Cytaty z tagiem "racjonalność" [35]
[ + Dodaj cytat]Chcę powiedzieć, że usiłuję znaleźć racjonalne przyczyny wyjaśniające irracjonalne uczucia, a to nie jest dobry znak.
Nabór do szeregów intelektualistów łączy się też blisko z dominującym zainteresowaniem, jakie wykazują oni dla ogólnych i abstrakcyjnych idei. Spekulacje na temat możliwości całościowej przebudowy społeczeństwa o wiele bardziej przypadają intelektualiście do gustu, niż bardziej praktyczne i krótkoterminowe rozważania ludzi dążących do stopniowej poprawy istniejącego ustroju. W szczególności zaś myśl socjalistyczna zawdzięcza swoją popularność wśród młodzieży swemu wizjonerskiemu charakterowi; prawdziwa odwaga pozwolenia sobie na myśl utopijną jest pod tym względem źródłem siły socjalistów, której niestety brakuje tradycyjnemu liberalizmowi. Ta różnica działa na korzyść socjalizmu, nie tylko dlatego, że spekulacje na temat ogólnych zasad umożliwiają grę wyobraźni ludziom nieświadomym wielu faktów współczesnego życia, lecz również dlatego, że zaspokajają one usprawiedliwioną chęć zrozumienia racjonalnych podstaw każdego porządku społecznego, a także dają pole żądzy tworzenia, dla której liberalizm, odniósłszy swe wielkie zwycięstwa, pozostawił niewiele ujść. Intelektualista ze swej natury nie jest zainteresowany szczegółami technicznymi ani praktycznymi trudnościami; przemawiają do niego szerokie wizje i atrakcyjne ujmowanie ustroju społecznego jako całości, co obiecuje socjalistyczny system planowania.
(...) gdy Bóg chce kogoś zniszczyć, wcale nie odbiera mu rozumu, lecz każe mu myśleć racjonalnie.
I w tym właśnie tkwi największy paradoks. Im bardziej bowiem odrzucamy naszą mityczność i irracjonalność, kierując się w stronę racjonalności, tym szybciej i silniej ona wraca. Jak bumerang.
Racjonalność rządzonych jest zawsze bronią w rękach rządzących.
Od czasów, w których wyraźnie utwierdziła się w kulturze europejskiej dominująca pozycja racjonalności typu naukowego, wszelkie wyjaśnienia dotyczące tego, w jaki sposób jeden stan rzeczy wywołuje jakiś inny, odbiegające od standardowego scjentystycznego modelu, postrzega się jako nieuprawnione bądź naiwne, ewentualnie – jeśli „zdemaskuje się” przy okazji jakąś domieszkę metafizyki – zabobonne itd. Zarysowuje się coraz większy rozziew pomiędzy wyrafinowanym opisem świata dokonywanym przez naukę, zmierzającą do objęcia jak największej liczby potencjalnie ważnych czynników, a upraszczającym, zredukowanym do jedynie głównych zarysów sił, stereotypowym myśleniem potocznym. Myśleniem schematami, które redukując specyfikę i unikalność sytuacji, wykorzystywane są tak długo i w tylu poszczególnych przypadkach, aż nie okażą się całkowicie nieadekwatne z pragmatycznego punktu widzenia.
Niech Pan sobie wybije z głowy, że poprzez proces rozumowy cokolwiek uda się Panu zmienić. Kobiety są znacznie bliżej Natury niż my — i działania
instynktowne mają u nich zawsze pierwszeństwo przed racjonalnymi.
Lecz pojmując magię wyłącznie jako ignorancką pułapkę na drodze wspaniałego marszu ku obiektywnej racjonalności,dawni antropologowie mieli skłonność do przeoczania pozytywnych aspektów tego,co tracimy przy przejściu od magii do nauki. A tym co tracimy,jest rezonujący światopogląd,który organicznie wiąże spostrzeżenia i procedury magika z holistyczną siecią obejmującą siły kosmosu,zwierząt i przodków.
Lubię niebo. Ma w sobie taką racjonalność, jakiej brakuje mi w życiu.