Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W dzielnicach krajowców małe domki, przeważnie parterowe, stoją gęsto. Na pozór robi to wrażenie małego żydowskiego miasteczka. Tylko ludzie jak z jakiegoś potwornego snu. Kobiet bardzo mało na ulicach. Czasem przewinie się jakaś twarz młoda i ładna, trochę w typie naszych dziewcząt z Podola. Ale mężczyźni wprost okropni. Starcy o białkach ócz żółtych lub szafranowych, o twarzach pełnych okrucieństwa i zbrodniczych chęci. Być może, że są to najlepsi ludzie, ale odrębność rysów i koloru działa na fantazję w ten sposób, że psychikę ich wyobrażać sobie trzeba na podstawie tych danych w szczególnie okropny sposób.

Zakopiański dandys gardzi tak nędznym zajęciem, jak zadziwianie innych: zostawia to różnym przyjemniaczkom, migdalącym się przy kawiarnianych stolikach z kobietonami godnymi ich prymitywnych, psychicznych rozwydrzeń.-DANDYS ZAKOPIAŃSKI DĄŻY PRZEDE WSZYSTKIM, ABY ZADZIWIĆ SIEBIE, a reszta - zdziwienie tych drugich - jest tylko drugorzędnym skutkiem, wtórnym procesem, refleksem, który nawet niekoniecznie musi być funkcjonalnym związkiem związanym z pierwszą fazą zjawiska.