Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nasze uczucia są pozbawione logiki. Nawet jeśli masz wszystko poukładane w głowie, to gdy nagle uderzy cię, że kogoś kochasz, to przepadłeś.

Jesteś jaki jesteś, ale właśnie dlatego czuję, że gdzieś tam jest ktoś dla ciebie. Ktoś, kto cię zrozumie i na ciebie czeka. Na pewno już niebawem cię znajdzie, więc się nie poddawaj.

To nie tak, że wzięła na siebie cały mój ból. Nie rozwiązała magicznie moich problemów. Ale to bez znaczenia. Liczy się tylko to, że była przy mnie.

Czemu tak łatwo się ekscytuje, cieszy i uśmiecha z taką szczerością z najbłahszych powodów? Dlaczego częściej nie skupia się na sobie? Nie czuje, jakby coś ją omijało, gdy jest ze mną? Nie uważa, że tylko marnuje czas? Że nic dobrego nie wyniknie z zadawania się ze mną?

W którym momencie zacząłem mieć wrażenie, że moje imię brzmi wyjątkowo, gdy pada z twoich ust? I od kiedy w kółko zachowuję się jak idiota, bo wiem, że dzięki temu się uśmiechniesz? W której dokładnie chwili zacząłem cię tak nieznośnie kochać...

Nie potrafię nawet podnieść się o własnych siłach. Nie udało mi się nikomu za nic odwdzięczyć. A mimo to mam wybrać siebie?

- Aleś ty spięty!!! Jesteśmy na randce, trochę radości!
- To ty z nią odrobinę przystopuj.

Może w poprzednim życiu byliśmy bliźniaczkami, które odseparowano po porodzie?

Ona uczepiła się mojej ręki, bo gdyby mnie puściła, pewnie już bym nie wrócił. Już nigdy nikt by mnie nie zobaczył.