proza piękna, trochę mniej zawstydzonej moim zapomnieniem fantastyki, kryminał, a wszystko dopełnione romansem. Skoro mowa o romansie, uważam że najpiękniejsze historie miłosne napisane zostały w Rosji – jej namiastka zajmuje segment obok: Tołstoj, Bułhakow, Czechow… No i w końcu parter, czyli podstawy. Z okładki uśmiecha się papież, którego fundamentem jest Biblia, ale też książki o innych religiach świata – odziedziczone po pradziadku. Za tym uduchowionym towarzystwem stoją… koty. Tak, encyklopedie o kotach, bo lubię koty i dobrze mi z tym. Na koniec – początek mojej przygody w świecie książek – Zmierzch – pierwsza książka, którą przeczytałam z własnej woli.

W mojej biblioteczce Geralt z Rivii mieszka na półce razem z Anną Kareniną. Zaprzyjaźnili się od pierwszego dnia, kiedy Anna – piękna niczym jej okładka - się wprowadziła, w końcu Wiedźmin gustował w pięknych kobietach. Za ścianą znaleźć można i prozę, i poezję - kto powiedział, że nie mogą stać na jednej półce? To tutaj Szekspir dyskutuje z Norwidem i Wyspiańskim, wtóruje...

Moje ksiazki...wysmarowane olejkiem, smagane falami i wiatrem, gubione w autobusach, pociagach, samolotach, ciagle ze mna, urywaly uszy plecakom, torbom, sprawialy, ze walizki zawsze wazyly tone i pekaly w szwach... przeprowadzaly sie ze mna w chwiejnych kartonach do tymczasowych mieszkan, czekaly na swoje wielkie wyjscie latami, ukryte w szafach, lozkach, piekarniku... i oto nadeszla pomna chwila, projektuje swoja wymarzona biblioteczke, piekna, katalogowa, z drewna i metalu, tylko jakos tak czytac chwilowo nie mam czasu, za to nowa kategoria rosnie w sile- kolorowa, beztroska, bajkowa :)

Moje ksiazki...wysmarowane olejkiem, smagane falami i wiatrem, gubione w autobusach, pociagach, samolotach, ciagle ze mna, urywaly uszy plecakom, torbom, sprawialy, ze walizki zawsze wazyly tone i pekaly w szwach... przeprowadzaly sie ze mna w chwiejnych kartonach do tymczasowych mieszkan, czekaly na swoje wielkie wyjscie latami, ukryte w szafach, lozkach, piekarniku... i...

Z bólem serca muszę się Wam do czegoś przyznać. Będąc dzieckiem uważałam, że książki to nuda. Kojarzyły mi się z obowiązkiem czytania lektur szkolnych, a już tak mam, że jak ktoś mnie do czegoś zmusza to próbuje się z tego wymigać. Jak to więc się stało, że teraz jestem aktywnym użytkownikiem LC, a połowa mojej walizki na wakacje to książki? 
Wszystkiemu winna jest moja kuzynka, która krótko przed moim wyjazdem z rodzicami do Barcelony, wysłała mi pocztą "Dziewczyny się zakochują". Miałam wtedy 11 lat i na wyjeździe tak mi się spodobała, że nie mogłam się od niej oderwać. Żałowałam wtedy, że nie miałam ze sobą kolejnych części. Od czasów Barcelony pokochałam książki i od tamtego czasu uwielbiam je kolekcjonować.
Na załączonym zdjęciu widzicie część mojej kolekcji (tej uporządkowanej, bo nie każdy musi wiedzieć jaka ze mnie bałaganiara), które zbieram od tamtego wyjazdu. Znajdziecie tutaj oczywiście "Dziewczyny się zakochują" ale i romanse, które kochałam będąc nastolatką oraz moje ukochane kryminały. Wśród mojej kolekcji doszukacie się takich hitów jak "50 twarzy Grey'a", które na imieniny kupiła mi Babcia czy też sag mojego dzieciństwa t.j. "Harry Potter" i "Zmierzch", a także powieści, które udało mi się wygrać na LC.
Uważam, że moja biblioteczka to nie tylko cudowny zbiór  i bardzo efektywny element wnętrza, ale również swego rodzaju pamiętnik każdego etapu mojego życia. Książki działają na mnie jak zdjęcia, ilekroć na nie spojrzę przywołują masę wspomnień z danego okresu, kiedy czytałam daną powieść. 

Z bólem serca muszę się Wam do czegoś przyznać. Będąc dzieckiem uważałam, że książki to nuda. Kojarzyły mi się z obowiązkiem czytania lektur szkolnych, a już tak mam, że jak ktoś mnie do czegoś zmusza to próbuje się z tego wymigać. Jak to więc się stało, że teraz jestem aktywnym użytkownikiem LC, a połowa mojej walizki na wakacje to książki? 
Wszystkiemu winna jest moja...

Mieszkały sobie wygodnie w domu Człowieka, w obszernych regałach ze szklanymi drzwiczkami, żeby się nie kurzyć. Wszystkie bardzo kochane, każdej Człowiek poświęcił kiedyś czas. Stare i nowe, kupione, otrzymane, w różnych ubrankach. Co jakiś czas dołączała do nich nowa koleżanka, w regałowym domku robiło się coraz ciaśniej, z czasem część musiała zamieszkać w drugim rzędzie. Niekiedy Człowiek otwierał drzwiczki i zabierał jedną na kilka dni. Ależ to była radość!
Któregoś dnia w domu pojawiło się małe pudełeczko, Człowiek mówił na nie Kindle, ponoć mieszkało tam kilkaset książek. I wszystko się zmieniło: nowe koleżanki pojawiały się rzadko, nikt już nie otwierał drzwiczek i nie wyciągał nic z półki. Książki zrobiły się smutne i apatyczne, tęskniły do człowieka, do jego dotyku, wzroku, czuły się jak niechciane eksponaty w muzeum.
Aż kiedyś w domu pojawiły się pudła, mnóstwo wielkich pudeł, do których Człowiek zapakował większość książek, pojechały w wielki świat, szukać nowych przyjaciół. Po nowe przygody.

W tym roku zredukowałam swoją bibliotekę do absolutnego minimum. Zostawiłam trochę polskiej i światowej klasyki, pozycje o wartości sentymentalnej, ukochane reportaże i półkę z pozycjami nieprzeczytanymi. Nowy dom i przyjaciół dla moich książkowych podopiecznych znalazłam w polskich zakładach karnych odpowiadając na akcję „Książki za kraty”. Dla mnie, wieloletniego kolekcjonera książek nie była to łatwa decyzja, ale ponad 1000 książek dałam nowe życie i myślę, że jest im tam lepiej, niż u mnie w zamknięciu, w eleganckich regałach.

Mieszkały sobie wygodnie w domu Człowieka, w obszernych regałach ze szklanymi drzwiczkami, żeby się nie kurzyć. Wszystkie bardzo kochane, każdej Człowiek poświęcił kiedyś czas. Stare i nowe, kupione, otrzymane, w różnych ubrankach. Co jakiś czas dołączała do nich nowa koleżanka, w regałowym domku robiło się coraz ciaśniej, z czasem część musiała zamieszkać w drugim rzędzie....

Z fanatyczną pedanterią i chirurgiczną precyzją mierzę okładki książek, żeby zdecydować która jest „wyższa”. Spędzam długie godziny na rozmyślaniu czy postawienie młodzieżowej trylogii obok literatury faktu nie jest zbyt dużym faux pas. Mój mózg paruje przy obliczaniu rachunku prawdopodobieństwa możliwych kombinacji ustawień książek na półkach. Tak, to ja – typowy książkoholik z lekką domieszką nerwicy natręctw. A oto moje ołtarzyki:

1) Przekrój tematyczny od Sasa do Lasa. Puszkin koło Marqueza, Orwell po sąsiedzku z Jane Austen, trochę lektur, trochę historii i stale rozrastające się terytorium Pratchetta.

2) Dolna półka to azyl dla książek wyklętych czyli takich, które ciężko sklasyfikować (czyt. zbieranina i miszmasz totalny). Nieco wyżej solidne podstawy w postaci klasyki (Tołstoj, Dickens, Hugo). Dalej gniazdo fantastyki – większość pozycji od MAGa, następnie półka „rosyjska” i na dwóch najwyższych króluje niepodzielnie pan i władca – Brandon Sanderson.

3) Dwie górne półki to kategoria „kobyły” lub jak kto woli „książki obronne” – bynajmniej nie dlatego że traktują o podstawach samoobrony. Poniżej prawie idealna okładkowa uczta wizualna w postaci Cyklu Demonicznego Bretta. Czwarta półka to enklawa trylogii, piąta – obyczajówki i spółka, na dole znów miszmasz.

Pseudo-półka (bonus)
Zawiera najnowsze nabytki, które tymczasowo siedzą (nomen omen) na kwarantannie i czekają aż nawiedzi mnie inspiracja i po raz n-ty dokonam rearanżacji półek zasadniczych żeby gdzieś je wcisnąć ;)

Z fanatyczną pedanterią i chirurgiczną precyzją mierzę okładki książek, żeby zdecydować która jest „wyższa”. Spędzam długie godziny na rozmyślaniu czy postawienie młodzieżowej trylogii obok literatury faktu nie jest zbyt dużym faux pas. Mój mózg paruje przy obliczaniu rachunku prawdopodobieństwa możliwych kombinacji ustawień książek na półkach. Tak, to ja – typowy...

- Kochanie, po co nam kwiaty? Niech nasi goście weselni nie krzywdzą roślin. Niech zamiast bukietów podarują nam książki!

I tak też się stało. Krótkim wierszykiem zawartym w zaproszeniach na ślub i wesele poprosiliśmy o książki w ramach prezentu na nową drogę życia. Tematyka? Dowolna! Dlatego znalazły się tu zarówno książki dla młodych rodziców (które właśnie nam się przydają :)), biografia, Biblia, jak i "Kamasutra" i "Masaż erotyczny", w których nie ma dedykacji, więc do dziś głowimy się, kto jest takim żartownisiem! Otrzymaliśmy także książkę wyjątkową, którą przechowujemy w bezpiecznym miejscu - bardzo stare, przechodzące z pokolenia na pokolenie wydanie "Pana Tadeusza". Gdy nasza córka stanie na ślubnym kobiercu, przekażemy jej ten piękny prezent.

- Kochanie, po co nam kwiaty? Niech nasi goście weselni nie krzywdzą roślin. Niech zamiast bukietów podarują nam książki!

I tak też się stało. Krótkim wierszykiem zawartym w zaproszeniach na ślub i wesele poprosiliśmy o książki w ramach prezentu na nową drogę życia. Tematyka? Dowolna! Dlatego znalazły się tu zarówno książki dla młodych rodziców (które właśnie nam się...

W moim domu zawsze było dużo książek. Sam zaczynałem od najmłodszych lat od komiksów, książek dla dzieci, młodzieży. Stopniowo i powoli wyrabiałem sobie miłość do książek, której nie udało się zabić nawet szkolnym lekturom. Dzisiaj korzysta się coraz częściej z form elektronicznych, ale czytnik nie odda nigdy tego zapachu, dotyku, tej bliskości z książką. Dlatego te po które sięgam najczęściej mam w formie analogowej. Z braku miejsca nie ma ich za dużo w pokoju, ale są porozkładane sprytnie w całym domu.

W moim domu zawsze było dużo książek. Sam zaczynałem od najmłodszych lat od komiksów, książek dla dzieci, młodzieży. Stopniowo i powoli wyrabiałem sobie miłość do książek, której nie udało się zabić nawet szkolnym lekturom. Dzisiaj korzysta się coraz częściej z form elektronicznych, ale czytnik nie odda nigdy tego zapachu, dotyku, tej bliskości z książką. Dlatego te po...

Pamiętam, jak kiedyś dostałam w prezencie od taty regał na książki. Miałam wtedy dwanaście lat i to był najpiękniejszy prezent na świecie . Na dole miał zamykane drzwiczki, a wyżej półki. Całe popołudnie oglądałam go z każdej strony, wycierałam półki i ustawiałam swoje ulubione książki, ktore zdobywał dla mnie tata. To była moja pierwsza biblioteczka. Moja największa miłość z dzieciństwa to " Dzieci z Bullerbyn". Cudowna ucieczka od smutków. Teraz najbardziej lubię reportaże, a ostatnio odkrywam opowiadania. W swoim niewielkim mieszkaniu na Żoliborzu mam na parapecie ulubioną literaturę faktu, zbiory feletionów i poradniki. Obok łóżka leżą książki, które probuję ostatnio przeczytać . Regał w sypialni mieści w sobie mieszankę. Od beletrystyki do podręczników do Geografii, których mąż potrzebuje do prowadzenia lekcji. Takie wspólne miejsce, z którego w każdej chwili każdy może wyjąć coś dla siebie.

Nie udało mi się wkleić zdjęć z galerii za pomocą znaczników.

Pamiętam, jak kiedyś dostałam w prezencie od taty regał na książki. Miałam wtedy dwanaście lat i to był najpiękniejszy prezent na świecie . Na dole miał zamykane drzwiczki, a wyżej półki. Całe popołudnie oglądałam go z każdej strony, wycierałam półki i ustawiałam swoje ulubione książki, ktore zdobywał dla mnie tata. To była moja pierwsza biblioteczka. Moja największa...

https://ibb.co/F6wQR85 (zdjęcie pod tym linkiem, inaczej nie umiem;)

Mam nadzieję, że kolaż przejdzie, bo nie mogłam inaczej ująć całej biblioteczki, a wybór jej części jest niemożliwy, gdyż każda książka zasługuje na uwagę ;)
Chyba można zauważyć, że lubię mieć porządek na regale, a książki poukładane gatunkami (np. po lewej regał kryminalista), seriami, tematyką (dziecięce, klasyka, podróże, zdrowie itd.)
Uwielbiam też zaglądać ludziom na regały. Jak widzę zdjęcie czyjejś biblioteczki, wpatruję się w nie, oglądając grzbiety i próbując odgadnąć tytuły. I cieszę się sama do siebie gdy ujrzę znajomą książkę.
Książki uwielbiam od kiedy sięgam pamięcią. Pamiętam zachwyt nad „Matyldą” lub Baśniami, emocje przy „Braciach Lwie Serce”, ubaw przy „Dzieciach z Bullerbyn” czy rozdarte serce po „Psie, który jeździł koleją”. Pierwsze ‘romansidło’, czyli „Pamiętnik księżniczki”, jak i pierwsze kryminały, czyli Przygody Trzech Detektywów ;) Pamiętam jak pochłaniałam „Hobbita”, potem już poważniejsze „Quo Vadis”. Pierwszą przeczytaną książkę Cobena, czyli „W głębi lasu”, dzięki której wciągnęłam się na dobre w kryminały i thrillery oraz fazę na czytanie wstrząsających historii kobiet z Bliskiego Wschodu. Nie zamykam się na jeden gatunek, ale zawsze na każdą książkę musi przyjść odpowiednia pora.
Na zakończenie dodam, że obowiązkową lekturą w mojej biblioteczce jest Mały Książę. I pomimo lęku, że nie zdążę przeczytać wszystkich książek, które mam na liście („tak dużo książek, tak mało czasu”;), to właśnie do tej oraz innych książek z dzieciństwa co raz wracam.

https://ibb.co/F6wQR85 (zdjęcie pod tym linkiem, inaczej nie umiem;)

Mam nadzieję, że kolaż przejdzie, bo nie mogłam inaczej ująć całej biblioteczki, a wybór jej części jest niemożliwy, gdyż każda książka zasługuje na uwagę ;)
Chyba można zauważyć, że lubię mieć porządek na regale, a książki poukładane gatunkami (np. po lewej regał kryminalista), seriami, tematyką...