Kiedyś pisarze i filmowcy przynajmniej udawali, że w ich twórczości kierują się czymś więcej, niż ideologią. Dzisiaj mówią o tym otwarcie i- o zgrozo- nie uważają, aby to było coś złego...

Wolę przeczytać książkę autora z którego światopoglądem nie zgadzam się radykalnie (np. Ursula K. Le Guin, czy Stanisław Lem) i wiedzieć, że to co czytam nie jest ideologią, a pewną perspektywą na świat pisarza- jego przekonaniami, wyobrażeniami, czy prawdami w które wierzy- niż autora, który mógłby i nawet mieć światopogląd podobny do mojego, ale uprawiałby propagandę.

Dożyliśmy niestety smutnych czasów, w których przeciętny czytelnik nie potrafi odróżnić propagandy i ideologii od uczciwie przedstawionej perspektywy na świat i jego naturę.

Książki, rzecz jasna, przeczytać nie zamierzam- autorka skutecznie mnie do swojej twórczości zniechęciła.

PS. Alix E. Harrow zwróciła jednak uwagę na ciekawą kwestię, która jest dość rzadko poruszana- kiedy mówi się o prawach kobiet (mając na myśli oczywiście prawa wyborcze), ma się na myśli przede wszystkim kobiety określonej rasy. Wiele krajów zachodnich (Polska- wbrew opinii wielu- takich zaszłości nie ma) zamiast odrobić lekcje z przeszłości, bezrefleksyjnie wpada w antytezę polityki i realiów społeczno-politycznych ze swojej historii. Tym Polacy się od zachodu różnią- my ciągle popełniamy te same błędy od jakichś trzystu lat. 😌

Kiedyś pisarze i filmowcy przynajmniej udawali, że w ich twórczości kierują się czymś więcej, niż ideologią. Dzisiaj mówią o tym otwarcie i- o zgrozo- nie uważają, aby to było coś złego...

Wolę przeczytać książkę autora z którego światopoglądem nie zgadzam się radykalnie (np. Ursula K. Le Guin, czy Stanisław Lem) i wiedzieć, że to co czytam nie jest ideologią, a pewną...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Coraz  mniej  pisarek. Coraz więcej lewackich  ideologii   😈

Coraz  mniej  pisarek. Coraz więcej lewackich  ideologii   😈

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie spotkałem jeszcze ideologii, która po opakowaniu w literacką formę cokolwiek by zyskała. Pogląd, doświadczenia, przeżycia własne autora/ki mogą stworzyć piękne literacko rzeczy, ideologia rodzi jedynie quasi-literackie potworki - wydmuszki, w których cała treść sprowadza się do pokrzywionych tez i teorii. Czasem zastanawiam się w którym momencie życia osoby tak mocno zideologizowanej nastąpiło pęknięcie, które wyparło wolną myśl, a na jej miejsce wtłoczyło jakieś spaczone założenia? Czy to było coś naprawdę złego czy może nic nieznaczący detal, jak trzepot skrzydeł motyla, który zasiał ziarenko, z którego później wykiełkowało totalne skrzywienie? I żeby to wyraźnie wybrzmiało - nie ma znaczenia czy to feminizm, socjalizm, rasizm czy jakiekolwiek inne spaczenie -  każda ideologia napawa takim samym smutkiem.

Nie spotkałem jeszcze ideologii, która po opakowaniu w literacką formę cokolwiek by zyskała. Pogląd, doświadczenia, przeżycia własne autora/ki mogą stworzyć piękne literacko rzeczy, ideologia rodzi jedynie quasi-literackie potworki - wydmuszki, w których cała treść sprowadza się do pokrzywionych tez i teorii. Czasem zastanawiam się w którym momencie życia osoby tak mocno...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Zawsze piszę z feministycznej perspektywy, bo nie umiem patrzeć inaczej,
poza tym uważam, że cała nasza historia powinna być analizowana z tej
pozycji."

Aha, czyli kolejna porcja ideologi przemycana pod płaszczykiem literatury. Dziękuję postoję.

"Zawsze piszę z feministycznej perspektywy, bo nie umiem patrzeć inaczej,
poza tym uważam, że cała nasza historia powinna być analizowana z tej
pozycji."

Aha, czyli kolejna porcja ideologi przemycana pod płaszczykiem literatury. Dziękuję postoję.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post