Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dramat życiowy polega na tym, że ludzie się nie zmieniają.

- Czy można kochać kogoś, komu się nie ufa?
- Niestety, można.

Jakim człowiek jest naprawdę, ujawnia dopiero próba, to znaczy moment, kiedy musi stanąć na własnych nogach albo upaść.

Marzenia senne – myślała – mogą być bardzo niebezpieczne, groźne.

Nie pojmuje pan, panie Poirot, jakie to wszystko trudne? — zapytała. — Nie chodzi o Dawida, ale o mnie. To ja się zmieniłam! Byłam w świecie trzy… cztery lata. Teraz wróciłam, zupełnie inna niż dawniej. To powszechny dramat. Ludzie wracają, do kraju odmienieni. Muszą przystosować się na nowo. Niepodobna uniknąć przemiany w dalekich krajach, w całkiem innych warunkach życia.
— Myli się pani — rzekł Poirot. — Dramat życiowy polega na tym, że ludzie się nie zmieniają.

Trudno żyć na tym świecie, jeżeli nie jest się człowiekiem bardzo mocnym.

Przypływ wynosi w górę, ale są także odpływy, które mogą porwać człowieka na bezkresne morza.

- Nie wątpię, że to człowiek lepszy ode mnie, ale ośmielę się mimo wszystko. Dla pani Lynn, ośmielę się na Bóg wie co.

Frances wiedziała, że w razie braku gotówki trzeba skąpić sobie albo dokądś wyjechać i przez czas pewien żyć na koszt krewnych lub przyjaciół. Później można zaciągnąć pożyczkę… Jednakże spoglądając na męża rozumiała, że w świecie Cloadów nie stosuje się takich chwytów. Nie żebrze się, nie robi długów, nie pasożytuje na bliźnich. I odwrotnie: nie daje się jałmużny, nie udziela pożyczek, nie toleruje pasożytów.