Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Palianna
Trefniś
Guzikowianka
Magdalena
ninoczka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Palianna
Trefniś
Guzikowianka
Magdalena
ninoczka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Panie, czytałeś pan Harrego Pottera?
Hogwart. Wybuduj mi tu Hogwart.

A następnie do każdego użytkownika serwisu Lubimy Czytać wyślij sowę z listem, że jego progi stoją dla nich otworem!

Panie, czytałeś pan Harrego Pottera?
Hogwart. Wybuduj mi tu Hogwart.

A następnie do każdego użytkownika serwisu Lubimy Czytać wyślij sowę z listem, że jego progi stoją dla nich otworem!

Cesarzowa machnęła niedbale ręką w stronę doradców.
Wszyscy skłonili się po czym posłusznie opuścili komnatę.
Pozostawiana sama cesarzowa podeszła do mahoniowego stołu. Na nim znajdowała się plany. Plany jej stolicy.
Na zachodzie port morski. Z daleka będzie można dostrzec kolorowe żagle i bandery. A w powietrzu będzie unosił się intensywny zapach przypraw z najdalszych krain.
Na wschodzie nowy pałac. Centralna część zwrócona w stronę portu by podziwiać statki na tle zachodzącego słońca. Boczne skrzydła pałacu osłonią ogród pełen tropikalnych roślin. A w konarach drzew najpiękniejsze ptaki zwiezione z całego świata. Wnętrze pałacu wypełnią najwspanialsze obrazy i gobeliny. Komnaty z wysokimi oknami będą przestronne i pełne słońca.
Stary pałac zostanie oddany ludowi. Będzie to miejsce spotkań filozofów, artystów i wynalazców. Otworzą tu wielka bibliotekę. W licznych komnatach powstaną klasy z których będą mogli pobierać lekcje nawet najuboższy.
No i kolory. Całe miasto będzie odzwierciedlać kolory jej rodu. Biel od piasku i muszli. Błękit morza. Czerwień, kolor nieba i wody o zachodzie. I złoto słońca.
To miasto będzie największym skarbem imperium. By je zabezpieczyć zostanie otoczone potężnym murem. Jedynie kilka bram pozwoli dostać się do środka. Przy każdej bramie staną olbrzymie posągi, wysokie jak sam mur, przedstawiające żołnierzy w pełnym rynsztunku. Każdy kto na nie spojrzy będzie pamiętał o sile imperium i jego cesarzowej. To będzie jej dziedzictwo.

Cesarzowa machnęła niedbale ręką w stronę doradców.
Wszyscy skłonili się po czym posłusznie opuścili komnatę.
Pozostawiana sama cesarzowa podeszła do mahoniowego stołu. Na nim znajdowała się plany. Plany jej stolicy.
Na zachodzie port morski. Z daleka będzie można dostrzec kolorowe żagle i bandery. A w powietrzu będzie unosił się intensywny zapach przypraw z najdalszych...

Każda nacja, społeczność, grupa czy jednostka powinna mieć swobodny i nieograniczony dostęp do wiedzy, aby mogła się harmonijnie rozwijać, zdobywać umiejętność niezależnego myślenia oraz inspirować tym, co ciekawe, mądre czy użyteczne. Wierzę, że już niebawem będą to dla ludzi wartości elementarne, a ponieważ nauki przyrodnicze są mi szczególnie bliskie, mój architekt stworzy Centrum Nauki i Techniki. Ale nie takie zwykłe, jakich wiele. Obiekt będzie urzeczywistniać ideę konsiliencji, czyli jedności wiedzy, czy też wielodyscyplinarnej współpracy naukowo-badawczej. Nie będzie więc tradycyjnego podziału na fizykę, chemię, biologię, mechanikę itd. Niech odwiedzający zobaczą, jak można łączyć wiedzę z różnych dziedzin, w jaki sposób powstają nowe dyscypliny naukowe, takie jak biologia kwantowa, nutrigenomika, kliodynamika czy ekonomia kognitywna. Nauczy ich to nie myśleć jednotorowo. Bardzo ważne będzie też uświadomienie, jak ważna jest moralna i etyczna odpowiedzialność nauki za akty stwórcze. To nauczy ich rozwagi i pokory. Wreszcie będzie to dobra okazja do przekonania się, że nauka jest fajna, może być zabawna, na pewno jest pasjonująca i nie należy się jej obawiać ani lekceważyć. Nie będzie to obiekt pełen przepychu i majestatu. Z zewnątrz skromny, może nawet minimalistyczny. Największe bogactwo będzie krył w środku. Praktyczna spuścizna dla potomnych.

Każda nacja, społeczność, grupa czy jednostka powinna mieć swobodny i nieograniczony dostęp do wiedzy, aby mogła się harmonijnie rozwijać, zdobywać umiejętność niezależnego myślenia oraz inspirować tym, co ciekawe, mądre czy użyteczne. Wierzę, że już niebawem będą to dla ludzi wartości elementarne, a ponieważ nauki przyrodnicze są mi szczególnie bliskie, mój architekt...

Szanowny Panie Architekcie,

mam dla Pana zadanie nietypowe i niesamowicie trudne. Nie proszę o wybudowanie pełnego przepychu pałacu, pięknego ogrodu czy pomnika – budynki bowiem łatwo zburzyć, pomniki obalić, a nawet najpiękniejszy ogród strawić mogą płomienie. Żyjemy w bardzo niebezpiecznych czasach, a nadejdą jeszcze gorsze, straszliwe, pełne śmierci i zniszczenia.

Dlatego proszę Pana, Panie Architekcie, o wybudowanie podziemnego schronu. Niech go Pan ulokuje głęboko pod ziemią, a wykonany ma być z najtrwalszych materiałów. Zbudowany ma być na planie koła, od którego odchodzą cztery główne skrzydła. Miejsce pomiędzy skrzydłami zajmować będą kwatery dla ludzi – proszę ich wybudować najwięcej jak się da. W centrum schronu będzie się znajdować wspólna hala z ławami i mównicą, w której ludzie będą mogli spożywać wspólne posiłki, bawić się i debatować. Pierwsze, największe skrzydło przeznaczymy na szpital wraz z izolatką – nigdy nie wiadomo jaką zarazę przyjdzie nam przetrwać. Jedno skrzydło proszę poświęcić na bibliotekę i szkołę – nie możemy dopuścić, aby koniec świata czy cokolwiek, z czym przyjdzie nam się zmierzyć, wyplenił z nas kulturę i edukację. W trzecim skrzydle proszę wybudować park ze szklarnią, aby pielęgnować znane nam gatunki roślin. I jeszcze jedno, Panie Architekcie. W ostatnim, najmniejszym skrzydle, proszę zbudować niewielką kapliczkę, jakieś miejsce do modlitwy dla tych, którzy jeszcze nie stracą nadziei.

Szanowny Panie Architekcie,

mam dla Pana zadanie nietypowe i niesamowicie trudne. Nie proszę o wybudowanie pełnego przepychu pałacu, pięknego ogrodu czy pomnika – budynki bowiem łatwo zburzyć, pomniki obalić, a nawet najpiękniejszy ogród strawić mogą płomienie. Żyjemy w bardzo niebezpiecznych czasach, a nadejdą jeszcze gorsze, straszliwe, pełne śmierci i zniszczenia.

...

Byłby to wielki gmach, coś na wzór mauzoleum z kopułą, która lśniłaby w promieniach słońca i byłaby pokryta prawdziwym złotem. Opierałaby się na marmurowej platformie stojącej na dwóch kolumnadach. Byłby to jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów architektury, a także bardzo ważny punkt orientacyjny. Ażurowe okna będą zawierać kolorowe witraże przedstawiające najważniejsze dla mnie osoby. Niebieskie, różowe, białe i czarne płytki ceramiczne pokrywające ściany mają przyciągać uwagę i zapadać w pamięć. To moje ulubione kolory. Wejście do gmachu będzie stanowić brama z moją podobizną. Wnętrze przypominałoby labirynt schodów i komnat, a ściany zdobione mozaikami przedstawiającymi najważniejsze momenty z mojego życia.

Byłby to wielki gmach, coś na wzór mauzoleum z kopułą, która lśniłaby w promieniach słońca i byłaby pokryta prawdziwym złotem. Opierałaby się na marmurowej platformie stojącej na dwóch kolumnadach. Byłby to jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów architektury, a także bardzo ważny punkt orientacyjny. Ażurowe okna będą zawierać kolorowe witraże przedstawiające...

Mówi się dom to nie miejsce gdzie fizycznie się przebywa, ale tam gdzie ulokowane jest serce i mózg, czyli rzeczywista postać naszego gdziekolwiek i jakkolwiek istnienia. Jesteśmy w świecie fantazji i marzeń, a więc - w moich dziwacznych fantazmatach, mózg jest takim właśnie budynkiem - a każda myśl osobnym pokojem, czy meblem :D
Wobec tego proszę architekta, by stworzył na moją cześć i ku mojemu dobru (przede wszystkim) umysł, który pomieści całą wrażliwość, piękno, mądrość, pewność siebie, przewidywalność i życiowość. Umysł chłonny jak gąbka, a jednocześnie odporny niczym skała. Wobec powyższych życzeń, proponuje, by budulcem mego umysłu była stabilność i rzeczywistość, zadowolenie z życia oraz umiejętność podejmowania decyzji. Niech wbogacają go jednocześnie złote fontanny olśnienia i artystycznej inspiracji, a z drugiej strony niech porastają rośliny życzliwości dla innych.
W tym momencie jednak przypomina mi się historia o poszukiwaniu świętego Gralla - kielich wieczności nie był bogato zdobionym naczyniem, lecz tworzywem prostym, acz trwałym. Tak samo i z budynkami, podobnie i z zakamarkami ludzkiej duszy. Tak więc ostatecznie i bez grymasów - daj mi Panie architekcie projekt budowli bez komplikacji, tj. umysł prosty i trwały -dążący bezpośrednio do szczęścia dla siebie i innych.

Mówi się dom to nie miejsce gdzie fizycznie się przebywa, ale tam gdzie ulokowane jest serce i mózg, czyli rzeczywista postać naszego gdziekolwiek i jakkolwiek istnienia. Jesteśmy w świecie fantazji i marzeń, a więc - w moich dziwacznych fantazmatach, mózg jest takim właśnie budynkiem - a każda myśl osobnym pokojem, czy meblem :D
Wobec tego proszę architekta, by stworzył...

Architekcie, miałam sen, jakże przepiękny, a w nim najwspanialszą biblioteke świata widziałam. Z daleka juz bił od niej przepych ale i dostojność. Pobielane ściany, kolumny rodem że starożytnej Grecji, wielkie kopuły i niesamowity ogród niczym z bajki. A w środku.. schody do nieba i piętrzące się stosy książek, książek obitych w skórzaną oprawę, do teraz czuję zapach starych kartek. Każdy znalazłby tam coś dla siebie, od miłośników romansów do tych co wolą poczuć dreszczyk emocji. Równe zdumiewające były ręcznie robione regały i skórzane fotele, w których tak przyjemnie odplynelam z książka w ręku. Ogromne okna, ozdobione witraźami wpuszczaly do środka promyki słonca, które chciały dotknąć tego luksusu. Doprawdy przepiękny sen... czas by stał się on rzeczywistością. Byłaby to perła w koronie mojego królestwa, dostępna dla każdego! Dla każdego kto zechce zaczerpnąć wiedzy. A więc do dzieła mój przyjacielu!

Architekcie, miałam sen, jakże przepiękny, a w nim najwspanialszą biblioteke świata widziałam. Z daleka juz bił od niej przepych ale i dostojność. Pobielane ściany, kolumny rodem że starożytnej Grecji, wielkie kopuły i niesamowity ogród niczym z bajki. A w środku.. schody do nieba i piętrzące się stosy książek, książek obitych w skórzaną oprawę, do teraz czuję zapach...

- Jeżeli lud już tak bardzo nalega i chcecie coś wybudować na moją cześć to proszę bardzo - wybudujcie centrum naukowo-rozrywkowe! Z wierzchu niech będzie to zwykły prostokątny budynek, w środku bardzo przestrzenny, wszędzie na granatowych sufitach mają być narysowane gwiazdy, które odzwierciedlają prawdziwe niebo. W budynku ma się znajdować ogromna biblioteka i ogromna sala koncertowa, kino, planetarium, palmiarnia, kawiarnia i restauracja. Wszystko dobrze opisane żeby nikt nie mógł się w tym zgubić. Nie zapomnijcie też o ogrodzie na zewnątrz. Ano i oczywiście wstęp wolny!

- Jeżeli lud już tak bardzo nalega i chcecie coś wybudować na moją cześć to proszę bardzo - wybudujcie centrum naukowo-rozrywkowe! Z wierzchu niech będzie to zwykły prostokątny budynek, w środku bardzo przestrzenny, wszędzie na granatowych sufitach mają być narysowane gwiazdy, które odzwierciedlają prawdziwe niebo. W budynku ma się znajdować ogromna biblioteka i ogromna...

- Kształt kontenera na śmieci. W skali makro. Raz. Poproszę. Na wynos. Zapakować na prezent.

Najważniejszy w życiu jest dom. Z zewnątrz ma za zadanie nie budzić zazdrości w bogatych ani kompleksów w biednych.

Dlatego swój kontener poproszę obsadzić winoroślami, by zakryć bezduszną rdzę metalowych ścian.

Drzwi będą miały klamkę tylko po to, żeby uniknąć przeciągów. Do domu może wejść bowiem każdy- tylko wtedy dom będzie domem.

Wnętrza w stylu dość nowoczesnym- brak wielu dodatków na wierzchu, bo i po co? Łatwiej będzie go sprzątać, łatwiej będzie w nim pozbierać myśli, żadne dziecko nie połknie zbyt małego elementu dewocjonaliów.

Żeby jednak nabrać domowego ciepła, potrzeba kilku intrygujących i ekstrawaganckich dodatków, takich w stylu właściciela. Tu reprodukcja Salvadora Dali, tam rzeźba à la Modigliani. Może do tego kila zdjęć- jedno rodzinne, jedno z wakacji, jedno z przyjaciółmi i jakaś pocztówka od byłego szefa.

Przepychu nie potrzebuję. Niech będzie w głowach moich gości, którzy nieprzytłoczeni zastaną atmosferą, będą mogli rozwinąć skrzydła wyobraźni.

Takiego domu potrzebuję. Niedopowiedzianego.

By każdy, kto przekroczy jego próg, miał szansę wypełnić go cząstką siebie. Gratis- poczuje się u mnie bezpiecznie.

Mój dom, to moja twierdza.

- Kształt kontenera na śmieci. W skali makro. Raz. Poproszę. Na wynos. Zapakować na prezent.

Najważniejszy w życiu jest dom. Z zewnątrz ma za zadanie nie budzić zazdrości w bogatych ani kompleksów w biednych.

Dlatego swój kontener poproszę obsadzić winoroślami, by zakryć bezduszną rdzę metalowych ścian.

Drzwi będą miały klamkę tylko po to, żeby uniknąć przeciągów. Do...