Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znam pewien grecki labirynt, którym jest jedna tylko, prosta linia. Na linii tej zgubiło się tylu filozofów, że z łatwością może zginąć jeden zwykły detektyw.

Wiemy, że przeszłość, teraźniejszość i przyszłość istnieją co do najmniejszego drobiazgu w proroczej pamięci Boga, w jego wieczności; ciekawe jest, że ludzie mogą bez końca patrzeć wstecz, ale nie w przód.

Obraz miasta, jaki nosimy w sobie, jest zawsze trochę przestarzały.

Jak każdy posiadacz biblioteki, Aurelianus czuł się winnym, że nie zna jej do końca; sprzeczność ta pozwoliła mu na przeczytanie wielu książek, które zdawały się zarzucać mu niedbalstwo.

Przyjaźń nie mniej jest tajemnicza niżeli miłość czy też jakiekolwiek inne oblicze zamętu, który nazywamy życiem. Czasem wydawało mi się, że jedyną rzeczą pozbawioną tajemnicy jest szczęście, bo się samo usprawiedliwia.

Przypuszczam, że w niebie błogosławieni uważają, iż zalety tego miejsca zostały wyolbrzymione przez teologów, którzy nigdy w nim nie byli. Może nawet w piekle potępieni mają mu coś do zarzucenia.