Gdy zaginęła pierwsza studentka przeszło to bez echa, kiedy zaginęła piąta ludzie zaczęli panikować. Gdy zaginęła córka prezydenta miasta, a on sam dostał list " To dopiero początek. Sprawiedliwości musi stać się zadość" wybuchła prawdziwa histeria. Na jaw wyszły tragiczne, już zapomniane historie z przeszłości miasta. Co łączy sześć zaginionych dziewczyn, dlaczego jak na razie znaleziono tylko jedno ciało i jaki związek ma z tym prezydent miasta? Odpowiedź na te pytania może znaleźć tylko Edward Popielski.

Gdy zaginęła pierwsza studentka przeszło to bez echa, kiedy zaginęła piąta ludzie zaczęli panikować. Gdy zaginęła córka prezydenta miasta, a on sam dostał list " To dopiero początek. Sprawiedliwości musi stać się zadość" wybuchła prawdziwa histeria. Na jaw wyszły tragiczne, już zapomniane historie z przeszłości miasta. Co łączy sześć zaginionych dziewczyn, dlaczego jak na...

Mała miejscowość, w której mieszka zaledwie kilka rodzin. Trójka 12-latków nagle zaczyna się bać, budzą się w nocy przerażeni, przestają rozmawiać z dorosłymi. Nagle jedno z nich znika. Zdesperowani rodzice nie wiedzą co robić, szczególnie, że pozostała dwójka chłopców jeszcze bardziej zamyka się w sobie. W momencie zniknięcia drugiego dziecka, do miejscowości przybywa Edward Popielski. Nie ma pojęcia co spowodowało strach u nastolatków, a mimo wielu prób rozmowy z trzecim chłopcem, policjant nic nie uzyskuje. Nie wie, że te dzieci odnalazły szkielet martwego człowieka, i nie ma pojęcia, że chłopcy na własną rękę próbowali bawiąc się w detektywów, odnaleźć sprawcę. A co najgorsze, komisarz nawet nie przypuszcza, że dzieci te odnalazły więcej podobnych grobów, i że ktoś ich na tym przyłapał, i to nie był dobry człowiek.
Co się stało z chłopcami? Czyje zwłoki były zakopane w lesie? Kto je tam porzucił? I po co? Edward Popielski ma do rozwiązania dużo bardziej skomplikowaną zagadkę niż się spodziewa.

Mała miejscowość, w której mieszka zaledwie kilka rodzin. Trójka 12-latków nagle zaczyna się bać, budzą się w nocy przerażeni, przestają rozmawiać z dorosłymi. Nagle jedno z nich znika. Zdesperowani rodzice nie wiedzą co robić, szczególnie, że pozostała dwójka chłopców jeszcze bardziej zamyka się w sobie. W momencie zniknięcia drugiego dziecka, do miejscowości przybywa...

Telefon o 4 rano zerwał komisarza na równe nogi. Łagodny, melodyjny kobiecy głos w słuchawce sprawił, że poirytowanie spowodowane zakłóceniem ostatnich chwil błogiego snu spłynęło po nim jak woda po rynnie. - Panie komisarzu - usłyszał - właśnie trzymam w rękach misternie wykonany naszyjnik, który dostałam w prezencie od tutejszego jubilera, dystyngowanego kawalera w podeszłym wieku. Jestem antropologiem i to cudeńko przedstawia dla mnie szczególną wartość, tym bardziej, że jest wykonane... z zębów młodych, zdrowych i pewnie pięknych kobiet. Gwarantuję panu, iż żadna kobieta dobrowolnie nie pozbyłaby się własnych zębów dla zarobku, a dodam, że takowy handel jeszcze nie istnieje. Cóż, w ostatnim czasie w naszym małym miasteczku zaczęły ginąć młode dziewczyny, a policja uważa, że wyjechały na Zachód w poszukiwaniu, powiedzmy, perspektyw. Gdyby zechciał pan przyjechać do O. i wyjaśnić zagadkę tajemniczego naszyjnika...

Telefon o 4 rano zerwał komisarza na równe nogi. Łagodny, melodyjny kobiecy głos w słuchawce sprawił, że poirytowanie spowodowane zakłóceniem ostatnich chwil błogiego snu spłynęło po nim jak woda po rynnie. - Panie komisarzu - usłyszał - właśnie trzymam w rękach misternie wykonany naszyjnik, który dostałam w prezencie od tutejszego jubilera,...

Edward Popielski jest znanym komisarzem w stanie spoczynku i jest z tego dumny, że nie babrze się w brudach tego świata. Pewnego dnia dowiaduje się z telewizji, że jego cioteczna babka zniknęła. Poszła jak zwykle na targ po warzywa i nikt jej więcej nie widział. Przykre to-pomyślał- w sumie niezłe robiła pierogi… Po czym powrócił do stawiania sobie pasjansa. Nagle usłyszał dźwięk telefonu.
- Popielski-słucham
- To ja Agnieszka..
Nie musiała mówić nic więcej, bo Edward od razu przypomniał sobie zapach maciejek w ogrodzie ciotecznej babki…Uśmiech kuzynki, ich pierwsze pocałunki.. Agnieszka była jego pierwszą i największą miłością..
- Co się stało?- pyta komisarz
- Proszę pomóż znaleźć moją babcię, wiem, że tylko Ty możesz to zrobić i ciebie dotyczy ta sprawa, bo na stole zostawiła kartkę „ To przez Edka” ktoś chce cię tu widzieć, dlatego porwał Babcię.
- Dobrze.. Przylecę najbliższym samolotem-powiedział Popielski i poszedł się pakować.

Edward Popielski jest znanym komisarzem w stanie spoczynku i jest z tego dumny, że nie babrze się w brudach tego świata. Pewnego dnia dowiaduje się z telewizji, że jego cioteczna babka zniknęła. Poszła jak zwykle na targ po warzywa i nikt jej więcej nie widział. Przykre to-pomyślał- w sumie niezłe robiła pierogi… Po czym powrócił do stawiania sobie pasjansa. Nagle usłyszał...

- Co za pogoda ! - narzeka Edward Popielski, jadący swoim starym mercedesem. Jest prawie 40 stopni i ani jednej chmury na niebie. Po pewnym czasie samochód staje.
- Moje stare kości ! Nareszcie koniec i do domu.
Komisarz powoli wychodzi z samochodu. Nagle słyszy dziwne dźwięki.
- Co u diabła?
Mężczyzna stoi przed samochodem i myśli. Znowu coś słyszy. Podchodzi do bagażnika, otwiera i jest zdumiony swoim odkryciem. W bagażniku jest związany i zakrwawiony mężczyzna z głęboko rozciętym brzuchem. Komisarz szybko go wyciąga i rozwiązuje.
- Co się stało?
- Nie wiem. Obudziłem się zamknięty i związany w bagażniku. Nic nie pamiętam. Proszę mi pomóc.
- Oczywiście. Wszystkim się zajmę – mówi komisarz.

- Co za pogoda ! - narzeka Edward Popielski, jadący swoim starym mercedesem. Jest prawie 40 stopni i ani jednej chmury na niebie. Po pewnym czasie samochód staje.
- Moje stare kości ! Nareszcie koniec i do domu.
Komisarz powoli wychodzi z samochodu. Nagle słyszy dziwne dźwięki.
- Co u diabła?
Mężczyzna stoi przed samochodem i myśli. Znowu coś słyszy. Podchodzi...

Spokojna wieś. Ktoś by mógł nawetrz rzec-Zadupie jakich nie mało. ,,Co ja tu robię właściwie?"- pomyślał Popielski. Na ostatniej prostej jego samochód zakopał się w błotnistej brei, która stanowić miała tu niegsyś drogę.,, Świetnie"- wysapał dodając kilka przekleństw. Wyszedł z samochodu i dalszą drogę postanowił przejść pieszo- blask kogutów policyjnych radiowozów przebijały się przez krzaki.
Wszedł do budynku. Stara śmierdząca grzybem rudera. Jak ktoś w takich warunkach może w ogóle mieszkać? - przeszło mu przez myśl. Skierował się do pokoju, w którym znaleziono ciała. To co zobaczył przeszło jego najśmielsze wyobrażenia. Na łóżku leżała kobieta w sukni ślubnej, tuląca dwoje małych dzieci. Kobieta i starsza dziewczynka miały widoczne ślady obrażeń głowy, jednak twarz i ubrania czyste...Ktoś je przebrał przed ułożeniem w łóżku. Najmłodsza ofiara- może 2-latka leżała poprostu jakby spała, niewinnie. Żadnych obrażeń, śladów, ran,sińców- nic.
,,To nie koniec"- powiedział jeden z policjantów i wskazał na kuchnię. Popielski skierował udał się za nim. Na środku pomieszczenia wisiał mężczyzna przywiązany do haka po żyrandolu, który zdjął przed egzekucją. ,, Wygląda na to ,że mamy do czynienia z samobójstwem zbiorowym"- powiedział jeden z policjantów. Komisarz rozejrzał się po pomieszczeniu , cały czas milcząc. Po dłuższej chwili zapytał ,, A gdzie drabina? Jak niby wlazł bez drabiny i zawiesił sznur? Podciągał się sam?". Nie ulegało wątpliwości,że Popielski zabawi tu dłużej.

Spokojna wieś. Ktoś by mógł nawetrz rzec-Zadupie jakich nie mało. ,,Co ja tu robię właściwie?"- pomyślał Popielski. Na ostatniej prostej jego samochód zakopał się w błotnistej brei, która stanowić miała tu niegsyś drogę.,, Świetnie"- wysapał dodając kilka przekleństw. Wyszedł z samochodu i dalszą drogę postanowił przejść pieszo- blask kogutów policyjnych radiowozów...

W Łodzi pojawia się zabójca kobiet, tzw. Wampir z Łodzi.
Zabijałby kobiety samotnie podróżujące wieczornymi i nocnymi tramwajami. Zabijałby w okolicach zajezdni, pustych parkach i bramach Łódzkich kamienic. Najpierw napadałby tylko na prostytutki. Zwabiał je w zaułki i do klatek schodowych, a potem dusił zakładając foliową torebkę na twarz lub podcinał gardło. Następnie ośmielony swoją bezkarnością zacząłby śledzić wracające wieczorami kobiety. Jeździłby za nimi do końca linii na podmiejskie zajezdnie i atakował, gdy tramwaj odjedzie z pustego przystanku. Dusiłby je np. linką hamulcową od swojego auta. Na miasto padłby blady strach. Kobiety bałyby się same wracać. Presja społeczna wymogłaby na władzach miasta konkretne działania. Zwiększona liczba wieczornych patroli legitymowałaby każdego samotnie podróżującego tramwajami mężczyznę. Z braku świadków i jakichkolwiek poszlak, śledztwo stałoby w miejscu, w napięciu oczekując, aż Wampir z Łodzi znowu uderzy i tym razem popełni jakiś błąd. Narastająca psychoza, mnogość hipotez i coraz częstsze samosądy w podłódzkich wsiach tylko pogarszałyby sprawę. Jedyne szczątkowy rysopis i niepełny portret psychologiczny stanowiłby jakikolwiek punkt zaczepienia dla śledczych. Ciemny blondyn, średniego wzrostu, z lekka nadwagą, w wieku 25 – 45 lat, czasem nosi okulary. Nieśmiały, możliwe że bity w dzieciństwie. Bez sukcesów z kobietami. Zabijając odreagowuje społeczne odrzucenie i czerpie fizyczną satysfakcję z panowania nad sytuacją.

W Łodzi pojawia się zabójca kobiet, tzw. Wampir z Łodzi.
Zabijałby kobiety samotnie podróżujące wieczornymi i nocnymi tramwajami. Zabijałby w okolicach zajezdni, pustych parkach i bramach Łódzkich kamienic. Najpierw napadałby tylko na prostytutki. Zwabiał je w zaułki i do klatek schodowych, a potem dusił zakładając foliową torebkę na twarz lub podcinał gardło. Następnie...

Początkowo zaginięciami w Szczecinie nikt się nie przejmował. Ot, nowe miasto, całkiem nowa ziemia, nadal nie wiadomo, czy nasza. Ludzie przychodzili i odchodzili. Przelewało się od żywiołu ludzkiego.
Ale gdy zaczęły ginąć całe rodziny - pierwsze rodziny, pionierskie - gdy liczba niewytłumaczalnych zniknięć sięgnęła kilku tygodniowo, władze się zaniepokoiły. Co prawda jednostki Werwolfu wygoniono z cmentarza zaraz po końcu wojny, ale - czort wie. Nie żołnierze, to zwykli Niemcy - albo i polscy zbrodniarze - mogli się tam doskonale ukryć. Wielki obszar zielony, otoczony sakralnym lękiem, pełen krypt rodzinnych, na swoich obrzeżach kryjący system bunkrów...
- Tam każdy się może ukryć - tłumaczył Popielskiemu przejęty urzędnik. - Mówią, że po bunkrach i kryptach jeszcze wojskowe wyposażenie leży, zresztą, mówią, dzieciaki znajdują, wykopują, do ogniska granaty w zabawie wrzucają... Powstania z grupki zbrodniarzy nie będzie. Ale ludność się niepokoi, a i Niemcy tylko patrzą, jakby tu sprawę politycznie wykorzystać. Nasza obecność tutaj nie jest nadal, niestety, pewna... Rozumie towarzysz, czemu dyskrecja jest tak ważna?
Popielski, od stryczka czy więzienia uwolniony ostatnią amnestią, skinął. Ładne miasto, pomyślał. Ale Lwów piękniejszy.

Początkowo zaginięciami w Szczecinie nikt się nie przejmował. Ot, nowe miasto, całkiem nowa ziemia, nadal nie wiadomo, czy nasza. Ludzie przychodzili i odchodzili. Przelewało się od żywiołu ludzkiego.
Ale gdy zaczęły ginąć całe rodziny - pierwsze rodziny, pionierskie - gdy liczba niewytłumaczalnych zniknięć sięgnęła kilku tygodniowo, władze się zaniepokoiły. Co prawda...

Para nastolatków wracała wieczorem ze spaceru. Wymknęli się z domów. Wkoło było ciemno, szli bardzo blisko siebie. Nagle dziewczyna potknęła się o coś. O coś miękkiego. Para wytężyła wzrok, aby zobaczyć, co było przeszkodą. Widzą.. ciało? Kopnięcie nogą. Tak, to ciało. Ukucnęli. Znowu wytężyli wzrok. Docierał do nich jedynie mały strumień światła z parku. Zanim dziewczyna upadła ,zdołała zauważyć tylko jedno. Dorosła kobieta nie miała ust. Zęby połyskiwały w straszliwym, umarłym uśmiechu. Chłopak podskoczył. Zmarła nie miała też oka. Jej ucho wyglądało na.. odgryzione. W pozostałościach oka leżała chyba kartka, ale nie miał odwagi, aby po nią sięgnąć. Jego dziewczyna właśnie zemdlała. Stał obok teatru w Kaliszu, robiło się zimniej i ciemniej, a obok niego leżały 2 osoby - jedna żywa, druga niekoniecznie.

Para nastolatków wracała wieczorem ze spaceru. Wymknęli się z domów. Wkoło było ciemno, szli bardzo blisko siebie. Nagle dziewczyna potknęła się o coś. O coś miękkiego. Para wytężyła wzrok, aby zobaczyć, co było przeszkodą. Widzą.. ciało? Kopnięcie nogą. Tak, to ciało. Ukucnęli. Znowu wytężyli wzrok. Docierał do nich jedynie mały strumień światła z parku. Zanim dziewczyna...

-Witam Panie komisarzu. - powiedział Kawski wyciągając rękę.
-Dzień dobry, czy możecie usunąć gapiów? - odpowiedział chłodno Popielski.
-Oczywiście- odparł kiwając w stronę dwójki posterunkowych, dając im jasne polecenie
-Proszę za mną - Kawski gestem zaprosił komisarza za policyjne parawany.
Przykryte po szyję foliowym workiem zwłoki młodej kobiety nie wywarły wrażenia na Popielskim.
Kawski pochylił się i zdjął foliowe nakrycie. Widok, jaki ujrzał Popielski sprawił, że odwrócił głowę, a na twarzy pojawił się wiele mówiący grymas.
Ciało, leżące na wznak, od pasa w dół ubrane było w spodnie i buty do biegania, natomiast nagą klatkę piersiową pokrywała ogromna rana, pokryta białymi larwami, ciągnąca się o połowy mostka aż za pępek. Widział wiele ciał, ale ta rana robiła wrażenie.
- Stwierdzono brak wątroby - powiadomił Kawski, wyciągając z paczki papierosa - podobnie, jak u ofiary znalezionej 50 km dalej, nieco ponad tydzień temu - dodał wypuszczając dym z płuc.
W momencie, kiedy Popielski ponownie spojrzał na zwłoki, poczuł na twarzy powiew jesiennego wiatru.
Poruszone liście odsłoniły przedmiot, który dojrzał kątem oka. Było to przeźroczyste pudełeczko, trochę większe niż te, w którym przed laty trzymał fotograficzne klisze.
- Jest pierwszy ślad - pomyślał Popielski otwierając podniesiony przedmiot.
W środku znajdowała się figurka baletnicy, przypominające te z dawnych pozytywek oraz larwa owada, identyczna z tymi które pełzały po młodym brzuchu denatki….

-Witam Panie komisarzu. - powiedział Kawski wyciągając rękę.
-Dzień dobry, czy możecie usunąć gapiów? - odpowiedział chłodno Popielski.
-Oczywiście- odparł kiwając w stronę dwójki posterunkowych, dając im jasne polecenie
-Proszę za mną - Kawski gestem zaprosił komisarza za policyjne parawany.
Przykryte po szyję foliowym workiem zwłoki młodej kobiety nie wywarły wrażenia na...