Sobotni poranek. Budząc się, dostrzegłam promienie słońca wchodzące do mojego pokoju. Po chwili zobaczyłam moje włosy... Blond i w dodatku krótkie?! Co się stało?! Gdzie są moje długie brązowe włosy? Nic nie pamiętam... Idę do toalety aby zobaczyć się w lustrze. To nie jestem ja... Mam ciało mojego wroga. To nie jest możliwe. Może nie obudziłam się jeszcze ze snu? Nie, to nie był sen. Co w takim razie miałam zrobić? Żyć, tak po prostu, jakby to było normalne? Po kilkunastu minutach zeszłam na śniadanie, gdzie była już moja rodzina. Przywitali się ze mną, ja z nimi - jakby mój wygląd - osoby, której naprawdę bardzo nie lubię - nie był niczym dziwnym. Zadawali pytania jak zawsze: "Jak się spało?" "Co chcesz na śniadanie?" "Ile dziś masz lekcji?", czyli to musi być dla nich normalne. OK, postanowiłam iść normalnie do szkoły i przekonać się czy dla innych też nie jest to nic nowego. Ku mojemu zdziwieniu okazało się, że moje koleżanki rozmawiały ze mną tak, jak zawsze. Czy to znaczyło, że tylko ja widzę siebie w innym ciele? Dlaczego tak jest? Nic nie rozumiem... Pod koniec dnia stwierdziłam, iż był to ciekawy dzień. Kiedy położyłam się do snu, nie wiedziałam jeszcze, że w następnym dniu również będę kim innym...

Sobotni poranek. Budząc się, dostrzegłam promienie słońca wchodzące do mojego pokoju. Po chwili zobaczyłam moje włosy... Blond i w dodatku krótkie?! Co się stało?! Gdzie są moje długie brązowe włosy? Nic nie pamiętam... Idę do toalety aby zobaczyć się w lustrze. To nie jestem ja... Mam ciało mojego wroga. To nie jest możliwe. Może nie obudziłam się jeszcze ze snu? Nie, to...

Otwieram oczy.Nie jestem u siebie.Patrzę pod kołdrę.Zamieniłam się w kupę jakiejś bezkształtnej masy.Idę do lustra.Patrzę.Stałam się NIĄ.W środku płonę i krzyczę.Siadam,ciężko utrzymać tyle mięcha na nogach.Muszę pomyśleć,ja chociaż to potrafię.Wychodzę naga z jej mieszkania.To i tak lepsze niż zakładać te JEJ szmatki.Idę do pierwszego lepszego sklepu,kupuję worek czekoladek(i tak jej już nie zaszkodzą),idę ulicą,połykam czekoladki,ledwo zdejmuję papierki.Jestem w centrum miasta-tańczę,śpiewam,nic mnie nie obchodzi.Dzieci uciekają.Idę zrobić tatuaż.Wchodzę do salonu,tatuuję na całe plecy JEJ imię,że jest słodką kicią i denny wzorek dookoła,niech ma pamiątkę.Do NIEJ pasuje.Wracam do mieszkania,usuwam z komputera zdjęcia kompromitujące innych,w Internet wrzucam JEJ,niech się czuje tak jak inni.Cholera, w tym cielsku czuję się jak w klatce!Sprzedaję JEJ rzeczy,pieniądze idą na cele charytatywne(ONA by tego nigdy nie zrobiła,zadufana księżniczka).Rezygnuję z pracy-i tak była marna.Biorę kredyt,niby na mieszkanie,ale lęcę do Vegas,chociaż tyle skorzystam.Jadę na lotnisko jakąś śmierdzącą taksówką,mijam kiosk z gazetami,coś mnie tam ciągnie.Kupuję pierwszą gazetę,biegnę do odprawy.Siedzę w samolocie,zaczynam czytać.Ciało pewnej kobiety znaleziono w rzece blisko miasta.Czytam dalej.To byłam ja,znaleźli moje ciało,szukają sprawcy.Zaczynam dygotać,czuję jak pot oblewa to ciało w którym jestem.To jest okropne.Czy teraz cały czas będą NIĄ?Gdzie ONA jest?I kto mnie zabił?Muszę JĄ znaleźć.

Otwieram oczy.Nie jestem u siebie.Patrzę pod kołdrę.Zamieniłam się w kupę jakiejś bezkształtnej masy.Idę do lustra.Patrzę.Stałam się NIĄ.W środku płonę i krzyczę.Siadam,ciężko utrzymać tyle mięcha na nogach.Muszę pomyśleć,ja chociaż to potrafię.Wychodzę naga z jej mieszkania.To i tak lepsze niż zakładać te JEJ szmatki.Idę do pierwszego lepszego sklepu,kupuję worek...

-Co jest? Wzrok mi się pogorszył w jedną noc czy jak?!-pomyślałam po otworzeniu oczu z samego rana.Drepcząc do łazienki zerknęłam kątem oka w lustro.Nagle sąsiadów wyrywa ze snu ryk przerażenia (mój oczywiście).
- Serio?!Jak w "Zakręconym piątku"?Tyle ludzi na świecie, a ja musiałam akurat dostać ten ryj?!
Patrzyłam na siebie w ciele Pani D.
"Bez tapety wcale nie powalasz maleńka"- pomyślałam.
Po tym szoku i szybkim pozbyciu się snu z oczu trybiki w głowie zaczęły się szybciej kręcić. Uśmiech wypłynął na mą szpetną twarz.
-Nie ma tego złego... No to się zabawimy...
Wbiłam się w za ciasne ubranie i ruszyłam w miasto.Po kolei odwiedziłam studio tatuażu,sex shop,sklepy z "tandetną" odzieżą. Dzień kończyłam zapychając się niezdrowym żarciem i wymęczona jak nie wiadomo co wróciłam do mieszkania.
-Było trzeba traktować ludzi lepiej,wszystkich... Masz za swoje lafiryndo jedna.
Z uśmiechem na ustach położyłam się spać, to był pracowity dzień.
Rano miasto obudził ryk wściekłości. Nie mój oczywiście ;)
Jak ja kocham karmę...

-Co jest? Wzrok mi się pogorszył w jedną noc czy jak?!-pomyślałam po otworzeniu oczu z samego rana.Drepcząc do łazienki zerknęłam kątem oka w lustro.Nagle sąsiadów wyrywa ze snu ryk przerażenia (mój oczywiście).
- Serio?!Jak w "Zakręconym piątku"?Tyle ludzi na świecie, a ja musiałam akurat dostać ten ryj?!
Patrzyłam na siebie w ciele Pani D.
"Bez tapety wcale nie...

Po przetarciu oczu szorstkimi dłońmi usiadłabym na łóżku. Spojrzałabym na stopy zakorzenione w podłodze. Poczułabym niepokój i chłód nadciągający przez uchylone okno. Potarłabym tymiż dłońmi ramiona, znów czując wyrzeźbione mięśnie pod palcami. Jednak byłby to już inny dotyk niż wtedy. Wstałabym i odetchnęła głęboko. Głośno wypuściłabym powietrze ustami. Przeczesałabym palcami włosy - tak nieułożone po nocnym śnieniu. Palcem wskazującym zataczałabym kręgi na ustach przypominając sobie w ten sposób ich kształt. Obeszłabym pokój dookoła kilka razy, by odwlec w czasie moment spojrzenia w lustro. Ale musiałabym się upewnić. Podeszłabym więc do niego i spojrzała w odbicie. I zobaczyłabym jego. I ból miałby w oczach. Ale to byłby mój ból. I krzyknęłabym: „nienawidzę cię!”, patrząc, jak jego wargi układają się w te słowa. Bo jest moim lustrem. Zawsze widziałam w nim siebie. Czemu był tak ważny? Bo JA się przy nim dobrze czułam – nie był wyjątkowy sam w sobie. Krzycząc na niego, wypowiadałabym obelgi w swoim kierunku. Bo tak to działa, prawda? Wytykamy innym to, czego nie chcemy widzieć w sobie… I zapłakałabym. Nad nim, nad sobą, nad żalem. I czekałabym w łóżku, aż się wybudzę. I będę znów sobą. O ile byłoby to jeszcze wtedy możliwe…

Po przetarciu oczu szorstkimi dłońmi usiadłabym na łóżku. Spojrzałabym na stopy zakorzenione w podłodze. Poczułabym niepokój i chłód nadciągający przez uchylone okno. Potarłabym tymiż dłońmi ramiona, znów czując wyrzeźbione mięśnie pod palcami. Jednak byłby to już inny dotyk niż wtedy. Wstałabym i odetchnęła głęboko. Głośno wypuściłabym powietrze ustami. Przeczesałabym...

Siadam na muszli klozetowej. Co jest?! Biegnę do lustra. Jestem NIM! Załatwiam co mam załatwić (choć pierwszy raz w ten sposób), wracam do pokoju. Chwytam leżącą na stoliku komórkę i przeglądam kontakty. Włącza się przypomnienie: SPOTKANIE Z E. O 11, AL. ZWYCIĘSTWA. Mam niewiele czasu, biorę coś z szafy, zakładam na siebie, wybiegam z mieszkania i już czekam na przystanku. Obok stoi przystojny brunet. Uśmiecham się nieśmiało. Ups, chyba zapomniałam, że…
-Masz jakiś problem?- pyta. Uciekam wzrokiem. Za późno. Nie zdążam uchylić się przed ciosem i padam na chodnik. Przyciskam dłoń do rozciętej wargi. Postanawiam iść pieszo.
-Dowodzik proszę.
Wzdycham. Wyciągam dokumenty. Mundurowy przygląda mi się chwilę.
-Proszę nie prowokować bójek. To nieładnie, tak w biały dzień.
Patrzę spode łba. Odbieram dowód i idę dalej. 15 min i jestem na miejscu. Podchodzi do mnie TA Ewa.
-Matka cię nie nauczyła punktualności?- widząc moją wargę, jej ton zelżał- Co się stało? Żona się zorientowała? Czasem nieźle się bawiliśmy…
-Przejdźmy do konkretów.
-Nie w humorze? Ok, tu masz bilans strat. Od dawna nie zyskałeś klienta. Mimo naszej zażyłości, muszę podjąć pewne kroki.
-Czyli?
-Zwalniam cię kotku. Ze swym urokiem osobistym na pewno sobie poradzisz.- uśmiechnęła się i cmoknęła na pożegnanie.
-Ej kotku!- zadrwił jeden z postawnych, łysych gości, owinięty szalikiem, którego barwy nic mi nie mówiły- Za kim jesteś: Widzew czy ŁKS?
Dzień się dopiero zaczął, a w JEGO ciele już mam przerąbane.

Siadam na muszli klozetowej. Co jest?! Biegnę do lustra. Jestem NIM! Załatwiam co mam załatwić (choć pierwszy raz w ten sposób), wracam do pokoju. Chwytam leżącą na stoliku komórkę i przeglądam kontakty. Włącza się przypomnienie: SPOTKANIE Z E. O 11, AL. ZWYCIĘSTWA. Mam niewiele czasu, biorę coś z szafy, zakładam na siebie, wybiegam z mieszkania i już czekam na przystanku....

Dzwoni budzik. Na wpół przytomna go wyłączam. Otwieram jedno oko. Otwieram drugie i podnoszę się z łóżka. Zakładam ciepłe bambosze i zmierzam do łazienki. W lustrze kątem oka zauważam swój cień. Tym zaspanym kątek oka. Powracam. Staję przed lustrem i w całym domu słychać mój przeraźliwy krzyk. To ona. Mój najgorszy wróg. Przyglądam się jej i widzę trądzik (który skutecznie maskuje makijażem). Uśmiecham się do siebie. Jestem ciekawa jak dalej potoczy się ten dzień. Mija złość, zastępuje ją zainteresowanie. Spędzam cały dzień w ciele mojego wroga. I dowiaduję się kilku rzeczy. Nie jest idealna. To ja samą ją sobie wyidealizowałam. Też płacze. Też cierpi. Pod jej postacią piszę sama do siebie wiadomość o spotkaniu na kawę. Bo może wrogami wcale nie jesteśmy?

Dzwoni budzik. Na wpół przytomna go wyłączam. Otwieram jedno oko. Otwieram drugie i podnoszę się z łóżka. Zakładam ciepłe bambosze i zmierzam do łazienki. W lustrze kątem oka zauważam swój cień. Tym zaspanym kątek oka. Powracam. Staję przed lustrem i w całym domu słychać mój przeraźliwy krzyk. To ona. Mój najgorszy wróg. Przyglądam się jej i widzę trądzik (który skutecznie...

Momentalnie obudziłaby się we mnie odraza. Moja nienawiść sięgła by kresu nawet do samej mnie. W pewnym momencie wpadłabym w jakąś ogromną depresję, mając świadomość, że moje poprzednie wcielenie było o dużo lepsze. Ale po chwili namysłu, mając świadomość, że to osoba, której nienawidzę, a stan w którym się znajduje nie powinien trwać wiecznie, co oznacza, że kiedyś wrócę do swojego ciała, wprowadziłby mnie do namysłu. Czemu by nie zaszaleć? Skoro wyglądam tak jak osoba, której nienawidzę, to czemu nie narobić jej kłopotów, skoro już i tak mi się tak naprzykrzyła? Może zaciągnięcie jakiegoś długiego kredytu byłoby dobrym pomysłem? Albo nastawienie przyjaciół przeciwko tej osobie? Czemu by nie? Osobiście nie mogłabym doczekać się reakcji osoby przeze mnie znienawidzonej, gdy tylko spowrotem wróciłaby do swojego ciała :D Nic tylko życzyć jej powodzenia.

Momentalnie obudziłaby się we mnie odraza. Moja nienawiść sięgła by kresu nawet do samej mnie. W pewnym momencie wpadłabym w jakąś ogromną depresję, mając świadomość, że moje poprzednie wcielenie było o dużo lepsze. Ale po chwili namysłu, mając świadomość, że to osoba, której nienawidzę, a stan w którym się znajduje nie powinien trwać wiecznie, co oznacza, że kiedyś wrócę...

Ja tak naprawde nie chciałabym sie mscic... Kazdy robi bledy... Chcialabym jednak aby mnie przeprosila. Za wszystkie krzywdy. Tylko o to mi chodzi. Chcialabym sie pogodzic. Wyszlabym wiec na srodek sali i przyznala ze zachowala/m sie oktopnie, ze przepraszam/m i chce zgody. Co jeszcze? Kupilabym wielki stos ksiazek i wyslala na swoj adres jako przeprosiny. Tak samo weszlabym na facebooka i tam przeprosila za wszystkie paskudne rzeczy ktore o mnie pisala... Moze to niewiele ale jednak najwieksze moje marzenie... Zalataloby to dziure w moim sercu. Wykorzystalabym wszystkie sposoby aby jej wybaczyc ale zeby przestala...

Ja tak naprawde nie chciałabym sie mscic... Kazdy robi bledy... Chcialabym jednak aby mnie przeprosila. Za wszystkie krzywdy. Tylko o to mi chodzi. Chcialabym sie pogodzic. Wyszlabym wiec na srodek sali i przyznala ze zachowala/m sie oktopnie, ze przepraszam/m i chce zgody. Co jeszcze? Kupilabym wielki stos ksiazek i wyslala na swoj adres jako przeprosiny. Tak samo...

Już ranek. Otwieram rozespane oczy i idę do łazienki. Oglądam się w lustrze, ale odbiecie mnie to nie ja. Jestem swoim wrogiem. Nie. Jestem raczej sobą w ciele mojego wroga. Gorzej być nie może. Nie. Jednak może. Jestem chłopakiem! Proszę, tylko nie to! Nie. Nie. Nie. Ja chyba śnie. Ale to nie jest zwykły sen. TO KOSZMAR. Najgorszy z możliwych. Dlaczego to się stało? Zupełnie tego nie rozumiem. Oddychaj. Spokojnie. Ubierz się, idź do szkoły i czyń wszystko co pogrąży twojego wroga. Tak też zrobiłam. Ubrałam się i idę do szkoły starając się być niezauważona. No bo co osoba, w której ciele jestem, robiłaby o tej godzinie w tej części miasta? Wchodze do szkoły lekko speszona i nie wiem co robić. Czuje się bezradna. Wiem,że ON [tzn. mój wróg] zna inne osoby niz ja. Co ja zrobie, gdy jakiś gość do mnie zagada? Chyba się rozpłacze.... TAAK! To jest plan. SKOMPROMITOWAĆ GO!!!!! Rozpłacz się jak jakaś beksa, bądź pośmiewiskiem. Nie,nie to on będzie pośmiewiskiem, nie ty. Tak więc mija dzień: płaczę, oddaje puste sprawdziany a także uciekam z 3 ostatnich lekcji. Mało tego robiłam wiele innych rzeczy, dzięki którym ON stanie się najmniej lubianym chłopakiem w szkole. Faktycznie dobry plan. Jestem z siebie dumna.
Gdy wracam z uśmiechem do domu wiem, że nic nie może zepsuć tak wspaniałego dnia. Rozleniwiam się i odpoczywam po starnnie wykonanej pracy. Nim się obejrze już nastaje noc i pora spać. Wiem, że teraz będzie tylko lepiej.

Już ranek. Otwieram rozespane oczy i idę do łazienki. Oglądam się w lustrze, ale odbiecie mnie to nie ja. Jestem swoim wrogiem. Nie. Jestem raczej sobą w ciele mojego wroga. Gorzej być nie może. Nie. Jednak może. Jestem chłopakiem! Proszę, tylko nie to! Nie. Nie. Nie. Ja chyba śnie. Ale to nie jest zwykły sen. TO KOSZMAR. Najgorszy z możliwych. Dlaczego to się stało?...

Spoglądam w lustro i aż mnie zamurowało. Co dzień "wchodzę" w ciało innej osoby, ale to już przegięcie! Monika?! Za jakie grzechy?! Przecież ja tej dziewczyny nienawidzę.
Ale dobra, trzeba przeżyć ten dzień. Jednocześnie mogę zrobić pożytek z tej zamiany. Mogę zniszczyć jej życie, taj jak ona zniszczyła moje. Może nie jest to mądre, ale zemsta zdradzonej kobiety jest silniejsza.
Pierwszym, co robię, jest wysłanie smsa do mojego byłego chłopaka, a jej obecnego. Przelałam tam całą złość, która we mnie została od Tamtego Dnia. No, teraz zaczynamy prawdziwą zemstę.
Postanawiam całkowicie ją pogrążyć. Straci pracę, zaciągnę kredyt na jak najwyższą kwotę, a pieniądze oddam do jakiejś organizacji charytatywnej (tak, wbrew pozorom mam serce!), straci przyjaciół, tak jak zabrała mi moich.
No dobrze, zostawię jej dom i wszystkie rzeczy, ale to tyle. Może dzięki temu przestanę czuć aż taką zawiść.

Spoglądam w lustro i aż mnie zamurowało. Co dzień "wchodzę" w ciało innej osoby, ale to już przegięcie! Monika?! Za jakie grzechy?! Przecież ja tej dziewczyny nienawidzę.
Ale dobra, trzeba przeżyć ten dzień. Jednocześnie mogę zrobić pożytek z tej zamiany. Mogę zniszczyć jej życie, taj jak ona zniszczyła moje. Może nie jest to mądre, ale zemsta zdradzonej kobiety jest...