Gratuluje innym i sam się cieszę.

Gratuluje innym i sam się cieszę.

Dziękuję bardzo i gratuluję pozostałym laureatom :-)

Dziękuję bardzo i gratuluję pozostałym laureatom :-)

Dzięuję bardzo i gratuluję pozostałym ;)

Dzięuję bardzo i gratuluję pozostałym ;)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Buka
Rikissa
ZaskoczeCie
Jolka
wiejskifilozof

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Buka
Rikissa
ZaskoczeCie
Jolka
wiejskifilozof

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Opowieść ukazywałaby życie nastolatka, który mieszka z mamą, ojczymem i młodszym bratem w niewielkim mieście. Szczegółowo opisane byłoby życie pod dachem z alkoholikiem znęcającym się na rodzinie z punktu widzenia dziecka. Wielokrotnie wyrażane byłyby uczucia jakie targały chłopcem, widzącym pijanego starszego Pana bijącego mamę lub zmuszającego go do zbliżeń seksualnych. Opisane byłyby dni głodnego i zmęczonego dziecka, oraz wyizolowanego ucznia. Dokładnie przedstawiona byłaby miłość matki do dzieci i odwrotnie, oraz więź jaka między nimi była, gdy zasypiali przy boku zmarłej mamy. Chłopiec zostaje zabrany do domu dziecka. Opiekunowie zauważyli, że pięknie śpiewa i zaczęli rozwijać jego umiejętności. Początkowo uczestniczył w zajęciach organizowanych na terenie obiektu, później w Miejskim Domu Kultury a po kilku latach stał się znanym śpiewakiem operowym. Jako dojrzały mężczyzna każdy koncert dedukuje swojej mamie. Przeszłość traktuje jako coś co musiało się wydarzyć aby teraz być dumny z samego siebie i osiągnięć na które sam zapracował.

Opowieść ukazywałaby życie nastolatka, który mieszka z mamą, ojczymem i młodszym bratem w niewielkim mieście. Szczegółowo opisane byłoby życie pod dachem z alkoholikiem znęcającym się na rodzinie z punktu widzenia dziecka. Wielokrotnie wyrażane byłyby uczucia jakie targały chłopcem, widzącym pijanego starszego Pana bijącego mamę lub zmuszającego go do zbliżeń seksualnych....

„Hero” to opowieść o prawdziwej męskiej przyjaźni, której akcja toczy się w pierwszym dziesięcioleciu dwudziestego pierwszego wieku na wsi. Pawła i jego przyjaciela Marcina poznajemy w przełomowym dla nich momencie, w radiu leci właśnie najnowszy przebój Enrique Iglesiasa. Marcin jest jak oczarowany, budzi się nim miłość do muzyki pop i decyduje się poświęcić swoje życie jej tworzeniu. Paweł nie podziela zamiłowania Marcina, ale jako dobry przyjaciel zachowuje dla siebie to co myśli o muzyce słynnego piosenkarza. Ciężko pracując w lokalnych sadach młodzi mężczyźni zarabiają pieniędze i kupują w lokalnym lombardzie gitarę i keyboard. Zaczyna się ich muzyczna kariera, ale mimo wielu prób ich muzyka nie trafia na podatny dla niej grunt. Decydują się na udział w startującym programie „Idol”, ale okazuje się, że nie mogą wziąć udziału razem. Paweł, który ma w nosie muzyczną karierę namawia Marcina do samodzielnego udziału. Występ koniec końców okazuje się klapą, a Marcin zostaje upokorzony, nie mogąc pogodzić się z tym, że nigdy nie będzie tak dobrym piosenkarzem jak Enrique wyjeżdża na studia do większego miasta. Paweł zostaje sam, a instrumenty lądują w stodole. Mija siedem lat, życie Pawła idzie naprzód, żeni się i pewnego dnia odnajduje instrumenty. Decyduje się skontaktować z Marcinem. Od matki przyjaciela dowiaduje się, że ten nigdy nie podniósł się po porażce, zawalił studia i obecnie pracuje w supermarkecie. Paweł chwyta za gitarę i jedzie do Marcina. W finale, na środku marketu Paweł śpiewa piosenkę „Hero”, Marcin godzi się z losem, bo to nie była wcale dobra piosenka.

„Hero” to opowieść o prawdziwej męskiej przyjaźni, której akcja toczy się w pierwszym dziesięcioleciu dwudziestego pierwszego wieku na wsi. Pawła i jego przyjaciela Marcina poznajemy w przełomowym dla nich momencie, w radiu leci właśnie najnowszy przebój Enrique Iglesiasa. Marcin jest jak oczarowany, budzi się nim miłość do muzyki pop i decyduje się poświęcić swoje życie...

„Ochronię cię…”

Miasto Queretaro w Meksyku. Alejandro to 28-letni policjant, ale także szczęśliwy mąż i ojciec. Praca, która w tym kraju nie należy do najbezpieczniejszych, daje mu dużo satysfakcji, jednak prawdziwą radością jest dla niego rodzina: żona, Patricia i kilkumiesięczna córeczka, Veronica. Ich wspólne szczęście nie trwa jednak długo. Przerywa je strzelanina w centrum miasta, w której ginie Patricia. W jednej chwili znikają wszystkie wspólne plany i marzenia, a mężczyzna zostaje sam z maleńkim dzieckiem. Rozdarty pomiędzy chęcią zemsty na mordercach żony a ojcowską miłością, próbuje na nowo odbudować swoje życie. Córka staje się dla niego jedynym sensem, jej podporządkowuje cały swój czas i próbuje zapełnić pustkę po matce. Przede wszystkim jednak chce ją za wszelką cenę chronić. Pod wpływem tragedii Alejandro odcina się od znajomych, ogranicza kontakty z rodziną, a czas dzieli pomiędzy dom, pracę i własne śledztwo. Nieoczekiwanie w jego życiu zjawia się Luisa, kobieta piękna i subtelna, która proponuje mu bezinteresowną pomoc…

„Ochronię cię…” jest książką, która z perspektywy mężczyzny ukazuje dramat utraty ukochanej osoby, ogromnej pustki i bezsilności, ale też potrzeby odbudowy własnego życia. Ból i dramat łączą się w niej z wrażliwością i pięknem ojcowskiej miłości. Udowadnia ona, że mężczyzna zdolny jest do uczuć i czynów, z których często sam nie zdaje sobie sprawy.

„Ochronię cię…”

Miasto Queretaro w Meksyku. Alejandro to 28-letni policjant, ale także szczęśliwy mąż i ojciec. Praca, która w tym kraju nie należy do najbezpieczniejszych, daje mu dużo satysfakcji, jednak prawdziwą radością jest dla niego rodzina: żona, Patricia i kilkumiesięczna córeczka, Veronica. Ich wspólne szczęście nie trwa jednak długo. Przerywa je strzelanina w...

Wspomnienia Prezesa Zarządu
- Ile może ważyć taki łeb?
- Chyba z wiadro wody- odburknął Tyfus Fusowi.
Dwóch meneli kiwało się na ułomku ławki dźwigając czerepy ciężkie kacem. Fus niedawno przyjął się do roboty w masarni Geesu, ale nie mógł patrzeć na końską kiełbasę. Na szczęście poznał Tyfusa i dodawało mu otuchy przeczucie, że i tym razem to długo nie potrwa. Ławka ostatkiem sił stała na skwerze, rzuconym jak niedopałek, na stary rynek wsi gminnej. Skwer był gdzieniegdzie ogrodzony, trawka wygrabiona, krawężniki pobielone, gotowe na obchody pierwszomajowe. Mieszkańcy mieli nieustający widok na, pyszniący się po środku skweru, kanciasty obelisk ze złoconymi napisami - Pomnik Wdzięczności... Komu i za co nie było wiadomo, bo litery pod lastrykową gwiazdą się powykruszały.
W jednej chwili zza wież kościoła na wschodzie, wyskoczyło tak jaskrawe słońce, że Tyfus z najwyższym trudem dźwignął swoje wiadro wody i spojrzał na słoneczny blask.
Na opuchniętym obliczu pojawił się szczerbaty uśmiech
– O, Bozia pokazuje nam drogę ratunku.
- Ta, dzie? - zachrypiał Fus
- A ło, tam! Jak otworzom to pójdziemy na klina...
-To szkoda, że ta twoja Bozia nie wi, że w eleganckich lokalach przed trzynastom alkoholu sie nie podaje, a już na pewno nie pirszego maja, bo by oświetliła meline u Helki. W końcu powlekli się pod trąbkę, czyli pocztę. Naprzeciwko lokal gastronomiczny „Turysta” zamykał skrzyżowanie i cały świat na zachodzie.
Strategiczna oś wschód – zachód, czyli kościół – knajpa. Wielka polityka socjalistycznego państwa tak się przekładała na życie mieszkańców.

Wspomnienia Prezesa Zarządu
- Ile może ważyć taki łeb?
- Chyba z wiadro wody- odburknął Tyfus Fusowi.
Dwóch meneli kiwało się na ułomku ławki dźwigając czerepy ciężkie kacem. Fus niedawno przyjął się do roboty w masarni Geesu, ale nie mógł patrzeć na końską kiełbasę. Na szczęście poznał Tyfusa i dodawało mu otuchy przeczucie, że i tym razem to długo nie potrwa. Ławka...

Myślę, że popularnym tematem w ostatnim czasie są modni, nowocześni mężczyźni, którzy przejmują w domu zadania kobiet. Otóż:
Młody 24-letni facet staje się ojcem małej Amelki, której matka jest redaktorką naczelną jednego z najważniejszych magazynów modowych w Polsce. Kobieta pracuje ciężko, 8 godzin w ciągu dnia i musi przenosić pracę do domu. W związku z tym mężczyzna staje się nianią dla swojego dziecka, sprząta, gotuje. Co najpiękniejsze, inspiruje się pracą swojej partnerki i stara się jej przypodobać czytając jej gazetę i wpisując się w gusta wykreowane przez świat mody. A co jeśli jego partnerka śmiertelnie zachoruje i będzie musiał zostać z tym wszystkim sam? Mężczyzna jest wzorem do naśladowania dla młodych ojców, którzy nie potrafią poradzić sobie z poważnym życiem. Mają problemy i nie wiedzą, skąd zasięgnąć pomocy. Nie będą mięli już komu się przypodobać i kogo wesprzeć. A im, kto pomoże?

Myślę, że popularnym tematem w ostatnim czasie są modni, nowocześni mężczyźni, którzy przejmują w domu zadania kobiet. Otóż:
Młody 24-letni facet staje się ojcem małej Amelki, której matka jest redaktorką naczelną jednego z najważniejszych magazynów modowych w Polsce. Kobieta pracuje ciężko, 8 godzin w ciągu dnia i musi przenosić pracę do domu. W związku z tym mężczyzna...

Myślałem długo co by tu sklecić, wiem że żonie na książce przewidzianej do nagrody zależy, w związku z czym stanowiłaby idealny prezent. Napisałem kilka wersji odpowiedzi, jak się okazuje większość już kiedyś została wykorzystana przez prawdziwych pisarzy. Pozwoliłem sobie zatem przeczytać opinie Pań, które widnieją powyżej. I cóż widzę: seks, samochody, rywalizacja, pieniądze, sport. Stereotyp goni stereotyp. Właściwie odpowiedzi nie odbiegają od siebie merytorycznie, ot jedne ładniej napisane, a inne mniej. To spłaszczanie gatunku męskiego bardzo mnie boli. Jako sympatyk powieści wielkich mistrzów literatury, które ze wspomnianymi kwestiami mają niewiele wspólnego (chyba iż bierzemy pod uwagę że Murakami biega, Llosa pisze poetycko o kazirodztwie, Twardoch występuje w reklamie z samochodami, Steinbeck przywołuje biedę jako problem społeczny a Galsworthy opisuje rywalizację w rodzinie o miano czarnej owcy), stanowczo nawołuję – drogie Panie albo źle szukacie albo same poza te stereotypy wyjrzeć nie potraficie. My naprawdę mamy w sobie wiele wrażliwości i piękna, więc książki o budowaniu rodziny, o miłości, o smutku czy zwycięstwie są pożywką dla duszy tak naszej, jak i dla waszej.
Po tej analizie doszedłem więc do wniosku, że idealną tematyką powieści obyczajowej dla mężczyzn byłyby losy rodziny, w której kobieta uważa mężczyznę za twardziela, seksualnego frustrata i kibola, choć nic na to nie wskazuje. Wreszcie, po latach udowadniania, że jest ciepłym i opiekuńczym mężem i ojcem, nie wytrzymuje i staje się tym, za kogo żona ma go od początku.

Myślałem długo co by tu sklecić, wiem że żonie na książce przewidzianej do nagrody zależy, w związku z czym stanowiłaby idealny prezent. Napisałem kilka wersji odpowiedzi, jak się okazuje większość już kiedyś została wykorzystana przez prawdziwych pisarzy. Pozwoliłem sobie zatem przeczytać opinie Pań, które widnieją powyżej. I cóż widzę: seks, samochody, rywalizacja,...