Pamiętam jak będąc małą dziewczynką chodziłam z tatą na Coca-Colę do pobliskiego baru, którego wystrój wciąż jeszcze zionął PRL-em. Siadaliśmy przy stoliku, tata zamawiał sobie piwo, a mnie Coca-Colę i tak siedzieliśmy, sącząc napoje ze swoich butelek.

Pamiętam dokładne analizowanie kształtu i estetyki butelki (tak dokładnej analizy dokonać mogą tylko odkrywające świat dzieci). Opuszkami palców przejeżdżałam po bruzdach na smukłej, eleganckiej butelce, zastanawiając się, po co one tam są. Podobały mi się kolory: czerwona etykieta z białym logo na tle czarnego napoju. Ze zdumieniem smakowałam zawartość butelki - był to pierwszy gazowany napój, który piłam, dlatego bąbelki robiły na mnie ogromne wrażenie i z zaciekawieniem dopytywałam, skąd one się biorą. Pamiętam, że lubiłam przytrzymać łyk napoju w buzi, tak aby czuć bąbelki całym podniebieniem (wtedy tak śmiesznie łaskotały!).

Chodzenie z tatą na Colę do baru stało się naszym rytuałem i w zasadzie to chyba bardziej lubiłam sam fakt wypadu do baru, niż picie Coca-Coli. Wypady te nie należały do częstych - mama buntowała się, twierdząc, że Cola jest niezdrowa i nie należy dawać jej dzieciom (dlatego sama nigdy mi jej nie kupowała). Jednak tata odpowiadał jej wtedy: "ja w dzieciństwie tego nie miałem, niech ona ma".

Pamiętam jak będąc małą dziewczynką chodziłam z tatą na Coca-Colę do pobliskiego baru, którego wystrój wciąż jeszcze zionął PRL-em. Siadaliśmy przy stoliku, tata zamawiał sobie piwo, a mnie Coca-Colę i tak siedzieliśmy, sącząc napoje ze swoich butelek.

Pamiętam dokładne analizowanie kształtu i estetyki butelki (tak dokładnej analizy dokonać mogą tylko odkrywające świat...

"A taki piękny był, amerykański" - kwestia wypowiadana przez Pawlaka w doskonałej komedii "Sami swoi" na stałe zagościła w rozmowach w mojej rodzinie. Stała się trochę prześmiewczym symbolem luksusu i dobrobytu. Tak też przez lata wyobrażaliśmy sobie życie w krainie miodem i mlekiem płynącej - Ameryce.
Moje pierwsze świadome wspomnienie dotyczące Ameryki to chyba guma do żucia Kaczor Donald. Opakowania oczywiście nie wyrzuciłam, schowałam do szuflady pełnej innych skarbów, można je było przecież wymienić w szkole na coś równie luksusowego.
Pamiętam też szkolne wycieczki w starszych klasach z obowiązkową wizytą w McDonalds. Zupełnie nie mogę sobie przypomnieć gdzie było miejsce docelowe wycieczki, ale doskonale pamiętam wizytę w słynnej restauracji.
Dzisiaj te symbole amerykańskiej kultury nie mają już dobrej passy. Żywność w McDonalds jest krytykowana jako niezdrowa i wysoko przetworzona, coca-colą straszą dietetycy, nikt już nie zbiera papierków po gumie do żucia. A tak pięknie było, amerykańsko ...

"A taki piękny był, amerykański" - kwestia wypowiadana przez Pawlaka w doskonałej komedii "Sami swoi" na stałe zagościła w rozmowach w mojej rodzinie. Stała się trochę prześmiewczym symbolem luksusu i dobrobytu. Tak też przez lata wyobrażaliśmy sobie życie w krainie miodem i mlekiem płynącej - Ameryce.
Moje pierwsze świadome wspomnienie dotyczące Ameryki to chyba guma do...

W czasach, kiedy wiele osób mogło jedynie pomarzyć o wyjeździe zagraniczym, nawet do krajów Europy Zachodniej, mój tata wyjechał do USA. Dostał wizę turystyczną, ponieważ mieszkała tam jego chrzestna, której nie widział 30 lat. Z tej wycieczki przywiózł mi prezent, dzięki któremu moja pozycja w szkole podstawowej, z dnia na dzień, diametralnie się zmieniła. Od zera stałam się nagle najpopularniejszą osobą w szkole i sąsiedzstwie. Nie było to nic specjalnego, powie ktoś, ale wystarczyło abym z bezimiennego dziecka, stała się obiektem zazdrości większości dzieci. Tata podarował mi białą, bawełnianą koszulkę z nadrukowanym wizerunkiem Jeana Claudea Van Damme oraz metką MADE IN THE USA. Nie muszę nikomu tłumaczyć, że dzięki znajomości sztuk walki, Van Damme był naszym bohaterem i mistrzem. Każde dziecko widziało Krwawy sport, Cyborga czy Czarnego orła. Każde marzyło o wyjeździe do Stanów i spotkaniu naszego idola, który dzielnie walczył ze złem tego świata. W Polsce nie było wtedy tego typu artykułów, dlatego za każdym razem, gdy pojawiałam się na korytarzu w tej koszulce, wzbudzałam zachwyt i przyciągałam zawistne spojrzenia uczniów. Wszyscy chcieli się ze mną nagle przyjaźnić w nadzieji, że mój tata przywiezie im ze Stanów podobne prezenty. Koszulkę mam do dziś i choć jest na mnie o wiele za mała, to nigdy jej nie wyrzucę, bo jest dla mnie wyjątkowym prezentem z dalekiej Ameryki, który pomógł mi uwierzyć w siebie.

W czasach, kiedy wiele osób mogło jedynie pomarzyć o wyjeździe zagraniczym, nawet do krajów Europy Zachodniej, mój tata wyjechał do USA. Dostał wizę turystyczną, ponieważ mieszkała tam jego chrzestna, której nie widział 30 lat. Z tej wycieczki przywiózł mi prezent, dzięki któremu moja pozycja w szkole podstawowej, z dnia na dzień, diametralnie się zmieniła. Od zera stałam...

Moje wspomnienie o Ameryce wiąże się z Philadephia i New Yorkiem. Dopóki nie pojechałam, wszystko co amerykańskie widziałam w filmach. Nie czułam w coca-coli, czy barbie że to amerykańskie. W latach młodości nawet mc donald wydawał mi się Polski. W końcu pojechałam i dopiero wtedy dostrzegłam, że coca-cola, mc donald ma swoje miejsce tam, wielkie bilbordy, ekrany reklamujące popularne produkty, to było na jawie, coś co kiedyś oglądając filmy z lat 90' wydawało mi się nieosiągalne i takie... odległe. Różnorodność rasowa, zupełnie od czapy ubiory, każdy szedł w swoim kierunku zajęty sprawami z papierowym kubkiem kawy i teczką. Jeden mężczyzna robił pompki na jednej ręce na chodniku, ludzie przechodzili i się nie dziwili. Wszyscy w swoim Amerykańskim śnie, w swoim świecie. Wrociłam po 2 tygodniach i dopiero teraz mogę mówić co dla mnie jest amerykańskie, bo w końcu widzę różnice. Wróciłabym tam, chociażby zagłębiając się w książkę, która starannie opisuje Stany.

Moje wspomnienie o Ameryce wiąże się z Philadephia i New Yorkiem. Dopóki nie pojechałam, wszystko co amerykańskie widziałam w filmach. Nie czułam w coca-coli, czy barbie że to amerykańskie. W latach młodości nawet mc donald wydawał mi się Polski. W końcu pojechałam i dopiero wtedy dostrzegłam, że coca-cola, mc donald ma swoje miejsce tam, wielkie bilbordy, ekrany...

Moje dzieciństwo przypadło na lata '80. Wszyscy wiemy że schyłkowy okres PRL-u nie należał do delikatnie to ujmując - "wesołych". Niedostatki żywnościowe, czy te dotyczące artykułów codziennego użytku dotknęły także i mojej rodziny. Gdy ojciec przywiózł garść klocków LEGO owiniętych w gazetę - byłem jako 6 latek wniebowzięty. Takich sytuacji było jednak niewiele. Na szczęście mój Świętej Pamięci Dziadek posiadał jeszcze z czasów Powstania Warszawskiego bliskich przyjaciół, którzy wyemigrowali do USA tuż po zakończeniu II WŚ. Dzięki dobroci serca tych ludzi otrzymywaliśmy z zadziwiającą regularnością paczki ze wszystkim, co było potrzebne. Były to ubrania dla mnie, mydło, proszek do prania, papier toaletowy itp. Dziś wydaje się to śmieszne, ale wtedy było potrzebne. Najlepiej zapamiętałem maskotkę - króliczka, który pachniał perfumami przez następne 20 lat. Inną rzeczą która wryła mi się w pamięć jest masło orzechowe, które dostali moi dziadkowie. To było olbrzymie, cylindryczne, chyba 1,5 litrowe opakowanie, które "żyło" po opróżnieniu przez kolejne 15 lat pełniąc rolę cukierniczki. Tak więc przez długi okres czasu USA kojarzyło mi się z moim ulubionym pluszakiem, pachniało dobrymi perfumami i smakowało prawdziwym masłem orzechowym. Potem przyszła fascynacja amerykańską kulturą, która po części trwa do dzisiaj, choć w piosence "Goodbye America" pewnej radzieckiej kapeli jest sporo prawdy o tęsknocie do tego kraju. No ale to już temat na inną opowieść.

Moje dzieciństwo przypadło na lata '80. Wszyscy wiemy że schyłkowy okres PRL-u nie należał do delikatnie to ujmując - "wesołych". Niedostatki żywnościowe, czy te dotyczące artykułów codziennego użytku dotknęły także i mojej rodziny. Gdy ojciec przywiózł garść klocków LEGO owiniętych w gazetę - byłem jako 6 latek wniebowzięty. Takich sytuacji było jednak niewiele. Na...

Ameryka, Ameryka... Wczesne lata sześćdziesiąte i wujek, który przypłynął Batorym. Wujek interesował mnie, jako sześciolatkę, mało, ale jego bagaż - bardzo! Amerykańskie słodycze, pamiętam zwłaszcza "prawdziwą" gumę do żucia (zamiast gumopodobnego wyrobu od tzw. prywaciarzy). Lekkie rozczarowanie czekoladą, pięknie opakowaną, ale kudy jej do ówczesnej polskiej. Papierosy, Marlboro i Kenty, dla rodziców. Opakowania latami wisiały na mojej słomiance (kto wieco to?) wraz z obwolutami czekolad. I pierwszy łyk coca-coli... fuj, to nie to co nasza oranżada :( Poza tym opowieści wuja o autach, telewizji z kilkoma kanałami, krytym lodowisku, basenach itp, itd. Trochę konsumpcyjne te moje obrazki, ale byłam za mała, żeby wiedzieć, że Ameryka to ostoja zgniłego kapitalizmu, hahaha!
Później pokochałam Liz Taylor, bajki Disney'a i .... całą resztę ;)

Ameryka, Ameryka... Wczesne lata sześćdziesiąte i wujek, który przypłynął Batorym. Wujek interesował mnie, jako sześciolatkę, mało, ale jego bagaż - bardzo! Amerykańskie słodycze, pamiętam zwłaszcza "prawdziwą" gumę do żucia (zamiast gumopodobnego wyrobu od tzw. prywaciarzy). Lekkie rozczarowanie czekoladą, pięknie opakowaną, ale kudy jej do ówczesnej polskiej. Papierosy,...

Książki o Indianach! Karol May i taka zeszytowa seria. Miałem tego na tony.W międzyczasie jeszcze "Złoto Gór Czarnych" Szklarskiego. Później, gdy rozpocząłem pracę w McDonalds fascynacja Ameryką gdzieś prysła:).

Książki o Indianach! Karol May i taka zeszytowa seria. Miałem tego na tony.W międzyczasie jeszcze "Złoto Gór Czarnych" Szklarskiego. Później, gdy rozpocząłem pracę w McDonalds fascynacja Ameryką gdzieś prysła:).

Jeżeli Ameryka to tylko Hollywood.
Kto o nim nie słyszał?
Jako mała dziewczynka zawsze zachciałam być jak gwiazdy uśmiechające się na zdjęciach.
"Kiedy dorosnę to zdobędę sławę i pojadę do Hollywood!"
Zawsze wszystko co wiązało się z tą dzielnicą było niezwykłe i na pewno najlepsze, bo w końcu trafiają tam tylko najlepsi! W końcu to bogata Ameryka!
Najbardziej nakręcił mnie do "gwiazdorzenia" serial "Hannah Montana". To było coś. Nawet jako pięcio-latka nazwałam swojego (ledwo co narodzonego) brata Oliwier na cześć słynnego Olivera, brata Hannny. Moi rodzice do tej pory nie mogą tego zrozumieć a ja mam śmieszną pamiątkę z tamtych czasów.

Jeżeli Ameryka to tylko Hollywood.
Kto o nim nie słyszał?
Jako mała dziewczynka zawsze zachciałam być jak gwiazdy uśmiechające się na zdjęciach.
"Kiedy dorosnę to zdobędę sławę i pojadę do Hollywood!"
Zawsze wszystko co wiązało się z tą dzielnicą było niezwykłe i na pewno najlepsze, bo w końcu trafiają tam tylko najlepsi! W końcu to bogata Ameryka!
Najbardziej nakręcił mnie...

Troll dolls z kryształkami w miejscu pępka (mało miały wspólnego z tymi nowymi, co to wyglądają jakby się tęczy ożarły), wielkie opakowania świecówek Crayola, podkoszulki reklamujące imprezy w plenerze, piwo Miller czy inne alkohole (noszone latem zamiast sukienek), cynamonowa pasta do zębów kiedy, komiksy które lepiej niż wszystko inne wprowadzały w świat skautów i Święta Dziękczynienia oraz wiara w to, że kiedy dokonasz jakiejś ważnej zmiany w swoim życiu zacznie grać mocna muzyka, a ludzie na ulicy będą ustępować ci drogę.

Troll dolls z kryształkami w miejscu pępka (mało miały wspólnego z tymi nowymi, co to wyglądają jakby się tęczy ożarły), wielkie opakowania świecówek Crayola, podkoszulki reklamujące imprezy w plenerze, piwo Miller czy inne alkohole (noszone latem zamiast sukienek), cynamonowa pasta do zębów kiedy, komiksy które lepiej niż wszystko inne wprowadzały w świat skautów i Święta...

Zawsze fascynowała mnie Ameryka. Był to dla mnie odmienny, nieosiągalny raj. Poparciem tezy o wielkim dobrobycie tego kraju był serial Przyjaciele. Każdy, nawet niepracujący, mieszkał w dużym mieszkaniu, chodził do restauracji, ciągle coś kupował. To co pokazywali w serialu było dla mnie czymś niemożliwym do uchwycenia w Polsce, czymś czego nigdy nikt tu nie będzie mieć. Jakże szybko zrewidowałam swoje myślenie ;)

Zawsze fascynowała mnie Ameryka. Był to dla mnie odmienny, nieosiągalny raj. Poparciem tezy o wielkim dobrobycie tego kraju był serial Przyjaciele. Każdy, nawet niepracujący, mieszkał w dużym mieszkaniu, chodził do restauracji, ciągle coś kupował. To co pokazywali w serialu było dla mnie czymś niemożliwym do uchwycenia w Polsce, czymś czego nigdy nikt tu nie będzie mieć....