Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

ZuzAniela
30smiss
Kinga
Cogaiseoir
Miss_Joker

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

ZuzAniela
30smiss
Kinga
Cogaiseoir
Miss_Joker

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Pewnie gdybym któregoś ranka obudziła się i w lustrze zamiast własnej twarzy ujrzała kogoś, kogo bardzo nie lubię, najpierw zaczęłabym krzyczeć. Bardzo głośno, bo coś takiego nie zdarza się codziennie. Po pierwszym szoku, pomyślałabym, że to oczywiście niemożliwe, no bo jak… Przecież kładłam się spać jako ja, a budzę się jako ktoś inny? Nie, niemożliwe. Uznałabym zapewne, że nadal śnię. Cierpliwie poczekałabym aż się obudzę. Dla lepszego efektu trochę bym się poszczypała w ramię, ale nie za mocno. Po tym, jak ostatnia nadzieja opuściłaby mnie na dobre, zaczęłabym zastanawiać się jak wykorzystać tą sytuację. Pewnie poszłabym do fryzjera i zażądała najbardziej obciachowej fryzury. Jakiś żenujący tatuaż też byłby niezłym pomysłem. Przez resztę dnia robiłabym wszystko, żeby zniechęcić do mojego wroga wszystkich jego przyjaciół i rodzinę. Wieczorem położyłabym się spać, a rano – już we własnej skórze – wspominałabym poprzedni dzień, a wyrzuty sumienia wygryzałyby mi dziurę w głowie.

Pewnie gdybym któregoś ranka obudziła się i w lustrze zamiast własnej twarzy ujrzała kogoś, kogo bardzo nie lubię, najpierw zaczęłabym krzyczeć. Bardzo głośno, bo coś takiego nie zdarza się codziennie. Po pierwszym szoku, pomyślałabym, że to oczywiście niemożliwe, no bo jak… Przecież kładłam się spać jako ja, a budzę się jako ktoś inny? Nie, niemożliwe. Uznałabym zapewne,...

Przeciągam się. Moją uwagę przyciągają ręce, które nabrały jakby objętości.. Chyba czas przystopować z siłownią, dziewczyno, bo zaczynasz wyglądać powoli, jak facet, a przecież nie o to Ci chodziło. Podchodzę do lustra i zamieram. JAK TO JEST MOŻLIWE ? Przecież ja wyglądam, jak Marek. Nie, nie, nie, to niemożliwe. Nie dzisiaj, kiedy jestem umówiona na randkę. Już widzę, jak Jakub ucieka, kiedy zamiast blondynki z włosami do ramion zobaczy łysego faceta z brodą dłuższą od tej, którą on tak dumnie zapuszczał. Łapię za telefon, wybieram z listy kontaktów Kubę i piszę krótką lecz treściwą wiadomość "Przepraszam, dzisiaj nie dam rady”.
Skoro tego jednego dnia dostałam szansę zobaczyć, jak to jest być mężczyzną, za którym szczególnie nie przepadam, dlaczego miałabym nie skorzystać ? No cóż, zemsta będzie słodka.
Wybieram najlepszy garnitur z szafy, gdzie wciąż wiszą ubrania mojego byłego. Sentymentalna kobieta – oto ja ! Kiedy po wielu, wielu, wielu próbach udaje mi się zawiązać krawat wychodzę z domu. Kierunek kwiaciarnia. Szukam, wodzę wzrokiem, to musi być najpiękniejszy bukiet. W końcu i okazja najpiękniejsza. Dzwonię do tej, która zapatrzona jest w Marka od 2 lat. Niestety, bez wzajemności. Całkowicie bez wzajemności. Umawiamy się w kawiarni. Zauważam ją samotnie siedzącą, czekającą na swojego ukochanego. Czas Vendetty. Klękam, wyjmuję pudełeczko z pierścionkiem „Wyjedziesz za mnie ?”
To zemsta za to, że oświadczyłeś mi się tylko po to, aby wygrać 500 zł w zakładzie z kolegami.

Przeciągam się. Moją uwagę przyciągają ręce, które nabrały jakby objętości.. Chyba czas przystopować z siłownią, dziewczyno, bo zaczynasz wyglądać powoli, jak facet, a przecież nie o to Ci chodziło. Podchodzę do lustra i zamieram. JAK TO JEST MOŻLIWE ? Przecież ja wyglądam, jak Marek. Nie, nie, nie, to niemożliwe. Nie dzisiaj, kiedy jestem umówiona na randkę. Już widzę, jak...

Obudzić się jak co dzień. Zjeść, ubrać się, posłuchać radia, wypić poranną herbatę, uśmiechnąć się do siebie na dzień dobry - jak co dzień. Wiesz co nie było dziś jak co dzień? Ja.
Spojrzałam w lustro i spełnił się najgorszy sen. Z wszystkich możliwych.
Na twarzy żadnych zmarszczek. Zero smutku, zero radości. Zero płaczu, złości i śmiechu.
Oczy - puste. Brak iskierek, błyskawic, złośliwych chochlików.
Usta zaciśnięte w wąską linie przeszywającą twarz. Nie mogę mówić. Rozchylam z trudem zasznurowane supłami milczenia usta i nie widzę nic. Tam gdzie powinien być język - tkwi pustka.

Jakaś pułapka. Spełnienie złowrogich wróżb i życzeń. Jestem Nikim.

Obudzić się jak co dzień. Zjeść, ubrać się, posłuchać radia, wypić poranną herbatę, uśmiechnąć się do siebie na dzień dobry - jak co dzień. Wiesz co nie było dziś jak co dzień? Ja.
Spojrzałam w lustro i spełnił się najgorszy sen. Z wszystkich możliwych.
Na twarzy żadnych zmarszczek. Zero smutku, zero radości. Zero płaczu, złości i śmiechu.
Oczy - puste. Brak iskierek,...

To zależy jak bardzo nie lubiłabym tej osoby...

Załóżmy, że jest to osoba, która lubi poniżać innych, naśmiewa się z ludzi, którzy są biedniejsi, jest po prostu wredna. Co bym zrobiła? Nie mściłabym się jakoś bardzo, bo nie należę do tego typu ludzi ale oczywiście trzeba dać nauczkę, prawda?

Nie jestem w stanie do końca opisać tego, co mogłabym zrobić a możliwości jest wiele. Mogłabym sprawić, że dana osoba poczułaby się tak, jak osoby dla których była złośliwa, wredna itd. Myślę, że to na dobre zmieniłoby punkt widzenia a jeśli nie... no cóż... kompromitujące wpadki też się czasem zdarzają prawda? :)

To zależy jak bardzo nie lubiłabym tej osoby...

Załóżmy, że jest to osoba, która lubi poniżać innych, naśmiewa się z ludzi, którzy są biedniejsi, jest po prostu wredna. Co bym zrobiła? Nie mściłabym się jakoś bardzo, bo nie należę do tego typu ludzi ale oczywiście trzeba dać nauczkę, prawda?

Nie jestem w stanie do końca opisać tego, co mogłabym zrobić a możliwości jest...

O nie! Dziś jestem tą Gabryśką, której nikt tak nie cierpi, a ja, to najbardziej ze wszystkich. I co ja teraz pocznę? Dobra, trzeba się wziąć w garść. Po pierwsze - pożywne śniadanko. Po drugie - muszę zmienić swój wygląd. Z takim uczesaniem na pewno nikt nie będzie chciał nawet ze mną gadać! Ok, czyli gimnastyka. Potem - shopping. A, i pamiętać - dla wszystkich, których dzisiaj chociażby miną w pośpiechu się uśmiechnąć, może komuś pomóc. W ten sposób może zmienię nastawienie innych wobec tej Gabryśki i zrozumie ona, że jeśli będzie milsza wobec innych, oni też ją polubią? A może nawet mi się uda zmienić wobec niej nastawienie?

O nie! Dziś jestem tą Gabryśką, której nikt tak nie cierpi, a ja, to najbardziej ze wszystkich. I co ja teraz pocznę? Dobra, trzeba się wziąć w garść. Po pierwsze - pożywne śniadanko. Po drugie - muszę zmienić swój wygląd. Z takim uczesaniem na pewno nikt nie będzie chciał nawet ze mną gadać! Ok, czyli gimnastyka. Potem - shopping. A, i pamiętać - dla wszystkich, których...

Słyszałam, że aby zrozumieć drugiego człowieka należy "wejść w jego buty".
Cóż, dziś mi się to udało. Weszłam nie tylko w jej buty, ale i skarpetki, bieliznę a następnie również spodnie i sweter.
Cholera.
Mogłam przeżyć ten dzień jako ktoś inny, pani z warzywniaka, matka trojga dzieci, staruszka karmiąca gołębie albo cyganka żebrząca pod kościołem.
Wszyscy tylko nie ona.
Czemu ze wszystkich osób które znam musiała to być akurat ta, która napsuła mi w życiu tyle krwi?
Ta sytuacja aż prosi się o jakiś żart, o małą zemstę. Mogłabym wziąć kredyt, oddać pokaźną sumką na akcję charytatywną, iść do fryzjera by zrobić irokeza i zafarbować go na jakiś odważny kolor.
Nie, nie powinnam. Ona nie jest warta tego by złamać dla niej moją niepisaną zasadę o braku większej ingerencji w życie innych.
Pozostaje samotny wieczór w domu. Nigdy nie myślałam, że ktoś kto krzyczy na małe dzieci bawiące się w parku, popycha staruszki w sklepie i obgaduje wszystkich za ich plecami może mieć w domu coś związanego ze sztuką. A jednak. Zastanawiam się tylko czy na prawdę podobają jej się te wszystkie obrazy i rzeźby czy po prostu chce się wywyższać nad innymi nawet we własnym zaciszu domowym.
No cóż, przynajmniej ma dobre wino. Dużo dobrego wina. Zapowiada się długa noc.
Opróżniając kolejny kieliszek patrzę w lustro i widzę osobę, której nienawidzę. Jest tak blisko, a jednocześnie dalej niż zawsze. Patrze jej w oczy i pytam w duchu "Co sprawiło, że taka jesteś?". Niestety, chyba nigdy się tego nie dowiem.
Idąc spać zastanawiam się jak to jest mieć kaca. Cóż, mnie on nie czeka, ale ją tak. Przynajmniej mam taką nadzieję...

Słyszałam, że aby zrozumieć drugiego człowieka należy "wejść w jego buty".
Cóż, dziś mi się to udało. Weszłam nie tylko w jej buty, ale i skarpetki, bieliznę a następnie również spodnie i sweter.
Cholera.
Mogłam przeżyć ten dzień jako ktoś inny, pani z warzywniaka, matka trojga dzieci, staruszka karmiąca gołębie albo cyganka żebrząca pod kościołem.
Wszyscy tylko nie ona.
...

O rany! Ale mam owłosione ręce! Okulary? Brak górnej czwórki i piątki? Niemożliwe... Maciuś? Skręt głowy w prawo, Danusia śpi obok, a więc Maciuś. O taaak.... Ale słodko! Na początek kupię sobie bardzo drogą seksowną czerwoną bieliznę, spryskam ją feromonami z sex-shopu i włożę ją między siedzenia w aucie, razem z nadpitą butelką whiskey. Rozsunę je i rozleję też trochę wody, niech zostawi ślady, a co tam. Piotruś się zdziwi, bo podpiszę wszystkie roszczenia byłych pracowników, mało tego, wypłacę też im odszkodowania, a sobie w jego imieniu wykupię miesięczne wczasy na Goa z nielimitowaną kartą kredytową. Piotruś jeszcze nie wie, ale dokonam, korzystając z upoważnienia, kolosalnego przelewu na swoje konto. Przy biznesowym spotkaniu będę oblizywała, ups!, oblizywał, usta, patrząc mu prosto w oczy i pocierał palcem brzeg szklanki. Niech myślą! Stlenię się szybko, zanim cokolwiek mi powie, zostawiając widoczną wszystkim karteczkę i prezerwatywę, że czekam na niego w toalecie. A wieczorem pójdę do baru, gdzie spotkam Jaśka (mojego faceta, oczywiście przed przemianą) i będę się do niego przystawiał. Na pewno zarobię w zęby nie tylko z tego powodu, już Jasiek wie, za co mi przyłoży, a po powrocie do domu zarobię drugie tyle od Danusi. Przeproszę ją i dam w prezencie bieliznę, o trzy numery za małą, a rankiem wstanę całkiem nieświadomy i jednocześnie skończony. I ja i Piotruś. Skończyło się nasze kozaczenie. A Urząd Skarbowy i Inspekcja Pracy zapukają do drzwi.

O rany! Ale mam owłosione ręce! Okulary? Brak górnej czwórki i piątki? Niemożliwe... Maciuś? Skręt głowy w prawo, Danusia śpi obok, a więc Maciuś. O taaak.... Ale słodko! Na początek kupię sobie bardzo drogą seksowną czerwoną bieliznę, spryskam ją feromonami z sex-shopu i włożę ją między siedzenia w aucie, razem z nadpitą butelką whiskey. Rozsunę je i rozleję też trochę...

Ciekawe co mnie dzisiaj spotka. Może wydarzy się coś niesamowitego? Czas otworzyć oczy. To nie mój pokój! Co to za ręce?! Lustro! Szybko! Gdzie moje ciało? I czemu akurat muszę być nią?! Uszczypnąć się! Ał! To nie jest sen. Ktoś tam u góry ma duże poczucie humoru… Najważniejsze to wrócić pod kołdrę, bo będę żałować jak wrócę do mojej prawdziwej postaci (czemu ona musi mieć taką idealną sylwetkę?). Skoro już muszę być dzisiaj moim wrogiem to powinnam wrócić pamięcią do naszych spotkań, zobaczę jak one wyglądały jej oczami. Kto wie, może zrozumiem ją lepiej i będę mogła naprawić nasze relacje. To będzie pracowity dzień dla mojego mózgu. Cóż, do dzieła!

Ciekawe co mnie dzisiaj spotka. Może wydarzy się coś niesamowitego? Czas otworzyć oczy. To nie mój pokój! Co to za ręce?! Lustro! Szybko! Gdzie moje ciało? I czemu akurat muszę być nią?! Uszczypnąć się! Ał! To nie jest sen. Ktoś tam u góry ma duże poczucie humoru… Najważniejsze to wrócić pod kołdrę, bo będę żałować jak wrócę do mojej prawdziwej postaci (czemu ona musi mieć...

Nie wszystkie osoby darzę sympatią. Nienawiść to za duże słowa, ale szczególna niechęć pasuje idealnie. Wyobrażam sobie te pierwsze minuty po obudzeniu - jak otwieram oczy, podchodzę do lustra i wrzeszczę na cały głos, budząc przy okazji nieznanych mi jeszcze domowników. Taki mój pech... Przez chwilę nie mogłabym się otrząsnąć z szoku, potem nadeszłaby faza użalania się nad sobą „za jakie grzechy?!”, aż w końcu weszłabym w mój ulubiony etap – etap buntu. Miałabym normalnie przeżyć ten jeden dzień? O nie! To szansa, aby się zemścić na największym wrogu za te wszystkie lata „przypadkowych” złośliwości z jego strony!
Sekundę zajęłoby mi ubranie się w najgorsze ciuchy, zabranie znalezionych oszczędności i wyjście z domu. Na początek ścięłabym włosy na grzybka i przefarbowała na zielony kolor (ups, ta dziewczyna nie lubiła zieleni). Fryzjerka byłaby trochę zdziwiona, czemu poprosiłam o najgorszą fryzurę, jaką mogłaby mi zafundować, ale zgodziła się. Potem wybrałabym się do studia tatuażu i zdecydowała się na najkrzykliwszy tatuaż, jaki mogłabym w katalogu znaleźć. Straciłabym ostatnie pieniądze, jakie „pożyczyłam” od właścicielki ciała. Do domu wróciłabym ledwie przed północą, napotykając rodziców wroga. Od razu dostałabym szlaban i rozkaz „marsz do swojego pokoju”, który z przyjemnością spełniłabym. Ostatnią rzeczą, która została do zrobienia to twórcze przerobienie ubrań z szafy. Myślę, że farby i nożyczki miałyby wiele do powiedzenia .
Taaak, zemsta byłaby słodka.

Nie wszystkie osoby darzę sympatią. Nienawiść to za duże słowa, ale szczególna niechęć pasuje idealnie. Wyobrażam sobie te pierwsze minuty po obudzeniu - jak otwieram oczy, podchodzę do lustra i wrzeszczę na cały głos, budząc przy okazji nieznanych mi jeszcze domowników. Taki mój pech... Przez chwilę nie mogłabym się otrząsnąć z szoku, potem nadeszłaby faza użalania się...