Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mu­sie­li­śmy przejść przez swoje wła­sne pie­kło, by wresz­cie zna­leźć roz­wią­za­nie i uczu­cie, któ­re­mu się pod­da­li­śmy. Ko­cha­łam i byłam ko­cha­na i wie­rzy­łam w to, że im rów­nież się uda.

Fe­de­ri­co był zdo­byw­cą, nie za­do­wa­lał się czymś, czego nie zdo­był sam, co zo­sta­ło mu po­da­ne bez walki. Na­to­miast De­amon wolał takie roz­wią­za­nia, by nie bru­dzić rąk.

Istnieje granicą tego, co może znieść człowiek, i każdy kiedyś wreszcie pęka.

Jako dziecko, mała dziewczynka i księżniczka swego ojca, pragnęłam, by pewnego dnia z opresji wybawił mnie rycerz. By uratował mi życie, spoglądając przy tym, jak na miłość swojego życia. Później dorosłam i przestałam wierzyć w bajki, okazało się jednak, że nie śłusznie. On właśnie tu był. Z twarzą wykrzywioną zimną furią i ciemnymi oczami, w których tlił się lęk. Mroczniejszy i piękniejszy niż sam diabeł. Mój mąż. Gdyby nie fakt, że kochałam go od lat, bardzo możliwe, że teraz pokochałabym go znowu.