Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

iw-
kasia2006222
Caryca
Agacja
lunanokato

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

iw-
kasia2006222
Caryca
Agacja
lunanokato

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Ja w najbardziej szalonym odruchu pozwoliłam się przekonać mojemu wybrankowi na wyjazd na żagle na Mazurach. Nigdy nie żeglowałam, a łódkę mieliśmy dzielić z 4 obcymi osobami. Gdy na sześcioosobowej łupince zbiera się grupa osób w celu popływania po jeziorze dobrze jest kiedy więcej niż jedna osoba zna się na żeglowaniu (u nas niestety żeglarzem był jedynie sternik). Już pierwszego dnia około południa zerwał się szkwał, a ponieważ nikt nie rozumiał o co chodzi krzyczącemu do nas sternikowi to koniec końców wylądowaliśmy w szuwarach. Przyszło nam spędzić tam niemal 20 godzin i skończyło się na wezwaniu straży wodnej, która wyciągnęła nas z krzaków przy użyciu wyciągarki. Takie kilkanaście godzin na ciasnej łódce potrafi zbliżyć ludzi bardziej niż samo żeglowanie po jeziorze. Od tej pory jeździmy niezmienioną ekipą co roku, a nic z tego by nie wyszło gdybym nie chciała się pochwalić przed chłopakiem, ze jestem otwarta na nowe, ciekawe doświadczenia.

Ja w najbardziej szalonym odruchu pozwoliłam się przekonać mojemu wybrankowi na wyjazd na żagle na Mazurach. Nigdy nie żeglowałam, a łódkę mieliśmy dzielić z 4 obcymi osobami. Gdy na sześcioosobowej łupince zbiera się grupa osób w celu popływania po jeziorze dobrze jest kiedy więcej niż jedna osoba zna się na żeglowaniu (u nas niestety żeglarzem był jedynie sternik). Już...

Najbardziej szaloną rzeczą, jaką zrobiłam z miłości, była próba zatrzymania jej na siłę czy też, jak zwykliśmy mawiać z moim chłopakiem, ocalenia jej na wszelką cenę. Zdaniem psychologów dobry związek to taki, w którym czujemy się zwyczajnie. Nasz związek zaś przypominał emocjonalną jazdę bez trzymanki, raz czuliśmy, że możemy przenosić razem góry, dodawaliśmy sobie nawzajem siły do działania, wspieraliśmy się we wszystkim, a innym razem wzajemnie sobą manipulowaliśmy, krzywdziliśmy się psychicznie z pełną świadomością tego, że najgorszy ból to właśnie ten zadawany przez najbliższą osobę. Mieliśmy na siebie toksyczny wpływ, powoli wzajemnie się zabijaliśmy, niszcząc to, co mieliśmy w sobie odmiennego i coraz bardziej się do siebie upodabniając. Uwierzyliśmy, że jesteśmy sobie przeznaczeni i nie ma na świecie drugiej takiej miłości jak nasza. Iluzję, którą sami stworzyliśmy, przyjęliśmy jako rzeczywistość i gotowi byliśmy jej bronić do ostatniej kropli krwi. I tak też czyniliśmy, na zmianę upajając się szczęściem i pogrążając w cierpieniu. Wielokrotnie kłóciliśmy się tak, że za każdym razem niemal kończyło się to zerwaniem. Niemal. Bo zawsze jedno z nas w swojej obsesji ocalenia naszej miłości cudem zażegnywało spór. Powoli się uspokajaliśmy i niedługo potem po kryzysie nie było śladu. Aż do następnej kłótni. W takim szaleństwie, nieustannie przekonując siebie nawzajem, że jesteśmy dla siebie stworzeni, wytrzymaliśmy dwa lata. Ostatecznie rozstaliśmy się z wielkim hukiem.

Najbardziej szaloną rzeczą, jaką zrobiłam z miłości, była próba zatrzymania jej na siłę czy też, jak zwykliśmy mawiać z moim chłopakiem, ocalenia jej na wszelką cenę. Zdaniem psychologów dobry związek to taki, w którym czujemy się zwyczajnie. Nasz związek zaś przypominał emocjonalną jazdę bez trzymanki, raz czuliśmy, że możemy przenosić razem góry, dodawaliśmy sobie...

przebiegłem maraton :)

przebiegłem maraton :)

To była szalone decyzja i do dziś przyjaciółki chwalą mnie za odwagę. Pojechałam do faceta, Duńczyka, którego poznałam przez Internet. Pisaliśmy do siebie raptem 2 miesiące i widziałam go tylko na zdjęciu. Nie muszę dodawać, że był bardzo przystojny i pomału chyba zaczynałam się zakochiwać. Zaprosił mnie do siebie do Danii, a ja wahałam się tylko chwilę, choć nie znałam w ogóle duńskiego i słabo angielski. Przyjaciółki ostrzegały mnie, żebym nie jechała, bo nie wiadomo kto to, może to nie jego zdjęcie, może zrobi mi krzywdę. Ja jednak byłam nieugięta. Jadę i już! Płynęłam promem do niego i choć byłam optymistycznie oraz entuzjastycznie nastawiona, w pewnej chwili ogarnęło mnie zwątpienie i odrobina strachu. Gdybym mogła pewnie bym wysiadła, ale nie było takiej możliwości. Gdy dopłynęliśmy, od razu go zobaczyłam. Wysoki i przystojny. Wyglądał jeszcze lepiej niż na zdjęciu. Mimo obaw wspaniale spędziłam czas w Danii i zakochałam się w tym kraju. Mimo tego, że dzisiaj nie jesteśmy już razem, nie żałuję, że pojechałam, choć teraz, parę lat później bardziej bym się zastanowiła. Wtedy nie myślałam o żadnych konsekwencjach, bo liczył się tylko ON...

To była szalone decyzja i do dziś przyjaciółki chwalą mnie za odwagę. Pojechałam do faceta, Duńczyka, którego poznałam przez Internet. Pisaliśmy do siebie raptem 2 miesiące i widziałam go tylko na zdjęciu. Nie muszę dodawać, że był bardzo przystojny i pomału chyba zaczynałam się zakochiwać. Zaprosił mnie do siebie do Danii, a ja wahałam się tylko chwilę, choć nie znałam w...

Powiem tylko tyle, że to było kilka lat temu i była to wielka kompromitacja. Nie pamiętam jak to się stało, ale chłopak, który mi się podobał przyłapał mnie na wąchaniu jego koszulki....

Powiem tylko tyle, że to było kilka lat temu i była to wielka kompromitacja. Nie pamiętam jak to się stało, ale chłopak, który mi się podobał przyłapał mnie na wąchaniu jego koszulki....

Wyszłam za mąż. :D W wieku lat 20. Mimo (a właściwie to z powodu) sprzeciwu rodziców. W wieku 19 lat zakochałam się na zabój, z wzajemnością. Nasza miłość była jak grom z jasnego nieba. Odkąd zaczęliśmy się spotykać, to spotykaliśmy się codziennie. Po kilku miesiącach A. oświadczył mi się po raz pierwszy. A ja go przyjęłam. Pół roku później dostałam pierścionek.
Moi rodzice nie byli zachwyceni. Uważali, że za mąż powinnam wyjść dopiero po 30, a wcześniej studiować, opiekować się babcią i ogarniać dom. Byłam bardzo rozdarta, zawsze szanowałam rodziców i nigdy nie sprzeciwiałam się ich postanowieniom. Jednak tym razem postawiłam na swoim - to było dla mnie ogromne szaleństwo z miłości. Pierwszy raz sprzeciwiłam się rodzicom i wybrałam siebie, swoje życie i swoją miłość. Nie żałuję. 2 miesiące przed moimi 21 urodzinami wzięliśmy ślub. Jesteśmy już 5 lat po ślubie, szczęśliwi i bogatsi o małą damę, która jest kwintesencją naszego uczucia.
A moi kolejnym szaleństwem z miłości był wyjazd za ukochanym zagranicę. Nigdy nie chciała tego robić i bardzo się tego obawiałam, jednak dla
A. się zgodziłam. :)

Wyszłam za mąż. :D W wieku lat 20. Mimo (a właściwie to z powodu) sprzeciwu rodziców. W wieku 19 lat zakochałam się na zabój, z wzajemnością. Nasza miłość była jak grom z jasnego nieba. Odkąd zaczęliśmy się spotykać, to spotykaliśmy się codziennie. Po kilku miesiącach A. oświadczył mi się po raz pierwszy. A ja go przyjęłam. Pół roku później dostałam pierścionek.
Moi...

Miłość to uczucie przez które zachowujemy się czasem (a nawet częściej niż czasem) nieracjonalnie. Ja z miłości powstrzymuje się przed rozwodem:) Kocham męża i zwykle potrafimy się dogadać, ale mamy ciężkie charaktery. Oboje jesteśmy uparci i czasami dojście do kompromisu to prawdziwa sztuka. Są też takie dni, że ciężko nam przejść obok siebie nie kłócąc się. Czasem tego mężczyznę, którego przecież kocham mogłabym utopić w łyżce wody, z resztą w jego oczach widzę, że to samo ma ochotę zrobić ze mną. Wtedy analizując swoje życie stwierdzam, ze najrozsądniej byłoby się rozejść i dać sobie trochę wolności. Ale trwamy dalej razem w tym, szaleństwie.

Miłość to uczucie przez które zachowujemy się czasem (a nawet częściej niż czasem) nieracjonalnie. Ja z miłości powstrzymuje się przed rozwodem:) Kocham męża i zwykle potrafimy się dogadać, ale mamy ciężkie charaktery. Oboje jesteśmy uparci i czasami dojście do kompromisu to prawdziwa sztuka. Są też takie dni, że ciężko nam przejść obok siebie nie kłócąc się. Czasem tego...

Ja pocałowałam go znienacka a on odwzajemnił mój pocałunek słodkie <3

Ja pocałowałam go znienacka a on odwzajemnił mój pocałunek słodkie <3