Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A czy pan wie, ilu sposobnościom pozwoliłem uciec, ile utraciłem marzeń, które zaszły mi drogę?

Czytać w sercach jest równie trudno, jak dotknąć ręką nieba

Iść za marzeniem i znowu iść za marzeniem, i tak zawsze aż do końca.

Szczęście, szczęście... jak by to powiedzieć... pijemy ze złotego kubka pod wszelką szerokością geograficzną, ale smak jest naszą sprawą - wyłącznie naszą, i stopień upojenia, którym nas obdarza, zależy jedynie od nas.

Mówię panu, kochany przyjacielu, niemiło się przekonać, że człowiek nie może urzeczywistnić swego marzenia, bo ma za mało sił albo za mało zdolności.

Gotów jestem uwierzyć ,że każdy z nas ma swego anioła stróża,jeśli zgodzicie się ze mną,że każdy z nas ma również swego własnego diabła.

Człowiek jest zdumiewający , ale arcydziełem nie jest.Może artysta był trochę szalony.Co?

To nie do wiary, z jak przymkniętymi oczyma, przytępionymi uszami i senną myślą idziemy przez życie. Może to i dobrze; może właśnie ta tępota czyni życie - dla niezmiernej większości ludzi - znośne i pożądane.

Człowiek urodził się tchórzem. W tym cała trudność ! Inaczej byłoby zbyt łatwo. Ale przyzwyczajenie, konieczność, rozumie pan ? Oczy innych ludzi, człowiek daje sobie z tym radę. A jeszcze i przykład tych, którzy nie lepsi są od nas, a jednak trzymają się dzielnie...

Żaden człowiek nigdy nie zrozumie dokładnie własnych sprytnych wybiegów, których używa, chcąc uciec przed przykrym cieniem własnego sumienia.

Czułem (...), że w argumentacji młodość jego ciężko przeciw mnie zaważy: on wierzył w to, w co ja już nawet przestałem wątpić.

Słowo ludzkie sięga daleko, bardzo daleko; rzucone w przestrzeń, przenika czas i tak jak pocisk sieje zniszczenie.

Ludzkie serce jest tak obszerne, że zdoła zawrzeć cały świat. Dość jest dzielne, by dźwigać swe brzemię; ale gdzie jest odwaga, która by je zrzuciła?

Młodość jest zuchwała; to jej prawo, to jest nieuniknione; młodość powinna okazywać, że jest pewna siebie. A na tym świecie pełnym zwątpienia każde zaznaczenie swej pewności jest zuchwałością, jest wyzwaniem.

Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest".

Każde źdźbło trawy ma na ziemi miejsce, z którego czerpie życie, siłę; człowiek też zakorzeniony jest w swojej ziemi i wraz z życiem czerpie z niej wiarę.

Coś jest szczególnego w małej łodzi rzuconej na szeroką przestrzeń morza. Nad tymi istotami, które wyrwały się z objęć śmierci, zdaje się wisieć szaleństwo. Gdy stracisz swój okręt z oczu, zdaje ci się, że zginął dla ciebie cały świat; ten świat, który cię stworzył takim, jakim jesteś i opiekował się tobą. To tak, jak gdyby dusze ludzi pływających po tym bezdennym bezmiarze uwolnione były ze wszystkich karbów i mogły spełniać wszelkie nadużycia zarówno na polu heroizmu, jak głupstwa i obrzydliwości.

Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest.

Bo nam chce się na tyle różnych sposobów być - podjął. - Ten wspaniały motyl znajduje dla sobie kupkę ziemi i siada na niej bezruchomo; ale czlowiek nigdy na swojej kupce błota bez ruchu nie usiedzi. Chce być tak, a później znów chce być siak...- Podniósł rękę, aby zaraz ją opuś cić... - Raz chce być święty, raz diabeł.. a ilekroć zamknie oczy, widzi siebie jako bardzo znakomitą postać... taką znakomitą, jaki nigdy być mu się nie uda... W marzeniu...

Młodość jest zuchwała; to jej prawo, to jest nieuniknione; młodość powinna okazywać, że jest pewna siebie. A na tym świecie pełnym zwątpienia każde zaznaczenie swej pewności jest zuchwałością, jest wyzwaniem.

my, którzyśmy poznali życie, wiemy dobrze, że nie dusza nawiedzana przez widma tylko głodne ciało wykoleja człowieka.

Było to uroczyste, a zarazem trochę śmieszne, takie zwykle są walki jednostki usiłującej ocalić swe wyobrażenie o tym, czym powinna być jej moralna istota, to drogocenne pojęcie konwencji, ta zasada gry jedna tylko, ale straszna w skutkach przez przywłaszczanie sobie nieograniczonej władzy nad naturalnymi instynktami, przez straszne karanie za błędy.

Potęga zdań nie ma nic wspólnego z sensem i logiką ich budowy.

Bywają czasy, kiedy człowiek musi postępować tak, jakby życie było jednakowo słodkie w każdym towarzystwie.