Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przebiegła zaledwie półtora kilometra, a miała wrażenie, że zaraz się udusi. Łapczywie chwytała powietrze, ale i tak nie była w sta­nie uspokoić szalejącego serca. Po raz tysięczny w ciągu ostatnich szesnastu minut – jak to możliwe, że minęło dopiero szesnaście mi­nut?! – zerknęła na ekranik zegarka i przez chwilę bała się, że tętno sto sześćdziesiąt pięć może ją zabić.

Emily łamała sobie głowę, próbując znaleźć jakiś powód do na­rzekania. Była sylwestrowa noc w Los Angeles, jedna z najbardziej irytujących nocy w chyba najbardziej irytującym mieście na świe­cie. Więc dlaczego nie mogła niczego wymyślić?

Poczuła ucisk w gardle. Ile razy wyobrażała sobie tę chwilę?
Fantazjowała o tym, że przypełznie do niej na kolanach i będzie mówił piękne słowa, by poskładać ich rodzinę w całość. Że uzna swoje wady, przyzna się do winy i zapewni o gotowości do zmian. No i że będzie ją błagał o wybaczenie... Właśnie tak się stało, nie­mal dokładnie jak w dziesiątkach – setkach? – jej wizji, ale ona miała ochotę tylko się rozpłakać.