Kiedy z ulgą przekraczam próg domu po męczącym deszczowym dniu, tylko jedno mi w głowie. Zakurzona podłoga skrzypi przyjemnie, a mnie wciąż tylko jedno w głowie. Wiatr tańczy w moich rozpuszczonych włosach, nozdrza wciągają słodko-usypiającą woń jaskrów, do uszu docierają łagodne dźwięki chopinowskiego Pleyela, a mnie jedno tylko w głowie.
Literatura to pozornie tylko jedno z wielu słów, które mijamy bezmyślnie w oceanie innych kuszących idei. Ale dla mnie literatura to coś więcej, niż tylko przypadkowe połączenie liter. Literatura znaczy ukojenie. Znaczy ucieczka. Znaczy otarcie łez. Ludzie faszerują się lekami przeciw depresji, a nie zdają sobie sprawy, że to książka jest najlepszym antydepresantem na świecie. Jest wiernym przyjacielem i najlepszym doradcą. Wychowuje jak najmądrzejsza z matek. Czy przesadzam? Skądże. Prawdziwą magię literatury można odkryć jedynie wówczas, gdy zagłębi się w świat słowa. Gdy pozwoli się słowom otulić ramieniem. Wtedy znajdzie się pocieszenie, znajdzie się przyjaciela, znajdzie się wieczny spokój.
Literatura jest dla mnie najsilniejszym z narkotyków. Jest fundamentem, na którym zbudowałam swoją przyszłość, buduję teraźniejszość, a jutro zbuduję przyszłość. By podsumować, wystarczy jedno proste zdanie – literatura jest dla mnie wszystkim.

Kiedy z ulgą przekraczam próg domu po męczącym deszczowym dniu, tylko jedno mi w głowie. Zakurzona podłoga skrzypi przyjemnie, a mnie wciąż tylko jedno w głowie. Wiatr tańczy w moich rozpuszczonych włosach, nozdrza wciągają słodko-usypiającą woń jaskrów, do uszu docierają łagodne dźwięki chopinowskiego Pleyela, a mnie jedno tylko w głowie.
Literatura to pozornie tylko jedno...

Dla mnie literatura stała się jakiś czas temu życiem. Nie potrafię wysiedzieć w pokoju bez książek, brak jakiejś sympatycznej okładki pozostawia mi blizny na sercu, bez zapachu papieru czuję się jak o szóstej rano bez perspektyw na kawę.
Nie chodzi mi wyłącznie o literaturę – przez moje studia zakochałem się w polskiej poezji i prozie, ale ukochałem także badania nad nią. Artykuły naukowe, recenzje, rozprawy, krytyka – wszystko to zaczęło nadawać pewnego rodzaju sens temu, co czytam. Nie mogę już słuchać (przypadkiem) rozmów w metrze czy autobusie, nie komentując w myślach „Ten człowiek reprezentuje postawę romantyczną” lub „Ta osoba postrzega świat wyłącznie przez pryzmat oświeceniowego empiryzmu”. Kiedy wybieram w co się ubrać, żałuję, że nie mam żółtej kamizelki i niebieskiego fraku, a przeglądając wystawę antykwariusza poszukuję chciwie brakujących tomów kolekcji książkowych, które niekompletnością swoją burzą estetykę mojego regału. Poważnym problemem stał się brak miejsca na wspomnianym meblu. Do tego stopnia, że wybór nowego mieszkania będzie zależny od miejsca, w którym będę mógł wstawić nowe półki i szafki. I wydaje mi się, że przyjdzie też czas schować do tubusa plakaty z superbohaterami, zamiast nich na ścianie powiesić podobizny Słowackiego, Norwida, Tolkiena, Pereca, Woolf i Joyce'a.

Dla mnie literatura stała się jakiś czas temu życiem. Nie potrafię wysiedzieć w pokoju bez książek, brak jakiejś sympatycznej okładki pozostawia mi blizny na sercu, bez zapachu papieru czuję się jak o szóstej rano bez perspektyw na kawę.
Nie chodzi mi wyłącznie o literaturę – przez moje studia zakochałem się w polskiej poezji i prozie, ale ukochałem także badania nad nią....

Dla mnie literaturą jest lepszą formą życia. Czerpię z niej rozrywkę, naukę, emocje, czasami podróżuję w odległy świat, który jest inny od tego,w jakim żyje. Książki towarzysza mi od zawsze, to moi niemi towarzysze doli, codzienności, patrzący na mnie po powrocie z pracy z regałów, na których zajmują wyjątkowe miejsce w moim mieszkaniu i w sercu.

Dla mnie literaturą jest lepszą formą życia. Czerpię z niej rozrywkę, naukę, emocje, czasami podróżuję w odległy świat, który jest inny od tego,w jakim żyje. Książki towarzysza mi od zawsze, to moi niemi towarzysze doli, codzienności, patrzący na mnie po powrocie z pracy z regałów, na których zajmują wyjątkowe miejsce w moim mieszkaniu i w sercu.

Książki dla mnie to juz nie hobby czy zainteresowanie - to styl życia.
Nie wyobrazam sobie dnia bez przeczytania chociaż kilku najmniejszych słów. Wychodząc z domu zabieram ze sobą chodź jeden egzemplarz nawet gdy mam świadomość, że nie będzie na to czasu. Czytam wszędzie - domu szkole, autobusie. Każdy wypad do sklepu kończy się minimum dwoma nowymi książkami. W szkolnej bibliotece zajmuję od dawna pierwsze miejsce na liście czytelników. Prowadze bloga z recenzjami. Sama pragnę napisać własną książkę. Wywołują u mnie lepsze samopoczucie, humor. Zawsze wybieram książkę gdy dochodzi do sytuacji wyboru. To książkoholizm,z którego nie mam zamiaru się uwolnić. Zapach książek to balsam na dusze i ciało. Traktuje je jak dzieci każda idealnie stoi na półce przecierana by przypadkiem nie zagościł na niej kurz. Temat o książkach jest dla mnie nie kończącym się oceanem bez DNA, który nigdy nie wyschnie.
To miłość życia, bezgraniczna.

Książki dla mnie to juz nie hobby czy zainteresowanie - to styl życia.
Nie wyobrazam sobie dnia bez przeczytania chociaż kilku najmniejszych słów. Wychodząc z domu zabieram ze sobą chodź jeden egzemplarz nawet gdy mam świadomość, że nie będzie na to czasu. Czytam wszędzie - domu szkole, autobusie. Każdy wypad do sklepu kończy się minimum dwoma nowymi książkami. W szkolnej...

Czytanie zawsze odgrywało w moim życiu znaczącą rolę.
Kiedy w podstawówce pochłaniałam kolejne tomy p. Musierowicz robiłam to zwykle w szare dni, ot dla zabicia czasu i chęci kontynuacji przygody bohaterów.
W gimnazjum czytałam by uciec od rzeczywistości, a czasem dlatego, by zamknąć się w nikomu niedostępnym, intymnym świecie.
W liceum chłonęłam thrillery i kryminały, by rozwijać umysł i dlatego, że po każdej kolejnej książce Christie, Cobena, czy później Läckberg - były następne, równie wciągające tomy.
Na studiach rozszerzyłam swoje literackie gusta, ale i czytałam inaczej.
Nie chłonęłam -smakowałam.
Nie pożądałam - upajałam się.
Czytanie nie było już maratonem, a stało się rytuałem.

A teraz? Teraz czytam, ponieważ nie wyobrażam sobie, że mogę zatracić się w gonitwie -praca-dom-rozwój.
Czytam, bo Kocham czytać.
Dla relaksu, odprężenia, ucieczki.
Czytam, bo to nieodłączna część mojego życia.

Czytanie zawsze odgrywało w moim życiu znaczącą rolę.
Kiedy w podstawówce pochłaniałam kolejne tomy p. Musierowicz robiłam to zwykle w szare dni, ot dla zabicia czasu i chęci kontynuacji przygody bohaterów.
W gimnazjum czytałam by uciec od rzeczywistości, a czasem dlatego, by zamknąć się w nikomu niedostępnym, intymnym świecie.
W liceum chłonęłam thrillery i kryminały, by...

Cały czas walczę o miejsce dla moich książek... Na początku miałam ich niewiele, później przeszukałam strych, gdzie znalazłam ciekawe tytuły, a także zaczęłam kupować nowe pozycje. Zrobiła się z tego całkiem spora kolekcja. Jednak przekładana jest ona z miejsca w miejsce - domownicy nie podzielają mojej pasji i uważają, że miejsce książek jest na strychu, w pudłach. Dla mnie to zbrodnia, dlatego odliczam dni, kiedy to wynajmę z Narzeczonym mieszkanko i będę mogła poukładać swoje zdobycze tam, gdzie będę chciała! Niestety, w moim obecnym pokoiku nie ma miejsca na regały ani półki :( liczę też na spokój, kiedy to po dniu pracy będę mogła zrobić zieloną herbatę, położyć się na kanapie i odpłynąć w jakąś ciekawą historię... lub znaleźć nowy przepis kucharski! :)

Cały czas walczę o miejsce dla moich książek... Na początku miałam ich niewiele, później przeszukałam strych, gdzie znalazłam ciekawe tytuły, a także zaczęłam kupować nowe pozycje. Zrobiła się z tego całkiem spora kolekcja. Jednak przekładana jest ona z miejsca w miejsce - domownicy nie podzielają mojej pasji i uważają, że miejsce książek jest na strychu, w pudłach. Dla...

Próbuje swój pokój przerobić na multitekę. Półki się już uginają pod ciężarem, myślę jak na nich wszystko pomieścić. Jedną zajmują w całości płyty CD i DVD, dwie szuflady są wypchane po brzegi kasetami do magnetofonu, a na jednej półce kurzą się kasety VHS. Książki się nie mieszczą, mimo że dałam im cztery półki, na których stoją w dwóch rzędach to i tak muszą zajmować kilka półek u rodziców i połowę dostępnych u brata. Skąd wziąć półki i jak je zmieścić w pokoju. Oczywiście planuje wywali wszystkie śmieci(typu wazoniki i różnej maści figurki).
O co chodzi? To takie jakby uzależnienie. Czytam i czytam, kupuję i kupuję. Książka służy za segregator, wachlarz i broń(w razie czego), ale najważniejsze jest to co z nich wyciągam, że mogę w nich żyć, kiedy nudzę się w szkole(a rzadko się nie nudzę, przecież z tą hałastrą nie da się rozmawiać) i nie mam co robić.

Próbuje swój pokój przerobić na multitekę. Półki się już uginają pod ciężarem, myślę jak na nich wszystko pomieścić. Jedną zajmują w całości płyty CD i DVD, dwie szuflady są wypchane po brzegi kasetami do magnetofonu, a na jednej półce kurzą się kasety VHS. Książki się nie mieszczą, mimo że dałam im cztery półki, na których stoją w dwóch rzędach to i tak muszą zajmować...

Samo posiadanie książek jest dla mnie bardzo istotne, taka biblioteczka cieszy oko i daje poczucie, że pieniądze zostały wydane w słusznym celu, który uczy i rozwija. Ale kwestią pierwszorzędową jest zdecydowanie czytanie. Z każdej książki staram się czerpać naukę, wyszukiwać wskazówek. Bardzo często czytam jedno zdanie wielokrotnie, dopasowuję kontekst do mojego życia, odrywam wzrok od książki i rozmyślam. Z tekstów próbuję wyciągnąć wiedzę, która wesprze mnie w dalszym życiu, pomoże w pokonywaniu trudności i rozwiązywaniu problemów. Co ciekawe, dotyczy to również książek, które mają dostarczyć głównie rozrywki. Jest to naprawdę wspaniałe zjawisko, że mogę jednocześnie poprawiać sobie humor i skorzystać z nauki płynącej od autorów.

Samo posiadanie książek jest dla mnie bardzo istotne, taka biblioteczka cieszy oko i daje poczucie, że pieniądze zostały wydane w słusznym celu, który uczy i rozwija. Ale kwestią pierwszorzędową jest zdecydowanie czytanie. Z każdej książki staram się czerpać naukę, wyszukiwać wskazówek. Bardzo często czytam jedno zdanie wielokrotnie, dopasowuję kontekst do mojego życia,...

Książka!
Znaczy tyle, co..
Zmielona papka celulozy. Kolorowe zlepki białych kwadracików z przypadkowo napaćkanymi rzędami liter. Bezładne wypociny nieudaczników, którzy miast porządnej pracy, zajmują się formowaniem ścian tekstów, których potem nikt nie czyta. Wątła odnoga przemysłu. Stęchły odchód kultury, który już zawsze będzie marginesem prawdziwej sztuki. Nieudolna próba przenoszenia filmu, komiksu czy gry komputerowej na papier.
Jest jak...
Zubożenie wyobraźni, otępienie jaźni i nikomu nie potrzebne treści nieznanych pismaków, którzy topią się w luksusach, taplają w przepychu i grubym paluchem literatury wskazują Ci jak masz żyć. Szara namiastka rozrywki bez ekranu, cali, rozdzielczości. Niewyraźna wizja anonimowej rzeki niezapamiętywalnych autorów, egocentryków, dla których widok swojego nazwiska na okładce jest wartością najwyższą.

A mimo to, nie umiałbym bez niej żyć.
Może, dlatego, że nigdy tym dla mnie nie była.
I nie będzie.
A dla Ciebie?

Książka!
Znaczy tyle, co..
Zmielona papka celulozy. Kolorowe zlepki białych kwadracików z przypadkowo napaćkanymi rzędami liter. Bezładne wypociny nieudaczników, którzy miast porządnej pracy, zajmują się formowaniem ścian tekstów, których potem nikt nie czyta. Wątła odnoga przemysłu. Stęchły odchód kultury, który już zawsze będzie marginesem prawdziwej sztuki. Nieudolna...

Mam na swoim profilu własne motto-cytat z moich myśli : "Książki są wprawdzie do czytania, ale nierzadko mogą być najlepszymi przyjaciółmi-tym bliższymi im bardziej nam pomagają/pomogły, uratowały nasze życie, albo tym lepiej opisują nasze własne życie i świat. Chciałabym, by książki były jak najbardziej podobne do maskotek-byśmy mogli je nosić ze sobą wszędzie, by były naszymi znakami rozpoznawczymi. Może tak miniaturki w futerkowych oprawach... :D"
To motto pokazuje, że książki są mi bardzo bliskie. Podchodzę też do książek jak do podróży, bo każda książka to inny świat-czytam od deski do deski, robię dokładne notatki.
Oczywiście, że mam własną domową bibliotekę-setki książek i czasopism-ale podczas dwóch pobytów w szpitalu (w odstępie 2 lat) lub w trakcie wakacji, mama przetrzebiła mi bibliotekę i nie wiem dokładnie co zrobiła z książkami. Może są w piwnicy, o ile ich ktoś nie ukradł, ale przeczuwam, że sporo wyrzuciła. Może, jak znajdę czas, zrobię inwentaryzację, w czym mi pomoże m.in. ta strona, przyda się też w końcu założyć blog.

Mam na swoim profilu własne motto-cytat z moich myśli : "Książki są wprawdzie do czytania, ale nierzadko mogą być najlepszymi przyjaciółmi-tym bliższymi im bardziej nam pomagają/pomogły, uratowały nasze życie, albo tym lepiej opisują nasze własne życie i świat. Chciałabym, by książki były jak najbardziej podobne do maskotek-byśmy mogli je nosić ze sobą wszędzie, by były...