Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciwcy, okradając innych,
okradają w ten sposób samych siebie.

Mój czas jest niezwykle cenny i każdy powinien go uszanować,
tak jak ja staram się szanować czas innych ludzi. Wszakże
czas – życie – to największy dar, jaki można otrzymać lub dać drugiej
osobie.

- Słuchaj ty... komputerze pokładowy. Ja chcę ci pomóc.
- Miło to słyszeć. Niestety nie mogę potwierdzić tej informacji.
- A kto może potwierdzić tę informację?1
Kurde, jak mnie nerwica bierze...
- Członek załogi lub wyższy oficer z uprawnieniami.
- To gdzie takowego znajdę?
- Informacja zastrzeżona.
- No szlag mnie zaraz trafi! Do jasnej, ciasnej, pitolonej... ortografii!

- Kim jesteś? - Nikt nie odpowiada. - Jak się nazywasz?
- Ohir.
- Co?
Chwilka, niech ja sobie to poukładam w główce.
- Jesteś statkiem?
- Nie.
- Nie jesteś statkiem.
To mi wiele wyjaśniło, uhm, super. Moje twierdzenie też niczego nie wnosi.
- Jesteś żywy?
- Nie.
- Więc jesteś statkiem.
- Nie.
- Więc czym jesteś?
- Komputerem pokładowym.

- Ohir, ja-k ma-m si-ę do-stać do po-mie-szcze-nia na sche-ma-cie, któ-re je-st od-gro-dzo-ne? - Staram się mówić bardzo wolno, żeby komputer dobrze zrozumiał moje pytanie.
- Przez drzwi.
- Jakie drzwi? Co ty mówisz? Przecież nie ma tu żadnych drzwi.
- Na pokładzie znajduje się jedenaścioro drzwi, w tym dwoje wyjściowych.

Zawsze uważałem, że wszystko jest możliwe. Trzeba tylko mieć czas, wiedzę, umiejętności, doświadczenie, technologię i te wstrętne pieniądze. Wkradają się do naszego życia jak robactwo do gnijącego trupa.