Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz pierwszy dzisiaj sami, milczeli. W samotności obnażyła się wrogość, a także miłość. Zanim zasną, muszą podjąć walkę; kiedy odbędą walkę, obejmą się. Z tego objęcia może powstać nowe życie. Ale najpierw muszą walczyć, tak jak samiec lisa walczy z samicą, w jądrze ciemności, na polach nocy.

- To taka gra - odezwała się Isa. - Gra, która toczy się w mojej głowie.

Psyche okazała się za ciężka. (...) Zaraz stanęli wszyscy - lusterka ręczne, blaszane puszki, odłamki lustra z komórki, lustro z siodlarni i bogato zdobione srebrne lusterka - wszystkie stanęły. Publiczność zobaczyła siebie samą, nie całą, rzecz jasna, ale w każdym razie siedzącą bez ruchu.
Wskazówki zegara zatrzymały się na chwili obecnej. Teraźniejszość. My sami.

Przypuszczalnie było teraz dość czasu, żeby przejść się po ogrodzie, a może nawet zajrzeć do domu. A jednak jakoś tak się czuli - jakby to ująć? - nie do końca tu i nie do końca tam. Jakby to przedstawienie wytrąciło świat z równowagi; jakby to, co nazywam sobą, fruwało swobodnie, bez uwięzi i nie chciało nigdzie osiąść.Czuli się nie całkiem sobą.