Ja szukam jakichś opinii nt. nowych tłumaczeń Mistrza i Małgorzaty. Wydań tej powieści jest od groma, tłumaczeń też. Które z nich jest warte uwagi? Interesuje mnie zwłaszcza to wydanie Znaku z 2016 i najnowsze ze Świata Książki - tłumaczenie Jana Cichockiego. Ktoś coś? 

Ja szukam jakichś opinii nt. nowych tłumaczeń Mistrza i Małgorzaty. Wydań tej powieści jest od groma, tłumaczeń też. Które z nich jest warte uwagi? Interesuje mnie zwłaszcza to wydanie Znaku z 2016 i najnowsze ze Świata Książki - tłumaczenie Jana Cichockiego. Ktoś coś? 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Różnice tłumaczeń między 'Pierścień' Nivena a jego kontynuacjami, których czytać się nie da. 

Różnice tłumaczeń między 'Pierścień' Nivena a jego kontynuacjami, których czytać się nie da. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Odnoszę wrażenie, że za każdym razem kiedy pojawia się nowy przekład jakiejś klasycznej, kanonicznej pozycji, to najmniej w całej dyskusji chodzi o książkę. Wydawnictwo liczy na darmową promocję, bo cóż lepiej przyciąga nabywców niż naprzemienne fale zachwytów i świętego oburzenia. Tłumacz zaś łechta swoje ego podejmując się zadania trudnego, kontrowersyjnego i dobrze wyglądającego w CV, a następnie opowiadając w wywiadach jak to odważył się na radykalne zmiany. Właściwie to rozumiem, każdy che sie wypromować, nie każdy przekład przyjęty od lat jest najlepszy. Żal mi tylko samej Ani :) 

Odnoszę wrażenie, że za każdym razem kiedy pojawia się nowy przekład jakiejś klasycznej, kanonicznej pozycji, to najmniej w całej dyskusji chodzi o książkę. Wydawnictwo liczy na darmową promocję, bo cóż lepiej przyciąga nabywców niż naprzemienne fale zachwytów i świętego oburzenia. Tłumacz zaś łechta swoje ego podejmując się zadania trudnego, kontrowersyjnego i dobrze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uważam, że Łoziński w tym zestawieniu wypada wręcz śmiesznie, bo jak Bańkowska chciała przywrócić oryginalnego ducha Anne, podobnie Adamczyk-Grabowska, tak Łoziński w ogóle nie chciał przywracać oryginalnego ducha, czy cokolwiek. On chciał nadać nowego, słowiańskiego ducha tekstowi, co uważam za wyjątkowo okropny zabieg (chyba też dlatego czuję lekką niechęć do tego, co zrobiła Irena Tuwim z Kubusiem Puchatkiem; ignorowała to, co jej nie pasowało, a chyba tak to nie powinno wyglądać?). Łoziński był do tego stopnia bezczelny, że w dodatkach, gdzie Tolkien pisał właśnie o tłumaczeniach podmieniał nazwy angielskie na polskie, żeby wyglądało to bardziej "swojsko". Po prostu karygodne postępowanie i nie tak powinno się tłumaczyć. Mam nadzieję, że Łoziński nauczył się na błędach, bo z tego co widzę, tłumaczeniami zajmuje się nadal.

Uważam, że Łoziński w tym zestawieniu wypada wręcz śmiesznie, bo jak Bańkowska chciała przywrócić oryginalnego ducha Anne, podobnie Adamczyk-Grabowska, tak Łoziński w ogóle nie chciał przywracać oryginalnego ducha, czy cokolwiek. On chciał nadać nowego, słowiańskiego ducha tekstowi, co uważam za wyjątkowo okropny zabieg (chyba też dlatego czuję lekką niechęć do tego, co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dużo hałasu o nic. Zmiany imion, nazw i tyle. 

Dużo hałasu o nic. Zmiany imion, nazw i tyle. 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim zdaniem nowe tłumaczenie "Ani" to tylko kosmetyka. Zupełnie inaczej rzecz ma się z tłumaczeniem "Alicji w Krainie Czarów" - to już 12 zupełnie innych przekładów, inne wiersze, inne nazwy postaci, inne wybory w tłumaczeniu dwuznaczności lub trójznaczności tekstu Carrolla.
Zainteresowanych odsyłam tutaj
https://lubimyczytac.pl/publicystyka/6503/perypetie-z-przekladem-alicji

Moim zdaniem nowe tłumaczenie "Ani" to tylko kosmetyka. Zupełnie inaczej rzecz ma się z tłumaczeniem "Alicji w Krainie Czarów" - to już 12 zupełnie innych przekładów, inne wiersze, inne nazwy postaci, inne wybory w tłumaczeniu dwuznaczności lub trójznaczności tekstu Carrolla.
Zainteresowanych odsyłam tutaj
https://lubimyczytac.pl/publicystyka/6503/perypetie-z-przekladem-alicji

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A propos nowych przekładów to z niecierpliwością czekam na  Ulisses[bookLink]4987261|Ulisses[/bookLink] czyli nowe tłumaczenie Macieja Świerkockiego (do tej pory był tylko dostępny przekład Macieja Słomczyńskiego).
Tłumacz wydał także wspomnienia - przewodnik
Łódź Ulissesa czyli Siedem lat i osiemnaście godzin z Jamesem Joyce'em w Dublinie i nie tylko[bookLink]4987262|Łódź Ulissesa czyli Siedem lat i osiemnaście godzin z Jamesem Joyce'em w Dublinie i nie tylko[/bookLink], które także chętnie przeczytam.

Wciąż czekam także na polski przekład "Infinite Jest" D.F. Wallace'a, nad którym tłumaczka Jolanta Kozak pracuje od 2016 roku i końća nie widać. Przekład jeszcze przed publikacją został ostro skrytykowany przez innych tłumaczy - znawców prozy Wallace'a.

A propos nowych przekładów to z niecierpliwością czekam na  Ulisses[bookLink]4987261|Ulisses[/bookLink] czyli nowe tłumaczenie Macieja Świerkockiego (do tej pory był tylko dostępny przekład Macieja Słomczyńskiego).
Tłumacz wydał także wspomnienia - przewodnik
Łódź Ulissesa czyli Siedem lat i osiemnaście godzin z Jamesem Joyce'em w Dublinie i nie tylko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przekład literacki jest trudnym zajęciem, w szczególności przekład poezji. Nie od dziś wiadomo, że istnieją utwory nieprzetłumaczalne. Że tłumacz stoi w rozkroku między wiernością przekazu a pięknem słowa. Że z kilku znaczeń danego słowa wybiera jedno, podczas gdy inne konotacje giną w tłumaczeniu. W idealnej sytuacji tłumacz sam jest artystą słowa, a nie tylko wyrobnikiem. Przytoczmy dla przykładu Tuwima, Boya-Żeleńskiego, czy Barańczaka. Niekwestionowanym guru tłumaczy jest Karl Dedecius, a i jemu zdarzyło się przetłumaczyć "szczaw" jako zwykłe "Kräuter", czego nie potrafię mu wybaczyć do dziś. Nawet wielcy stają przed wyborem.

Przekład literacki jest trudnym zajęciem, w szczególności przekład poezji. Nie od dziś wiadomo, że istnieją utwory nieprzetłumaczalne. Że tłumacz stoi w rozkroku między wiernością przekazu a pięknem słowa. Że z kilku znaczeń danego słowa wybiera jedno, podczas gdy inne konotacje giną w tłumaczeniu. W idealnej sytuacji tłumacz sam jest artystą słowa, a nie tylko wyrobnikiem....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chciałbym, aby tłumaczenie było wierne i piękne, ale jeśli zachowanie obu warunków jest niemożliwe to poświęciłbym piękno na rzecz wierności.

"Ani..." nie czytałem, bo nie mój klimat, więc nic mnie nie wzburza w żadnym jej tłumaczeniu.

Ale dwa wspomniane w tekście tytuły znam, oczywiście to "Władca..." i "Diuna".

"Władcę..." mam Skibniewskiej. Tłumaczenie Łozińskiego znam wyłącznie z krytycznych opinii i artykułów. Znając Skibniewską nie byłbym w stanie przyjąć pomysłów Łozińskiego. Chociaż... gdybym spróbował, z ciekawości... Czemu nie?
Z kolei "Diunę" zacząłem czytać w tłumaczeniu Łozińskiego, bo nie wiedziałem, że spotkało ten tytuł to, co "Władcę...". A więc nie znam Fremenów, tylko Wolan (uzasadnienie zmiany było takie, że free men to wolni ludzie i stąd Wolanie. Hmmm...). Nie znam czerwi, tylko piaskale (dla mnie może być). I pewnie wiele innych różnic. I w sumie nie wiem czy spotkała mnie krzywda, czy też nie ma to znaczenia. Zasadniczo znając tłumaczenie M. Marszała tylko z porównań postrzegam je jako inne, a nie gorsze czy lepsze.

Zapewne jednak z fanem "Diuny" według Marka Marszała mógłbym się czasem nie zrozumieć w dyskusji bez głębszych wyjaśnień.

Ale chodzi mi o to, że znając te dwa przykłady, dowiedziawszy się o tak radykalnych różnicach, jestem skonfundowany. A nie wiem czy wydawcy powinni robić takie rewolucje, żeby czytelnik był w konfuzji.

Może warto dawać dużymi literami na okładce "NOWY PRZEKŁAD"? To przynajmniej będzie sugestia dla czytelnika, że są inne. Bo skąd mam wiedzieć czy ma to duże znaczenie czy niewielkie?

Bo czy inne jest lepsze, czy gorsze to nawet językoznawcy, tłumacze miewają problemy z oceną.

Chciałbym, aby tłumaczenie było wierne i piękne, ale jeśli zachowanie obu warunków jest niemożliwe to poświęciłbym piękno na rzecz wierności.

"Ani..." nie czytałem, bo nie mój klimat, więc nic mnie nie wzburza w żadnym jej tłumaczeniu.

Ale dwa wspomniane w tekście tytuły znam, oczywiście to "Władca..." i "Diuna".

"Władcę..." mam Skibniewskiej. Tłumaczenie Łozińskiego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Co do tłumaczenia Jerzego Łozińskiego to faktycznie irytowały mnie spolszczone formy nazw własnych, imion itd, ale cała reszta jak dla mnie przyjemniejsza do czytania niż wydanie Marii Skibniewskiej, które było chyba bardziej dosłowne. Chociaż może powinienem odświeżyć sobie pamięć, gdyż "Władcę" po raz ostatni czytałem w 2004 roku (to był mój trzeci raz).

PS: Nigdy nie byłem psychofanem "Ann z zielonych szczytów", więc nowe tłumaczenie w ogóle mi nie przeszkadza ;) 

Co do tłumaczenia Jerzego Łozińskiego to faktycznie irytowały mnie spolszczone formy nazw własnych, imion itd, ale cała reszta jak dla mnie przyjemniejsza do czytania niż wydanie Marii Skibniewskiej, które było chyba bardziej dosłowne. Chociaż może powinienem odświeżyć sobie pamięć, gdyż "Władcę" po raz ostatni czytałem w 2004 roku (to był mój trzeci raz).

PS: Nigdy nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej