Ryszard Kapuściński - w tym kontekście jego nazwisko brzmi może banalnie. Ale zastanówmy się: jeździł wszędzie? Jeździł? Potrafił rozmawiać ze zwykłymi ludźmi? Potrafił. Umiał wnikliwie przyglądać się władcom? Umiał. Interesował się światem zarówno w sakli makro jak i mikro? Interesował. A przede wszystkim: był ciekaw otaczającego świata. I ludzi. I zjawisk. I nie było to wścibstwo czy pobieżna "ciekawskość". On naprawdę próbował z r o z u m i e ć to, co chciał później opisać. Chciał być zawsze dobrze przygotowany. Nawet jadąc w pierwszą podróż do Indii (o których nic właściwie nie wiedział; a była to jego pierwsza podróż zagraniczna!) szukał podpowiedzi jak dotrzeć to tego kraju i jego mieszkańców. A do tego - nie chciał po prostu napisać książki z danego miejsca "na sucho". Dbał o każde słowo, o każdy przecinek. Moim zdaniem jest to przejaw szacunku do osób i wydarzeń, o których pisał, czytelników, a także dla własnej pracy.
I jeszcze jedno: książka pt. "Nie ogarniam świata". ON powiedział coś takiego! Niebywałe! Chciałabym tak nie ogarniać świata jak on!

Ryszard Kapuściński - w tym kontekście jego nazwisko brzmi może banalnie. Ale zastanówmy się: jeździł wszędzie? Jeździł? Potrafił rozmawiać ze zwykłymi ludźmi? Potrafił. Umiał wnikliwie przyglądać się władcom? Umiał. Interesował się światem zarówno w sakli makro jak i mikro? Interesował. A przede wszystkim: był ciekaw otaczającego świata. I ludzi. I zjawisk. I nie było to...

Wielu jest ludzi, którzy chcieliby na dany temat coś powiedzieć, ale (niestety) niewielu, którzy rzeczywiście MAJĄ coś do powiedzenia.
Przez historię przewijały się dziesiątki, setki, tysiące ludzi, którzy z pewnością mogliby skomentować współczesne sobie czasy, ale odnosi się to tylko do ich czasów, bo każda epoka rządzi się swoimi prawami.
Potrzebujemy więc człowieka żyjącego w naszych czasach, jako tako ogarniającego sytuację na świecie.
Dobrze by było, gdyby nie był jakimś szalonym kibicem popularnej partii politycznej.
Przed moimi oczami dryfuje mój nauczyciel polskiego, który w kwestiach moralnych ma do powiedzenia więcej niż ksiądz na katechezie.
Nie jest dla mnie jakimś wielkim autorytetem i to może lepiej, bo nigdy nie zawodzę się na jego opinii (no, chyba że krytykuje Harry'ego Pottera...).
Patrzy na każdy temat bardzo obiektywnie i nie przeszkadza mu w tym pryzmat religii czy swojej narodowości.
Cenię takich ludzi, którzy nie są do wszystkiego nastawieni pesymistycznie,
potrafią odróżnić dobro od zła, jednocześnie widząc jak cienka jest granica.

Wielu jest ludzi, którzy chcieliby na dany temat coś powiedzieć, ale (niestety) niewielu, którzy rzeczywiście MAJĄ coś do powiedzenia.
Przez historię przewijały się dziesiątki, setki, tysiące ludzi, którzy z pewnością mogliby skomentować współczesne sobie czasy, ale odnosi się to tylko do ich czasów, bo każda epoka rządzi się swoimi prawami.
Potrzebujemy więc człowieka...

W dzieciństwie zwany był pieszczotliwie „Buciczkiem”.
Miał 25 lat kiedy został Cesarzem Rzymu.
I zaraz potem zapadł na tajemniczą chorobę, w wyniku której stał się największym szaleńcem w historii świata. Mordował przeciwników politycznych, porywał ich żony, był wielokrotnie oskarżany o kazirodztwo, konfiskował majątki i regularnie urządzał orgie. Miał manię prześladowczą i był chorobliwie wręcz podejrzliwy. Chociaż może nie znowu aż tak chorobliwie… bo po niecałych 4 latach panowania został brutalnie zamordowany. Umarł tak krwawo, jak rządził – zadano mu 30 ciosów. Tak dla pewności…
O kim mowa? Panie i panowie, oto Gaius Iulius Caesar Augustus Germanicus, czyli znany nam wszystkim Kaligula.
Teraz, kiedy cały świat oszalał, nie ma dnia, żeby nie ginęliby niewinni ludzie, a strach towarzyszy nam na każdym kroku, któż miałby więcej wartościowych rzeczy do powiedzenia o czasach, w których żyjemy od skończonego szaleńca i sadysty? W miłościwie nam panującym światowym chaosie poczułby się jak ryba w wodzie, a jego opinie z pewnością zapewniłyby stronice całego tomiszcza*.

(*)Przed przeczytanie koniecznie skonsultuj się ze swoim lekarzem psychiatrą.

W dzieciństwie zwany był pieszczotliwie „Buciczkiem”.
Miał 25 lat kiedy został Cesarzem Rzymu.
I zaraz potem zapadł na tajemniczą chorobę, w wyniku której stał się największym szaleńcem w historii świata. Mordował przeciwników politycznych, porywał ich żony, był wielokrotnie oskarżany o kazirodztwo, konfiskował majątki i regularnie urządzał orgie. Miał manię prześladowczą i...

Mój typ już niestety nie żyje, a mógłby powiedzieć bardzo dużo na temat współczesnego świata i jego problemów, przez które stracił życie. To Waldemar Milewicz.

Mój typ już niestety nie żyje, a mógłby powiedzieć bardzo dużo na temat współczesnego świata i jego problemów, przez które stracił życie. To Waldemar Milewicz.

Kto ma zawsze coś do powiedzenia o obecnych czasach? Maks Kolonko! A czemu właśnie on? Bo "mówi jak jest". O tak, myślę, że taka rozmowa mogłaby coś wnieść do tej książki.

Kto ma zawsze coś do powiedzenia o obecnych czasach? Maks Kolonko! A czemu właśnie on? Bo "mówi jak jest". O tak, myślę, że taka rozmowa mogłaby coś wnieść do tej książki.

Napoleon Bonaparte mógłby wiele opowiedzieć, w końcu podbił dużą część świata, w której teraz są niepokoje. Władał tymi ziemiami i potrafił je sobie podporządkować. Myślę, że wiedziałby w jaki sposób można postarać się o poprawę sytuacji. Nie koniecznie doradziłby dyplomację, ale teraz dyplomacja nie sprawdza się, niektórzy nie chcą rozmawiać za to chcą walczyć. On potrafił walczyć i mógłby doradzić nam jak zapanować nad sytuacją.

Napoleon Bonaparte mógłby wiele opowiedzieć, w końcu podbił dużą część świata, w której teraz są niepokoje. Władał tymi ziemiami i potrafił je sobie podporządkować. Myślę, że wiedziałby w jaki sposób można postarać się o poprawę sytuacji. Nie koniecznie doradziłby dyplomację, ale teraz dyplomacja nie sprawdza się, niektórzy nie chcą rozmawiać za to chcą walczyć. On potrafił...

Jak dobrze wiemy świat nie stoi w miejscu.Zmieniamy się my,a jedncześnie świat,który nas otacza.Robimy wszystko co wypełnia nasze ciała i umysły,portfele i ręce.Z dnia na dzień można tego nie zauważyć,ale gdy spojrzy się z nieci innej perspektywy,można dostać szoku jak świat się zmienił.Zabawki dla dzieci kiedys to był zwykly sznurek do zabawy czy choćbby nawet jakiś miś.A teraz dzieci nie wiedzą co to pluszaki czy inne zabawki bo mają internet i w nim wszystko po gry,bajki.Kiedyś telefony byly tylko do odbierania i do esemesów z jedna melodyjka,a teraz kto ma jak najlepsza komorce ten jest fajniejszy,ma telefon z wiekszymi bajerami,i z wieksza iloscia melodyjek.Kiedys telewizory byly starenkie z wielkimi tyłami,co bylo na nich tylko trzy kanaly i nic więcej,a teraz to s anowoczesne telewizory płaskie,ktore mozna postawic na szafce lub powiesic,z duża iloscia programow,i tak sie wszystkich nie oglada.Kiedyś przyjaciel to był krtos z kim mogłąs/eś wyjsc na dwor pograc w piłke ,czy w gume,a teraz ma sie tylko przyjaciól wirtualnych z komputera,przykre to jest.Takich przykladow z życia,od samego sibie można wypisac bardzo dużo

Jak dobrze wiemy świat nie stoi w miejscu.Zmieniamy się my,a jedncześnie świat,który nas otacza.Robimy wszystko co wypełnia nasze ciała i umysły,portfele i ręce.Z dnia na dzień można tego nie zauważyć,ale gdy spojrzy się z nieci innej perspektywy,można dostać szoku jak świat się zmienił.Zabawki dla dzieci kiedys to był zwykly sznurek do zabawy czy choćbby nawet jakiś miś.A...

Na początku w ramach żartu chciałem napisać "Zbigniew Stonoga" - ale większość z nas wie co by powiedział ten pan i że nie wniosło by to nic nowego.

Ja bym chętnie posłuchał co na ten temat do miałby do powiedzenia Stanisław Lem. Niestety on jednak już nic więcej nam nie opowie.

Na początku w ramach żartu chciałem napisać "Zbigniew Stonoga" - ale większość z nas wie co by powiedział ten pan i że nie wniosło by to nic nowego.

Ja bym chętnie posłuchał co na ten temat do miałby do powiedzenia Stanisław Lem. Niestety on jednak już nic więcej nam nie opowie.

Trzynastym głosem pośród "Punktów zapalnych" mógłby być Marcin Świetlicki. Komentarz człowieka, który poetą jest przede wszystkim, uważam za godny uwagi. Być może, że w świecie co i raz pełniejszym od barbarzyńców, właśnie wierszem uciekniemy od powrotu do jaskini.

Rozmowa ze Świetlickim wniosłaby zupełnie innego rodzaju ciężar opiniotwórczy do zbioru Borowczyka i Larka. Co nie znaczy, że daleki i nieprzystający w żadnym punkcie do poglądów wyrażanych przez pozostałych adwersarzy. Wszak w zadumie nad kondycją dzisiejszego świata i niepokojącymi obrazami na jego dzień jutrzejszy, wszyscy skłonni jesteśmy zgadzać się w wielu kwestiach.

Inna sprawa, że z poetami to nigdy nic nie wiadomo. Już Platon stanowczo odmawiał im miejsca w swym państwie (nie chciał im dać paszportu, że tak powiem), jako wichrzycielom i buntownikom, nazbyt swobodnie uskrzydlającym myśl, nie tylko własną. Tak więc, moja propozycja jak we wstępie.

Trzynastym głosem pośród "Punktów zapalnych" mógłby być Marcin Świetlicki. Komentarz człowieka, który poetą jest przede wszystkim, uważam za godny uwagi. Być może, że w świecie co i raz pełniejszym od barbarzyńców, właśnie wierszem uciekniemy od powrotu do jaskini.

Rozmowa ze Świetlickim wniosłaby zupełnie innego rodzaju ciężar opiniotwórczy do zbioru Borowczyka i Larka....

Ja bym chętnie przeczytała opinię na temat niepokojących wydarzeń na świecie od kogoś, kto rozeznaje się w tym temacie od dłuższego czasu i jest jakby w centrum wtajemniczenia. Mogłaby to być królowa Wielkiej Brytanii, Elżbieta II.

Mówi się, że „królowa panuje, a nie rządzi”, ale oczywistym jest, że panowanie to nie tylko przecinanie wstęg i witanie z balkonu poddanych. Królowa z pewnością była wprowadzana w tajniki bezpieczeństwa państwa i wie jak konflikty i wszelkiego rodzaju problemy na świecie wyglądają „od kuchni”. Mogłaby opowiedzieć jak pieniądz i polityka budują niezgodę i jaki ma ona wpływ na życie zwykłych ludzi.

Elżbieta II to skarbnica wiedzy o czasach współczesnych, jak i przeszłych. Skończyła dziewięćdziesiąt lat. Zasiada na królewskim tronie od ponad sześćdziesięciu. Przeżyła kilkunastu premierów brytyjskich, kanadyjskich i australijskich, dwunastu prezydentów USA i sześciu papieży.
Pamięta drugą wojnę światową, historyczne przemiany po niej, ciężki stalinizm, zimną wojnę i upadek komunizmu. Widziała początki tworzenia się terroryzmu, kiedy o wieże w Nowym Jorku rozbił się samolot. Wojnę na Wschodzie. Obalanie przywódców. Arabską Wiosnę. Rozpady i tworzenie się nowych państw. Przemianę kulturową na świecie, przez beatlesomanię, poprzez kulturę hippi, aż do ery smartfonów i Kim Kardashian.

Świat się błyskawicznie zmienia, ale ona nie. Patrzy na to wszystko chłodnym okiem, a jej atutem jest to, że ma możliwość porównać. Kiedyś i dziś.

Ja bym chętnie przeczytała opinię na temat niepokojących wydarzeń na świecie od kogoś, kto rozeznaje się w tym temacie od dłuższego czasu i jest jakby w centrum wtajemniczenia. Mogłaby to być królowa Wielkiej Brytanii, Elżbieta II.

Mówi się, że „królowa panuje, a nie rządzi”, ale oczywistym jest, że panowanie to nie tylko przecinanie wstęg i witanie z balkonu poddanych....