Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie rodzina powinna być najważniejsza w twoim życiu. Rodziny nie wybierasz. Najważniejsi powinni być ludzie, których chcesz mieć blisko siebie, bo coś dla ciebie znaczą, a nie ci, których wypada mieć blisko, bo są twoją rodziną.

-Jesteś całkiem fajna gdy wypijesz.
- Ty też jesteś całkiem fajny gdy wypiję.

Ogień nigdy nie zniszczy ognia. Ale woda może już ugasić ogień, a ogień, może sprawić, że woda wyparuje.

-Chciałbym cię zaprosić dzisiaj na obiad. Mogę?
-Oczywiście, że tak- Odpowiedziałam od razu.
-Cudownie. Mam zarezerwowany stolik w dobrej restauracji.
-Ale czekaj… Zapytałeś, czy możesz mnie zaprosić, ale wcale tego nie zrobiłeś - zauważyłam, udając głupią.
Zayden posłał mi zirytowane spojrzenie, a po chwili sztuczny uśmiech.
-Roso, czy uczynisz mi ten za szczyt i pójdziesz dzisiaj ze mną na obiad?
-Nie.

-Jestem twoją prawą ręką. Slajdy możesz zmieniać lewą.

Nie marnuj czasu na nienawiść poświęć go na bycie szczęśliwym.

Mówią, że między miłością a nienawiścią granica jest bardzo cienka. Uważaj, żeby jej nie przekroczyć.

Zawsze wiedziałam, że jestem zabawna, tylko niedoceniona.

- Tak, zawsze uważałem, że przezwiska są prymitywne, Roso.
- Nikt nie mówi na mnie "Rosa".
- Więc będę twoim wyjątkiem.

Zayden Williams: I masz piękniejsze oczy, Rosanno.

Przegranie zakładu z pamiętnikiem to moje nowe osiągnięcie.

Czego oko nie widzi tego sercu nie żal.

Czasami życie rzuca ci kłody pod nogi. Może się zdarzyć, że grozi ci utrata kariery, wolności lub, co najgorsze, może nawet dowiesz się, że zmarła ukochana Ci osoba. Te rzeczy sprawiają, że zdajesz sobie sprawę, jak cenne jest życie, jak ważna jest każda sekunda, którą mamy na tej ziemi, i jak ważni są dla nas ludzie, na których nam zależy."
Nie marnuj czasu na nienawiść. Poświęć go na bycie szczęśliwą. Wszystkiego najlepszego, Roso.
Zayden.

Róża byłaby zbyt oczywista, nie uważasz?

Może i czułam się, jakbym prawie umierała, ale wystarczyło mi jeszcze siły na podniesienie ręki i pokazanie mu środkowego palca, gdy Raiden ciągnął go za ramię do wyjścia.

-Czy wy wszyscy bycie dupkami macie jakoś w krwi, czy to przychodzi razem z kolejnym przelewem od tatusia? - zapytałam, nie wytrzymując. - Z wyjątkiem ciebie, ty jesteś świetny - oznajmiłam, wskazując na Charliego, który w odpowiedzi szeroko się uśmiechnął.

-Co sie dzieje? Mam zajęcia.
- Pani pyta, czy dwa filety z kurczaka czy
trzy. Bo dwa to będzie pięćset pięćdziesiąt,
a trzy to prawie osiemset. Co mam zrobić? Szybko.
Chryste. I pomyśleć, że pierwszej nocy bałam się tego człowieka. Przymknęłam oczy, biorąc głęboki wdech.
Niewary-kurwa-godne.
-Trzy.

- Jak się czujesz?
- Zgorszona twoim widokiem - odpowiedziałam wchodząc do sali.

-Jak to jest możliwe, że jest tak zimno, a ty jesteś taki gorący. To zabrzmiało dwuznacznie prawda.

- Słowo harcerza, że w razie czego wyciągnę cię z więzienia.

- Po naszym ślubie też będziesz taki cudowny?
-Do śmierci.

-W sumie byłaś tam żeńską wersją Zaydena.

To nie ro­dzi­na po­win­na być naj­waż­niej­sza w twoim życiu. Ro­dzi­ny nie wy­bie­rasz. Naj­waż­niej­si po­win­ni być lu­dzie, któ­rych chcesz mieć bli­sko sie­bie, bo coś dla cie­bie zna­czą, a nie ci, któ­rych wy­pa­da mieć bli­sko, bo są twoją ro­dzi­ną.

- Czego oko nie widzi, tego sercu nie żal.

Ja też bardzo wiele o panu słyszałem ma pan cudowną córkę... znaczy córki.

- Co tu robisz?
- Przyszedłem.
- A już myślałam, że przypłynąłeś.

I masz ładniejsze oczy Rossanno.

Pocałuj mnie.

- Nie wiadomo, kiedy znowu zobaczysz się z mama i Lili.
- Oby nie wcześniej niż w piekle - przewróciłam oczami.

To nie było tak, że nie lubiłam ludzi. Jeśli już kogoś znałam, to uwielbiałam spędzać z nim czas. Wolałam to nawet od samotności. Jednak nienawidziłam tego etapu poznawania ich. Gdy nie wiesz, o czym rozmawiać, nerwowo i za głośno się śmiejesz.