W lustrze widzę twarz. Tak bliską, a zarazem tak odległą. Mój mózg gubi się i próbuje dopasować do sytuacji racjonalne wytłumaczenie, ale takiego brak. W lustrze widzę twarz, którą niegdyś kochałam. Niegdyś – do wczoraj. Ignoruję fakt, że to nie swoją twarz widzę w lustrze i przed oczami stają… Ślady szminki na kołnierzyku koszuli założonej tylko na konferencję. Zapach damskich perfum, których nie miałam w swojej toaletce. SMS-y, niby nękanie… Tylko kogo? Mnie czy jego? Czy naprawdę musiał po godzinach przesiadywać w pracy?
Ignoruję jego twarz w swoim lustrze i zamiast tego sięgam po telefon. (Skoro ja jestem tu, to gdzie jest on?) Odebrane. Aż tak mi ufał, że zapisał ją jako Anię? Z Anią mój mąż spotyka się o dziewiętnastej. Och. To tam mi się oświadczył. (Czy ona na pewno ma na imię Ania?)
Gdy staję w drzwiach, nie od razu ją poznaję, choć przecież rozpromienia się na mój widok. Na widok mojego męża. Wzdragam się i staram udać uśmiech.
- Tu są pieniądze.
- Co?
- Mówiłam, że oddam. – Podaje mi kopertę. – Mam swój honor.
Siadamy do stołu. Zamawiam steka. Kiedy jest się małżeństwem od 20 lat, udawanie męża przychodzi z łatwością.
Tej kobiety nie poznałam bo… Bo miała być seksbombą? A jest smutną trzydziestką o poszarzałej cerze i spracowanych dłoniach. Nieudolnie próbowała zrobić z siebie bóstwo na ten wieczór. W niczym nie przypomina mnie: kobiety, której najcięższą pracą było pilnowanie gosposi, aby trzymała się z daleka od mojego męża.
Której kobiety powinno mi być teraz żal?

W lustrze widzę twarz. Tak bliską, a zarazem tak odległą. Mój mózg gubi się i próbuje dopasować do sytuacji racjonalne wytłumaczenie, ale takiego brak. W lustrze widzę twarz, którą niegdyś kochałam. Niegdyś – do wczoraj. Ignoruję fakt, że to nie swoją twarz widzę w lustrze i przed oczami stają… Ślady szminki na kołnierzyku koszuli założonej tylko na konferencję. Zapach...

Obudziłam się.
Moja ręka automatycznie skierowała się w stronę telefonu, który zawsze był pod moją poduszką. Nie było go tam. Otworzyłam oczy, wciąż przekopując poduszkę. Zaraz.. gdzie ja jestem? To nie jest mój pokój!
Wstałam.
W kącie pokoju wisiało małe, praktyczne lusterko. Wzruszyłam ramionami, po czym skierowałam się w jego stronę. Spojrzałam na siebie, zza lustrzanej powłoki. Nie, to nie byłam ja. To był mój najgorszy wróg.. a ja byłam w jego (właściwie jej) ciele.
Potrząsnęłam głową, a czarne loki jeszcze bardziej rozsypały mi się na ramionach. Zamknęłam oczy, chcąc pomyśleć. Teraz ja zniszczę ją.. tak jak ona zniszczyła mnie.
FAZA I - WYGLĄD
Poszperałam trochę w jej rzeczach. W końcu znalazłam - małe, niepozorne nożyczki. Szybkimi ruchami obcinałam czarne pukle, nawet nie starając się, żeby fryzura była równa. ONA zawsze jest perfekcyjnie wymalowana.. ale nie dzisiaj. Przejrzałam się - idealnie. Ubrania.. ach, wszystkie markowe, najlepszej jakości. Chociaż.. stare dresy też się znalazły! Do tego ta obrzydliwie zielona bluzka. Gotowe.
FAZA II - STRATA
Wyrzuciłam JEJ telefon. Nie odzywam się do nikogo. Skasowałam również konta na portalach społecznościowych. Omijam ich wszystkich.
FAZA III - KONIEC
Zniszczyłam ją. Teraz.. tylko czekam na reakcje innych. Nie wiem, kiedy wrócę "do siebie". Mam nadzieję, że szybko.

Obudziłam się.
Moja ręka automatycznie skierowała się w stronę telefonu, który zawsze był pod moją poduszką. Nie było go tam. Otworzyłam oczy, wciąż przekopując poduszkę. Zaraz.. gdzie ja jestem? To nie jest mój pokój!
Wstałam.
W kącie pokoju wisiało małe, praktyczne lusterko. Wzruszyłam ramionami, po czym skierowałam się w jego stronę. Spojrzałam na siebie, zza lustrzanej...

Nie wierzę! - krzyczy coś w środku mnie. - Dlaczego akurat ciało tego dupka? Nagle nachodzi mnie pewna myśl, uderza z całej siły swym wspaniałym pomysłem, skoro jestem w jego ciele to mogę uznać, że jest to dar od Bogów. Pozwalają mi poczuć przyjemny smak zemsty. Nie wiem ile to potrwa, więc muszę szybko działać. Przeglądam jego rzeczy, dostrzegam coś ciekawego, różową lśniącą sukienkę w męskiej szafie. Zakładam ją, pasuje idealnie, przejeżdżam dłonią po umięśnionej nodze, gładkiej po świeżej depilacji. Teraz makijaż, w szafie znalazłam jeszcze pudełko z ślicznymi lakierkami pasującymi do sukni. Tak wystrojona idę do szkoły w jego ciele, sława groźnego typa wyciągającego pieniądze od biednych uczniów gaśnie w blasku różowej sukni. Jego kumple, pootwierali paszcze i gapią się z wypisaną na twarzach tępotą i totalnym niezrozumieniem, mówię do nich:
- No co chłopaki, nie poznajecie mnie? - Mrugam oczami i filuternie macham do nich.
Witam się z każdą napotkaną osobą, żeby nie było wątpliwości, że ja to on. Uczniowie szepcą, widzę ich zdumione spojrzenia i słyszę szydercze uwagi. Jestem zadowolona z obrotu sprawy.

Nie wierzę! - krzyczy coś w środku mnie. - Dlaczego akurat ciało tego dupka? Nagle nachodzi mnie pewna myśl, uderza z całej siły swym wspaniałym pomysłem, skoro jestem w jego ciele to mogę uznać, że jest to dar od Bogów. Pozwalają mi poczuć przyjemny smak zemsty. Nie wiem ile to potrwa, więc muszę szybko działać. Przeglądam jego rzeczy, dostrzegam coś ciekawego, różową...

Zmiany, zmiany, zmiany. Uwielbiam codziennie być inną osobą. Dzisiaj jestem najgorszym klientem, jaki przychodził do mojej pracy rok temu. Strasznie uciążliwa i namolna kobieta. Była codziennie a nawet kilka razy dziennie, pytając się o ofertę firmy. Nigdy nic nie kupowała. To był horror trudny do zniesienia. Trwało to aż kilka miesięcy. Na szczęście - przeprowadziła się do syna. Strasznie mu współczuję ! Skoro już nią jestem to zrobię jej odpowiednią reklamę, teraz już nikt nie będzie jej lubić. Wyszłam z domu i zaczęłam wchodzić do każdego sklepu, urzędu i zaczepiać ludzi na ulicy/w tramwaju/w autobusie. Zawsze powtarzam te same słowa: Która jest godzina ? Jaki dzień dzisiaj mamy ? Czy jutro jest Wigilia ? Kiedy będzie lato ? Ludzie są na mnie wściekli, niektórzy wyzywają, inni ignorują i patrzą się na mnie jak na świra. Jutro ta Pani będzie miała przechlapane ! Każdy już na sam jej widok będzie uciekać, gdzie pieprz rośnie. Warto komuś utrudniać i przeszkadzać w pracy ?

Zmiany, zmiany, zmiany. Uwielbiam codziennie być inną osobą. Dzisiaj jestem najgorszym klientem, jaki przychodził do mojej pracy rok temu. Strasznie uciążliwa i namolna kobieta. Była codziennie a nawet kilka razy dziennie, pytając się o ofertę firmy. Nigdy nic nie kupowała. To był horror trudny do zniesienia. Trwało to aż kilka miesięcy. Na szczęście - przeprowadziła się...

Otwieram oczy. Czas na zabawę. Ciekawe kim dzisiaj jestem ? Biorę lusterko i widzę swoje odbicie. Jestem Jarkiem, wrednym - donosicielem z mojej poprzedniej pracy. Już pierwszego dnia pracy, miałam z nim problemy. Zawsze każdego obserwował, notował wszystko w swoim fioletowym notesiku i wysyłał donosy. Sam zobaczysz jak to jest ! Napisałam ogłoszenie, że jestem zawodowym aktorem, który musi się wcielić w gnębionego i szykowanego pracownika firmy. Dlatego bardzo chętnie zostanę taką osobą, całkowicie bezpłatnie. Ogłoszenie pojawiło się w internecie i zrobiło błyskawiczna furorę ! Telefon się urywał a moja skrzynka mailowa została zapchana propozycjami. Wspaniale ! Do dzieła. Wybrałam jedną z firm i umówiłam się na spotkanie jeszcze tego samego dnia. Dyrektor był mną zachwycony. Zaproponował, że natychmiast przyjmie mnie do pracy na czas nieokreślony. Wyszliśmy z biura i zostałam oficjalnie przedstawiona wszystkim pracownikom. A już po minucie byłam obserwowana przez każdą osobę w biurze. Zapowiadał się długi i wyjątkowo męczący dzień. Ale to nic. Zemsta jest słodka ! Teraz Jarek przekona się jak się czuje osoba, na którą ktoś pisze się donosy. Nie jest tak fajnie !

Otwieram oczy. Czas na zabawę. Ciekawe kim dzisiaj jestem ? Biorę lusterko i widzę swoje odbicie. Jestem Jarkiem, wrednym - donosicielem z mojej poprzedniej pracy. Już pierwszego dnia pracy, miałam z nim problemy. Zawsze każdego obserwował, notował wszystko w swoim fioletowym notesiku i wysyłał donosy. Sam zobaczysz jak to jest ! Napisałam ogłoszenie, że jestem zawodowym...

Kolejny dzień i kolejna przygoda! Zawsze po przebudzeniu czuję dreszczyk ekscytacji. Kim będę tym razem? Na paluszkach skradam się do lustra i własnym oczom nie wierzę! Widzę idealną twarz Mandy! Byłam w ciele wiecznie liczącej kalorie blond flądry, której nienawidziła cała szkoła! To ona doprowadziła do rozpadu dziesiątków związków, to ona rozwiesiła na korytarzu zdjęcia podnoszącej pijaną matkę z chodnika Liv oraz to ona w drugiej klasie rozpuściła plotkę, jakobym miała wszy. Przez miesiąc wszyscy w szkole się ode mnie odsuwali! A teraz? Teraz mam nad nią władzę. Czy dodałam, że nie zawaham się jej użyć? Mam tylko jeden dzień, ale on mi w zupełności wystarczy. No to do dzieła!
Czym prędzej biegnę do łazienki. Odczepiam sztuczne rzęsy i włosy oraz zmywam makijaż. Kto normalny w nim śpi?! Teraz widzę, że jej twarz jest pełna skrzętnie ukrywanych niedoskonałości. Z szafy wyciągam spodnie od dresu, które nacinam w kilku miejscach. Do tego sprany podkoszulek i dziurawe conversy. Chwytam plecak i czym prędzej lecę do szkoły. W korytarzu wita mnie "mój" chłopak Chad, lider szkolnej drużyny siatkarskiej.
-Z nami koniec kochanie. Nara!-rzucam, nawet na niego nie patrząc. Idąc korytarzem dłubię w nosie i drapię się pod pachami. Kiedy docieram do stołówki, z uśmiechem mijam dział z sałatkami.
-Hamburgera proszę.-mówię z uśmiechem do kucharki. Wybieram stolik obok kujonów, a w czasie jedzenia mlaskam i bekam najgłośniej jak to możliwe.
To się jutro Mandy zdziwi. Zemsta jest słodka.

Kolejny dzień i kolejna przygoda! Zawsze po przebudzeniu czuję dreszczyk ekscytacji. Kim będę tym razem? Na paluszkach skradam się do lustra i własnym oczom nie wierzę! Widzę idealną twarz Mandy! Byłam w ciele wiecznie liczącej kalorie blond flądry, której nienawidziła cała szkoła! To ona doprowadziła do rozpadu dziesiątków związków, to ona rozwiesiła na korytarzu zdjęcia...

Budzę się rano, wstaję, idę do łazienki i patrzę w lustro. No nie ! Nie mogę w to uwierzyć ! Jestem Skarbimirem z mojej klasy w szkole podstawowej. Dlaczego akurat on ? Ale ja go nie lubiłam ! Bardzo wysoki, wysportowany, pyszałkowaty i złośliwy. Wszyscy się go bali a on to wykorzystywał. Ciągle każdemu dokuczał, bił i zaczepiał innych. Teraz nadeszła chwila zemsty ! Postanowiłam zacząć od zmiany wizerunku. Ubrałam się w długi biały prochowiec, pod spód założyłam dziurawy i brudny dres a na głowę bejsbolówkę. W tym przebraniu udałam się najbliższego psychiatry. Przekonałam go, ze musi mnie natychmiast przyjąć. Po naszej rozmowie postawiono mi diagnozę: mam schizofrenię, chorobę afektywną i zaburzenia osobowości. Otrzymałam skierowanie z prośbą o przyjęcie w trybie pilnym do Domu Pomocy Społecznej dla Osób Przewlekle Psychicznie Chorych. Oczywiście idę tam, pokazuję skierowanie i zostaję przyjęta. Co za miejsce ! Szok ! Na szczęście jest już wieczór, jutro znów będę kimś innym ! I kto teraz rządzi, Skarbimirze ? Spokojnego i długiego mieszkania !

Budzę się rano, wstaję, idę do łazienki i patrzę w lustro. No nie ! Nie mogę w to uwierzyć ! Jestem Skarbimirem z mojej klasy w szkole podstawowej. Dlaczego akurat on ? Ale ja go nie lubiłam ! Bardzo wysoki, wysportowany, pyszałkowaty i złośliwy. Wszyscy się go bali a on to wykorzystywał. Ciągle każdemu dokuczał, bił i zaczepiał innych. Teraz nadeszła chwila zemsty ! ...

Coś jest nie tak. Nogi jakieś dłuższe, ręce, tułów... Dotykam się po bokach... Mam talię! To niemożliwe... Wstaję, podchodzę do znanego sobie lustra. Patrzę. I oczom nie wierzę. Gdzie się podziała niska dziewczyna z bliznami po licznych operacjach, gdzie jej krzywe nogi, bezkształtny tułów, przykurczone ręce? Zamiast niej, widzę wysoką brunetkę, o nie najładniejszej twarzy, ale w pełni zdrową i sprawną. Kogoś mi przypomina... Nie, to nie może być ona. Mam szansę poczuć się jak każda, typowa dziewczyna, ale dlaczego jestem w j e j ciele? To nieistotne. Jak długo tu będę? Co mogę zrobić? Gdzie pójść? Z kim porozmawiać? W głowie kłębią się czarne myśli. Mam to, czego zawsze chciałam: zdrowie i sprawność. Czemu więc nie czuję się ani trochę szczęśliwa? Odwracam się i patrzę na łóżko. Podchodzę do niego, chowam się pod kołdrą. Zamykam oczy. Może jak się obudzę, znowu będę s o b ą.

Coś jest nie tak. Nogi jakieś dłuższe, ręce, tułów... Dotykam się po bokach... Mam talię! To niemożliwe... Wstaję, podchodzę do znanego sobie lustra. Patrzę. I oczom nie wierzę. Gdzie się podziała niska dziewczyna z bliznami po licznych operacjach, gdzie jej krzywe nogi, bezkształtny tułów, przykurczone ręce? Zamiast niej, widzę wysoką brunetkę, o nie najładniejszej twarzy,...

Nie lubię ludzi, ale kiedy obudziłem się w ciele tej suki, tego było za wiele. To miał być ciekawy eksperyment, a na pewno niezła nagroda, którą wygrałem z Diabłem poprzedniej nocy w pokera. Jednak znowu mnie przechytrzył ten łotr, trzymając dodatkową kartę w zakłamanym rękawie. Ale nie ma złego, co by na dobre nie przemienił. Choć wielce mnie skrzywdziła, była ładną, dwudziestoletnią dziewczyną. Miałem tylko dzień, by oddać jej pięknym za nadobne. Działaj! Czas leci! Zasada pierwsza. Zniszcz u wroga to, co uważa za najcenniejsze. Plan: anonse towarzyskie, chirurg partacz, kwas, może wypadek i wózek. Nie ma czasu do stracenia! Gdy doprowadziłem jej ciało do ruiny, tak wielkiej, że z trudem rozpoznawałem nielubianą twarz, pozostało mi jeszcze trochę dnia, by przeprowadzić dzieło totalnego zniszczenia. Zasada druga. Przetnij wszelkie więzy łączące wroga z jego przyjaciółmi. Plan: słuchawka, Facebook, niezapowiedziane odwiedziny. Przerywane połączenia, topniejąca liczba znajomych, trzaskające drzwi... tak, tak graj muzyko dla mych uszu! Nie miała nic, co wcześniej uważała za cenne. Ludzkiej przyjaźni, szacunku, aprobaty. Wypędzona z ludzkich domów i świadomości błąkała się po ulicach kuśtykając, szukając choć cienia zrozumienia i miłości. Spotykała tylko chłód ludzkich serc. Oj, jak przyjemnie było przeżywać to razem z nią. Dochodziła już pora powrotu do własnej osoby, kiedy Diabeł uprzytomnił mi, że to była gra all-in i dotyczyła nie dnia, a całego życia. Znowu mam przerąbane.

Nie lubię ludzi, ale kiedy obudziłem się w ciele tej suki, tego było za wiele. To miał być ciekawy eksperyment, a na pewno niezła nagroda, którą wygrałem z Diabłem poprzedniej nocy w pokera. Jednak znowu mnie przechytrzył ten łotr, trzymając dodatkową kartę w zakłamanym rękawie. Ale nie ma złego, co by na dobre nie przemienił. Choć wielce mnie skrzywdziła, była ładną,...

Może to dziwne ale rozebrałabym się do naga i obejrzała się całą w lustrze. Przyjrzałabym się twarzy z bliska i bez makijażu. Przeczytałabym całą zawartość sms w telefonie. Zalogowałabym się również na facebooka i zapamiętała hasło, tak na przyszłość, na wszelki wypadek. Spędziłabym czas z jej bliskimi i przyjaciółmi, by zobaczyć jaka jest naprawdę i czy faktycznie nie ma w niej cząstki człowieczeństwa. Poszukałabym również pamiętnika, który skrywa tajemnice, w którym być może znalazłabym odpowiedź na jej złe traktowanie innych. Być może okazałoby się, że sama została głęboko zraniona i nie potrafi szukać pomocy. Nie chciałabym się na niej w takim przypadku zemścić, mimo iż znałabym jej mroczne sekrety. Chciałabym jej pomóc tak ze szczerego serca, bo każdy zasługuje na szansę. Zrozumiałabym powód jej wredności, przynajmniej tak sądzę. .

Może to dziwne ale rozebrałabym się do naga i obejrzała się całą w lustrze. Przyjrzałabym się twarzy z bliska i bez makijażu. Przeczytałabym całą zawartość sms w telefonie. Zalogowałabym się również na facebooka i zapamiętała hasło, tak na przyszłość, na wszelki wypadek. Spędziłabym czas z jej bliskimi i przyjaciółmi, by zobaczyć jaka jest naprawdę i czy faktycznie nie ma w...