Dziękuje za wyróżnienie mojej pracy.Gratulację dla pozostałych.Życzę wszystkim powodzenia w dalszych konkursach :)

Dziękuje za wyróżnienie mojej pracy.Gratulację dla pozostałych.Życzę wszystkim powodzenia w dalszych konkursach :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Desmond18
Agunia
Alfea
Joanna
Klakier

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Desmond18
Agunia
Alfea
Joanna
Klakier

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Laureatów wyłonimy niebawem.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Laureatów wyłonimy niebawem.

Albin Siewierski z zadowoleniem odłożył na półkę sprawę dotyczącą mordowania prostytutek. Udało im się rozszyfrować kim jest zabójca.
Mężczyzna usiadł przy biurku i skrupulatnie zapisywał coś w jednej ze swoich teczek. Spojrzał na zegarek. Jeszcze tylko pięć minut i skończy dzisiejszą zmianę, wróci do domu i spędzi spokojny wieczór z ukochanym, czarnym kotem "Murzynem". Jego rozmyślania przerwał dźwięk skrzypiących drzwi. W progu stanął Antoni Fischer. Przymknął za sobą wrota i wszedł do wewnątrz. Rozejrzał się uważnie w milczeniu, a Albin nerwowo poprawił zsuwające się z jego nosa okulary korekcyjne. W jego głowie ukształtowało się kilkanaście powodów, dzięki których zawdzięczał wizytę komisarza. Pierwszy i najbardziej według niego realny, a zarazem najgorszy to - zwolnienie z pracy.
- Udało się nam, nie? - zapytał Antoni i rozsiadł się na sofie w odcieniu karmelowym. Antoni machinalnie pokiwał głowę. - Co robisz dzisiaj wieczorem?
- Ja? - zapytał zdziwiony Albin. Komisarz spojrzał na niego wyczekująco. - Ja... Ja szefie odpoczywam... - Antoni wybuchnął śmiechem.
- Rozumiem. Będziesz odpoczywał z kobietą. To w takim razie nie zapomnijcie o świętowaniu naszego zwycięstwa!
- Nie, nie szefie... Ja w sumie... to z kotem będę...
- Z czym?
- Z kotem. Z moim ,,Murzynem". - Antoni zaciągnął się papierosem i ponownie wybuchnął śmiechem.
- To świetnie! To zabieramy kota i idziemy uczcić nasze zwycięstwo!
- Ale gdzie?
- Może do ,,Śledzika"?
- Murzynek nie lubi śledzi - Antoni poważnie się zamyślił i próbował wyszukać jakieś inne miejsce.
- Może do ,,Zapałki"?
- Murzynek boi się ognia...
- Wiem! A może do ,,Myszki i kotki"?
- Murzynek nie przepada za innymi zwierzętami... Szefie, przepraszam, ale...
- To u Ciebie! Twoje mieszkanie to idealne miejsce! Ja przyniosę prowiant! Szykuj się z Murzynkiem! - pogroził mu palcem, a Albin nie zdążył zaprotestować.

Albin Siewierski z zadowoleniem odłożył na półkę sprawę dotyczącą mordowania prostytutek. Udało im się rozszyfrować kim jest zabójca.
Mężczyzna usiadł przy biurku i skrupulatnie zapisywał coś w jednej ze swoich teczek. Spojrzał na zegarek. Jeszcze tylko pięć minut i skończy dzisiejszą zmianę, wróci do domu i spędzi spokojny wieczór z ukochanym, czarnym kotem...

- Uff, najgorsze już za nami. Kolejna trudna sprawa rozwiązana. Nigdzie indziej nie ma takich dwóch jak my.- powiedział z dumą zadowolony Albin Siewierski.
- Tak, tak. Jeszcze trochę i będziemy tak sławni jak Holmes i Watson.- odpowiedział z lekkim uśmiechem Antoni Fischer.
- Trzeba to uczcić! Należy nam się jakaś nagroda za ślęczenie całymi godzinami nad tą sprawą. Proponuję ten nowo otwarty bar tuż za rogiem.- uśmiechnął się szeroko Albin pokazując swoje lśniąco białe zęby niczym model z żurnala.
- To już nie ten wiek na hulanki i swawole. Poza tym dziadków już tam chyba nie wpuszczają? Albińciu, zapraszam cię do ciebie, jajecznica z kiełbasą, pieczeń i kawałek tortu w domowym zaciszu w sam raz wystarczą! Jakaś wódeczka na pewno też się znajdzie.- odparł Antoni.
- Może jednak dasz się namówić! Bo wiem, że gdzieś głęboko w środku żarzy się ogienek energii, ale trzeba niezłego podmuchu, żeby rozpalił się na dobre. To może być właśnie dzisiaj, ale na pewno nie w twoim domu. - nie dawał za wygraną Albin.
- Wydaje mi się, że nie chodzi tyle o mnie, co również o to, by jednym twoim spojrzeniem roztopić lodowate dotychczas serce pewnej atrakcyjnej osóbki, która śpiewa w tym barze, nieprawda?- puścił oko Antoni.
- Och, Antoni, ty zawsze doszukujesz się drugiego dna. Kolejna praca i ciekawa książka mogą poczekać. Po prostu chcę świętować z moim partnerem i przyjacielem.
- No dobrze, ale idę tam tylko dlatego, by w razie czego ratować ci honor przed tą dzierlatką.

- Uff, najgorsze już za nami. Kolejna trudna sprawa rozwiązana. Nigdzie indziej nie ma takich dwóch jak my.- powiedział z dumą zadowolony Albin Siewierski.
- Tak, tak. Jeszcze trochę i będziemy tak sławni jak Holmes i Watson.- odpowiedział z lekkim uśmiechem Antoni Fischer.
- Trzeba to uczcić! Należy nam się jakaś nagroda za ślęczenie całymi godzinami nad tą sprawą....

- Podobno otworzyli nowy bar niedaleko Starego Rynku. Może tam zajrzymy? - spytał Fisher, zapalając fajkę.
- Czy ty... zapraszasz mnie na randkę?
- Bardzo śmieszne. Nie chcesz, to nie musisz.
- Ależ panie Fisher proszę się nie obrażać. Z przyjemnością pozwolę panu postawić sobie drinka. - odpowiedział Siewierski, z trudem powstrzymując uśmiech.
- Z przyjemnością bym to zrobił. Jednak... nie mam przy sobie gotówki. - Fisher, w przeciwieństwie do Siewierskiego, nie krył uśmiechu.
- Stary cwaniak. - odburknął.
- Zawsze może pan się nie zgodzić na naszą małą „randkę”... Ale takie zwycięstwo należy uczcić. Czyż nie? - W końcu udało mu się odpalić fajkę i zaciągnął się najgłośniej, jak tylko umiał.
- Zawsze musisz postawić na swoim? Idziemy i nie chcę słyszeć ani słowa, póki nie zajdziemy.
Siewierski przyspieszył kroku, a Fisher niespiesznie ruszył w jego ślady.

- Podobno otworzyli nowy bar niedaleko Starego Rynku. Może tam zajrzymy? - spytał Fisher, zapalając fajkę.
- Czy ty... zapraszasz mnie na randkę?
- Bardzo śmieszne. Nie chcesz, to nie musisz.
- Ależ panie Fisher proszę się nie obrażać. Z przyjemnością pozwolę panu postawić sobie drinka. - odpowiedział Siewierski, z trudem powstrzymując uśmiech.
- Z przyjemnością bym to...

- Mój drogi, czy Ty widziałeś kiedyś taki film „Casablanca”?
- Zaiste mój partnerze.
- A więc może śladem Bogarta, udamy się do jakiegoś baru i przy lampce wina tudzież czegoś mocniejszego oddamy się kontemplacji nad naszym bytem?
- Panie! Ja tu z narażeniem czci własnej oraz życia hamuje przestępczość globalną, a Ty mi proponujesz posiedzenie i debatę o bytach? Tu trzeba szaleństwa, zabawy, czegoś anormalnego!
- Co więc proponujesz? Wyjście do zoo?
- Antoś Ty już lepiej nic nie mów bo mam wrażenie, że najbardziej szaloną rzeczą jaką w życiu zrobiłeś było ucięcie paznokci od nóg.
- Ależ Albin!
- Cisza! Teraz ja dowodzę. Ale dam Ci szansę. Powiedzmy, że walnie przyczynisz się do naszego dzisiejszego wieczoru. Powiedz mi co kojarzy Ci się z pojęciem szalony środek lokomocji
- Rower.
- A ze słowem deskorolka?
- Rajtuzy.
- Eeee że co?
- Rajtuzy. Nie wiesz co to? Długie, obcisłe spodnie kawaleryjskie…
- Dobra nieważne! Niech będą rajtuzy. A co kojarzy Ci się ze słowem biedronka?
- Smalec.
- Co byś zjadł?
- Bigos.
- A tajemnicze miejsce?
- Żłobek.
- Dobra, widzę że to nie ma sensu. Miała być jazda na deskorolce po supermarkecie, połączona z zakupieniem chipsów i spożyciem ich gdzieś na opuszczonym budynku. Dzięki Twojemu ograniczonego poglądowi na świat powstała jazda na rowerze w rajtuzach ze smalcem i bigosem, której celem jest żłobek.
- No toś wykombinował.
- A masz lepszy pomysł?
- Oczywiście. Możemy jak Bogart, udać się do jakiegoś baru i przy lampce wina…
- Poddaję się! Chodźmy!

- Mój drogi, czy Ty widziałeś kiedyś taki film „Casablanca”?
- Zaiste mój partnerze.
- A więc może śladem Bogarta, udamy się do jakiegoś baru i przy lampce wina tudzież czegoś mocniejszego oddamy się kontemplacji nad naszym bytem?
- Panie! Ja tu z narażeniem czci własnej oraz życia hamuje przestępczość globalną, a Ty mi proponujesz posiedzenie i debatę o bytach? Tu trzeba...

- To gdzie idziemy komisarzu? Do Crystalu czy do Zuzy, hmm..? – zapytał Albin, idąc tanecznym krokiem przez gabinet Fischera.
- Gdzie? Dalibóg, czasem się zastanawiam czyś ty rozum postradał. Wracając do wątku porannego: wybieramy „Hamleta” czy wolisz do opery na „Traviatę”? – rzekł Antoni, gładząc swój wąs à la Franciszek Józef.
Albinem trząsnęło jak po łyku rycyny.
- Zaraz, moment! Miała być impreza z okazji końca sprawy, tak? Mówiłem, że to najlepsze knajpy w mieście, tak? I że będzie wódeczka i dziewczynki też mówiłem, tak? To skąd teatr i opera?! Nie było o tym słowa!
- Przyznaję, nie mówiłem o tych planach, ale to chyba oczywiste! Gdzie przeżyć katharsis po tak krwawej sprawie? Tylko przez piękno sztuki!
- Z „Hamletem” pan nie wcelował, bo tam też są trupy. – bąknął Siewierski, niechcący przyznając się do jako takiej ogłady literackiej. – Nikt mi nie wmówi, że jest lepszy sposób na kata taa arsis, niż wódka w dobrym towarzystwie i może jakieś bordello. Tak sobie myślę, że panu by się przydały obie te rzeczy.
Antoni spłonił się jak piwonia, ale też w mig opanował i ze złośliwym uśmiechem powiedział:
- Dobrze Albinie, dobijmy targu. Znam świetny dancing, pamiętam go jeszcze ze studiów, kapitalny lokal! Spodoba ci się, już dzwonię zamówić stolik! – po czym wyszedł z gabinetu.
Siewierski nie mógł się nacieszyć, że pokonał szefa w tej walce! Wreszcie stanęło na moim! – sapnął.
Nie wiedział jednak, że spędzi cały wieczór w jedynym w całym Poznaniu lokalu… dla abstynentów.

- To gdzie idziemy komisarzu? Do Crystalu czy do Zuzy, hmm..? – zapytał Albin, idąc tanecznym krokiem przez gabinet Fischera.
- Gdzie? Dalibóg, czasem się zastanawiam czyś ty rozum postradał. Wracając do wątku porannego: wybieramy „Hamleta” czy wolisz do opery na „Traviatę”? – rzekł Antoni, gładząc swój wąs à la Franciszek Józef.
Albinem trząsnęło jak po łyku rycyny.
-...

- Czas na rozrywkę.Co proponujesz ?
- Ciężko wybrać. Może teatr ?
- Żartujesz ? Ja w teatrze ? Nawet nie mam w co się ubrać ?
- Ja też nie. Od tej roboty już zgłupiałem. To może kino ?
- Jeszcze lepiej. Chodźmy lepiej na hamburgera i frytki.
- Wczoraj już to było. Powinniśmy pomyśleć o diecie.
- Z Tobą jest naprawdę źle. To zjedzmy rybkę "U Bena".
- A widzisz, od razu lepiej. Jeszcze będą z Ciebie ludzie.
- Rozbawiłeś mnie na maxa. Szkoda marnować czas, idziemy. Ty płacisz ?
- Jaaaaa? Znowu ? A co to ja Święty Mikołaj jestem ?
- Kto wie. Szybciej, bo jest zimno.
- Niech będzie, ale ostatni raz.

- Czas na rozrywkę.Co proponujesz ?
- Ciężko wybrać. Może teatr ?
- Żartujesz ? Ja w teatrze ? Nawet nie mam w co się ubrać ?
- Ja też nie. Od tej roboty już zgłupiałem. To może kino ?
- Jeszcze lepiej. Chodźmy lepiej na hamburgera i frytki.
- Wczoraj już to było. Powinniśmy pomyśleć o diecie.
- Z Tobą jest naprawdę źle. To zjedzmy rybkę "U Bena".
- A widzisz, od razu...