Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) masz przed sobą osobę, którą jest Jezus Chrystus, spotykasz się z Nim w miłości i nawet nie wiesz, jak to cię zmienia, bo ludzie, którzy się kochają, stają się do siebie podobni. Tym, co cię najbardziej zmienia, jest doświadczenie akceptacji, zmienia cię ten, kto cię kocha.

Doskonałość widać właśnie w relacjach, gdyż doskonałość to miłosierdzie, to myślenie o drugim człowieku.

Bóg umieścił człowieka w ogrodzie, a człowiek przez swój grzech zrobił z niego pustynię. [...] Co robi Jezus na pustyni? Zamienia ją w ogród.

Siła bierze się z miłości. To miłość daje nam moc.

Tymczasem nadzieja dotyczy mnie samego - nadzieja jest w człowieku, odnosi się do człowieka. I tak naprawdę tylko ona daje nam możliwość mierzenia się z życiem. Nadaje sens naszym drogom. Właśnie ten, kto ma nadzieję, żyje inaczej.

My nie posługujemy w Kościele obrzędom, nawet najświętszym, którymi są sakramenty. My posługujemy spotkaniu Jezusa z człowiekiem i sakramenty są tu niewątpliwie ważne. Ale tym, czemu posługujemy w kościele, jest wiara człowieka, to jest wiara, która prowadzi nas do sakramentów i która potem także z nich wynika. Idzie dalej i dalej, i dalej. Nie poprzestaje na przyjęciu sakramentów.

Kamienia, który jest przy drodze, możesz użyć do budowania domu, ale możesz też nim kogoś uderzyć.